1 Edhe ay si hyri ndë lundrët u hoth përtej, e erdhi ndë qytet të ti.
2 Edhe ja tek i prunë një ulok dergjurë mbi shtrat; edhe Jisuj si pa besën’ e atyre, i tha ulogut: “Merr zemërë, o bir; të janë falurë fajet’ e tua”.
3 Edhe ja ca nga shkronjësitë te thanë me vetëhen’e tyre,se Kyj po vllasfimis.
4 Edhe Jisuj si pa mendimet’ e atyre, tha: “Përse mendohi ju punëra të liga ndër zemërat tuaja?
5 Sepse ç’është më kollaj të them: T’u falnë fajet’e tua, apo të them: Ngreu e ecë?
6 Po që ta dini se i bir’i njeriut ka pushtet mbi dhet të falë faje, (atëhere i thot’ ulogut) Ngreu e merr mbë krahë shtratinë tënt, edhe ecë ndë shtëpit tënde.”
7 Edhe ay u ngrit e vate ndë shtëpi të ti.
8 Edhe gjëndëja, kur panë, u çuditnë, edhe lavduanë Perëndinë, që u dha njerëzet të tillë pushtet.
9 Edhe tuke shkuarë Jisuj andej, pa një njeri që thuhej Matthe, tuke ndenjurë ndë kumerq; edhe i thotë: “Eja pas meje”. Edhe ay u ngrit e i vate pas.
10 Edhe kur po rrinte ndë mësallë ndë shtëpi, ja tek erthnë shumë kumerqarë e fajtorë, edhe rrininë bashkë me Jisunë edhe me nxënësit’e ati.
11 Edhe Farisenjtë kur panë, u thanë nxënësëvet ati: Përse mësonjësi juaj ha bashkë me kumerqarë e me fajtorë?
12 Po Jisuj kur dëgjoj u tha atyre: “Ata që janë të shëndoshë s’kanë nevojë për miekës, po ata që kanë keq.
13 Edhe shkoni e nxëni ç’është: “Dua përdëllim, e jo kurban”, sepse s’kam ardhurë të thërres të drejtë ndë pendim, po fajtorë”.
14 Atëherë vinjënë tek ay nxënësit’ e Joannit, e i thonë: Përse na edhe Farisenjt’ agjërojmë shumë, po nxënësit’ e tu nuk agjëronjënë?
15 Edhe Jisuj u tha atyre: “Sos munt të mbanjënë zi dielmt’ e shtëpisë dhëndërrit gjersa të jetë dhëndërri bashkë me ata, po do të vinjënë dit, kur të hiqetë dhëndërri nga ata, edhe atëhere do t’agjëronjënë.
16 Edhe asndonjë nukë vë arnë pëlhure të re mbi rrobë të vietërë, sepse heq të mbushurit’ e asaj nga rrobeja, edhe të grisuritë bënetë më të keq.
17 Edhe as nukë vënë verë të re ndë kacekë të vietërë, sepse ndë vënçinë, kacekëtë çirrenë, edhe vera derdhetë, edhe kacekëtë humbasënë, po vënë verë të re ndë kacekë të rij, edhe kështu ruhenë të dyja.”
18 Te po u fliste ay atyre këto, ja tek erdhi një i parë, edhe i falej ati, tuke thënë, se: Ime bijë vdiq ndashti, po eja e vërë dorënë tënde mbi atë, edhe do të rronjë.
19 Edhe Jisuj u ngrit e vate prapa ati, bashkë me nxënësit’ e ati.
20 Edhe ja një grua që i rrithte gjak nga vetëheja dy-mbë-dhietë viet, u afrua prapa, e preku cepin‘ e rrobës’ati.
21 Sepse thoshte me vetëhen’ e saj, se : Vetëmë ndë prekça rrobën’e ati, do të shëronem.
22 Edhe Jisuj kur u këthye, e pa atë, tha: “Kij zemërë, o bijë; besa jote të shpëtoj”. Edhe gruaja shpëtoj që mb’atë herë.
23 Edhe Jisuj passi erdhi ndë shtëpit të parit, edhe pa ata që u bininë fyejet edhe gjëndëjenë tuke bërë gjëmë, u thot’atyre:
24 “Ikëni, sepse vashëza s’ka vdekurë, po po flë.”
25 Po ata e përqeshnin’ atë. Edhe gjëndëja si duall jashtë, hyri edhe e zuri për dore; edhe vashëza u ngrit.
26 Edhe kyj zë dolli ndëpër gjith’ atë dhe.
27 Edhe Jisuj tuke ikur’ andej, i vanë prapa dy të verburë, tuke klithur’e tuke thënë: Përdëlle-na, o bir’ i Dhavidhit.
28 Edhe ay kur erdhi ndë shtëpit, i erthnë përan’ ati të verburitë, edhe Jisuj u thot’atyre: “Mbesoni se munt ta bënj këtë unë? ” Ata i thon’ati: Po, Zot.
29 Atëhere preku syt’ e atyreve, tuke thënë: “Pas besësë tuaj u bëftë mbë ju.”
30 Edhe u hapnë syt’e atyreve. Edhe Jisuj i porositi ata shtrënguarshim, tuke thënë: “Shikoni mos ta marrë vesh njeri këtë .”
31 Po ata posa duallnë dhanë zë për atë ndëpër gjith’atë dhe.
32 Edhe ata kur po dilninë, ja tek i prun’ ati një njeri shurth të diallosurë.
33 Edhe dialli si u nxuar, foli shurdhi; edhe gjëndeja u çuditnë, tuke thënë, se: Kurrë ndonjëherë nuk’ është parë kështu ndë Israil.
34 Po Farisenjtë thoshinë, se : Me anë të parit diajvet nxier diajtë.
35 Edhe Jisuj shkonte përqark gjithë qyteteve e kryefshatëravet, tuke mësuarë ndëpër sinagogjit t’atyre, edhe tuke leçiturë ungjillin’e mbëretërisë, edhe tuke shëruarë çdo sëmundë e çdo lëngatë ndë gjëndëjet.
36 Edhe kur pa gjëndëjenë, iu dhëmp për ata, sepse ishinë lodhur’ e përndarë posi dhëntë që s’kanë bari.
37 Atëhere u thotë nxënësëvet ti: “Të korrët’ është shumë, po punëtorëtë janë të pakë. Lutuni pra të zotit të korrit, që të nxierrë punëtorë për të korrët të ti.”
1 E tui hyp n’ bark sckaperzei lekiènin, e erdh n’ scehèr t’ vet.
2 E cè vêêscin perpara atii gni paralitìk raamun n’ sctrat. E tui paa Jeԑu feen t’ atyne, tha paralitikut: Uԑdatu, biir, t’ fallen tyy mkatet tua.
3 E cè dissaa prei Sckribesc thane me vetveti: Ky po truen.
4 E si paa Jeԑu mennimet t’ atyne, tha: Psè po kuitoni këcc n’ ԑemra tuja?
5 Scka âsct mââ koλai me than: T’ jan fallun tyy mkatet e tua: a me than: Ciou, e ezz?
6 E aboλà ci t’ dini, se i Biri i nièrit kaa pusctèd n’ tok me fall mkatet, tha athèr paralitikut: Ciou, e merr dyscekun tânne, e sckò n’ sctpii tân.
7 E u ciue, e sckoi n’ sctpii t’ vet.
8 E tui paa haλku dresctue, e levduene Ԑotin, ci dha kacc puscteden nièrԑvet.
9 E, tui sckue Jeԑu ndyi, paa gni nièrin ci rriite permì kanavèt, me emnit Mattee. E tha atii: Merren mrapa mue. E si u ciue, ndocc atè.
10 E u bââ, tui nnei ai n’ sofer n’ sctpii, cè sciùm publikai e mkatnore tui ardhun, rriiscin n’ sofer me Jeԑu, e me discèpuit t’ atii.
