1 Them të vërtetë mbë Krishtinë, nukë gënjenj, (sepse kam ndërgjegjëjen time që martiris bashkë me mua ndë Frymët të Shënjtëruarë),
2 Se kam hidhërim të math edhe të dhëmburë që s’shteretë ndë zëmërë time.
3 Sepse unë vetë donjam të ishnjam i mallëkuarë (ndarë) nga Krishti për vëllezërit’ e mi, që janë nga gjaku im pas mishit;
4 Të cilëtë janë Israilitë, të cilëvet është birëria, edhe lavdia, edhe dhiatatë, edhe e vëna e nomit, edhe lutëja, edhe të zotuaratë;
5 Të cilëvet janë atëritë, edhe prej atyreve lindi Krishti pas mishit, i cili është përmbi të gjitha Perëndi i bekuarë për gjithë jetët. Amin.
6 Po nukë munt të bierë poshtë fiala e Perëndisë. Sepse nukë janë Israilitë gjith’ ata që janë prej kombit Israilit.
7 As sepse janë far’ e Avraamit,janë të gjithë bijt’ e ati ; po “fara jote do të qjuhetë mbë Isaakunë”.
8 Do me thënë, nukë janë bijt’ e Perëndisë këta bijt’ e mishit, po bijt’ e të zotuarit numëronenë për farë.
9 Sepse fiala e të zotuaritështë këjo: “Do të vinj mbë këtë kohë, edhe Sarra do të ketë bir”.
10 Edhe jo vetëmë këjo , po edhe Reveka kur u ngjit me barrë prej një burri , Isaakut atit tënë;
11 (Sepse para se të lindinë dy dielmtë, edhe para se të bëninë ndonjë punë të mirë a të ligë, që të mbesë urdhëri i parë i Perëndisë që është pas të sgjedhurit, jo prej punësh, po prej ati që thërret),
12 Iu tha asaj: “Se i madhi do t’i shërbenjë më të vogëlit.”
13 Sikundrë është shkruarë: “Jakovin’ e desha, po Isafinë e pata mëri”.
14 Ç’do të themi pra? Mos është shtrembëri te Perëndia? Qofë lark.
15 Sepse ay i thotë Mojsiut: “Do të përdëllenj atë që të përdëllenj, edhe do të më dhëmbet’ ay që të më dhëmbetë”.
16 Këjo nuk’ është pra e ati që e do, as e ati që ecën, po e Perëndisë që përdëllen.
17 Sepse shkronja i thotë Faraojt: “Se për këtë punë të ngrita, që të dëftënj fuqinë time te ti, edhe që të rrëfenet’ emëri im mbë gjithë dhenë”.
18 Atë që të dojë pra e përdëllen; edhe atë që të dojë e ashpëron.
19 Do të më thuash pra: Ç’qjahetë më? Cili i doli kundrë dashurimit ati?
20 Po cili je ti, o njeri, që i përgjegje kundrë Perëndisë? Mos do t’i thotë gatesa gatonjësit:
21 Përse më bëre kështu? Apo s’ka pushtet shtëmbari mbi baltënë, që të bënjë prej një brumi një enë për nderë, edhe një tiatër për shpërnderim?
22 Ndë deshi Perëndia të dëftenjë zemëratën’ e ti, edhe të bënjë të njohurë fuqin’ e ti, duroj me shumë zemërë të gjërë enët’ e zemëratësë, që qenë bërë të humburë?
23 Edhe që të bënjë të njohurë pasëjen’ e lavdisë ti mbi enët’ e përdëllimit, që i bëri gati për lavdi,
24 Po edhe neve, që na thirri jo vetëmë prej Judhenjç, po edhe prej kombesh?
25 Sikundrë thotë edhe ndë Osienë: “Do të qjuanj llauzinë tim atë s’është llauzi im, edhe të dashurë, atë që s’ësht’ e dashurë”.
26 “Edhe do të jetë nd’atë vënt, tek u është thënë atyreve: “Nukë jeni ju llauzi im, atie do të qjuhenë të bijt’ e Perëndisë gjallë.”
27 Edhe Isaia bërtet për Israilinë: “Ndë qoftë numëri i të bijvet të Israilit posi rëra e detit, do të shpëtonjën’ ata që mbetenë;
28 Sepse do të mbaronjë e do të shkurtonjë llogari me drejtëri, sepse Zoti do të bënjë llogari të shkurtuarë mbë dhet.”
29 Edhe sikundrë tha që përpara Isaia: “Zoti Savaoth ndë mos kishte lënë farë mbë ne, do të jeshëm bërë posi Sodhomatë, edhe do të jeshëm përgjajturë me Gomorratë”.
30 Ç’do të themi pra? Se ata kombetë që nukë ndoqnë drejtëri, i harrinë drejtërisë, edhe asaj drejtërisë që është nga besa?
31 Po Israili tuke ndiekurë nomin’ e drejtërisë, nuk’ i harriu nomit drejtërisë.
32 Përse? Sepse nuk’ e ndiqte atë pas besësë, po pas punësh nomit.
33 Sepse u penguanë mbë gurë të pengesësë; sikundrë është shkruarë: “Na te vë një gurë pengese ndë Sion, edhe një shkëmp skandhallie, edhe kushdo që i beson ati nukë do të turpëronetë”.
Krie e nëntëtë
1 Thom të vërtetënë mbë Krishtinë, e nukë flas rrem (sepse m’ep martiri mua fiqiri im me anë të Shënjtit Shpirt).
2 Që unë kam helm të madh e shtrëngim të paçqiturë ndë zëmërë time.
3 Se unë dojë të jeshë ndarë (larg) nga Krishti për vëllazër të mi, që janë nga gjaku im prej anësë kurmit.
4 Që ata janë Israilit, e ature është Iothesia, edhe nderi, edhe dhjatatë, edhe takset’ e nomit, edhe të falatë, edhe të taksuratë.
5 T’ature janë baballarëtë, që nga ata ësht’ edhe Krishti nga an’ e kurmit, që është mbë gjithë punëra Perndi e bekuarë ndë gjithë jetëra. Kështu qoftë!
6 E nukë mund të bjerë mbë dhe fjal’ e Perndisë, sepse jo gjith’ ata që janë nga filia e Israilit, këta janë Israilit.
7 As sepse janë far’ e Avraamit, janë gjithë djelmt’ e Avraamit. Po thotë: Mbë Isaaknë do të jetë fara ote.
8 Domethënë, jo djelmt’ e kurmit, këta janë djelmt’ e Perndisë, po djelmt’ e të taksurit do të nëmëronenë se janë farë.
9 Sepse fjal’ e së taksurësë ësht’ e tila: Do të vij mbë këtë kohë, e Sarra do të ketë djalë.
10 E jo vetëmë këjo, po edhe Reveka si pat zënë mbë një stromë (di djelm) prej Isaakut babait sonë.
11 Sepse pa edhe lerë ata, e pa bërë dhe as të mirë, as të lig, që të mbetetë pa luajturë skopoi i Perndisë, që është me të zgjedhurë, jo nga punëtë, po nga ai që thërret.
12 Ju tha asaj, që m’i madhi do të shërbejë më të vogëlinë.
13 Sikundr’ është shkruarë: Iakovnë e desha, e Isafnë e urreva.
14 Ç’të thomi adha? Mos ësht’ adhiqi ndaje Perndisë? Jo, kurrë.
15 Sespe ai thotë mbë Moisinë: Do të eleimonis atë që për atë kam lejmoni, e do të bëj lejmoni mb’atë që për atë do të kem lejmoni.
16 Nuk’ ësht’ adha (këjo) as e atij që e do, as e atij që ecën, po e Perndisë që bën lejmoni.
17 Sepse thotë karta mbë Faraonë, që për këtë punë të ngrijta ti, që të bëj të duketë fuqia ime mbë tij, e të çfaqetë ëmëri im ndë gjithë dhe.
18 Ajo ka adha lejmoninë mbë cilëdo, e bën të gurëconetë cilinëdo.
19 Ma do të më thuaç mua: E pse gjithënjë po qërton? Sepse kush mund të rrijë kondrë thelimësë saj?
20 Ma, o njeri, cili je ti që rri e flet një për një me Perndinë? Mos do të thotë bardhaku bardhakçiut: Përse më bëre kështu?
21 A s’është nd’urdhër të bardhakçiut bajta, që nga ajo lucë të bëjë një enë të nderçurë, e një enë të ndierë?
22 E ndë deshi Perndia të dëfton urgjin’ e saj, e të bën që të njihej fuqia e saj, i duroi me shumë durim enët’ e urgjisë që qenë bërë për të humburë?
23 E të bëjë të njihetë haxineja e nderit së saj mbë enë të lejmonisë, që i ka bërë gati për nder?
24 Nevet më tepër që na ka thirrë, jo nga çifutë vetëmë, po edhe nga filit’ e tjera.
25 Sikundrë thot’ ajo edhe ndë profitnë Osienë: Do të quaj llao timnë, atë që s’është llao im; e të dashurë, atë që s’ësht’ e dashurë.
26 E do të gjajë, nd’atë vënd tek u është thën’ ature: Juvet s’jini llaoi im, - atje do të quhenë djelmt’ e Perndisë gjallë.
27 E Isaia pa thërret për Israilnë: Ndë qoftë numeri i bijet së Israilit si rëra e detit, do të shpëtojënë ata që mbetenë.
28 Sepse do të përmbëjedhë (Perndia) e do të shkurtojë llogorinë me të drejtë, sepse një fjalë të shkurtuarë do të bëjë Zoti mbi dhe.
29 E sikundrë tha Isaia më përpara: Të mos paskish lënë Zoti i asqerëvet farë mbë nevet, do të jeshëm bërë si Sodhoma, e do të keshëm gjajturë si Gomorra.
30 Ç’kemi më dha për të thënë? Që filit’ e tjera që s’patnë vaturë pas së drejtësë, e pushtruanë të drejtënë thom që vjen nga besa.
31 Po Israili që kërkon nomn’ e së drejtësë, nuk’ arriu ndë nom të së drejtësë.
32 E përse? Se nuk’ e kërkon nga besa, po sikur nga punët’ e nomit; sepse u përpoqnë ndë gur të skandalisë.
33 Sikundr’ është shkruarë: Na që vë ndë Sion gur të mbodhisurit’ e gur të skandalisurit, e cilido që të besojë mb’atë, do të mos turpëronetë.