1 Ç’do të themi pra? Do të qëndrojmë ndë fajt, që të tepronjë hiri?
2 Qofë larg; neve që vdiqëm ndë fajt, qysh do të rrojmë më nd’ atë?
3 A nuk’ e dini se sa u pagëzuam mbë Jisu Krishtinë, u pagëzuam mbë vdekëjet t’ ati?
4 U kallëm ndë varr pra bashkë me atë me anë të pagëzimit mbë vdekëjet, edhe sikundrë Krishti u ngjall prej së vdekurish me anë të lavdisë Atit, kështu edhe neve të ecëjmë ndë jetë të re.
5 Sepse sikundrë neve u bëmë një bimë bashkë me atë pas shëmbëllimit vdekëjes’ ati, do të jemi edhe pas shëmbëllimit të ngjallurit.
6 Tuke diturë këtë, se i vietri njeriu ynë u kryqëzua bashkë, që të prishetë trupi i fajit, që të mos i shërbejmë neve më fajit.
7 Sepse ay që vdiq u lirua nga faji.
8 Po ndë paçim vdekurë bashkë me Krishtinë, besojmë se edhe do të rrojmë bashkë me atë;
9 Sepse e dimë se Krishti u ngjall prej së vdekurish, e nukë vdes më; vdekëja nuk’ e pushton më atë.
10 Sepse për atë që vdiq, vdiq një herë per fajinë; po për atë që rron, rron mbë Perëndinë.
11 Kështu edhe ju numëroni vetëhenë tuaj, se jeni të vdekurë nga faji, po të gjallë te Perëndia, me anë të Jisu Krishtit Zotit tënë.
12 Le të mos mbëretëronjë pra faji ndë trup tuaj të morçiminë, që t’i dëgjoni ati pas dëshërimevet ati.
13 As mos bëni anët’ e trupit tuaj armë shtrembërie ndë fajt; po nxirni vetëhenë tuaj përpara Perëndisë si të gjallë prej së vdekurish, edhe anët’ e trupit tuaj armë drejtërie te Perëndia.
14 Sepse faji nukë do t’u pushtonjë juve; sepse nukë jemi ndënë nom, po ndënë hir.
15 Qysh pra? Do të fëjejmë, sepse nukë jemi ndënë nom, po ndënë hir? Qoftë lark.
16 Nuk’ e dini, se mb’ atë që bëni vetëhenë tuaj shërbëtorë për dëgjuarëje, jeni shërbëtorët’ e ati që i dëgjoni, apo fajit për vdekëje, apo dëgjuarëjesë për drejtëri?
17 Po falemi ndersë Perëndisë, se qetë një herë shërbëtorët’ e fajit, po ndashti i dëgjuatë me gjithë zemërë formësë mësimit, që u dhatë ndër duar mb’ atë.
18 Edhe si u liruatë prej fajit, u bëtë shërbëtorët’ e drejtërisë.
19 Njerëzisht po them për ligësirën’ e mishit tuaj. Sepse sikundrë i bëtë anët’ e trupit tuaj shërbëtorë ndë ndyrësirët edhe ndë panomit te panomia, kështu ndashti bëni anët’ e trupit tuaj shërbëtorë ndë drejtërit për shënjtërim.
20 Sepse kur ishitë shërbëtorët’ e fajit, ishitë të liruarë nga drejtëria.
21 Çfarë peme pra kishit’ atëhere nga ato punë , që keni turp ndashti për ato? Sepse e pastajmeja e atyreve është vdekëje.
22 Po ndashti që u liruatë nga faji, edhe u bëtë shërbëtorë te Perëndia, keni pemënë tuaj për shënjtërim; edhe të pastajmenë, jetë të pasosurë.
23 Sepse paga e fajit është vdekëje, po dhurëtia e Perëndisë është jet’ e pasosurë me anë të Jisu Krishtit Zotit tënë.
1 What shall we say then? Shall we continue in sin, that grace may abound? 2 God forbid. How shall we, that are dead to sin, live any longer therein? 3 Know ye not, that so many of us as were baptized into Jesus Christ were baptized into his death? 4 Therefore we are buried with him by baptism into death: that like as Christ was raised up from the dead by the glory of the Father, even so we also should walk in newness of life. 5 For if we have been planted together in the likeness of his death, we shall be also in the likeness of his resurrection: 6 Knowing this, that our old man is crucified with him , that the body of sin might be destroyed, that henceforth we should not serve sin. 7 For he that is dead is freed from sin. 8 Now if we be dead with Christ, we believe that we shall also live with him: 9 Knowing that Christ being raised from the dead dieth no more; death hath no more dominion over him. 10 For in that he died, he died unto sin once: but in that he liveth, he liveth unto God. 11 Likewise reckon ye also yourselves to be dead indeed unto sin, but alive unto God through Jesus Christ our Lord. 12 Let not sin therefore reign in your mortal body, that ye should obey it in the lusts thereof. 13 Neither yield ye your members as instruments of unrighteousness unto sin: but yield yourselves unto God, as those that are alive from the dead, and your members as instruments of righteousness unto God. 14 For sin shall not have dominion over you: for ye are not under the law, but under grace. 15 What then? shall we sin, because we are not under the law, but under grace? God forbid. 16 Know ye not, that to whom ye yield yourselves servants to obey, his servants ye are to whom ye obey; whether of sin unto death, or of obedience unto righteousness? 17 But God be thanked, that ye were the servants of sin, but ye have obeyed from the heart that form of doctrine which was delivered you. 18 Being then made free from sin, ye became the servants of righteousness. 19 I speak after the manner of men because of the infirmity of your flesh: for as ye have yielded your members servants to uncleanness and to iniquity unto iniquity; even so now yield your members servants to righteousness unto holiness. 20 For when ye were the servants of sin, ye were free from righteousness. 21 What fruit had ye then in those things whereof ye are now ashamed? for the end of those things is death. 22 But now being made free from sin, and become servants to God, ye have your fruit unto holiness, and the end everlasting life. 23 For the wages of sin is death; but the gift of God is eternal life through Jesus Christ our Lord.