1 Edhe si u ngre ateje, vien ndë sinoret të Judhesë, për përtej Jordhanit; edhe përsëri shkojnë bashkë tek ay gjëndëje; edhe sikundrë e kish zakon, përsëri i mësonte.
2 Edhe si i erdhë përanë Farisejtë, e pyetnë, tuke ngar’ atë: “Ndë qoftë se ësht’ e udhësë burri ta lëshojë gruanë?”
3 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Ç’u ka porositurë juve Mojsiu?”
4 Edhe ata thanë: “Mojsiu na la të shkruhetë kart’ e ndarëjesë, edhe ta lëshojë.”
5 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Për zëmërën’ e ashpërë tuajënë u shkroj juve këtë porosi;
6 Po që ndë krye të herësë, që kurë se është kriuarë bota Perëndia bëri ata mashkull’ edhe femërë.
7 “Për këtë punë njeriu do të lërë tatën’ e t’ëmënë, edhe do të ngjitetë pas gruasë ti,
8 Edhe do të jenë të dy ndë një mish.” Kaqë sa nuk’ janë më dy, po një mish.
9 Atë pra që Perëndia e bëri parë, njeriu le të mos e ndajë.”
10 Edhe ndë shtëpit përsëri e pyetnë nxënësit’e ti për gjithatë gjë.
11 Edhe ay u thot’ atyre: “Kush të lëshojë gruan’ e ti, edhe të martonetë me tiatërë, kurvëron mb’atë.
12 Edhe gruaja ndë lëshoftë burrin’ e saj, edhe të martonetë me tiatërë, kurvëron.”
13 Atëhere i prunë çuna të vegjëlë, që t’i prekë; edhe nënësitë i qërtonin’ ata që i bininë.
14 Po Jisuj kur pa, u zemërua, edhe u tha atyre: “Lini çunat’ e vegjëlë të vinë tek unë, edhe mos i ndalni; sepse për të tillë është mbëretëria ë Perëndisë.
15 Me të vërtetë po u them juve: Kush të mos presë mbëretërin’ e Perëndisë posi një çun të vogëlë, nukë do të ryjë nd’atë.”
16 Edhe si i mori ndë krah, vuri duartë mbi ata, edhe i bekoj.
17 Edhe ay tuke dalurë mb’udhë, një njeri u lëshua me vrap, edhe ra mbë gjunj përpara ati, edhe e pyeste: “Mësonjës i mirë, ç’të bëj që të trashëgoj jetën’e pasosurë?”
18 Edhe Jisuj i tha: “Ç’më thua i mirë? Asndonjë s’ësht’i mirë, përveç një Perëndi.
19 I di porositë: “Mos kurvërojsh. Mos vraç. Mos viethç. Mos bëjsh martiri të rreme. Mos bëjsh dëm. Ndero tët at’ e tët ëmë”.
20 Edhe ay u përgjeq, e i tha: “Mësonjës, këto i kam ruajturë që mbë të rit tim.”
21 Edhe Jisuj shtyri sytë mb’atë, edhe e deshi, edhe i tha: “Një gjë të mbetetë: shko e shit sa ke, edhe epua të vobegjet, edhe do të kesh thesar ndë qiell; edhe eja, ngre kryqnë, e ecë pas meje.”
22 Po ati i erdhi liksht për fialënë, e iku hidhëruarë; sepse kish gjë shumë.
23 Edhe Jisuj si vuri re përqark, u tha nxënëset ti: “Sa me të vështirë do të ryjënë ndë mbëretërit të Perëndisë ata që kanë gjë!”
24 Edhe nxënësitë tmeroneshinë për fialët’e ati. Po Jisuj përsëri u përgjeq e u tha atyre: “Dielm, sa e vështirëshime është të ryjënë ndë mbëretërit të Perëndisë ata që shpërejënë mbë gjët!
25 Më kollaj është të shkojë kamilla ndëpër vërë të gjylpërësë, se i pasuri të ryjë ndë mbëretërit të Perëndisë.”
26 Edhe ata çuditeshinë tepërë, tuke thënë me vetëhen’ e tyre: “Vallë cili munt të shpëtojë?”
27 Edhe Jisuj si shtyri sytë mb’ata, tha: “Te njerëzitë është punë që s’munt të bënetë , po te Perëndia jo; sepse të gjitha munt të bënenë te Perëndia.
28 Edhe Pietri zuri t’i thotë: “Na neve tek lam të gjitha, edhe erthmë pas teje.”
29 Edhe Jisuj u përgjeq, e tha: “Me të vërtetë po u thom juve, se asndonjë s’ësht’ ay që la shtëpi, a vëllezërë, a motëra, a atë, a mëmë, a grua, a dielm, a ara, për punë time edhe t’ungjillit,
30 Që të mos marrë një qint për një tani ndë këtë kohë, shtëpi, e vëllezërë, e motëra, e mëma, e dielm, e ara, bashkë me të ndiekura, edhe ndë jetët që vien jetë të pasosurë.
31 Po shumë të parë do të jenë të prapsëmë, edhe të prapësmitë të parë.”
32 Edhe ishinë mb’udhë tuke hipurë ndë Jerusalim; edhe Jisuj ishte tuke shkuarë përpara atyreve; edhe ata çuditeshinë, edhe vininë prapa tuke pasurë frikë. Edhe ay mori përanë përsëri të dy-mbë-dhietëtë, e zuri t’u thot’ ato punë që do t’i gjanin’ati.
33 “Se na te po hipëjmë ndë Jerusalim, edhe i bir’ i njeriut do t’epetë ndër duar të kryepriftëret edhe të shkronjëset, edhe do ta gjykojënë për vdekëje, edhe do ta apënë ndër duar të kombevet.
34 Edhe do ta përqeshjënë, edhe do ta rrahënë me shufrë, edhe do ta pështyjnë ndër sy, edhe do ta vrasënë, edhe të tretënë ditë do të ngjalletë.”
35 Edhe atëhere vinë tek ay Jakovi edhe Joanni, të bijt’e Zevedheut, tuke thënë: “Mësonjës, duamë të na bëjsh atë që të lypëjmë.”
36 Edhe ay u tha atyre: “Ç’doni t’u bëj unë juve?”
37 Edhe ata i thanë: “Epna që të rrimë, një prej së diathtësë sate, edhe një prej së mëngjërësë sate ndë lavdi tënde.”
38 Po Jisuj u tha atyre: “S’dini se ç’lypni; munt të pini atë potirrë që pi unë, edhe të pagëzoneni me atë pagëzimnë që pagëzonem unë?
39 Edhe ata i thanë: “Muntmë.” Edhe Jisuj u tha atyre: “Atë potirrë që pi unë, do ta pini, edhe me atë pagëzimnë që pagëzonem unë, do të pagëzoneni.
40 Po të rrini prej së diathtësë sime e prej së mëngjërësë sime, nuk’ është puna ime ta ap, po do t’u epet’ atyreve , që është bërë gati për ata.
41 Edhe të dhietëtë kur dëgjuanë, zunë të zemëronenë për Jokovin’ edhe për Joanninë.
42 Po Jisuj si i thirri përanë, u thot’ atyre: “E dini se ata që dukenë se urdhërojënë kombetë, pushtojën’ ata; edhe të mëdhejt’ e atyreve urdhërojën’ ata.
43 Po nukë do të jetë kështu ndër ju; po kush të dojë të bënetë i math ndër ju, do të jetë shërbëtori juaj.
44 Edhe kush të dojë prej jush të bënet’ i parë, do të jetë shërbëtori të gjithëve;
45 Sepse edhe i bir’ i njeriut nuk’ erdhi të shërbenetë, po të shërbejë, edhe të apë jetën’ e ti shpërblim për shumë vetë. ”
46 Pastaj vinë ndë Jeriho; edhe ay si doli prej Jerihosë bashkë me nxënësit’ e ti, edhe mjaft gjëndëje, Vartimeu i verburë, i bir’ i Timeut, rrinte përan’ udhësë tuke lypurë.
47 Edhe kur dëgjoj se është Jisu Nazoreasi, zu të bërtasë e të thotë: “Jisu, i bir’ Dhavidhit, përdëllemë.”
48 Edhe shumë vetë e qërtoninë, që të mos bëjë zë; po ay shumë më tepërë bërtiste: “I bir’ i Dhavidhit, përdëllemë.”
49 Edhe Jisuj qëndroj, e tha të thërritetë; edhe ata thërresënë të verburinë, e i thonë: Merr zemërë, ngreu; po të thërret.
50 Edhe ay si hodhi rroben’ e ti, u ngre e erdhi te Jisuj.
51 Edhe Jisuj u përgjeq, e i tha: “Ç’do të të bëj unë?” Edhe i verburi i tha: “Ravvi, që të hap sytë.”
52 Edhe Jisuj i tha: “Shko; besa jote të shpëtoj.” Edhe përnjëherë hapi sytë, edhe i vinte pas Jisujt mb’udhë.
Krie e dhjetëtë
1 E si u ngre ateje, vjen ndë sinorë të Iudheësë, përtej Iordhanit. E pameta vijënë me të bashkë shumë turmë njerëzet, e përsëri i dhidhaks ata si edhe përpara.
2 E si ju qasnë pranë Farisejtë, e pietn’ atë, nd’është ndëjierë të ndajë burri gruanë, tuke guciturë atë.
3 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Ç’ju porsiti juvet Moisiu?
4 Edhe ata i thanë: Moisiu na porsiti të shkruajmë kartë të së ndarit, e ta ndajëmë.
5 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Si pa zëmërënë tuaj të keqenë u shkroi juvet këtë porsi.
6 Po që kur u bë pllasi, mashkull edhe fëmërë i bëri ata Perndia.
7 E për këtë do të lërë njeriu baban’ e tij edhe mëmënë, e do të bashkonetë me grua të tij.
8 E do të bënenë të di një kurm, kaqë që s’janë më di, po një kurm.
9 Atë dha që bashkoi Perndia, njeriu le të mos e ndajë.
10 E pameta ndë shtëpi e pietn’ atë mathitit’ e tij për atë.
11 E u thot’ ature: Çdo njeri që të ndajë gruan’ e tij e të martonetë me tjatër, bën mihi mbë të.
12 E pameta ndë ndajtitë gruaja burrën’ e saj, e të martonetë me tjatër, ajo bën mihi (kurvëri).
13 E i prun’ atij djelm, që të vij duartë mbi ta, e mathititë i qërtoijnë ata që i prunë.
14 E si pa Iisui, u zëmërua, e u tha ature: Liri djelmtë të vijënë ndek u, e mos i mbodhisni ata, se së tillëvet është mbretëria e Perndisë.
15 Me të vërteta u thom juvet, ai që të mos marrë mbretërin’ e Perndisë posi djalë, do të mos hijë mbë të.
16 E si i angaliasi ata, e vuri duartë mbi ta, i bekoi ata.
17 E tek dolli ai të mirr udhë, u lëshua një me vrap, e i ra mbë këmbë, e e piet atë, e i thosh: Dhaskal i mirë, ç’të bëj të marr pjesë jetën’ e pasosurë?
18 Edhe Iisui i tha atij: Pse më thua të mirë? S’është ndonjë i mirë, përveçme një, Perndia.
19 Porsitë i di: Mos miheps e kurvëroç, mos vraç njeri, mos vidh, mos bën martiri mbë të rrem, ndero babanë edhe mëmënë tënde.
20 Edhe ai u përgjegj e i tha atij: Dhaskal, këto të gjitha i ruajta që ndë të ri tim.
21 Edhe Iisui si vështroi nde ai me si të mirë, e deshi atë, e i tha atij: Edhe një të lipsetë, hajde e sa ke shiti, e epua së varfëret, e do të keç hazine ndë Qiell, e eja, e si të ngrëç Kruqnë, ecë pas gjurmëvet së mia.
22 Edhe ai u vrë për këtë fjalë, e iku helmuarë, sepse kishte gjë shumë.
23 E si vështroi rrotull Iisui, u tha mathitivet së tij, se të pasuritë me shumë shtrëngim do të hijënë ndë mbretëri të Perndisë.
24 E mathititë çuditejnë për fjalë të tij. E Iisui pameta u përgjegj, e u tha ature: Djelm, sa zahmet është të hijënë ndë mbretëri të Perndisë ata që kanë omuthnë ndë gjë.
25 M’e kollajtë është të shkojë gamilia ndëpër vërrë të gjëlpërësë, se të hijë i pasuri ndë mbretëri të Perndisë.
26 E ata më tepër çuditejnë, e thoshnë me vetëhe të ture, që cili vallë mund të sosetë?
27 E si vështroi mb’ata Iisui, thotë: Mbanë njerëzet s’mund të bënetë, po mb’anë të Perndisë; se mb’anë të Perndisë të gjitha janë të kollajta.
28 E Petrua nisi t’i thosh atij: Ja navet që i lam të gjitha e erdhm pas teje.
29 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha: Me të vërteta u thom juvet, nuk’ është ndonjë që të lërë shtëpi, a vëllazër, a motra, a baba, a mëmë, a grua, a djelm, a ara për mua edhe për Ungjill.
30 Që të mos marrë njëqind për një ndashti ndë këtë jetë, shtëpira, e vëllazër, e motra, e mëmë, e djelm, e ara, ndë mes të vdekëjësë, edhe ndë jetë që vjen, jetë të pasosurë.
31 E shumë nga të parëtë do të bënenë të pastajmë, e nga të pastajmitë të parë.
32 E ishnë mb’udhë që hipëijnë prej Ierusalimit, e Iisui u shkon përpara ature, e çuditejnë, e i vijnë pas me frikë. E si mori pameta mbënjanë të dimbëdhjetë, nisi t’u rrëfen ature ato që duajnë t’i vijnë atij.
33 Se ja që vemi navet lart ndë Ierusalim, e i biri njeriut do të ipetë ndë të parët’ e priftëret edhe ndë Grammatej, e do ta gjukojënë atë ndë milete të tjera.
34 E do ta përqeshjënë atë, e do ta rrahënë me kamçi, e do ta pështijënë mbë faqe, e do ta vrasënë, e të tretënë ditë do të ngjalletë.
35 E ju qasnë afër atij Iakovoi edhe Ioanni, të bijt’ e Zevedheosë, e i thonë: Dhaskal, duamë të na bëç navet atë që do të të kërkojëmë.
36 Edhe ai u tha ature: Ç’doni të ju bëj unë juvet?
37 Edhe ata i than’ atij: Epna navet që të rrimë ndë mbretëri tënde njëri mb’anë të djathëtë, e njëri mb’anë të mëngjërë.
38 Edhe Iisui u tha ature: Nukë diji se ç’kërkoni. Mundni të piji potirë që pi unë, edhe të pagëzoneni pagëzimnë që pagëzonem unë?
39 Edhe ata i than’ atij: Mundjëmë. Edhe Iisui u thot’ ature: Vërtet potirë që pi unë, do ta piji, edhe me pagëzim që pagëzonem unë do të pagëzoneni.
40 Po të rriji mb’anë time të djathëtë, edhe mb’anë time të mëngjërë, nuk’ është imia t’ua ap, po (do t’ipetë) ature që është bërë gati për ta.
41 E si e digjuanë të dhjetë nisnë të zëmëronishnë për Iakovonë edhe për Ioannë.
42 Edhe Iisui i thirri ata, e u tha: E diji juvet që ata që vënë ndër mënd të urdhërojënë filit’ e tjera, ata dëftojënë urdhërinë mbi to, e të parët’ e ature i mundojënë ato.
43 Po ndë juvet nukë do të jetë kështu; po ai që do të jetë m’i madh ndë juvet, do të jetë shërbëtori juaj.
44 Edhe ai nga juvet që do të jetë i parë, do të jetë kopil i së gjithëvet.
45 Sepse i biri i njeriut nuk’ erdhi të shërbenetë, po të shërbejë, e të apë Shpirtin’ e tij për kseshpërblim të së shumëvet.
46 E vijënë ndë Ieriho, e si dolli ai edhe mathitit’ e tij, edhe shumë turmë nga Ierihoja, Vartimeoi i verbëri i biri i Timeosë, rrijte mb’anë t’udhësë, e lipën.
47 E si digjoi se është Iisui Nazarinoi, nisi të thërrit, e të thosh: Iisu i biri Dhavidhit lejmonismë mua.
48 E e qërtoijn’ atë shumë, që të pushojë, e ai shumë më tepër thërrit: I biri Dhavidhit, lejmonismë mua.
49 E si qëndroi Iisui, tha ta thërrisn’ atë, e i thërresënë të verbërit, e i thoshnë: Kij tharos, ngreu, të thërret tij.
50 Edhe ai si sveshi gunën’ e tij, u ngre e erdhi te Iisui.
51 E ju përgjegj Iisui, e i thotë: Ç’do të të bëj ti? Edhe i verbëri i thot’ atij: Dhaskal, që të shoh.
52 Edhe Iisui i thot’ atij: Haide, besa jote të sosi ti. E atë