1 Ç’ka më tepër pra Judheu, a ç’dobi ka rrethpresëja?
2 Shumë për gjithë çdo mëndyrë. Më përpara, sepse fialët’ e Perëndisë u besuanë Judhenjet .
3 Sepse ç’është, ndë mos besuanë ca? Sos do të prishnjë besën’ e Perëndisë pabesëria e atyreve?
4 Qoftë lark; po Perëndia qoft’ i vërtetë, e çdo njeri qoftë gënjeshtar, sikundrë është shkruarë: “Që të dalç i drejtë ndë fialët të tua, edhe të munç kur të gjykonesh”.
5 Po shtrëmbëria jonë ndë dëfteftë drejtërin’ e Perëndisë, ç’do të themi? Mos ësht’ i shtrëmbëtë Perëndia që bie zemëratënë? (flas si njeri).
6 — Qoftë lark; sepse qysh do të gjykonjë Perëndia botënë?
7 Sepse ndë u shtua e vërteta e Perëndisë për lavdin’ e ati prej gënjeshtrësë sime, përse gjykonem unë më si fajtuar?
8 Edhe (sikundrë vllasfimisemi, edhe sikundrë thonë ca, se neve themi), Përse të mos bëjmë të ligatë, që të vinjënë të miratë? — Të cilëvet dënimi ësht’ i drejtë.
9 Qysh pra, jemi neve më të mirë se gjëntarëtë ? Me të vërtetë jo; sepse neve e provuam më përpara, se edhe Judhenjt’ edhe Ellinëtë, të gjithë janë ndënë faj;
10 Sikundrë është shkruarë: “Se nuk’ ësht’ i drejtë asnjë;
11 S’ka ndonjë që kupëton; s’ka ndonjë që kërkon Perëndinë.
12 Të gjithë u përvarnë mbënjanë, të gjithë u bënë të pavëjyerë; s’ka kush të bënjë të mirë; s’ka as një”.
13 “Gurmaz’ i atyre është varr i hapëtë; me gjjuhërat’ e tyre gënjenjënë”. “Vërer aspidhash është ndënë buzët t’ atyre”,
14 Të cilëvet “Goja është plot me mallëkim e me hidhërim”.
15 “Këmbët’ e atyreve janë të shpejta për të derdhurë gjak”.
16 “Të shkretuar’ e të hequrë keq është ndëpër udhët t’ atyreve.
17 Edhe udhën e paqtimit nuk’ e njohnë”.
18 “Nuk’ është frikë Perëndie përpara syvet atyre”.
19 — Edhe e dimë se sa thotë nomi, u thot atyre që janë ndënë nomt; që të thuretë çdo gojë, edhe gjithë bota të gjykonetë për fajtore te Perëndia.
20 Sepse asndonjë mish s’ka për të dalë i drejtë përpara ati prej punëvet nomit, sepse faji njihetë nga nomi.
21 Po ndashti drejtëria e Perëndisë u çpërfaq pa nom, martirisurë nga nomi edhe nga profitëtë.
22 Edhe drejëtëria e Perëndisë që është me anë të besësë Jisu Krishtit ndër të gjithë e mbi gjith’ ata që besonjënë; sepse s’ka ndonjë farë të shkuarë.
23 Sepse të gjithë fëjyenë, edhe të gjithëve u shteretë lavdia e Perëndisë.
24 Po dalënë të drejtë me hirin’ e ati që fal me anë të shpërblimit që është mbë Jisu Krishtinë;
25 Të cilinë Perëndia e vuri që përpara të jetë shpërblim me anë të besësë ndë gjak t’ ati, për të dëftyerë drejtërin’ e ti, për ndëjesën’ e fajevet që kanë qënë bërë përpara, me anë të durimit Perëndisë;
26 Për të dëftyerë drejtërin’ e ati ndë këtë kohë, që të jetë ay i drejtë, edhe të nxierrë të drejtë atë që i beson Jisujt.
27 Ku është pra të mburruritë? U mbyll jashtë. Me çfarë nom? Të punëvet? Jo; po me nomin’ e besësë.
28 E marrëm me mënt pra, se njeriu del’ i drejtë me anë të besësë, pa punët’ e nomit.
29 Apo vetëm’ i Judhenjet është Perëndia? E jo edhe i kombevet? Po, edhe i kombevet;
30 Sepse një është Perëndia që do të nxierrë të drejtë rrethpresëjenë prej besësë, edhe parrethpresëjenë me anë të besësë.
