1 Ndë folça gjjuhërat’ e njerëzet edhe të ëngjëjvet, e të mos kem dashuri, u bëshë si ramë që gjëmon, a si qymvallë që tringëllin.
2 Edhë ndë paça profiti, edhe të di gjithë fshehësirat’ edhe çdo farë të dituri, edhe ndë paça gjithë besënë, kaqë sa të tunt nga vëndi male, e të mos kem dashuri, s’jam asgjë.
3 Edhe ndë ndafsha gjithë gjënë time për të ushqyerë të vobeqtë , edhe ndë dhënça ndër duar trupinë tim që të digjetë, e të mos kem dashuri, s’më bën dobi.
4 Dashuria ka zemërë të gjërë, edhe bën të mira; dashuria s’ka cmir; dashuria s’ësht’ e rrëmbyershime, s’madhështonetë,
5 S’bën punë të shumtuara, s’kërkon të sajatë, nukë zemëronetë, s’mendon të ligënë;
6 S’gëzonetë për të shtrëmbëtinë, po gëzonetë për të vërtetënë.
7 Të gjitha i mban, të gjitha i beson, të gjitha i shpëren, të gjitha i duron.
8 Dashuria kurrë s’bie poshtë. Po të tieratë , a profitia ndë qofshinë , do të mbesënë mbënjanë; a gjjuhëra, do të pushonjënë; a të diturë, do të mbesë mbënjanë.
9 Sepse neve pak gjë dimë, edhe pak gjë profitepsëmë.
10 Po kur të vinjë e plota, atëhere e paka do të mbesë mbënjanë.
11 Kur ishnjam foshnjë, flisnjam si foshnjë, mendonesh si foshnjë; kujtonesh si foshnjë, po kur u bëshë burr, i lashë mbënjanë punërat’ e foshnjesë;
12 Sepse ndashti shohmë ndëpër pasqyrë si mbë t’errët, po atëhere do të shohmë faqe mbë faqe; ndashti njoh pak, po atëhere do të njoh sikundrë u njohç.
13 Edhe ndashti mbete besa, shpëresa, dashuria, këto të tria; po më e madhe nga këto është dashuria.
1 Though I speak with the tongues of men and of angels, and have not charity, I am become as sounding brass, or a tinkling cymbal. 2 And though I have the gift of prophecy, and understand all mysteries, and all knowledge; and though I have all faith, so that I could remove mountains, and have not charity, I am nothing. 3 And though I bestow all my goods to feed the poor , and though I give my body to be burned, and have not charity, it profiteth me nothing. 4 Charity suffereth long, and is kind; charity envieth not; charity vaunteth not itself, is not puffed up, 5 Doth not behave itself unseemly, seeketh not her own, is not easily provoked, thinketh no evil; 6 Rejoiceth not in iniquity, but rejoiceth in the truth; 7 Beareth all things, believeth all things, hopeth all things, endureth all things. 8 Charity never faileth: but whether there be prophecies, they shall fail; whether there be tongues, they shall cease; whether there be knowledge, it shall vanish away. 9 For we know in part, and we prophesy in part. 10 But when that which is perfect is come, then that which is in part shall be done away. 11 When I was a child, I spake as a child, I understood as a child, I thought as a child: but when I became a man, I put away childish things. 12 For now we see through a glass, darkly; but then face to face: now I know in part; but then shall I know even as also I am known. 13 And now abideth faith, hope, charity, these three; but the greatest of these is charity.