1 Edhe ndënja mbi rërët të detit; edhe pashë një bishë që dilte nga deti, që kishte shtatë krerë, e dhietë brirë; edhe mbi brirët t’asaj dhietë kurora, edhe mbë krerët t’asaj një emër vllasfimie.
2 Edhe ajo bisha që pashë shëmbëllente posi pardhall, edhe këmbët’ e asaj posi të ariut, edhe goj’ e asaj posi gojë leoni; edhe drangoj i dha asaj fuqin’ e ti, edhe fronin’ e ti, edhe pushtet të math.
3 Edhe (pashë) një nga krerët’ e asaj posi të plagosurë për vdekëje; edhe plaga e vdekëjes’ asaj u shërua, edhe gjithë dheu u çudit prapa bishësë.
4 Edhe iu falnë drangojt që i dha pushtet bishësë, edhe iu falnë bishësë, tuke thënë: “Kush i gjan bishësë? Kush munt të lëftonjë me atë?”
5 Edhe iu dha asaj gojë që flet fialë të mëdha edhe vllasfimia, edhe iu dha asaj pushtet të bënjë luftë dyzet e dy muaj.
6 Edhe hapi gojën’ e saj mbë vllasfimi kundrë Perëndisë, të vlasfimisnjë emërin’ e ati, edhe tendën’ e ati, edhe ata që rrinë ndë qiellt.
7 Edhe iu dha asaj të bënjë luftë me shënjtorëtë, edhe t’i muntnjë; edhe iu dha asaj fuqi përmbi çdo farë e gluhë e komp.
8 Edhe do t’i falen’ asaj gjith’ ata që rrinë mbi dhet, të cilëvet nukë janë shkruar’ emëratë ndë vivli të jetësë të Qëngjit therurë që kur se është ngrehurë bota. –
9 – Kush të ketë ketë vesh le të dëgjonjë.
10 - Kush të bierë tiatrinë ndë skllavëri, edhe ay vetë ndë skllavëri; kush të vrasë me thikë, edhe duhetë ay të vritetë me thikë. Këtu është durimi edhe besa e shënjtorëvet.
11 Edhe pashë një tietërë bishë që dilte nga dheu, edhe kishte dy brirë që shëmbëlleninë posi të qëngjit, edhe fliste si drangua.
12 Edhe bënte gjithë pushtetin’ e bishësë parë përpara asaj; edhe bënte dhenë edhe ata që rrinë mb’ atë që t’i falenë bishësë parë, të cilësë iu shërua plaga e vdekëjes’ asaj.
13 Edhe bënte shenje të mëdha, kaqë sa bënte të sbresë ziarr nga qielli mbi dhet përpara njerëzet.
14 Edhe kubonte ata që rrininë mbi dhet, për ato shenjetë që iu dhanë asaj të bënjë përpara bishësë, e u thoshte atyreve që rrininë mbi dhet t’i bënjën’ ikonë bishësë që kishte plagën’ e thikësë, edhe rroj.
15 Edhe iu dha asaj t’i apë frymë ikonësë bishësë, kaqë sa të flasë edhe ikona e bishësë, edhe të bënjë që të vriten’ ata që të mos i falen’ ikonësë bishësë.
16 Edhe bënte të gjithë, të vogjël e të mëdhenj, edhe të pasurit’ edhe të vobegjëtë, edhe të lirët’ edhe shërbëtorëtë, që të marrënë shenjë mbë dorën’ e djathtë të tyre, a mbë ballërat të tyre;
17 Edhe që të mos muntnjë ndonjë të blejë a të shesnjë, veç ati që ka shenjën’ a emërin’ e bishësë, a numërin’ e emërit asaj.
18 Këtu është dituria; ay që ka mëndëjenë, le të numëronjë numërin’ e bishësë; sepse është numër njeriu, edhe numëri i ati është gjashtë qint e gjashtë-dhiet’ e gjashtë.
Krie e trembëdhjetëtë
1 Edhe unë qëndrova mbi rërë të detit; e paçë që dil nga deti një bishë, që kish shtatë krerë, e dhjetë bri; e mbi bri të saj dhjetë korona, e mbi krerë të saj ëmërin’ e vllasfimisë.
2 E bisha që paçë qe mbë të gjarë posi pardhall; e këmbët’ e saj, posi këmbë ariut; e goja e saj, posi gojë liondarit; e dhrakoni i dha asaj fuqin’ e tij, edhe fron’ e tij, edhe urdhër të madh.
3 E paçë një nga krerët’ e saj si të therturë për vdekëjë; e plaga e vdekësë saj u shërua; e u çudit gjithë dheu tuke vaturë pas bishësë.
4 E ju falë dhrakonit që dha urdhër mbë bishë, e ju falë bishësë, e i thoshnë: Kush është si bisha? Kush mund të lëftojë me të?
5 E ju dha bishësë gojë për të folë vllasfimira e fjalëra të mëdha, e ju dha asaj urdhër të bëjë luftë dizet e di muaj.
6 E hapi gojën’ e saj për të sharë kondrë Perndisë, të vllasfimisjë ëmërin’ e tij, edhe fron’ e tij, edhe ata që rrinë ndër qiell.
7 E ju dha asaj urdhër të bën luftë me Shënjtorë, e t’i mund ata; e ju dha asaj urdhër mbi çdo fili, e gjuhë, edhe milet.
8 E do t’i falenë asaj gjith’ ata që rrinë mbi dhe, ëmëret’ e ature nukë janë shkruarë ndë kartë të jetësë të qengjit që është therturë që nga nisëja e jetësë.
9 Ai që ka vesh, le të digjojë.
10 Kush bie jetërinë ndë skllavi, ndë skllavi vete edhe ai; kush vret me thikë, duhetë të vritetë edhe ai me thikë; këtu qëndron durimi edhe besa e shënjtorëvet.
11 E paçë tjatër bishë që hin nga dheu, e kish di bri si të qengjit, ma kuvëndon posi dhrakon.
12 E bënte gjithë fuqin’ e bishësë parë përpara saj, e anangas dhenë edhe ata që rrinë mbë të, që t’i falishnë bishësë parë, asaj që ju shërua plaga e saj që qe për vdekëjë.
13 E bënte çudira të mëdha, kaqë sa të zbrit edhe zjar nga qielli përpara njerëzet.
14 E pllaneps ata që rrinë mbi dhe, për çudira që ju dha asaj urdhër të bën përpara bishësë; e thosh mb’ata që rrijnë mbi dhe, të bëijnë ikonë bishësë, asaj që kish plagën’ e thikësë, e rroi.
15 E ju dha asaj të ip Shpirt mbë Ikonë të bishësë, që të flasjë edhe Ikon’ e bishësë, e të bëjë që ata që nuk’ i falenë ikonësë bishësë të vritenë.
16 E do të bëjë që gjithë të vogjëjt’ e të mëdhinjtë, të pasuritë e të varfëritë, edhe zotërinjtë, edhe kopijtë që të kenë një nishan mbë dorë të ture të djathëtë, a ndë ballëra të ture.
17 E që të mos mundjë njeri të blejë a të shesë, përveçe atij që ka nishanë, a ëmërin’ e bishësë, a nemurin’ e ëmërit së saj.
18 Këtu është sofia, kush ka mënd le të llogarisjë nëmurin’ e bishësë; sepse është nemur njeriut, e nemuri i tij 666, Gjashtëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë.