1 Të mburrem me të vërtetë s’më bën mirë, sepse do të vinj ndë të para e ndë sbulesa të Zotit.
2 Di një njeri mbë Krishtinë përpara katërmbëdhietë vieç, (a se me trup, s’e di; a se jashtë trupit, s’e di; Perëndia e di;) se i tilli njeri u rrëmbye gjer mbë të tretinë qiell.
3 Edhe e di të tillinë njeri (a se me trup a se jashtë trupit, s’e di; Perëndia e di;),
4 Se u rrëmbye ndë paradhis, edhe dëgjoj fialë të pafolura me gojë , të cilatë s’munt t’i flasë njeri.
5 Për të tillinë njeri do të mburrem; po për vetëhenë time nukë do të mburrem, veç për dobësirat’ e mia.
6 Sepse ndë daça të mburrem, nukë do të jem i marrë; sepse do të them të vërtetënë; po druanj, semos kujtonjë ndonjë për mua më tepërë nga ajo që më sheh, a më tepërë nga ajo që dëgjon prej meje.
7 Edhe që të mos mbahem mbë të math për sbulesat’ e tepëra, m’u dha një hell ndë trupt, ëngjëlli Satan, që të më bierë me shuplaka, që të mos mbahem mbë të math.
8 Për këtë tri herë iu luçë Zotit, që të mërgonetë prej meje.
9 Edhe më tha: Mjaft të është hiri im; sepse fuqia ime mbaronetëndë dobësirë. Me gëzim të math pra do të mburrem më tepërë për dobësirat’ e mia, që të rrijë tek unë fuqia e Krishtit.
10 Përandaj më pëlqenjënë dobësira, të shara, nevoja, të ndiekura, shtrëngime për Krishtinë; sepse, kur jam i dobë, atëhere jam i fuqishim.
11 U bëç’ i marrë (tuke mburrurë); ju më shtrënguatë; sepse duhej unë të ndorëzoneshe prej jush; sepse as mbë një gjë s’jeta prapa nga me të mëdhenjt’ apostojtë, ndonëse s’jam gjë.
12 Shenjat’ e apostolit u punuanë ndër ju me çdo durim, me shenje e me çudia, e me fuqia.
13 Sepse mbë ç’punë mbettë prapa nga qishat’ e tiera, përveç se unë vetë nuk’ u rëndova juve? Ma falni këtë punë të paudhë.
14 Ja e treta herë që jam gati për t’ ardhurë te ju, e nukë dua t’u rëndonj juve; sepse s’kërkonj tuajatë, po juve; sepse bijtë s’kanë detyrë të mbëledhënë gjë për përint, po përint për bijt.
15 Po unë do të prish me gëzim të math, edhe do të prishem për shpirtërat tuaj, ndonëse tuke u duashurë juve më tepërë, duhem më pak.
16 Po le të jetë kështu , unë nuk’ u bëçë barrë juve; po si dinak që qeshë, u zura juve me kobim.
17 Mos lakëmova gjë prej jush me anë të ndonjëri nga ata që dërgova te ju?
18 Iu luçë Titosë, edhe bashkë me atë dërgova vëllanë; mos lakëmoj gjë prej jush Titua? Nuk’ ecëm neve me atë frymë? Nuk’ ecëm nd’ ato gjurma?
19 Përsëri u duketë juve se u apëmë fjalë juve? Flasëmë përpara Perëndisë mbë Krishtinë; edhe të gjitha i bëmë, o të dashurë, për të ndërtuaritë tuaj.
20 Sepse kam frikë, mbase kur të vinj, nuk’ u gjenj juve asish që dua, edhe ju s’më gjeni asish që doni; druanj se janë ndër ju qarta, zëlia, zemërata, të zëna, të përfolura keq, pishtëllime, të mbajtura me të math, trazime.
21 Druanj se përsëri kur të vinj te ju, do të më unjë Perëndia im, edhe do të bënj vajë për shumë vetë nga ata që kanë fëjyerë që përpara, edhe s’u penduanë për pëgërsirën’ e për kurvërin’ e për ndyrësirënë që punuanë.