31 Prishëmë nominë pra me anë të besësë? Qoftë lark; po më teprë vëmë nominë.
Krie e tretë
1 Ç’ka dha më tepër Çifuti, a ç’është të mbrodhurit’ e Peritomisë?
2 Shumë, për çdo anë. Protoparë sepse qenë besuarë mb’ata fjalët’ e Perndisë.
3 Edhe ndë mos besuanë ca, çë? Mos do të prishjë besën’ e Perndisë pabesllëku i ture?
4 Jo, kurrë. Po le të jetë e vërtetë Perndia, e çdo njeri gënjeshtjar, sikundr’ është shkruarë: Për të qënë ti i drejtë ndë fjalë të tua, e të mundç kur të thërriteç ndë gjuq.
5 E nd’është që adhiqia onë madhëçon gjuqin’ e Perndisë, ç’do të thomi na? Mos është adhiko Perndia që mundon? (kuvëndoj si njeri).
6 Jo, kurrë. Se ndë mos është kështu, qish do të gjukojë Perndia botënë?
7 Sepse nd’është që e vërtet’ e Perndisë u shtua ndë lëvdim të saj për gënjeshtrë time, pse edhe unë dëmëtonem gjithënjë posi një fajëtuar?
8 E jo (sikundrë na shajënë, e që (si)kundrë thonë ca sikur të thoshëm nevet) që le të bëjëmë të këqiatë, që të na vijënë të miratë? Ature njerëzet të dëmëtuaritë është me udhë.
9 Ç’ësht’ adha? Kemi gjë më tepër se ata? Farese. Sepse nevet e dëftuam më përpara që edhe çifutë edhe Elinëtë, gjithë ndënë faj janë.
10 Sikundr’ është shkruarë së s’është ndonjë i drejtë, s’është as një.
11 S’është ndonjë që të kupëtojë, s’është ndonjë që të kërkojë Perndinë.
12 Të gjithë duallë nga udha, të gjithë u bënë të pavëjierë. S’është ndonjë që bën të mirë, s’është as ngjera mbë një.
13 Frik’ e ture është një varr i hapëtë, e me gjuhërat’ e ture flisnë gënjeshtra. Helm i nepërkavet ndënë buzë të ture.
14 E goja e këture është plot me nëmë e me pikëllim.
15 Këmbët’ e ture janë të shpejta për të derdhurë gjak.
16 Nd’udhë të ture është prishëjë e mundim.
17 E udhën’ e paqesë nuk’ e kanë njohurë.
18 Nuk’ është frikë Perndie përpara sivet së ture.
19 Navet ndashti e dimë që sa thotë nomi, për ata që janë ndënë nom i thotë, që të mbilletë çdo gojë, e gjithë bota të dëmëtonetë ndënë gjuq të Perndisë.
20 Sepse nga punët’ e nomit nukë do të bënetë ndonjë njeri i drejtë përpara sij, sepse nga nomi njohëmë fajnë.
21 Ma ndashti pa nom na u çfaq gjuqi i Perndisë, veveosurë nga nomi edhe nga profitë.
22 Gjuqi thom i Perndisë për besë të Iisu Hristoit, mbë të gjithë e mbi gjith’ ata që besojënë, sepse nuk’ është ndonjë të shquarë.
23 Sepse të gjithë fëjienë, e u lipsetë nderi i Perndisë.
24 Sepse u dhiqeosnë dhuratë me dhurëti t’atij, me anë të kseshpërblimit që është mbë Hristo Iisunë.
25 Që atë e vuri Perndia illasmo (ndëjesë) me fuqi të gjakut me anë të besësë, që të bën të njihej të drejtët’ e tij, ndë të ndëjierë të fajevet së para.
26 Ndë të duruarë të Perndisë, ngjera sa të bën të njihej gjuqi i saj mbë këtë kohë ndashti, që të jetë ai i drejtë, e të ndreqjë atë që ka besë mbë Iisunë.
27 Ku adha është të mburturitë tat? Mbeti jashtë. Me çfarë nom? Të punëravet? Jo. Po me nom të besësë.
28 Silloisemi adha, që njeriu bënetë i drejtë me anë të besësë, pa punërat’ e nomit.
29 A Perndia është vetëmë Perndi e çifutet? E nuk’ ësht’ edhe të tjeravet filira? Me të vërteta edhe të së tjeravet.
30 Sepse një është Perndia, që do të bëjë të drejtë të preritë me anë të besësë, e të papreritë me besë.
31 Prishjëmë adha nevet nomnë me besë? Jo, kurrë. Po edhe më tepër e veveosjëmë nomnë.