1 Edhe pashë një qiell të ri edhe një dhe të ri; sepse qielli i parë edhe dheu i parë shkoj; edhe deti nuk’ është më.
2 Edhe (unë Joanni) pashë qyteten’ e shënjtëruarë, Jerusalimen’ e re, tuke sbriturë prej qiellit nga Perëndia, bërë gati posi nuse të stolisurë për burrin’ e saj.
3 Edhe dëgjova një zë të math nga qielli që thoshte: “Ja tenda e Perëndisë bashkë me njerëzitë, edhe do të rrijë bashkë me ata, edhe ata do të jenë llauzi ati, edhe ay Perëndia vetë do të jetë bashkë me ata Perëndia i atyreve.
4 Edhe (Perëndia) do të fshijë çdo lot nga syt’ e atyreve, edhe vdekëja nukë do të jetë më; as vajë, as të bërtiturë, as të dhëmburë nukë do të jetë më; sepse të paratë shkuanë.
5 Edhe tha ay që ishte ndenjurë mbë front: “Ja të gjitha tek i bënj të ra.” Edhe më thotë: “Shkruaj; sepse këto fialë janë të vërteta edhe të besuara.”
6 Edhe më tha: “U bë; unë jam Allfa edhe Omega, e nisura edhe e mbaruara. Unë do t’i ap dhurëti ati që ka et nga kroj ujit jetësë.
7 Ay që munt do të trashëgonjë të gjitha, edhe do t’i jem Perëndi, edhe ay do të më jetë Bir.
8 Edhe frikacarët’ e të pabesët’ e të ndyrët’ e vrasësit’ e kurvarët’ e magjistarët’ e idhullatrët’ e gjithë gënjeshtarëtë do të kenë piesën’ e tyre ndë lëqer që digjetë me ziarr e me squfur; që është vdekëj’ e dytë.”
9 Edhe erdhi tek unë një nga të shtatë ëngjëjtë që kishinë të shtatë kupatë mbushurë me të shtatë plagët’ e pastajme, edhe foli bashkë me mua, tuke thënë: “Eja, do të dëftenj tyj nusenë, gruan’ e Qëngjit.”
10 Edhe më shpuri me frymë ndë një mal të math e të lartë, edhe më dëfteu qyteten’ (e madhe), Jerusalimen’ e shënjtëruarë, tuke sbriturë prej qielli nga Perëndia,
11 Që kishte lavdin’ e Perëndisë; edhe të ndriturit’ e asaj shëmbëllente me gur fort të ndershëm, posi gur jaspidhe që shkëlqen si krystall.
12 Edhe kishte një mur të math e të lartë; edhe kishte dy-mbë-dhietë porta, edhe mbë portat dy-mbë-dhietë ëngjëj, edhe emëra shkruarë përsipër, të cilëtë janë të dy-mbë-dhietë faravet e të bijvet Israilit.
13 Prej së lindurit diellit tri porta, prej anësë borësë tri porta; prej anës mesditësë tri porta, prej së perënduarit diellit tri porta.
14 Edhe muri qytetesë kishte dy-mbë-dhietë themele, edhe nd’ ato ishin’ emërat’ e të dy-mbë-dhietë apostojvet Qëngjit.
15 Edhe ay që fliste bashkë me mua kishte një kallam t’artë, që të masë qyteten’ edhe portat’ e asaj edhe murin’ e asaj.
16 Edhe qyteteja ishte me katrë cepa, edhe është sa e gjatë, edhe kaqë e gjërë; edhe mati qytetenë me kallamnë, gjer mbë dy-mbë-dhietë milë stadhe; të gjatët’ e të gjërët’ e të lartët’ e asaj janë sinjënjë.
17 Edhe mati murin’ e asaj, një qint e dyzet e katrë kutë, pas masësë njeriut, që do me thënë, të ëngjëllit.
18 Edhe ndërtesa e murit asaj ishte jaspidhë; edhe qyteteja ar i këthiellëtë që shëmbëllente me qelqe të këthiellëtë
19 Edhe themelet’ e murit qytetesë ishinë stolisurë me gjithë çfarë gurësh të nderëshim; themel’ i parë ishte jaspidhë; i dyti, sapfirë; i treti, hallqidhon; i katrëri, smaragdhë; i pesëti, sardhonik;
20 I gjashtti, sardhi; i shtatti, gur-artë; i tetti, viryll; i nëntti, topazi; i dhietti, krysopras; i një-mbë-dhietti, jaqinth; i dy-mbë-dhietti, amethyst.
21 Edhe të dy-mbë-dhietë portat’ ishinë dy-mbë-dhietë margaritarë, gjithësecila portë ishte prej një margaritari; edhe udh’ e qytetetes’ ishte ar’ i këthiellëtë, posi qelqe e shkëlqyerë.
22 Edhe nukë pashë tempull nd’atë, sepse Zoti Perëndi Gjithëpushtetësi, edhe Qëngji është tempull i asaj.
23 Edhe qyteteja s’ka nevolë për diell, as për hënë, që të ndrisnjënë nd’ atë; sepse lavdia e Perëndisë e ndriti atë, edhe kandileja e asaj është Qëngji.
24 Edhe kombetë (që shpëtonjënë) do t’ ecënjënë ndëpër dritë t’asaj; edhe mbëretërit’ e dheut bienë lavdinë, edhe nderin’ e tyre mb’ atë.
