1 Edhe kur afronenë ndë Jerusalim, ndë Vithfagji edhe ndë Vithani, te Mali Ullinjet, dërgoj dy nga nxënësit’e ti.
2 Edhe u thot’ atyre: “Shkoni mb’atë fshat që është kundruell jush; edhe shpejt posa të ryni mb’ atë, do të gjeni një pulisht lidhurë, që s’i ka hipurë asndonjë prej njerëzish; sgjidheni edhe e bini.
3 Edhe ndë u thëntë juve ndonjë: Ç’bëni kështu? Thoni, se Zoti ka nevolë për atë; edhe shpejt do ta dërgojë këtu.
4 Edhe ata vanë, edhe gjetnë pulishtinë lidhurë te dera jashtë ndërmest dy udhësh; edhe e sgjidhënë.
5 Edhe disa nga ata që ishinë ndenjur’ atie u thoshinë atyre: “Ç’bëni ashtu që sgjithni pulishtinë?”
6 Edhe ata u than’ atyre sikundrë i pat porositurë Jisuj; edhe ata i lanë.
7 Edhe prunë pulishtinë te Jisuj, edhe vunë rrobet’ e tyre mbi atë; edhe ay i hipi.
8 Edhe shumë vetë shtruanë rrobet’e tyre mb’ udhë; edhe të tierë këputninë dega drush, e i shtroninë mb’ udhë.
9 Edhe ata që shkoninë përpara, e ata që vininë pas bërtisninë, tuke thënë: “Hosanna! I bekuar’ ësht’ ay që vien mb’emërit të Zotit!
10 E bekuar’ është mbëretëria që vien [mb’emërit të Zotit], atit tënë Davidhit; Hosanna mbë të lartat!”
11 Edhe Jisuj hyri ndë Jerusalim, edhe ndë hieroret; edhe si vuri re përqark të gjitha, po pasi ishte tani koha vonë, dolli ndë Vithani bashkë me të dy-mbë-dhietët.
12 Edhe mbë të nesërmet, si duallnë nga Vithania, i erdhi uri.
13 Edhe kur pa një dru fiku për së largu që kish gjethe, erdhi të gjejë ndonjë gjë mb’atë; edhe si erdhi mb’atë, s’gjeti gjë, veç gjethe; sepse s’ish kohë fiqsh.
14 Edhe [Jisuj] u përgjeq e i tha drurit fikut : “Asndonjë mos ngrëntë më pemë prej teje për gjithë jetënë.” Edhe nxënësit’ e ati dëgjoninë.
15 Edhe vinë ndë Jerusalim; edhe Jisuj, si hyri ndë hieroret, zuri të kërrejë ata që shisninë e blininë ndë hieroret; edhe rrëzoj truvezat’ e truvezaret, edhe fronet’ e atyreve që shisninë pëllumbatë.
16 Edhe nukë linte asndonjë të bierë enë ndëpër hieroret.
17 Edhe mësonte, tuke u thën’ atyre: “Nuk’ është shkruarë, “Se shtëpia ime do të kluhetë shtëpi lutëje mbë gjithë kombet?” Po ju e bëtë “Shpellë kursarësh.” –
18 Edhe shkronjësit’ e kryepriftëritë dëgjuanë, edhe kërkoninë qysh ta prishjënë; sepse e druanin’ atë, se gjithë gjëndëja çuditej për mësimin’ e ati.
19 Edhe kur u ngrys, dilte jashtë qytetit.
20 Edhe ndë mëngjes tuke shkuar’ ata aty drejti, panë drun’ e fikut tharë që nga rrënja.
21 Edhe Pietri si u kujtua tha: “Ravvi, shih, druj’ e fikut që mallëkove, u tha.”
22 Edhe Jisuj u përgjeq, e u tha atyre: “Kini besë mbë Perëndinë.
23 Sepse me të vërtetë po u thom juve, se kush t’i thotë këti mali: Ngreu, edhe hidhu ndë det, edhe të mos jetë me dy mëndëje ndë zemërë të ti, po të besojë se sa thotë bënenë, do të bënenë mb’ atë ç’të thotë.
24 Përandaj po u thom juve: Gjithë sa të lypni tuke falurë, besoni se i merrni, edhe do t’u bënenë juve.
25 Edhe kur të rrini të faleni, ndëleni, ndë paçi gjë kundrë ndonjërit, që edhe Ati juaj që është ndë qiejet t’u ndëlejë juve faletë tuaja.
26 Po ndë mos ua ndëlefshi ju, as Ati juaj që është ndë qiejet nukë do të ndëlejë fajetë tuaja.”
27 Pasandaj vinë përsëri ndë Jerusalim; edhe ay tuke ecurë ndë hieroret, vinë tek ay kryepriftërit’ edhe shkronjësit’ edhe pleqtë, e i thonë:
28 “Me çfarë pushteti bën këto? Edhe cili ta ka dhënë këtë pushtet të bëjsh këto?”
29 Edhe Jisuj u përgjeq, e u tha atyre: “Edhe unë do t’u pyes juve një fialë; edhe m’u përgjeqni, edhe atëhere do t’u them juve, me çfarë pushteti bëj këto.
30 Pagëzimi Joannit prej qielli ishte, a prej njerëzish? M’u përgjiqni.”
31 Edhe ata mendoneshinë me vetëhen’ e tyre, tuke thënë: Ndë thënçim: Prej qielli, do të thotë: Përse pra s’i besuatë?
32 Po ndë thënçim: Prej njerëzish, druaninë llausnë, sepse të gjith’ e kishinë Joanninë, se është profit me të vërtetë.
33 Edhe ata u përgjeqnë e i thanë Jisujt: “Nukë dimë.” Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “As unë s’u thom juve me çfarë pushteti bëj këto.”
Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E si erdhë afër Ierusalimit ndë Vithfagji, e ndë Vithani, afër malit së ullinjet, dërgon di nga mathitit’ e tij.
2 E u thot’ ature: Hajdeni mbë fshat që është përtej juvet, e atë çast që të hini brënda do të gjeni një kroç lidhurë, që mb’atë nukë hipi ndonjë njeri, e si ta sgjidhni atë, birie këtu.
3 E nd’u thashtë njeri juvet: Pse e bëni këtë? thoi se i duhetë zotit së tij; e atëherë do ta dërgojë atë këtu.
4 E vanë e gjenë kroçnë përjashta derësë lidhurë, ndë një udhëkruqëjë, e sgjidhnë atë.
5 E ca nga ata që rrijnë atje, u thon’ ature: Ç’bëni, që sgjidhni kroçnë?
6 Edhe ata u than’ ature sikundrë i porsiti Iisui, e i lan’ ata.
7 E e prunë kroçnë nde Iisui, e vunë mbi të rrobat’ e ture, e ndënji mbi të.
8 E shumë shtroijnë rrobat’ e ture mb’udhë, e të tjerë prisnë dega nga lisatë, e i përhapnë mb’udhë.
9 E ata që vijnë përpara, edhe ata që vijnë pas thërrisnë, e thoshnë: Osanna, i bekuarë ësht’ ai që vjen mb’ëmër të Zotit.
10 E bekuarë mbretëria që vjen mb’ëmër të Zotit, të jatit sonë Dhavidhit. Osanna ndë më të lartinë Qiell.
11 E hiri Iisui ndë Ierusalim, edhe ndë Iero; e si vështroi gjithë rrotullë, sepse koha qe afër mbë t’erturë, dolli e vate ndë Vithani bashkë me të dimbëdhjetë.
12 E nesërët si duallë ata nga Vithania, e muar uja.
13 E si pa një fik për së largut që kish fleta, u afërua të gjen gjë mbi të. E si erdhi mbë të nukë gjeti tjatër, përveçme fleta, se nukë qe koh’ e fiqet.
14 E u përgjegj Iisui mbë të, e tha: Mos hangrëtë më njeri nga teje pemë ndë jetë. E mathitit’ e tij e digjuanë.
15 E vijënë ndë Ierusalim, e si hiri Iisui ndë Iero, zuri të nxir jashtë ata që shitnë e bleijnë ndë iero, edhe trapezet’ e sarafëvet, edhe fronet’ e ature që shitnë pëllumbatë ua ktheu mb’anë tjatër.
16 E nukë lijte njeri që të shkon ndonjë enë ndëpërmes të naoit.
17 E i dhidhaks ata, e u thosh: Nuk’ është shkruarë, se shtëpia ime do të thuhetë shtëpi e së falturit për gjithë miletë? E juvet e bëtë atë shpile të kusarëvet.
18 E digjuanë Grammatejtë edhe të parët’ e Priftëret, e kërkoijnë me çfarë tropo ta vrisnë atë, sepse i trëmbejn’ atij se gjithë turma çuditejnë ndë dhidhahi të tij.
19 E si u err dolli jashtë nga quteti.
20 E ndë mëngjes si shkoijn’ ateje, panë fiknë që ishte tharë që nga rrënjatë.
21 E Petrua u kujtua, e i thot’ atij: Dhaskal, ja fiku që i dhe nëmënë, u tha.
22 E u përgjegj Iisui, e u thot’ ature: Kini besë mbë Perndinë.
23 Se me të vërteta u thom juvet, që cilido që t’i thotë këtij malit: Ngreu, e bjerë mbë det e të mos ketë di mënde ndë zëmërë të tij, po të besojë se ato që thotë bënenë, do të bënenë nde ai çdo që të thotë.
24 Pra andaj u thom juvet: Gjithë sa të kërkoni kur faleni, besoni, se i mirri, e do t’u bënenë juvet.
25 E kur të rriji ndë të falë, ndëjeni ndë keni gjë hasmëri me ndonjë, që t’u ndëjejë juvet edhe jati juaj që është ndë Qiell fajetë tuaj.
26 E ndë mos ndëjefi juvet, as jati juaj që është ndë Qiell do t’u ndëjejë fajetë tuaj.
27 E vijënë pagjene ndë Ierusalim, e tek ecënte ai ndë Iero vijënë afër tij të parët’ e priftëret, edhe Grammatejtë, edhe pleqtë.
28 E i thon’ atij: Me ç’urdhër bën ti këto? Edhe cili ta dha ti këtë urdhër të bëç këto?
29 Edhe Iisui u përgjegj, e u thot’ ature: Do t’u pies edhe unë juvet një fjalë, e të më përgjegjeni mua, edhe unë do t’u thom juvet me ç’urdhër i bëj këto.
30 Pagëzimi i Ioannit nga Qielltë qe, a nga njerëzitë? Përgjegjuni mua.
31 E mendonejnë me vetëhe të ture, e thoshnë: Ndë thafçim nga Qielltë, do na thotë navet: E po ju pse nukë besuatë atij?
32 E pameta ndë thafçim nga njerëzitë, trëmbejnë turmënë, se të gjithë e kishnë Ioannë se qe profit i vërtetë.
33 E ju përgjegjnë e i than’ Iisuit: Nuk’ e dimë. Edhe Iisui u përgjegj, e u thot’ ature: As unë nuk’ u thom juvet me ç’urdhër i bëj këto.