1 Pavli, apostol i Jisu Krishtit me dashurimin’ e Perëndisë, pas të zotuarit jetësë që është mbë Jisu Krishtinë,
2 Mbë Timothenë, birin’ e dashurë, qoftë hirë, përdëllim, paqtim prej Perëndisë, Atit, edhe prej Jisu Krishtit, Zotit tënë.
3 I falem ndersë Perëndisë, të cilinë lus që nga përint’ e mi me ndërgjegjëje të këthiellëtë, se pa pushim të kujtonj ndë të luturat të mia nat’ e ditë,
4 Edhe kam mallë të shoh, kur kujtonj lot’ e tu, që të mbushem me gëzim;
5 Sepse bie ndër mënt besënë pa ipokrisi që është te ti, e cila ndenji më përpara te jot gjyshe Llojdha, edhe te jot ëmë Evnika; edhe më është mbushurë mëndëja se ka ndënjur’ edhe te ti.
6 Për atë punë të përmënt tyj , që të ngjallç përsëri dhurëtin’ e Perëndisë, e cila është te ti nga të vënët’ e duarvet mia mbi tyj.
7 Sepse Perëndia s’na ka dhënë frymë frike, po frymë fuqie e dashurie e urtësie.
8 Mos kij turp pra për martirin’ e Zotit tënë, edhe për mua të lidhurin’ e ati; po hiq keq bashkë me mua për ungjillinë pas fuqisë Perëndisë,
9 I cili na shpëtoj, edhe na thërriti me të thërriturë të shënjtëruarë, jo pas punëravet tona, po pas së thënësë ti, edhe pas hirit që na u dha me anë të Jisu Krishtit që përpara motevet pasosurë,
10 Edhe që u çfaq ndashti me të dukurit’ e shpëtimparit tënë Jisu Krishtit, i cili prishi vdekëjenë, edhe nxori ndë dritë jetën’ edhe pavdekëjenë me anë të ungjillit.
11 Për atë u vuç’ unë leçitës edhe apostol edhe mësonjës i kombevet;
12 Që për atë punë edhe pësonj këto; po s’kam turp; sepse e di se kujt i kam besuarë, edhe më është mbushurë mëndëja, se ay munt të ruanjë ndorëjenë time gjer mb’atë ditë.
13 Ruaj formën’ e fialëvet shëndosha, që dëgjove prej meje, me besë e me dashuri që është mbë Jisu Krishtinë.
14 Ndorjen’ e mirë ruaje me anë të Frymësë Shënjtëruarë që rri ndër ne.
15 Ti e di këtë, se gjith’ata që janë nd’ Asi më këthyenë kurrizinë, nga ata është Fygjelli edhe Hermogjeni.
16 Zoti dhashtë përdëllim ndë shtëpi të Onisiforit; sepse shumë herë më dha zemërë, edhe s’pat turp për hekurat’ e mia,
17 Po kur erdhi ndë Romë, më kërkoj me shumë nxitim, edhe më gjeti.
18 Zoti i dhashtë ati të gjenjë përdëllim nga Zoti nd’ atë ditë. Edhe sa më shërbeu ndë Efesë, ti e di më mirë.
1 Paul, an apostle of Jesus Christ by the will of God, according to the promise of life which is in Christ Jesus, 2 To Timothy, my dearly beloved son: Grace, mercy, and peace, from God the Father and Christ Jesus our Lord. 3 I thank God, whom I serve from my forefathers with pure conscience, that without ceasing I have remembrance of thee in my prayers night and day; 4 Greatly desiring to see thee, being mindful of thy tears, that I may be filled with joy; 5 When I call to remembrance the unfeigned faith that is in thee, which dwelt first in thy grandmother Lois, and thy mother Eunice; and I am persuaded that in thee also. 6 Wherefore I put thee in remembrance that thou stir up the gift of God, which is in thee by the putting on of my hands. 7 For God hath not given us the spirit of fear; but of power, and of love, and of a sound mind. 8 Be not thou therefore ashamed of the testimony of our Lord, nor of me his prisoner: but be thou partaker of the afflictions of the gospel according to the power of God; 9 Who hath saved us, and called us with an holy calling, not according to our works, but according to his own purpose and grace, which was given us in Christ Jesus before the world began, 10 But is now made manifest by the appearing of our Saviour Jesus Christ, who hath abolished death, and hath brought life and immortality to light through the gospel: 11 Whereunto I am appointed a preacher, and an apostle, and a teacher of the Gentiles. 12 For the which cause I also suffer these things: nevertheless I am not ashamed: for I know whom I have believed, and am persuaded that he is able to keep that which I have committed unto him against that day. 13 Hold fast the form of sound words, which thou hast heard of me, in faith and love which is in Christ Jesus. 14 That good thing which was committed unto thee keep by the Holy Ghost which dwelleth in us. 15 This thou knowest, that all they which are in Asia be turned away from me; of whom are Phygellus and Hermogenes. 16 The Lord give mercy unto the house of Onesiphorus; for he oft refreshed me, and was not ashamed of my chain: 17 But, when he was in Rome, he sought me out very diligently, and found me . 18 The Lord grant unto him that he may find mercy of the Lord in that day: and in how many things he ministered unto me at Ephesus, thou knowest very well.