1 Diemthit’ e mi, u shkruanj juve këto, që të mos fëjeni; edhe ndë fëjeftë ndonjë, kemi kush të lutetë tek Ati, Jisu Krishtin’ e Drejtë.
2 Edhe ay është të shpërblyerët’ e fajevet tona; edhe jo vetëmë për tonatë, po edhe për të gjithë botësë.
3 Edhe nga këjo e dimë, se e kemi njohur’ atë, ndë ruajçim porosit’ e ati.
4 Ay që thotë: “E kam njohur’ atë”, edhe të mos ruanjë porosit’ e ati, është gënjeshtar, edhe e vërteta nuk’ është mb’atë.
5 Po ay që të ruanjë fialën’ e ati, me të vërtetë dashuria e Perëndisë është mbaruarë te kyj. Nga këjo e dimë, se jemi mb’ atë.
6 Ay që thotë se mbet mb’ atë, duhetë, sikundrë eci ay, kështu të ecënjë edhe kyj.
7 Vëllezër, nuk’ e shkruanj juve një porosi të re, po një porosi të vietërë, që e kishitë që përpara herësë; porosia e vietër’ është fiala që dëgjuatë që përpara herësë.
8 Përsëri u shkruanj juve një porosi të re, që ësht’ e vërtetë mb’ atë edhe mbë ju; sepse errësira shkon, edhe drita e vërtetë po ndrit.
9 Ay që thotë se është ndë dritët, edhe i ka mëri të vëllat, është ndë errësirë gjer tashi.
10 Ay që do të vëllanë mbet ndë dritët, edhe skandhali nuk’ është tek ay.
11 Po ay që i ka mëri të vëllat, është ndë errësirët, edhe ecën ndë errësirët, edhe nukë di se ku vete, sepse errësira i verboj sytë.
12 U shkruanj juve, diemthit’ e mi , se u falnë fajetë tuaja për emërin’ e ati.
13 U shkruanj juve, atërë, sepse keni njohur’ atë që është që përpara herësë; u shkruanj juve, dialosha, se e keni mundurë të ligunë; u shkruanj juve, çuna, sepse e keni njohur’ Atinë.
14 U shkrova juve, atërë, sepse e keni njohur’ atë që është që përpara herësë; u shkrova juve, dialosha, sepse jeni të fortë, edhe fiala e Perëndisë mbet ndër ju, edhe e keni mundurë të ligunë.
15 Mos doni botënë, as ato që janë ndë botët. Ndë dashtë ndonjë botënë, dashuria e Atit nuk’ është mb’atë.
16 Sepse çdo gjëqë është ndë botët, dëshërimi i mishit, edhe dëshërimi i syvet, edhe mashështia e jetësë, nuk’ është nga Ati, po është nga bota.
17 Edhe bota shkon, edhe dëshërimi asaj; po ay që bën dashurimin’ e Perëndisë mbet ndë jetë të jetëvet .
18 Çuna, është or’ e pastajme; edhe sikundrë dëgjuatë, se antikrishti vien, edhe tashi janë shum’ antikrishtërë; andaj e dimë, se ësht’ or’ e pastajme.
19 Duallnë prej nesh, po nuk’ ishinë prej nesh; sepse, ndë ishinë prej nesh, do të kishinë mbeturë me ne; po duallnë , që të shpërfaqenë se nukë janë të gjithë prej nesh.
20 Edhe ju keni të lyerë prej Shënjtit, edhe i dini të gjitha.
21 Nuk’ u shkrova juve, se nukë dini të vërtetënë, po sepse e dini, edhe sepse çdo gënjeshtrë nuk’ është nga e vërteta.
22 Kush është gënjeshtari, veçe ay që mohon se Jisuj nuk’ është Krishti? Kyj ësht’ antikrishti, ay që mohon Atin’ edhe Birinë.
23 Kushdo që mohon Birinë, s’ka as Atinë; (ay që rrëfen Birinë, ka edhe Atinë ).
24 Atë pra që ju dëgjuatë që përpara herësë, le të mbesë ndër ju. Ndë mbettë ndër ju ajo që dëgjuatë që përpara herësë, edhe ju do të mbetni te Biri edhe tek Ati.
