1 Si duallëm pra të drejtë prej besësë, kemi paqtim te Perëndia me anë të Zotit tënë Jisu Krisht,
2 Prej të cilit kemi edhe të hyrëtë me besënë ndë këtë hir, që qëndrojmë mb’ atë; edhe mburremi mbë shpëresën’ e lavdisë Perëndisë.
3 Edhe jo vetëmë këjo , po mburremi edhe mbë shtrëngimetë, tuke diturë, se shtrëngata bën durim,
4 E durimi provë, e prova shpëresë;
5 Edhe shpëresa nukë turpëron, sepse dashuria e Perëndisë është derdhurë ndë zëmërat tona me anë të Frymësë Shënjtëruarë që na është dhënë.
6 Sepse kur ishim neve edhe po të sëmurë, Krishti vdiq pas kohësë që qe urdhëruarë për të pabesëtë.
7 Sepse mezi do të vdesë ndonjë për njeri të drejtë; sepse për të mirinë mbase edhe kuxon ndonjë të vdesë.
8 Po Perëndia dëften dashurin’ e ti mbë ne, sepse kur jeshëm neve edhe po fajtorë, Krishti vdiq për ne.
9 Shumë më teprë pra, si duallëm të drejtë ndashti prej gjakut ati, do të shpëtojmë nga zemërata me anë t’ ati.
10 Sepse, ndë qoftë se kur jeshëm arëmiq paqtuam me Perëndinë me anë të vdekëjesë të Birit ati, shumë më tepër passi paqtuam do të shpëtojmë me anë të jetës’ ati.
11 Edhe jo vetëmë këtë , po edhe mburremi mbë Perëndinë me anë të Zotit tënë Jisu Krishtit, me anë të cilit muarëm ndashti paqtimnë.
12 Përandaj sikundrë prej një njeriu hyri faji ndë botët, edhe prej fajit hyri vdekëja, edhe kështu shkoj vdekëja ndëpër gjithë njerëzit, sepse të gjithë fëjyenë;
13 (Sepse gjer ndë kohë të nomit qe faji ndë botët, po për faj nukë numëronetë, kur s’ka nom.
14 Po vdekëja mbëretëroj që prej Adhamit gjer mbë kohë të Mojsiut, edhe mb’ ata që nukë fëjyenë pas shëmbëllimit të shkelurit porosisë Adhamit, i cili ishte forma e ati që do të vinte.
15 Po dhurata nuk’është posi faji, sepse ndë qoftë se prej fajit të njërit vdiqnë të shumëtë, shumë më teprë hiri i Perëndisë edhe dhurata me anë të një njeriu, Jisu Krishtit, teproj mbë të shumët.
16 Edhe dhurata nuk’ është sikundrë dënimi që u bë prej njërit që fëjeu; sepse gjyqi prej njërit u bë për dëm të shumëve , edhe dhurëtia prej shumë fajeshu bë për të dalurë të drejtë.
17 Sepse ndë qoftë se prej fajit njërit mbëretëroj vdekëja prej njërit, shumë më teprë ata që marrënë tepëricën’ e hirit edhe dhurëtisë drejtërisë do të mbëretëronjënë ndë jetët prej njërit, Jisu Krishtit.)
18 Sikundrë pra prej një faji u bë dënim mbë gjithë njerëzit, kështu edhe prej një drejtërimi u bë mbë gjithë të dalënë të drejtë për jetë.
19 Sepse sikundrë nga të padëgjuarët’ e një njeriu u bënë fajtorë të shumëtë, kështu edhe nga të dëgjuarët’ e njërit do të bënenë të drejtë të shumëtë.
20 Edhe nomi hyri që të tepronjë faji. Edhe atie ku teproj faji, teproj më teprë hiri.
21 Edhe sikundrë mbëretëroj faji prej vdekëjesë, kështu edhe hiri do të mbëretëronjë prej drejtërisë për jetë të pasosurë me anë të Jisu Krishtit, Zotit tënë.
1 Therefore being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ: 2 By whom also we have access by faith into this grace wherein we stand, and rejoice in hope of the glory of God. 3 And not only so , but we glory in tribulations also: knowing that tribulation worketh patience; 4 And patience, experience; and experience, hope: 5 And hope maketh not ashamed; because the love of God is shed abroad in our hearts by the Holy Ghost which is given unto us. 6 For when we were yet without strength, in due time Christ died for the ungodly. 7 For scarcely for a righteous man will one die: yet peradventure for a good man some would even dare to die. 8 But God commendeth his love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us. 9 Much more then, being now justified by his blood, we shall be saved from wrath through him. 10 For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life. 11 And not only so , but we also joy in God through our Lord Jesus Christ, by whom we have now received the atonement.
12 Wherefore, as by one man sin entered into the world, and death by sin; and so death passed upon all men, for that all have sinned: 13 (For until the law sin was in the world: but sin is not imputed when there is no law. 14 Nevertheless death reigned from Adam to Moses, even over them that had not sinned after the similitude of Adam’s transgression, who is the figure of him that was to come. 15 But not as the offence, so also is the free gift. For if through the offence of one many be dead, much more the grace of God, and the gift by grace, which is by one man, Jesus Christ, hath abounded unto many. 16 And not as it was by one that sinned, so is the gift: for the judgment was by one to condemnation, but the free gift is of many offences unto justification. 17 For if by one man’s offence death reigned by one; much more they which receive abundance of grace and of the gift of righteousness shall reign in life by one, Jesus Christ.) 18 Therefore as by the offence of one judgment came upon all men to condemnation; even so by the righteousness of one the free gift came upon all men unto justification of life. 19 For as by one man’s disobedience many were made sinners, so by the obedience of one shall many be made righteous. 20 Moreover the law entered, that the offence might abound. But where sin abounded, grace did much more abound: 21 That as sin hath reigned unto death, even so might grace reign through righteousness unto eternal life by Jesus Christ our Lord.