1 Si të hithni tejë pra çdo të ligë e çdo kobim, e ipokrisia, e cmir, e çdo të folura keq,
2 Posi foshnje lindurë rishtazi, le t’u ketë ënda qjumështin’ e këthiellëtë të fialësë, që të rriteni prej ati;
3 Sepse e keni ngjëruarë “se Zoti ësht’ i mirë”.
4 Tuke afruarë tek ay, që është gur i gjallë, i hedhurë tejë nga njerëzitë, po i sgjedhur’ e i nderëshim nga Perëndia.
5 Edhe ju, posi gurë të gjallë, ndërtohi shtëpi shpirtërie, priftëri e shënjtëruarë, që të bini kurbane shpirtërie, të pëlqyershime te Perëndia me anë të Jisu Krishtit.
6 Përandaj ësht’ edhe brënda ndë shkronjët: “Na te vë ndë Sion një gur krye cepi, të sgjedhurë, të nderëshim; edhe ay që i beson ati nukë do të turpëronetë.”
7 Për ju pra që besoni është nderë; po për të pabindurit, “atë gurinë që hothnë tejë ata që ndërtonjënë, kyj u bë për krye cepi” edhe “gur pengese, edhe gur skandhalie.”
8 Të cilëtë pengonenë mbë fialët, sepse nukë bindenë; që për atë ishinë vënë.
9 Po jujeni “gjëndëje e sgjedhurë, priftëri mbëretërie, komb’ i shënjtëruarë,” llaus që fitoj Perëndia , që të dëfteni të mirat’ e ati, që u thirri juve nga errësira ndë dritët të ti të çudiçimenë;
10 Ju që njëherë nuk’ ishitë llaus, po tashti jeni llauz’ i Perëndisë; ju që njëherë nuk’ ishitë përdëllyerë, po tashti jeni përdëllyerë.
11 O të dashurë, u lutem juve si të huajë e të ardhurë që jeni , të hiqni dorë nga dëshërimet’ e mishit, që lëftonjënë kundrë shpirtit;
12 Të shkoni jetë të mirë ndër kombet, që u përflasënë juve si për njerës keqbërës, kur të shohënë nga punërat’ e mira që bëni , të lavdonjënë Perëndinë ndë ditët të së vënësë re.
13 I unjni kryetë pra çdo urdhëri të njeriut për Zotinë;
14 Kaqë mbëretit, si më lartit nga gjithë, aqë qivernitarëvet, si të dërguarë që janë prej anës’ ati për të marrë shpagim nga ata që bënjënë keq, e të lavdonjën ata që bënjënë mirë.
15 Sepse kështu është dashurimi i Perëndisë, tuke bërë mirë t’u mbyllni gojënë njerëzet marrë për paditurinë;
16 Si të lirë, e jo sikur tuke pasurë të lirënë për mbulesën e së ligësë, po si shërbëtorët’ e Perëndisë.
17 Nderoni të gjithë; doni vëllazërinë; kini frikë Perëndisë; nderoni mbëretinë.
18 Ju shërbëtorëtë, u unjni kryetë zotrëvet t’uaj me çdo frikë, jo vetëmë të mirëvet e të butëvet, po edhe të shtrëmbëtëve,
19 Sepse këjo është hirë, që të duronjë ndonjë hidhërime për ndërgjegjëjenë mbë Perëndinë, tuke pësuarë pa udhë.
20 Sepse çfarë lavdie është, ndë durofshi, kur të rriheni për faje? Po ndë durofshi tuke bërë mirë e tuke hequrë keq, këjo është hirë përanë Perëndisë.
21 Sepse për këtë u thirrët, sepse edhe Krishti pësoj për ju, t’u lërë juve shëmbëllesë, që të ecëni pas gjurmash ati;
22 I cili “nukë bëri faj, as nuk’ u gjënt kobim ndë gojë t’ati”.
23 I cili kur përqeshej nukë përqeshte, kur pësonte nukë frikësonte, po epte vetëhen’ e ti ndë dorët t’ati që gjukon me udhë;
24 I cili vetë mbajti fajetë tona ndë trupt të ti mbi drut, që, si të vdesëmë ndë fajet, të rrojmë ndë drejtëri; “me plagën’ e ati u shëruatë”.
25 Sepse ishitë “si dhën që kanë humbur’ udhënë,” po tashti u këthyetë te bariu edhe tek episkopi i shpirtravet tuaj.
The Living Stone and the Holy Nation
1 Ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιὰς 2 ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν, 3 εἰ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ κύριος. 4 πρὸς ὃν προσερχόμενοι λίθον ζῶντα ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον, παρὰ δὲ θεῷ ἐκλεκτὸν ἔντιμον, 5 καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικὸς εἰς ἱεράτευμα ἅγιον ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 6 διότι περιέχει ἐν γραφῇ,
Ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον
ἀκρογωνιαῖον ἐκλεκτὸν ἔντιμον,
καὶ ὁ πιστεύων ἐπ᾽ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ.
7 ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν, ἀπιστοῦσιν δὲ
λίθος ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες,
οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας
8 καὶ
λίθος προσκόμματος
καὶ πέτρα σκανδάλου·
οἳ προσκόπτουσιν τῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν.
9 Ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς·
10 οἵ ποτε οὐ λαός,
νῦν δὲ λαὸς θεοῦ,
οἱ οὐκ ἠλεημένοι,
νῦν δὲ ἐλεηθέντες.
Live as Servants of God
11 Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς· 12 τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύοντες δοξάσωσιν τὸν θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς.
13 Ὑποτάγητε πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν κύριον, εἴτε βασιλεῖ ὡς ὑπερέχοντι 14 εἴτε ἡγεμόσιν ὡς δι᾽ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν, 15 ὅτι οὕτως ἐστὶν τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν, 16 ὡς ἐλεύθεροι καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν ἀλλ᾽ ὡς θεοῦ δοῦλοι. 17 πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.
The Example of Christ’s Suffering
18 Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς. 19 τοῦτο γὰρ χάρις, εἰ διὰ συνείδησιν θεοῦ ὑποφέρει τις λύπας πάσχων ἀδίκως. 20 ποῖον γὰρ κλέος, εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ἀλλ᾽ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ θεῷ. 21 εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ,
22 ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν
οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ,
23 ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως, 24 ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν, οὗ τῷ μώλωπι ἰάθητε. 25 ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενοι, ἀλλ᾽ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν.