1 Që përpara herësë ishte Fiala, edhe fiala ishte me Perëndinë, edhe Fiala ishte Perëndi.
2 Këjo ishte që përpara herësë me Perëndinë.
3 Të gjitha u bënë me anë të asaj; edhe pa atë nuk’ u bë asndonjë gjë nga ç’qe bërë.
4 Nd’atë ishte jetë, edhe jeta ishte drita e njerëzet.
5 Edhe drita ndrit nd’errësirët, edhe errësira nuk’ e kupëtoj.
6 Qe një njeri dërguarë nga Perëndia, i cili e kishte emërinë Joan.
7 Kyj erdhi për martiri, që të martirisë për Dritënë, që të besonjënë prej anës’ ati.
8 Ay nuk’ ishte Drita, po që të martirisë për Dritënë.
9 Ishte Drita e vërtetë, që ndrit çdo njeri që vien ndë botët.
10 Ishte ndë botët, edhe bota u bë prej anës’ ati; po bota nuk’ e njohu atë.
11 Erdhi ndë të tijt, edhe të tijtë nuk’ e pritnë atë.
12 Edhe sa e pritnë, u dha pushtet të bënenë bij Perëndie, atyreve që besonjënë mb’emërit’ t’ati.
13 Ata nukë lintnë prej gjaqesh, as prej dashurim mishi, as prej dashurim burri, po prej Perëndie.
14 Edhe Fiala u bë mish, edhe ndenji ndër ne (edhe pamë lavdin’ e ati, posi lavdi të vetëmlinduri prej Atit), plot me hir e me të vërtetë.
15 Joanni martiris për atë, edhe bërtiti, tuke thënë: “Kyj ishte ay që thashë: Ay që vien pas meje është më i math se unë, sepse ishte përpara meje.
16 Edhe nga të mbushurit e ati neve të gjithë muarmë, edhe hir ndë vënt hiri.
17 Sepse nomi u dha prej anësë Mojsiut, po hiri edhe e vërteta u bë prej anësë Jisu Krishtit.
18 Asndonjë s’e ka parë kurrë Perëndinë; veç i Vetëmlinduri Bir, që është ndë gji të Atit, ay e dëfteu.”
19 Edhe këjo është martiria e Joannit, kur dërguanë Judhenjtë nga Jerusalimi priftërë edhe Levitërë që ta pyesënë: “Cili je ti?”
20 Edhe rrëfeu, edhe nukë mohoj; po rrëfeu, se: “Unë nukë jam Krishti.”
21 Edhe e pyetnë: “Cili pra? Ilia je ti?” Edhe thotë: “Nukë jam.” “Profiti je ti?” Edhe u përgjeq: “Jo.”
22 I thanë pra: “Cili je? Që t’u përgjegjemi atyreve që na kanë dërguarë; ç’thua për vetëhenë tënde?”
23 Tha: “Unë jam “zër’ i ati që bërtet ndë shkretëtirët: Drejtoni udhën’ e Zotit”, sikundrë tha profiti Isaj.
24 Edhe ata që qenë dërguarë ishinë prej Farisenjsh.
25 Edhe e pyetnë e i thanë: “Përse pagëzon pra, kur nukë je ti Krishti, as Ilia, as profiti?”
26 Joanni u përgjeq atyre, tuke thënë: “Unë pagëzonj me ujë; po ndërmest tuaj rri ay, që ju nuk’ e njihni.
27 Ay ësht’ ay që vien pas meje, i cili është më i math se unë; ati unë s’jam i zoti t’i cgith rripin’ e shollësë.”
28 Këto u bënë ndë Vithavara përtej Jordhanit, atie ku ishte Joanni tuke pagëzuarë.
29 Ndë të nesërmet Joanni sheh Jisunë tuke ardhurë tek ay, edhe thotë: “Na Qëngji i Perëndisë, që ngre fajin’ e botësë.
30 Kyj ësht’ ay, që unë thashë për atë, se : Pas meje vien një njeri, i cili është më i math se unë, sepse ishte përpara meje.
31 Edhe unë s’e njoha; po që të dëftenetë ndë Israil, përandaj erdha unë të pagëzonj me ujë.”
32 Edhe Joanni martirisi, tuke thënë, se: “Pashë Frymën’ e Shënjtëruarë tuke sbriturë nga qielli posi pëllump, edhe ndenji mbi atë.
33 Edhe unë nuk’e njoha; po ay që më dërgoj të pagëzonj me ujë, ay më tha: Përmbi cilinë të shohç Frymën’ e Shënjtëruarë tuke sbritur’ e tuke ndenjurë mbi atë, Kyj është’ ay që pagëzon me Frymë të Shënjtëruarë.
34 Edhe un’ e pashë, edhe martirisa, se kyj ësht’ i Bir’ i Perëndisë.”
35 Ndë të nesërmet përsëri Joanni ishte tuke ndenjurë, edhe dy prej nxënëset ati.
36 Edhe kur shtyri sytë e pa Jisunë tuke ecurë, thotë: “Na Qëngji i Perëndisë.”
37 Edhe ata të dy nxënësitë dëgjuan’ atë tuke folurë, edhe vanë pas Jisujt.
38 Edhe Jisuj kur u këthye, edhe pa ata tuke vaturë pas ati, u thot’ atyre: “Ç’kërkoni?”
39 Edhe ata i thanë: “Ravvi (që ajo, këthyerë do me thënë, Mësonjës), ku e ke të ndenjuritë?”
40 U thot’ atyre: “Ejani edhe shihni.” Erthnë edhe panë ku e kishte të ndenjuritë; edhe mbetnë përanë ati atë ditë; sepse ora ishte afëro dhietë.
41 Ishte Andhreu, i vëllaj Simon Pietrit, një nga ata të dy që dëgjuanë prej Joannit për atë , edhe vanë pas ati.
42 Kyj më përpara gjen të vëllan’ e ti Simoninë, edhe i thotë: “Gjetëm Messinë”, që ajo, këthyerë, do me thënë Krishti.
43 Edhe e pruri te Jisuj. Edhe Jisuj shtiu sytë mb’atë, edhe tha: “Ti je Simoni, i bir’ i Jonajt; ti do të qjuhesh Qifa”, që ajo, këthyerë do me thënë Pietrë (gur ).
44 Ndë të nesërmet Jisuj deshi të dalë ndë Galilet; edhe gjen Filippinë, e i thotë:
45 “Eja pas meje.” Edhe Filippi ishte nga Vithsajdha, nga qyteti i Andhreut edhe i Pietrit.
46 Filippi gjen Nathanailinë, edhe i thotë: “Kemi gjetur’ atë që shkroj Mojsiu ndë nomt, edhe profitëritë, Jisunë, të birin’ e Josifit që është nga Nazareti.”
47 Edhe Nathanaili i tha: “A munt të dalë ndonjë gjë e mirë nga Nazareti?” Filippi i thotë: “Eja edhe shih.”
48 Jisuj pa Nathanailinë tuke ardhurë tek ay, edhe thotë për atë: “Shih Israilit me të vërtetë, që s’është gënjeshtrë tek ay.”
49 Nathanaili i thotë: “Ku më njeh?” Jisuj u përgjeq e i tha: “Para se të thërresë Filippi, kur ishnje ndënë drurin’ e fikut, të pashë.”
50 Nathanaili u përgjeq e i thotë: “Ravvi, ti je i Bir’ i Perëndisë, ti je mbëreti Israilit.”
51 Jisuj u përgjeq e i tha: “Sepse të thashë, të pashë ndënë drurin’ e fikut, beson? Do të shohç më të mëdha se këto.”
52 Pastaj i thotë: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Që ndashti e paskëtaj do të shihni qiellinë hapurë, edhe ëngjëjt’e Perëndisë tuke hipur’ e tuke sbriturë mbi të birin’ e njeriut.”