25 Edhe këjo ësht’ e zotuara, që ay na u zotua, jeta e pasosurë.
26 U shkrova juve këto për ata që u kobonjënë.
27 Edhe atë të lyerëtë që muartë nga ay mbet ndër ju, edhe s’keni nevojë t’u mësonjë juve ndonjë; po sikundrë u mëson juve ajo e lyera për të gjitha, kështu ësht’ edhe e vërtetë, edhe nuk’ është gënjeshtrë; edhe sikundrë u mësoj juve, do të mbesni mb’ atë.
28 Edhe tashi, diemthit’ e mi , mbetni mb’atë, që, kur të shpërfaqetë, të kemi kuxim, e të mos turpëronemi nga ay mbë t’ardhurit t’ati.
29 Ndë e dini, se ësht’ i drejtë, e dini se kushdo që bën drejtërinë ka lindurë prej ati.
Christ Our Advocate
1 Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε. καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν πατέρα Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον· 2 καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστιν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου. 3 Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν. 4 ὁ λέγων ὅτι Ἔγνωκα αὐτὸν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν ψεύστης ἐστίν, καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν· 5 ὃς δ᾽ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ τετελείωται· ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν. 6 ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησεν, καὶ αὐτὸς οὕτως περιπατεῖν.
The New Commandment
7 Ἀγαπητοί, οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν ἀλλ᾽ ἐντολὴν παλαιὰν ἣν εἴχετε ἀπ᾽ ἀρχῆς· ἡ ἐντολὴ ἡ παλαιά ἐστιν ὁ λόγος ὃν ἠκούσατε. 8 πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν ὅ ἐστιν ἀληθὲς ἐν αὐτῷ καὶ ἐν ὑμῖν, ὅτι ἡ σκοτία παράγεται καὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν ἤδη φαίνει. 9 ὁ λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι. 10 ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει, καὶ σκάνδαλον ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν· 11 ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ καὶ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.
12 Γράφω ὑμῖν, τεκνία,
ὅτι ἀφέωνται ὑμῖν αἱ ἁμαρτίαι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
13 γράφω ὑμῖν, πατέρες,
ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ᾽ ἀρχῆς.
γράφω ὑμῖν, νεανίσκοι,
ὅτι νενικήκατε τὸν πονηρόν.
14 ἔγραψα ὑμῖν, παιδία,
ὅτι ἐγνώκατε τὸν πατέρα.
ἔγραψα ὑμῖν, πατέρες,
ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπ᾽ ἀρχῆς.
ἔγραψα ὑμῖν, νεανίσκοι,
ὅτι ἰσχυροί ἐστε
καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει
καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν.
15 Μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ. ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸν κόσμον, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ πατρὸς ἐν αὐτῷ· 16 ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου, οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ πατρὸς ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστίν. 17 καὶ ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
The Antichrist
18 Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστίν, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν, ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. 19 ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν ἀλλ᾽ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, εἰ γὰρ ἐξ ἡμῶν ἦσαν, μεμενήκεισαν ἂν μεθ᾽ ἡμῶν – ἀλλ᾽ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσὶν πάντες ἐξ ἡμῶν. 20 καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου καὶ οἴδατε πάντες. 21 οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν ἀλλ᾽ ὅτι οἴδατε αὐτὴν καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν. 22 Τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. 23 πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει, ὁ ὁμολογῶν τὸν υἱὸν καὶ τὸν πατέρα ἔχει. 24 ὑμεῖς ὃ ἠκούσατε ἀπ᾽ ἀρχῆς, ἐν ὑμῖν μενέτω. ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἠκούσατε, καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε. 25 καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
26 Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντων ὑμᾶς. 27 καὶ ὑμεῖς τὸ χρῖσμα ὃ ἐλάβετε ἀπ᾽ αὐτοῦ μένει ἐν ὑμῖν, καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ ὑμᾶς, ἀλλ᾽ ὡς τὸ αὐτοῦ χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων, καὶ ἀληθές ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ψεῦδος, καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς, μένετε ἐν αὐτῷ.
Children of God
28 Καὶ νῦν, τεκνία, μένετε ἐν αὐτῷ, ἵνα ἐὰν φανερωθῇ, σχῶμεν παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπ᾽ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ. 29 ἐὰν εἰδῆτε ὅτι δίκαιός ἐστιν, γινώσκετε ὅτι καὶ πᾶς ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται.