1 Edhe u duk një shenjë e madhe ndë qiell; një grua veshurë diellinë, edhe hëna ishte përposh këmbëvet asaj, edhe mbi kryet t’asaj një kurorë dy-mbë-dhietë yjesh.
2 Edhe passi ishte me barrë, bërtiste nga të dhëmburat’ e barkut, e mundonej për të piellë.
3 Edhe u duk një tietërë shenjë ndë qiellt, edhe ja një drangua i math e i kuq, që kishte shtatë krerë e dhietë brirë; edhe mbi krerët t’ati shtatë kurora.
4 Edhe bishti ati hiqte të tretën’ e yjevet qiellit, edhe i hodhi ndë dhet. Edhe drangoj ndenji përpara gruasë që kishte për të piellë, që të hanjë të birin’ e asaj, kur të piellë.
5 Edhe polli një dialë mashkull, i cili ka për të kulloturë gjithë kombetë me shkop të hekurtë; edhe diali i asaj u rrëmbye te Perëndia edhe te froni ati.
6 Edhe gruaja iku ndë shkretëtirët, atie ku ishte bërë gati vëndi prej Perëndisë, që të ushqenjënë atie një milë e dy qint e gjashtë-dhietë dit.
7 Edhe u bë luftë ndë qiellt; Mihaili edhe ëngjëjt’ e ati lëftuanë kundrë drangojt, edhe drangoj lëftoj, edhe ëngjëjt’ e ati.
8 Edhe nukë muntnë, as vënt s’u gjënt më për ata ndë qiell.
9 Edhe u hoth poshtë drangoj i math, gjarpëri i moçëm që kluhetë diall, edhe Satanaj, ay që kobon gjithë botënë, u hoth poshtë ndë dhet, edhe ëngjëjt’ e ati bashkë me atë u hothnë poshtë .
10 Edhe dëgjova një zë të math që thoshte ndë qiellt: “Tashi u bë shpëtimi edhe fuqia edhe mbëretëria e Perëndisë tënë, edhe pushteti i Krishtit ati; sepse u hoth poshtë ay që përflet vëllezërit tënë, ay që përflet ata përpara Perëndisë tënë nat’ e ditë.
11 Edhe ata e muntnë atë me anë të gjakut Qëngjit, edhe për fialën’ e martirisë tyre; edhe nuk’ e deshnë jetën’ e tyre gjer mbë vdekëje.
12 Përandaj gëzonuni, ju qiejetë, edhe ata që rrinë nd’ ata. Mjer (ata që rrinë) mbë dhet edhe ndë det, se sbriti dialli te ju, tuke pasurë zemërim të math, sepse e di se ka pak kohë.”
13 Edhe kur pa drangoj se u hoth poshtë ndë dhet, ndoqi gruanë që polli mashkullinë.
14 Edhe iu dhanë gruasë dy fletë të shqiponjësë madhe, që të fluturonjë ndë shkretëtirët ndë vënt të saj, atie ku ushqenetë kohë edhe kohëra edhe gjysëm kohe, lark nga faqeja e gjarpërit.
15 Edhe gjarpëri lëshoj prapa gruasë nga goja e ti ujë posi lum, që ta bënjë atë ta marrë lumi.
16 Edhe dheu i ndihu gruasë, edhe dheu hapi gojën’ e ti, edhe përpiu luminë që lëshoj drangoj nga goj’ e ti.
17 Edhe drangoj u zemërua mbi gruanë, edhe vate të bënjë luftë bashkë me të tierët’ e farës’ asaj që ruanjënë porosit’ e Perëndisë, edhe që kanë martirin’ e Jisu (Krishtit).
Krie e dimbëdhjetëtë
1 E u duk një çudi e madhe ndër qiell: Një grua veshurë diellinë, e hënëza ndënë këmbë të saj, e mbi krie të saj një kurorë me dimbëdhjetë ull.
2 E si qe me barrë thërrit nga të dhëmburat’ e pjellësë, e mundonej për të pjellë.
3 E u duk një tjatër çudi ndër qiell, sepse ja një dhrakon i madh i kuq, që kish shtatë krerë, e dhjetë bri, e mbë krera të tij shtatë korona.
4 E bishti i tij hiq të tretënë pjesë të ullet së qiellit, e i hodhi ata mbë dhe; e dhrakoni qëndroi përpara gruasë që duaj të pill, për të ngrënë djalën’ e saj kur ta pill.
5 E polli djalë mashkull, e ai do të qiverrisjë gjithë filitë me shkop të hekurtë; e u rrëmbie djali i saj te Perndia, e ndë fron të tij.
6 E gruaja shpëtoi nd’erimi, tek kish bërë gati vënd nga Perndia, që ta ushqejnë atë atje një mijë e diqind e gjashtëdhjetë dit.
7 E u bë luftë ndër qiell; Mihaili edhe ëngjëllit’ e tij lëftuanë kondrë dhrakonit, e dhrakoni edhe ëngjëllit’ e tij lëftuanë.
8 Po nukë mundnë, as u gjënd më vënd për ata ndër qiell.
9 E u hodh poshtë ai dhrakoni i madh, ai gjarpëri i lashtë, që quhetë djall edhe Satana, ai që gënjen gjithë dhenë, u hodh mbë dhe; e bashkë me të u hodhë poshtë edhe ëngjëllit’ e tij.
10 E digjova zë të madh ndër qiell që thosh: Ndashti u bë shpëtimi, edhe fuqia, edhe mbretëria e Perndisë sonë, edhe urdhëri i Krishtit së tij; sepse u hodh poshtë kallëzeësi i vëllazëret sonë, ai që i kallëzon ata përpara Perndisë sonë dit’ e natë.
11 E ata e mundnë atë me fuqi të gjakut së qengjit, e me fuqi të fjalësë të martirisë ture; e nuk’ i deshnë shpirtërat’ e ture ngjera mbë vdekëjë.
12 Pra andaj gëzoni, o qiell, edhe ju që rriji mbë ta. Ve mbë juvet që rriji ndë dhe e ndë det; sepse zbriti djalli mbë juvet me zëmërim të madh, sepse edhe që pak kohë ka.
13 E kur pa dhrakoni se u hodh poshtë mbë dhe, ndoqi gruanë që pat pjellë mashkullinë.
14 E gruasë ju dhanë krahë të Aetoit së madh, që të fluturojë nd’erimi ndë vënd të saj, atje tek ushqenetë për një kohë të kohëvet, e për një gjusmë të kohësë lark nga gjarpëri.
15 E gjarpëri kreu jashtë nga goja e tij ujë posi lumë pas gruasë, që ta bën ta mirr lumi.
16 Ma dheu i dha ndihmë gruasë, e hapi dheu gojën’ e tij e piu lumënë, që pat krierë dhrakoni nga goja e tij.
17 E u zëmërua dhrakoni mbë gruanë, e vate të bën luftë me ata që mbenë nga far’ e saj, që ruajnë porsit’ e Perndisë, e që kanë martirin’ Iisu Hristoit.