25 Edhe portat’ e asaj nukë do të mbyllenë ditënë; sepse natë nukë do të jetë atie.
26 Edhe do të bienë lavdin’ edhe nderin’ e kombevet mb’ atë.
27 Edhe nukë do të hynjë mb’ atë çdo gjë që pëgër e bën të ndyrë, e gënjeshtrë; veç atyreve që janë shkruarë ndë vivli të jetësë Qëngjit.
Krie e njëzetenjëtë
1 E paçë një qiell të ri e një dhe të re; sepse qielli i parë edhe dheu i parë shkuanë; e deti më nuk’ është.
2 E unë Ioanni paçë qutetnë Shënjt, Ierusalimn’ e re, që cbrit nga qielli prej Perndisë, bërë gati e stolisurë si nuse për burrë të saj.
3 E digjova zë të madh nga qielli, që thosh: Ja tenda e Perndisë bashkë me njerëz, e do të rrijë me ta bashkë, e ata do të jenë llaot’ e tij, e ai vetë Perndia do të jetë me ata Perndi e ture.
4 E do të thajë Perndia nga sit’ e ture gjithë lotë, e mortja do të mos jetë më; as zi, as të qarë, as të dhëmburë do të mos jetë më; sepse punët’ e para shkuanë.
5 E ai që rrij mbë fron tha: Ja, unë i bëj të gjitha të ra. E më thotë mua: Shkruaj, sepse këto fjalë janë të vërteta e për të besuarë.
6 E më tha mua: U bë. Unë jam Allfaja edhe Omegaja, nisëja edhe sosëja. Unë do t’i ap atij që ka et dhurëti nga kroi i ujit së gjallë.
7 Ai që të mundjë do të marrë pjesë gjithë këto, e unë do t’i jem Perndi, e ai do të jetë mua bir.
8 E për trëmbëlakë pa, e për të pabesë, e për të ndierë, e për vreës, e për kurvjarë, e për magjishtjarë e për idhollollatrë, e për gjithë gënjeshtjarëtë, pjes’ e ture është ndë gjol që digjetë me zjar e me shqufur; që është mort i ditë.
9 E erdhi tek unë një nga të shtatë ëngjëitë që kishnë të shtatë kupëtë të plotatë me të shtatë plagë të pastajme, e kuvëndoi me mua, e më tha: Eja të të dëftoj gruanë, nusen’ e qengjit.
10 E më mori mua mbë Shpirt, e më pru ndë një mal të madh e të lartë, e më dëftoi mua qutetn’ e madh shënjtnë Ierosalim, që cbrit nga qielltë prej Perndiet.
11 E ajo kish të llampsurit’ e Perndisë; e drita e saj gjan mbë një gur të pançmuarë, posi mbë gur Iaspidh, posi kristal.
12 E që kish një mur të madh e të lartë, që kish dimbëdhjetë porta, e ndë porta dimbëdhjetë ëngjëi, e shkruarë ëmëre që janë ëmëretë të dimbëdhjetë filivet të bijet s’Israilit.
13 Nga del dielli tri porta, nga voreja tri porta, nga notia tri porta, nga perëndon tri porta.
14 E muri e kalasë qutetit kish dimbëdhjetë binara, e mbi ato qenë ëmëret’ e dimbëdhjetë apostollëvet së qengjit.
15 E ai që kuvëndon me mua, kish kallam t’artë, që të mat qutetnë, edhe portat’ e saj, edhe mur’ e kalasë saj.
16 E quteti është me katër qoshe, e të gjatët’ e saj është baraj me të gjerëtë. E mati qutetnë me kallam, mbë dimbëdhjetë mijë stadhe. Të gjerëtë, e të gjatëtë, e të lartët’ e saj, janë baraj.
17 E mati mur’ e kalasë saj: njëqind e dizet e katër kut, mbë masë të njeriut, që është masë e ëngjëllit.
18 E të dërtuarit’ e murit së kalasë saj qe me Iaspidh, e vetë quteti, pa, ar i qëruarë, posi qelqi i qëruarë.
19 E binarat’ e murit të kalasë qutetit qenë stolisurë me çdofarë gurit së pançmuarë; binaja e parë, Iaspidh; e dita Zafir; e treta, Hallqidhon; e katërta Smaragdh.
20 E pesëta, Sardhoniks; e gjashtëta, Sardhio; e shtatëta, Hrisolitho; e teta, Virillo; e nënta, topaz; e dhjeta, Hrisopraso; e njëmbëdhjeta, Iaqintho; e dimbëdhjeta, Amethisio.
21 E të dimbëdhjetë portatë, dimbëdhjetë margaritarë, e çdo portë qe nga një margaritar; e rruga e qutetit qe nga ar i qëruarë e i feksurë posi kristali.
22 E nao nukë paçë mbë të, sepse nao i saj është Zoti Perndia fuqimadhi, edhe qengji.
23 E quteti nukë ka hri nga dielli, as nga hënëza që ta ndritjënë atë; sepse drita e Perndisë e ndriti atë, e foti e saj është qengji.
24 E filitë që sosenë, do të ecëjnë pas dritësë saj; e mbretëret’ e dheut bienë nder e ture e lëvdimnë mb’atë.
25 E portët’ e saj do të mos mbillenë ditënë; sepse natë atje do të mos jetë.
26 E asaj do t’i biretë nderi edhe lëvdimi nga miletetë.
27 E ndonjë punë e molepsurë, a e ndierë, a e rreme, do të mos hijë mbë të; përveçe ature që janë shkruarë ndë kartëra të jetësë qengjit.