1 Pasandaj dolli prej andej, edhe erdhi ndë dhet të ti, edhe nxënësit’ e ati i venë pas.
2 Edhe kur erdhi e shëtuna, zuri të mësojë ndë sinagogjit; edhe shumë vetë kur dëgjoninë, çuditeshinë, e thoshinë: “Nga i erthnë këti këto? Edhe ç’është këjo dituri që i është dhënë këti, sepse edhe të tilla çudiash bënenë nga duart’ e ati?
3 Nuk’ është kyj mieshtri, i bir’ i Marisë, e i vëllaj i Jakovit, e i Josiut, e i Judhësë, e i Simonit? Edhe nukë janë të motërat’ e ati këtu ndër ne?
4 Edhe skandhaliseshinë mb’atë. Po Jisuj u thoshte atyre: “Se nuk’ është profit i pandershim ngjeti , veç ndë dhet të ti, edhe ndër njerëzit të ti, edhe ndë shtëpi të ti.”
5 Edhe s’munt të bënte atie asndonjë çudi, veç mbë pak të sëmurë vuri duartë mbi ata, e i shëroj.
6 Edhe çuditej për pabesërin’ e atyreve. Edhe shkonte rreth fshatravet, tuke mësuarë.
7 Edhe thirri përanë të dy-mbë-dhietëtë, edhe zuri t’i dërgojë dy nga dy; edhe u epte pushtet mbi frymat të ndyra.
8 Edhe i porositi të mos mbajënë asgjë mb’udhë, veç një shkop vetëmë; as trastë, as bukë, as ramë ndë brest;
9 Po të jenë mbathurë me shollëza, edhe të mos veshënë dy rrobe.
10 Edhe u thoshte atyre: “Mbë ç’shtëpi që të hyni, mbetni atie, gjersa të delni ateje.
11 Edhe sa vetë të mos u presënë juve, as të mos u dëgjojënë juve, kur të delni ateje, shkuntni edhe pluhurinë që është rëposh këmbëvet tuaja, për martiri mb’ata; me të vërtetë po u thom juve, se: Më i duruarshim do të jetë mundimi ndë Sodhomë a ndë Gomorrë ndë ditë të gjyqit, se mb’atë qytet.”
12 Edhe ata duallnë e leçitninë që të pendonenë njerëzitë .
13 Edhe kërreninë shumë diaj; edhe lyejninë me val shumë të sëmurë edhe i shëroninë.
14 Edhe mbëreti Irodhi dëgjo për atë, (sepse emëri ati kish dalurë për faqe) edhe thoshte, se Joanni që pagëzonte u ngjall nga të vdekuritë, edhe përandaj punonenë këto çudira nga ay.
15 Të tierë thoshinë, ae ay ësht’ Ilia. Edhe të tierë thoshinë, se është profit a posi një nga profitëritë.
16 Po Irodhi, kur dëgjoj, tha, se: “Kyj është ay Joanni, që i preva kryetë unë; ay është ngjallurë nga të vdekuritë.”
17 Sepse ay Irodhi dërgoj e zuri Joanninë, edhe e lidhi ndë burk për Irodhiadhënë, gruan’ e Filippit, të vëllait; sepse e kishte marrë për grua.
18 Sepse Joanni i thoshte Irodhit, se: “S’ësht’ e udhësë të kesh ti gruan’ e tyt vëllaj.”
19 Andaj Irodhiadha e kishte mëri, edhe donte ta vrasë; po s’munte.
20 Sepse Irodhi e kishte frikë Joanninë, tuke ditur’ atë për njeri të drejtë edhe shënjt; edhe e ruante, edhe ay kur dëgjoj atë bëri shumë punë , edhe i dëgjonte me gëzim.
21 Edhe kur erdhi një dit’ e mbarë, që bënte gosti Irodhi për ditën’ e të lerit ti mbë të mëdhejt e ti e mbë kryejmilësit e mbë të parët’ e Galilesë,
22 Edhe atëhere hyri e bil’ e asaj Irodhiadhësë, e karxeu, edhe i pëlqeu Irodhit edhe atyreve që ishinë ndenjurë bashkë ndë mësallë, edhe mbëreti i tha vashëzësë:
23 “Lypmë ç’të duaç, edhe do të ta ap.” Edhe i bëri be asaj, se: “Atë që të më lypijsh do t’ap, gjer mbë gjysëmën’e mbëretërisë sime.
24 Edhe ajo dolli, e i tha s’ëmësë: “Ç’të lypij?” Edhe ajo tha: “Kryet’ e Joann Pagëzorit.”
25 Edhe ajo hyri përnjëherë me nxitim te mbëreti, e lypi, tuke thënë: “Dua të më apç tani ndë taluret kryet’ e Joann pagëzorit.”
26 Edhe mbëreti u hidhërua, po për bet që bëri, edhe për ata që ishinë ndenjurë bashkë ndë mësallë, nukë deshi t’ia hedhë poshtë të zotuarëtë.
27 Edhe mbëreti përnjëherë dërgoj një trim, e urdhëroj të bihetë kryet’ e ati.
28 Edhe ay vate, e i preu kryetë ndë burkt; edhe pruri kryet’ e ati mbë taluret, edhe ia dha vashëzësë; edhe vashëza ia dha s’ëmësë.
29 Edhe nxënësit’ e ati, kur dëgjuanë, erthnë, edhe ngritnë trupin’ e ati, edhe e shtinë ndë varr.
30 Edhe apostojtë mbëlidhenë te Jisuj, edhe i dhanë zë për të gjitha, edhe sa bënë, edhe sa mësuanë.
31 Edhe ay u tha atyre: “Ejani ju vetë veçanë ndë vënt të shkretë, edhe prëhi pak”, sepse ata që vinin’ e shkoninë ishinë shumë vetë, edhe s’kishinë kohë as për të ngrënë.
32 Edhe ata shkuanë me lundrë ndë një vënt të shkretë veçanë.
33 Edhe [gjëndëja] pan’ ata tuke shkuarë, edhe shumë vetë e njohnë; edhe u lëshuanë nga gjithë qytetet’ e vanë atie këmbë, edhe erthnë atie më përpara se ata, edhe u mbëlothnë tek ay.
34 Edhe Jisuj, kur dolli, pa shumë gjëndëje, edhe iu dhëmpnë, sepse ishinë posi dhëntë që s’kanë bari; edhe zuri t’i mësojë shumë.
35 Edhe tani passi kishte shkuarë shumë koha, nxënësit’ e ti afronen’ e i thonë, se: “Vëndi ësht’ i shkretë, edhe tani koha ka shkuarë shumë.
36 Lësho ata, që të shkojënë rreth aravet e fshatravet, të blejënë bukë për vetëhen’ e tyre, sepse s’kanë se ç’të hanë.”
37 Po ay u përgjeq e u tha atyre: “Epni ju atyreve të hanë.” Edhe ata i thonë: “Të vemi e të blejmë dy qint dinarë bukë, edhe t’u apëm’ atyre të hanë?
38 Edhe ay u thot’ atyre: “Sa bukë keni? Shkoni e shihni.” Edhe si vanë e panë, i thonë: “Pesë, edhe dy pishqe.”
39 Edhe ay udhëroj ata të unjenë të gjithë përmbi barë të ngjomë e të rrinë truveza truveza.
40 Edhe ata ndenjnë togje togje, nga një qint e nga pesë-dhietë.
41 Edhe ay si mori të pesë bukët’ edhe dy pishqetë, shtyri sytë ndë qiell, e bekoj, edhe theu bukëtë, edhe ua dha nxënësëvet të ti, që t’i vënë përpara atyreve; edhe u ndau të gjithëve dy pishqetë.
42 Edhe të gjithë hangrrë e u nginë.
43 Edhe ngritnë dy-mbë-dhietë kosha plot me copa, edhe nga pishqetë.
44 Edhe ata që hangrrë bukëtë ishinë sinja pesë milë burra.
45 Edhe përnjëherë shtrëngoj nxënësit’ e ti të ryjënë ndë lundrët, edhe të shkojënë përpara për mbatanë ndë Vithsajdha, gjersa të lëshojë ay gjëndëjenë.
46 Edhe si i lëshoj, vate ndë mal të faletë.
47 Edhe si u ngrys, lundra ish ndë mes të detit, edhe ay vetëmë mbi tokët.
48 Edhe pa ata tuke munduarë mbë të voziturit, sepse era ish kundrë atyreve; edhe mbë të katrëtënë ruajtëjen e natësë vien tek ata, tuke ecurë mbi det; edhe deshi t’i kapërxejë.
49 Po ata kur panë atë tuke ecurë mbi det, kujtuanë se është hije, edhe bërtitnë, sepse të gjith’ e panë, edhe u drothnë.
50 Edhe përnjëherë foli bashkë me ata, e u thotë atyre: “Kini zemërë; unë jam, mos u frikësoni.”
51 Edhe hipi ndë lundrët tek ata; edhe era pushoj. Edhe habiteshinë fort tepërë me vetëhe të tyre, edhe çuditeshinë.
52 Sepse nuk’ e muarnë vesh nga bukëtë; sepse zemëra e atyreve ish ashpëruarë.
53 Edhe si kapërxyenë, erthnë ndë dhet Gjennisaret, edhe hothnë hekurë ndë liman.
54 Edhe ata kur duallë nga lundra, përnjëherë e njohnë,
55 Edhe u turrnë ndëpër gjith’ ato anë, e zunë të bienë mbi shtratëra ata që kishinë keq aty ku dëgjoninë se është.
56 Edhe kudo që hynte ndër fshatëra, a ndër qytete, a ndër ara, vininë të sëmurëtë ndëpër tregjet, edhe i luteshinë të prekënë vetëmë peshën’ e rrobes’ s’ati; edhe gjithë sa e prekninë, shëroneshinë.
Krie e gjashtëtë
1 E dolli ateje, e vate ndë patridhë të tij, e vanë pas tij edhe mathitit’ e tij.
2 E si erdhi e shëtuna nisi të dhidhaks ndë sinaguaj. E shumë kur e digjuanë çuditejnë, e thoshnë: Nga i erdhë këtij këto? E ç’është këjo sofi që ju dha këtij? E çfarë thavmaturgjira bënenë nga duart’ e këtij?
3 Nuk është kij ai që bën arkazë, i biri Mariësë, e vëllai i Iakovoit, e Iosiut, e i Iudhësë, e i Simonit? E nukë janë motrat e tij këtu bashkë me nevet? E skandhalisejnë mbë të.
4 E Iisui u thosh ature, se: Nuk’ është profit i panderçurë, përveçme ndë qoftë ndë vënd të tij, e ndë njerëz të tij, e ndë shtëpi të tij.
5 E nukë mund atje të bënte ndonjë thavmë, përveçme ndë pakëzë të sëmurë vuri duartë e i shëroi.
6 E çuditej për pabesllëkn’ e ture; e gjezdiste rrotullë fshatëravet tuke dhidhaksurë.
7 E thirri të dimbëdhjetë, e nisi t’i dërgon ata di e di; e u ipte ature udhër mbi Shpirtëra të pëgëra.
8 E i porsiti ata që të mos marrënë gjë mb’udhë, përveçme stapit vetëmë, as trajstë, as bukë, as bakër mbë brez të ture.
9 Po të mbathejnë shollë, e të mos kenë di palë rroba për të veshurë.
10 E u tha ature: Mbë çdo shtëpi që të hini, atje të qëndroni ngjera sa të dili ateje.
11 E ata që të mos u dheksjënë juvet, edhe të mos u digjojënë juvet, kur të dili ateje, të shkundni edhe pluhurin’ e këmbëvet suaj, për ma(r)tiri të ture. Se patjatër u thom juvet, që më të leh mundim do të kenë sodhomitë edhe gomorritë ndë ditë të gjuqit, se ai qutet.
12 E si duallë jashtë, vanë të qiriksnë, që të meteisinë.
13 E shumë të paudhë nxuarë, e lieijnë me vaj shumë të sëmurë, e i shëroijnë.
14 E digjoi mbreti Irodhi (sepse u digjua ëmër’ i tij) e thoshte, se: Ioanni që pagëzon u ngre nga të vdekuritë, pra andaj bënenë këto çudi prej si.
15 E të tjerë pa thoshnë, se ësht’ Iliaja; e të tjerë pameta, se është profit, a si një nga profitëritë.
16 E kur digjoi Irodhi, tha se: Ioanni që i preva unë krietë, ai është, ai u ngjall nga të vdekuritë.
17 Sepse ai Irodhi kishte dërguarë e zuri Ioannë, e e lidhi atë ndë hapsanë, për sebep të Irodhiadhësë gruasë Filiput vëllait së tij, që e muar atë grua.
18 Sepse Ioanni i thoshte Irodhit: Nukë t’është ndëjierë të keç ti gruan’ e vëllait sit.
19 E Irodhiadha kish inat mbë të, e duan ta vrit atë, po nukë mundë.
20 Sepse Irodhi i trëmbej Ioannit, se e dij atë që qe njeri i drejtë, edhe shënjt, e e mburon atë, e si e mban vesh, bënte shumë punëra me anë të tij, e e digjon atë me shumë t’ëmblë.
21 E si erdhi një ditë e mbarë, ahiere që bën Irodhi gosti për ditë të së lerit së tij, e thirri arhondët’ e tij edhe hiliarhëtë, edhe të parët’ e Galileësë.
22 E si hiri brënda edhe vashëza e asaj Irodhiadhësë e luajti valle e i pëlqeu Irodhit edhe ature që qenë me atë bashkë ndë sufra, i tha mbreti vashëzësë: Kërko çdo që të duaç e do të ta ap tij.
23 E i bëri asaj be, që: Çdo që të më kërkoç, do të ta ap tij, edhe ndë qoftë gjusmën e mbretërisë sime.
24 Edhe ajo si dolli, ja tha mëmësë saj: Ç’të kërkoj? Edhe ajo i tha: Kriet’ e Ioannit Vaptistiut.
25 E atë çast u kthie e hiri nde mbreti me të shpejta, e i kërkoi, e i tha: Dua të m’apç mua ndashti mbë një kupë kriet’ e Ioannit Vaptistiut.
26 E mbreti ndonëse u helmua shumë, po për be që bëri, edhe për turp t’ature që rrijnë me të bashkë, nukë deshi të prish zëmërënë.
27 E atë çast dërgoi mbreti xhelat, e porsiti të biretë kriet’ e tij.
28 E ai si vate, e preu atë brënda ndë hapsanë, e e pruri kriet’ atij ndë mashtrëk, e ja dha atë çupësë, e çupa ja dha mëmësë saj.
29 E si e digjuanë mathitit’ e tij, erdhë, e ngrijtinë kurmn’ e tij, e e kallë ndë varr.
30 E u mbëjuadhë apostojtë ndë Iisui, e i rrëfien’ atij të gjitha, edhe sa bënë, edhe sa dhidhaksnë.
31 E u tha ature: Ecëni juvet veçë ndë vënd të shquarë, e prëhuni pakëzë. Se qen’ ata që vijnë, edhe ata që ikëjnë kaqë shumë, që as bukë të haijnë nukë kishnë kohë.
32 E vanë veçë me varkë mbë vënd të shquarë.
33 E turmat’ i pan’ ata kur vijnë, e e njohnë atë shumë, e u lëshuanë e van’ atje mbë këmbë nga gjithë fshatëratë, e arrijtin’ atje më përpara se ata, e u përmbëjuadhë ndë ai.
34 E si dolli Iisui jashtë nga varka, pa shumë turmë. E i erdhi keq për ata, se qenë posi dhëntë pa dëlmier, e nisi t’i dhidhaks ata shumë.
35 E si shkoi koha, ju qasnë mathitit’ e tij, e i thanë, se: Vëndi ësht’ erimí, edhe koha është shkuarë.
36 Lëshoi ata të venë rrotull fshatëravet e qutetevet, të blejënë bukëra për vetëhe të ture, sepse s’kanë se ç’të hanë.
37 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Epuni juvet ature të hanë. Edhe ata i thon’ atij: Të vemi të blejëmë diqind dhinarë bukëra, e t’u apëmë ature të hanë?
38 Edhe ai u thot’ ature: Sa bukëra keni? Hajdeni e shihni. E si vanë e panë, i thanë: Pesë, edhe di pishq.
39 E i porsiti ata që t’i vënë të rrinë të gjithë sufrà-sufrà mbi bar të njomë.
40 E ndëjnë poshtë çetë-çetë; ca nga njëqind, e ca nga pesëdhjetë.
41 E si mori të pesë bukëtë, edhe të di pishqitë, e si vështroi lart ndër Qiell, i bekoi, e i theu bukëtë, e ua dha mathitivet së tij, t’i vijnë përpara ature, edhe të di pishqitë i ndau ndë gjithë.
42 E hangrë të gjithë, e u frinë.
43 E ngrijtinë nga copatë dimbëdhjetë shporta plot, edhe nga pishqitë.
44 E ata që hangrë bukët’ ishnë ngjera pesë mijë burra.
45 E atë çast anangasi mathitit’ e tij të hijënë ndë varkë, e të shkojënë më përpara përtej ndë Vithsaidha, ngjera sa të lëshojë ai turmënë.
46 E ai si i lëshoi ata, vate mbë mal të falej.
47 E si u err, varka qe mbë mes të detit, e ai qe vetëmë ndë dhe.
48 E i pa ata që mundonejnë tuke hequrë kupitë (sepse era qe kondrë nd’ata). E mbë të katërtënë të natësë, vate mb’ata tuke ecurë mbi det, e duaj t’u shkon më parë.
49 Edhe ata si e pan’ atë që ecën mbi det, u duk nd’ata se është fantasí, e nisnë të thërrisnë.
50 (Sepse e pan’ atë të gjithë e u drodhë). E atë çast u foli ature, e u thotë: Kini tharos, se unë jam, mos u trëmbni.
51 E hipi mbë ta sipër mbi varkë, e pushoi era, e kaqë më tepër tromaksnë me vetëhe të ture, e u çuditnë.
52 Se nuk’ e kishnë kupëtuarë mirë atë që u bë ndë bukëra, se u qe verbuarë zëmër’ e ture.
53 E si u hodhë përtej gjolit, erdhë mbë vënd të Gjenisaretit; e atje araksnë ndë liman.
54 E poqë duallë ata nga varka, atë çast e njohnë atë.
55 E si gjezdisnë ndëpër gjith’ ato vënde që qenë rrotull, nisnë të bijnë mbi shtrate gjith’ ata që qenë sëmurë keq, tekdo që digjoijnë se atje është.
56 Edhe tekdo që vij ndë fshatëra, a ndë qutete, a ndë çifliqe, vijnë udhëvet të sëmurëtë, e i lutejn’ atij, që t’i zijnë vetëmë pëqin’ e rrobavet së tij, e sa që e zijnë, shëronejnë nga sëmunda.