1 Edhe m’u dha një kallam që gjante posi shkop; edhe ëngjëlli rrinte e më thoshte:
“Ngreu, edhe mat tempullin’ e Perëndisë, edhe therorenë, edhe ata që falenë nd’atë.
2 Po avllinë që është përjashta tempullit lere jashtë, edhe mos e mat, sepse u dha mbë kombet; edhe qyteten’ e shënjtëruarë do t’e shkelënë dyzet e dy muaj.
3 Edhe do t’u ap dy martirëvet mi, edhe do të profitepsënë një milë e dy qint e gjashtë-dhietë dit, veshurë me thasë.
4 Këta janë të dy drurët’ e ullirit, edhe dy kandiletë që rrinë përpara Perëndisë dheut.
5 Edhe ndë dashtë ndonjë t’u bënjë dëm atyreve, del ziarr nga goja e atyreve, edhe ha arëmiqt’ e atyreve; edhe ndë dashtë ndonjë t’u bënjë dëm atyreve, kështu duhetë të vritet’ ay.
6 Këta kanë pushtet të mbyllënë qiellinë, që të mos bierë shi ndë dit të profitisë atyreve; edhe kanë pushtet mbi ujërat t’i këthenjënë mbë gjak, edhe t’i bienë dheut me çdo farë plage, sa herë të duanë.
7 Edhe kur të mbaronjënë martirin’ e tyre, bisha që del nga avyssi do të bënjë luftë me ata, edhe do t’i muntnjë, edhe do t’i vrasë.
8 Edhe kufomat’ e atyreve do të dergjenë mbi rrugën’ e qytetesë madhe, që kluhetë shpirtërisht Sodhomë edhe Egjyptë, atie ku u kryqëzua edhe Zoti ynë.
9 Edhe do të shohënë shumë vetë nga gjithë llauzërat’ e nga farat e nga gluhërat’ e nga kombetë kufomat’ e atyreve tri dit e gjysëm, edhe nukë do të lanë kufomat e atyreve të vihenë ndër varre.
10 Edhe ata që rrinë mbi dhet do të gëzonenë për ata, edhe do të gasmonenë, edhe do t’i dërgonjënë dhurëti njëri tiatrit, sepse këta të dy profitërë munduan’ ata që rrinë mbi dhet.”
11 Edhe pas këtyre tri dit e gjysëm hyri mb’ ata frymë jete nga Perëndia, edhe qëndruanë mbë këmbët të tyre, edhe i mori frik’ e madhe ata që i shihninë.
12 Edhe dëgjuanë një zë të math nga qielli që u thoshte atyre: “Hipni këtu.” Edhe hipnë mbë qiellt ndë ret; edhe arëmiqt’ e atyreve i panë.
13 Edhe nd’atë orë u bë një tërmet i math, edhe e dhietta e qytetesë ra, edhe u vranë ndë tërmet shtatë milë emëra njerëzish, edhe të tierët’ i mori frika, edhe i dhanë lavdi Perëndisë qiellit.
14 E dyta mjer shkoj; ja te po vien shpejte e treta mjer.
15 Edhe i shtatti ëngjëll i ra trumbetësë, edhe u bënë zëra të mëdha ndë qiell që thoshinë: “Mbëretëriat’ e botës’ u bënë të Zotit tënë, edhe të Krishtit ati, edhe do të mbëretëronjë ndë jetët të jetëvet.”
16 Edhe të njëzet e katrë pleqtë që rrininë mbë fronet të tyre përpara Perëndisë, ranë me faqe përdhe, edhe iu falnë Perëndisë,
17 Tuke thënë: “Falemi ndersë teje, o Zot Perëndia Gjithëpushtetësi, ay që ësht’ edhe që ishte (edhe që vien); sepse more fuqinë tënde të madhenë, edhe mbëretërove;
18 Edhe kombet’ u zemëruanë, edhe erdhi zemërata jote, edhe koha e të vdekuret, që të gjukonenë, edhe t’u apç pagënë shërbëtorëvet tu profitërvet, edhe shënjtorëvet, edhe atyreve që i kanë frikë emërit tënt, të vogjilet e të mëdhenjet, edhe të prishç ata që prishnjënë dhenë.
19 Edhe u hap tempulli i Perëndisë ndë qiell, edhe u duk arka e dhiatës’ ati ndë tempull t’ ati; edhe u bënë vetëtima e zëra e bumbullima e tërmet e breshër i math.
Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E m’u dha një kallam posi shkop; e ëngjëlli rrij, e më thosh: Ngreu e mat naon’ e Perndisë, edhe thisiastirë, edhe ata që falë mbë të.
2 E avllinë që është përpara naoit lee, e mos e mat atë, sepse është dhënë ndë filira të tjera; e qutetnë Shënjt do ta shkeljënë dizet e katër muaj.
3 E do t’ap të di martirëvet së mi, e do të profitepsjënë një mijë e diqind e gjashtëdhjetë dit, veshurë me thasë.
4 Këta janë të di ullinjatë, e të di kandilierëtë që janë vënë përpara Perndisë dheut.
5 E ndë dashtë ndonjë të dëmëtojë ata, do të dalë zjar nga goja e ture, e do të hajë armiqt’ e ture, e kush të dojë të dëmëtojë ata, kështu duhetë që të vritetë ai.
6 Këta kanë urdhërë të mbilljënë qiellinë të mos lëshojë shi ndë ditë të profitisë ture; e kanë fuqi mbi ujëra, që të bëjënë të kthenenë mbë gjak, e të goditjënë dhenë mbë çdofarë plagë, sa herë që të duanë.
7 E kur të sosjënë që t’apënë martirin’ e ture, bisha që hipën nga avisi do të bëjë luftë me ta, e do t’i mundjë ata, e do t’i vrasë.
8 E trupet’ e ture do t’i lërë ndë rrugë të qutetitë së madh, që thuhetë me aligori Sodhomë, edhe Egjipto, tek u kruqas Zoti im.
9 E (njerëzitë) do të shohënë nga llaotë, e nga filitë, e nga gjuhëtë, e nga miletetë kufomat’ e ture tri dit e gjismë, e kufomat’ e ture do të mos i lënë të vihenë ndë varre.
10 E ata që rrinë mbi dhe do të gëzonenë, e do të lozënë valle mbi ta; e do të dërgojënë dhurëti njeri mbë jatërinë, sepse këta të di profitë vasanisnë ata që rrijnë mbi dhe.
11 Ma pas tri diç e gjismë shpirt i jetësë që vjen nga Perndia hiri mbë ta, e u ngrenë mbë këmbë të ture, e një frik’ e madhe ra mbi ata që i shihnë ata.
12 E digjuanë një zë të madh nga qielli, që u tha ature: Hipëni këtu; e hipnë ndë qiell mbë një mjergullë; e i panë ata armiqt’ e ture.
13 E atë çast u bë një tërmet i madh, e ra e dhjetët’ e qutetit; e u vranë ndë tërmet ëmërë shtatë mijë njerëzet, e të tjerët’ u frikuanë, e dhanë lëvdim Perndisë qiellit.
14 E veja e ditë shkoi, e ja tek vjen veja e tretë me të shpejtë.
15 E Ëngjëlli i shtatë i ra zurnasë, e u bënë zënja të mëdha ndër qiell, e thoshnë: Mbretërit’ e kësaj jetet u bënë të Zotit sonë e të Krishtit së tij, e do të mbretërojë ndë jetë pas jetet.
16 E të njëzet e katër pleqtë, ata që rrijnë mbë frone të ture përpara Perndisë, ranë përmbis e ju falë Perndisë.
17 Tuke thënë: Të efharistisjëmë tij, o Zot, o Perndi, që mban jetënë, që je, e që jeshe, e do të viç; sepse more fuqin’ e madhe tëndenë, e mbretërove.
18 E filit’ e tjera u urgjisnë, e u duk urgjia ote, e koh’ e së vdekuret për të gjukuarë, e për të dhënë pagënë profitëvet ropet së tu, e Shënjtorëvet, ature që trëmbenë ëmërinë tënd, të vogjëjtë e të mëdhinjtë; e të humbaç ata që humbasënë dhenë.
19 E u hap naoi i Perndisë ndër qiell, e u duk qivotoja e dhiathiqisë tij, ndë nao të tij; e u bënë vetëtima, e të thirrtura, e gjëmime, e tërmete, e breshër i madh.