11 E tui paa Fariseit, thoiscin discèpuivet t’ atii: Psè Mièsctri jui po hâ me publikai e me mkatnore?
12 E Jeԑu tui nnie, tha: T’ scnosct nuk kan nevòj per eccìm, por t’ ligt.
13 E tui sckue, e zêni scka âsct: Due miscrieren, e jò kurbanin. Psè nuk erdha me thirr t’ dreitit, por mkatnòrt.
14 Athèr u affruene atii discèpuit t’ Gniònit, tui than: Psè na, e Fariseit, scpesc po gninoim: e discèpuit t’ tuu nuk gninoin?
15 E tha Jeԑu atyne: A munnen sciòkt e dhândrit me kiaa, deri ci rri dhândri me tà? E kan me ardhun dittet ci dhândri kaa meu hièkun prei assìsc: e athèr kan me gninuem.
16 Kerkùsc gnet zopen e zohës eree gni petkut vièter: psè ajò esctueme hièk nnoi senn petkut, e t’ sckyemit bâhet mââ i këcc.
17 As nuk sctiin vêênen eree n’ rscict vièter; nnrỳscei thehen rscict, e vêêna derdhhet, e rscict sckoin dam. Por vêênen eree sctiin n’ rsice t’ rii, e t’ dyy kan meu ruit.
18 Ai tui fol ktò atyne, cè gni nner t’ paar u affrue, e adhrote atè, tui than: Ԑot, bia eme gnetàsc âsct dek: por eja, e vêne doren tânne permì atè, e kaa meu giàλ.
19 E Jeԑu tui u ciue, ndiekte atè, e discèpuit e vet.
20 E cè gni grue, e zila hìcete këcc prei t’ rèdhunit giàkut ciỳsc se prei dymdhètt vièttësc, ju affrue mrapa, e preku sckunniλin e petkut e tii.
21 Psè thote me vetveti: N’ perkìtscia saλde petkun e tii, kam me psctue.
22 E Jeԑu u kthye, e tui paa atè, tha: Kii uԑdai, o bii, feja e jote t’ kaa psctue. E gruja u scnosc n’ at sahàt.
23 E si erdh Jeԑu n’ scpii t’ atii t’ parit, e tui paa burigiit, e haλkun tui bââ ԑciùrm, thote:
24 Largohi: psè vaiԑa nuk âsct dekun, por po flêê. E perciestiscin atè.
25 E si u perԑûûn haλku, hîîni: e kapi doren e assai. E vaiԑa u ciue.
26 E ky nââm duul n’ t’ gith at dhee.
27 E prei ndyi Jeԑu tui voit, dyy ciòrra muurne mrapa atè, tui bertìt, e tui than: Kii miscrier per nee, o i biri Davidit.
28 E si erdh n’ scpii, u affrue atii t’ verbet. E tha Jeԑu atyne: A bessoni se un mùnnemi me bââ juve ktè? I thon atii: Possì, o Ԑot.
29 Athèr preku syyt e tyne, tui than: U bâft juve, sikursè keni feen.
30 E u cilne syyt e tyne: e Jeԑu i sctrengoi, tui than: Kciỳrni ci mos diin kusc.
31 E atà tui dall, hapen nââmin e tii n’ gith at dhee.
32 E atà sì duulne, cè pruune perpara atii gni nièri t’ paa‐goi t’ diemnuem.
33 E si perԑûû diàλin, i paa‐goi foli, e haλku u mrekuλuene, tui than: Kur ksctù s’ âsct paa n’ Iԑraèl.
34 E Fariseit thoiscin: Ky po perԑên dièmnit me t’ parin e dièmnevet.
35 E Jeԑu sckote rreth gith scehervet, e katùnnevet, tui msue n’ sinagoga t’ tyne, e tui predikue ugniλin e reɣniis, tui scnosc t’ gith dèrgiat, e t’ gith lngatet.
36 E tui paa haλku, pat miscrier per tà: psè iscin t’ munnuem, e rriiscin sikursè delet paa ciobàn.
37 Athèr thot discèpuive t’ vet: T’ kòrruni âsct gnimèn sciùm, por puntòrt jan pak.
38 Lutni praa Ԑotniin e korrs, ci t’ cion puntòrt n’ korr t’ vet.