1 Edhe unë, o vëllezër, kur erdha te ju, nukë erdha me lartësirë fiale a diturie, t’u dëftenj juve martirin’ e Perëndisë.
2 Sepse pashë me udhë të mos di tiatërë gjë ndër ju, veç Jisu Krishtinë, edhe këtë të kryqëzuarë.
3 Edhe un’ erdha te ju me dobësirë e me frikë e me shumë të dridhurë.
4 Edhe fiala ime e të leçituritë tim nuk’ u bë me fialë që të mbushnjë mëndëjenë prej diturisë njerëzet, po me të dëftyerë Fryme e fuqie;
5 Që të mos jetë besa juaj prej diturisë njerëzet, po prej fuqisë Perëndisë.
6 Edhe flasmë dituri ndër ata që janë të sosurë, po jo dituri të kësaj jete, as të urdhërtarëvet e kësaj jete, që prishenë;
7 Po flasmë dituri Perëndie me fshehësirë, atë diturin’ e fshehurë që urdhëroj Perëndia përpara jetëvet për lavdinë tonë;
8 Të cilënë nuk’e njohu asndonjë nga urdhërtarët’ e kësaj jete; sepse ndë e kishinë njohurë, nukë do të kishinë kryqëzuarë Zotin’ e lavdisë.
9 Po, sikundrë është shkruarë: “Ato që s’i pa sy, e s’i dëgjoj vesh, e s’hynë ndë zemërë të njeriut, të cilatë Perëndia i bëri gati për ata që e duan’ atë.”
10 Po Perëndia na i sbuloj me anë të Frymësë ti; sepse Fryma vëshgon të gjitha, edhe të thellat’ e Perëndisë.
11 Sepse cili prej njerëzish njeh punët’ e njeriut, përveç frymësë njeriut që është nd’ atë? Kështu edhe punët’ e Perëndisë asndonjë s’i njeh, përveç Frymësë Perëndisë.
12 Edhe neve s’kemi marrë frymën’ e botësë, po Frymënë që është nga Perëndia, që të njohëm’ ato që na ka falurë Perëndia.
13 Për ato edhe flasmë, jo me fialë të mësuara prej diturisë njerëzet, po me fialë të mësuara prej Frymësë Shënjtëruarë, tuke mbarasuarë punëra shpirtërishte me punëra shpirtërishte.
14 Po njeriu si shtësë nukë pret punërat’ e Frymësë Perëndisë; sepse janë marrësi për atë, edhe nukë munt t’i njohë ato ; sepse ato gjykonenë shpirtërisht.
15 Po njeriu i shpirtit i gjykon të gjitha e ay nukë gjykonet’ as prej ndonjërësë.
16 Sepse “cili e njohu mëndëjen’ e Zotit, që ta mësonjë atë?”, po neve kemi mëndëjen e Krishtit.
Proclaiming Christ Crucified
1 Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ᾽ ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θεοῦ. 2 οὐ γὰρ ἔκρινά τι εἰδέναι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. 3 κἀγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς, 4 καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖ[ς] σοφίας [λόγοις] ἀλλ᾽ ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶ δυνάμεως, 5 ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλ᾽ ἐν δυνάμει θεοῦ.
The Revelation by God’s Spirit
6 Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· 7 ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν, 8 ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν. 9 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται,
Ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν
καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη,
ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
10 ἡμῖν δὲ ἀπεκάλυψεν ὁ θεὸς διὰ τοῦ πνεύματος· τὸ γὰρ πνεῦμα πάντα ἐραυνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ θεοῦ. 11 τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; οὕτως καὶ τὰ τοῦ θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ. 12 ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν· 13 ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις ἀλλ᾽ ἐν διδακτοῖς πνεύματος, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. 14 ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται. 15 ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει [τὰ] πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾽ οὐδενὸς ἀνακρίνεται.
16 τίς γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου,
ὃς συμβιβάσει αὐτόν;
ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν.