1 Edhe besa është një themeli punërash që shpërehenë, një të dëftyerë punërash që nukë shihenë.
2 Sepse prej kësaj muarnë martiri të mirë të lashtëtë.
3 Me anë të besësë kupëtojmë se jetët’ u ndërtuanë me fialën’ e Perëndisë, kaqë që këto që shihenë nuk’ u bënë prej atyre punërave që dukenë.
4 Me anë të besësë Abeli i pruri Perëndisë kurban më të mirë se Kaini, që prej asaj besësë u martiris se ishte i drejtë, sepse Perëndia dha martiri për dhurëtiat’ e ati; edhe prej asaj, ndonëse vdiq, edhe më po flet.
5 Me anë të besësë Enohu u ndërrrua vëndit, që të mos shohë vdekëje, “edhe nukë gjëndej, sepse Perëndia e ndërroj vëndit;” sepse përpara se të ndërrohej vëndit u martiris, për atë se i kishte pëlqyerë Perëndisë.
6 Edhe pa besë s’munt t’i pelqenjë ati ndonjë; sepse ay që afronetë te Perëndia, duhetë të besonjë se është, edhe bënetë pagë-dhënës tek ata që e kërkonjën’ atë.
7 Me anë të besësë iu dëftye Noesë nga Perëndia për ato punëra që edhe nukë shiheshinë, edhe ay si u frikësua, ndërtoj një arkë për shpëtimin’ e shtëpisë ti; prej të cilësë gjukoj për të ligë botënë, edhe u bë trashëgimtar i drejtërisë me anë të besësë.
8 Me anë të besësë dëgjoj Avraami, kur u thërrit të dalë mb’ atë vënt, që kishte për të marrë për trashëgim, edhe dolli pa diturë se ku vete.
9 Me anë të besësë vate e nguli ndë dhe të së zotuarësë posi mbë një dhe të huajë, tuke ndenjurë ndë tenda, bashkë me Isaakun’ e me Jakovinë trashëgimtarëtë bashkë t’asaj të zotuarësë;
10 Sepse priste atë qytetinë që kishte themeletë, të cilit mieshtrë edhe ndërtestar është Perëndia.
11 Me anë të besësë edhe ajo Sarra mori fuqi të ngjitetë me barrë, edhe, ndonëse i kishte shkuarë koha e moshësë, polli, se e kujtoj të besës’ atë që i u zotua.
12 Përandaj lintnë kaqë vetë prej një nburri vetëmë , edhe kyj gati për të vdekurë, posi yjet’ e qiellit nga shumica, edhe posi rëra e panumëruarë që është ndë buzët të detit.
13 Këta të gjithë vdiqnë më besë, pa marrë të zotuaratë, po i panë ato për së largu, (edhe u mbushnë mëntë), edhe i pritnë, edhe rrëfyenë se janë të huajë edhe prej një tiatër vëndi mb’ atë dhe.
14 Sepse ata që flasënë kështu, dëftenjënë se kërkonjënë dhen e tyre.
15 Edhe ndë e mbaninë mënt atë dhe, që patnë dalë prej andejë, do të kishinë kohë të këtheneshinë.
16 Po ndashti dëshëronjënë për një dhe më të mirë, do me thënë, qielluar; përandaj Perëndisë nuk’ i vien turp të qjuhetë Perëndia i atyreve; sepse u bëri gati atyre qytet.
17 Me anë të besësë Avraami, pruri Isaakunë për kurban ; kur provohej; edhe ay që pat priturë të zotuaratë pruri për kurban të vetëmlindurinë birin’ e ti ,
18 Mbë të cilinë qe folurë: “Se mbë Isaakunë do të qjuhetë fara jote”,
19 Tuke menduarë Avraami , se Perëndia munt të ngjallnjë edhe prej së vdekurish; prej përandaj e mori atë posi me të përgjajturë.
20 Me anë të besësë Isaaku bekoj Jakovin’ edhe Isafinë për punërat që do të vininë.
21 Me anë të besësë Jakovi tuke vdekurë bekoj të dy të bijt’ e Josifit, “edhe u fal tuke pshteturë mbë majë të shkopit ti”.
22 Me anë të besësë Josifi tuke vdekurë përmëndi për të dalëtë jashtë e të bijvet Israilit, edhe porositi për eshtërat’ e tia.
23 Me anë të besësë Mojsiu, si lindi, u fsheh tre muaj nga përint’ e ti, sepse panë se çuni ishte i bukurë; edhe nukë patnë frikë për urdhëratën’ e mbëretit.
24 Me anë të besësë Mojsiu si u bë i math, mohoj të thuhet’ i biri së bijësë Faraojt;
25 Sepse sgjodhi më tepërë të heqë keq bashkë me llauzin’ e Perëndisë, se të ketë fitim faji për pakëzë kohë;
26 Tuke kujtuarë dhunën’ e Krishtit për më të madhe pasëje se thesarëtë ndë Egjypt; sepse vështronte mbë shpagimt.
27 Me anë të besësë la Egjyptinë pa pasurë frikë për zemëratën’ e mbëretit; sepse priti të paparinë, posi tuke parë atë .
28 Me anë të besësë bëri pashkën’ edhe të përskaturit’ e gjakut, që të mos i piekë atyreve ay që prishte dielmt’ e parë.
29 Me anë të besësë shkuanë ndëpër Det të Kuq posi ndëpër tokë; të cilinë kur e provuanë Egjyptianëtë, u mbytnë.
30 Me anë të besësë ranë muret’ e Jerihosë, si u qerthëlluanë shtatë dit.
31 Me anë të besësë kurva Raavë nukë humbi bashkë me ata që s’bindeshinë, passi priti përgjonjësitë me paqtim.
32 Edhe ç’të them më? Sepse nukë do të më mbesë kohë të tregonj për Gjedheoninë, e për Varakunë, e për Sampsoninë, e për Jefthaenë, për Dhavidhin’ e për Samuilin’ edhe për profitët,
33 Të cilëtë me anë të besësë lëftuanë mbëretëria, punuanë drejtëri, fituanë të zotuaratë, thurnë gojat’ e leonëvet,
34 Shuanë fuqin’ e ziarrit, shpëtuanë nga gojat’ e thikësë, muarnë fuqi nga dobësiratë, u bënë të fortë ndë luftë, thyenë ushtëriat’ e të hujvet;
35 Gratë muarnë të vdekurit’ e tyre nga të ngjalluritë; e të tierë u munduanë, sepse nukë pritnë shpëtiminë, që të fitoninë një të ngjallurë më të mirë;
36 E të tierë u provuanë me të përqeshura e me të rrahura, po edhe me të lidhura e me burk.
37 U vranë me gurë, u sharruanë, u nganë, vdiqnë prerë prej thikësë; shkoninë vënde ndëpër vënde veshurë me lëkura dhënsh, e me lëkura dhish, tuke pasurë nevojë, tuke pasurë shtrëngim, tuke hequrë keq,
38 (për të cilëtë bota nuk’ ishte e vëjyërë) tuke shkuar’ andej’ e këtejë ndëpër shkretëtira e ndëpër male e ndëpër shpella e ndëpër vërat’ e dheut.
39 Edhe këta të gjithë, ndonëse muarnë martiri të mirë me anë të besësë, nukë muarnë të zotuarëtë;
40 Sepse Perëndia pat urdhëruarë që përpara një gjë më të mirë, që të mos bënenë të sosurë pa neve.