1 Ecëni pra pas Perëndisë, si dielm të dashurë;
2 Edhe ecëni ndë dashuri, sikundrë edhe Krishti na deshi, edhe dha vetëhen’ e ti për ne dhuratë e kurban te Perëndia, për erë të mirë.
3 Edhe kurvëri e çdo ndyrësi, a lakëmim, as të mos zihetë n’gojë ndër ju, sikundrë u gjan shënjtorëvet;
4 As turpëri e fialë të marra a fialë për gas, të cilatë s’kanë hije; po më tepërë të falurë ndersë.
5 Sepse këtë e dini, se çdo kurvar, a ndyrës, a lakëmimtar, i cili ësht’ idhullatrë, s’ka trashëgim ndë mbëretëri të Krishtit e të Perëndisë.
6 Asndonjë le të mos u kobonjë juve me fialë të kota; sepse për këto punë vien zemërata e Perëndisë mbi të bijt’ e së pabindurësë.
7 Mos kini piesë pra me ata.
8 Sepse njëherë ishit’ errësirë, po tashi jeni dritë mbë Zotinë;
9 Ecëni si dielmt’ e dritësë,
10 (Sepse pem’ e Frymësë është mbë çdo të mirë, e drejtëri, e të vërtetë), tuke provuarë ç’ësht’e pëlqyerë te Zoti
11 Edhe mos kini shoqëri ndë punërat të papemsë të errësirësë, po më tepër’ i qërtoni.
12 Sepse ato që punonenë fshehurazi nga ata, është turp edhe të zihen’ edhe me gojë.
13 Po gjith ato punë që janë për të qërtuarë, shpërfaqënë nga drita; sepse çdo punë që shpërfaqetë është dritë.
14 Përandaj thotë: Sgjonu ti që fle, edhe ngreu prej së vdekurish, edhe Krishti do të ndriçonjë tyj.
15 Shikoni pra qysh të ecëni me kujdes; jo si të paditurë, po si të diturë,
16 Tuke shpërblerë kohënë, sepse ditë janë të këqia.
17 Përandaj mos bëhi të marrë, po kupëtoni ç’është dashurimi i Zotit.
18 Mos dehi me verë, që nd’ atë është ka plënkprishëje; po mbushuni me Frymë të Shënjtëruarë ,
19 Tuke kuvenduarë ndër vetëhet tuaj psallma, e hymna, e kënkë shpirtërishte, tuke kënduar’ e tuke psallurë Zotit ndë zemëret tuaj;
20 Tuke i falurë ndersë përherë për të gjithë Perëndisë edhe Atit mb’ emërit të Zotit tënë Jisu Krishtit;
21 Tuke i unjurë kryetë njëri tiatrit me frikë të Perëndisë.
22 Ju gratë, u përunjuni burravet tuaj posi Zotit;
23 Sepse burri është kryet’ e gruasë, sikundrë edhe Krishti është kryet’ e qishësë, edhe ay është shpëtimtar’ i trupit.
24 Po sikundrë kisha i përunjetë Krishtit, kështu edhe gratële t’u përunjenë burravet të tyre mbë çdo punë.
25 Ju burratë, doni gratë tuaja, sikundrë edhe Krishti deshi qishënë, edhe dha vetëhen’ e ti për atë,
26 Që ta shënjtëronjë e ta qëronjë me të larët’ e ujit, me anë të fialësë;
27 Që ta nxierrë atë përpara vetëhesë ti qishë të lavduruarshime, pa paturë, a rrudhë, a ndonjë të tillë gjë, po që të jet’ e shënjtëruar’ e faqebardhë.
28 Kështu duhetë burratë të duanë grat’ e tyre, posi trupërat’ e tyre. Ay që do gruan’ e ti, do vetëhen’ e ti;
29 Sepse asndonjë ndonjëherë s’e mori mëri mishin’ e ti, po e ushqen edhe e ngroh, sikundrë edhe Zoti qishënë.
30 Sepse jemi anët e trupit ati, prej mishit ati, edhe prej eshtëravet ati.
31 “Përëndaj njeriu do të lërë t’ anë e t’ ëmënë edhe do të ngjitetë pas gruasë ti, edhe të dy do të jenë një mish”.
32 Këjo fshehësirë ësht’ e madhe; po unë e them këtë për Krishtin’ e për qishënë.
33 Po edhe gjithësecili prej jush kështu le ta dojë gruan’ e ti, posi vetëhen’ e ti; edhe gruaja le t’i ketë frikë burrit.