1 Edhe si u gëdhi, gjithë kryepriftërit’ edhe pleqt’ e llauzit dhan’ e muarnë këshillë kundrë Jisujt, që ta vrasënë.
2 Edhe si e lithnë, e shpunë edhe e dhanë ndër duart të Ponti Pillatit, qivernitarit.
3 Atëhere kur pa Judha, ay që e trathtoj, se u gjykua për vdekëje, u pendua, edhe këtheu prapë tridhietë argjëndatë te kryepriftërit’edhe te pleqtë, tuke thënë:
4 “Fëjeva që dhash ndër duar gjak të pafaj.” Edhe ata thanë: Ç’punë kemi neve? Ti ke për të parë.
5 Edhe ay hodhi argjëndatë ndë tempullë e iku; edhe vate e u var.
6 Edhe kryepriftëritë si muarnë argjëndatë, thanë: “Nuk’ësht’ e udhësë t’i vëm’ ato ndë thesar të tempullit, sepse janë nder gjaku.”
7 Edhe si muarn’ e dhanë këshillë, blenë arën’ e shtëmbarit me ato, për të kallurë ndë varr të huajtë.
8 Përandaj ajo arë u qjuajt Arë gjaku, gjer mbë ditë të sorme.
9 Atëhere u mbush ç’është thënë nga an’ e profitit Jeremi, që thotë: “Edhe muarnë tridhiet’ argjëndatë, nderin’e të çëmuarit, të cilin e çmuanë nga të bijt’e Israilit,
10 edhe i dhanë nd’ arë të shtëmbarit, sikundrë më porositi Zoti”.
11 Edhe Jisuj ndenji përpara qivernitarit; edhe qivernitari e pyeti, tuke thënë: “Ti je mbëreti Judhenjvet?”
12 Edhe Jisuj i tha: “Ti po thua.” Edhe ay kur përflitej nga kryepriftëritë edhe nga pleqtë, nukë përgjigjej fare.
13 Atëhere Pillati i thotë: “Nukë dëgjon sa martirisinë kundrë teje?”
14 Po ay nuk’ iu përgjeq as mbë ndonjë fialë, kaqë sa qivernitari çuditej fort.
15 Edhe qivernitari kishte zakon për të kremte t’i lëshonte gjëndëjesë një të lidhurë, cilinë të doninë ata.
16 Edhe atëhere kishinë një të lidhurë me emërë, që thuhej Varavva.
17 Edhe ata kur ishinë mbëledhurë, Pillati u tha atyre: “Cilinë doni t’u lëshonj juve, Varavvanë, apo Jisunë që thuhetë Krisht?”
18 Sepse e dinte, se e dhanë ndër duar nga cmiri.
19 Edhe ay tuke ndenjurë mbi front të gjyqit, gruaja e ati dërgoj tek ay, e i tha: “Ti mos i bëj gjë ati të drejti, sepse sot pësova shumë nd’ ëndërrë për atë.”
20 Edhe kryepriftërit’ edhe pleqtë i mbushnë mëndëjenë gjëndëjesë që të lypnjënë Varavvanë, edhe Jisunë ta prishnjënë.
21 Edhe qivernitari u përgjeq e u tha atyre: “Cilinë doni nga këta të dy t’u lëshonj juve?”
22 Edhe ata thanë: “Varavvanë”. Pillati u thot’ atyre: “Ç’do ta bënj pra Jisunë, që thuhetë Krisht?” Të gjith’i thonë: “Le të kryqëzonetë.”
23 Edhe qivernitari tha: “Përse, ç’të keqe ka bërë?” Po ata bërtisninë më tepërë, tuke thënë: “Le të kryqëzonetë.”
24 Edhe Pillati si pa, se s’ka dobi, po më tepërë trazyrë bënetë, mori ujë e lau duartë përpara gjëndëjesë, tuke thënë: “Pa faj jam nga gjaku i këti të drejti; ju e keni për të parë.”
25 Edhe gjithë llauzi u përgjeq e tha: “Gjaku i ati qoftë mbi ne edhe mbi bijtë tanë.”
26 Atëhere u lëshoj atyre Varravanë; edhe Jisunë si e rrahu me shufrë, e dha ndër duar që të kryqëzonetë.
27 Atëhere ushtëtorët’ e qivernitarit muarnë me vetëhe Jisunë ndë vënt të gjyqit, edhe mbëlothnë mbi atë gjithë tufën’ e ushtëtorëvet.
28 Edhe e sveshnë, e i veshnë ati një hllamidhë të kuqe.
29 Edhe gërshëtuanë një kurorë ferrash, e ia vunë mbi kryet, edhe i dhanë një kallam ndë dorë të diathtë; edhe ranë mbë gjunjë përpara ati, edhe e përqeshninë, tuke thënë: “Gëzonu, o mbëret i Judhenjvet.”
30 Edhe si e pështytnë, muarnë kallamin’ e i bininë kres’ ati.
31 Edhe passi e përqeshnë, i sveshnë hllamidhënë, edhe i veshnë rrobet’ e tija; edhe e shpunë ta kryqëzonjënë.
32 Edhe tuke dalë, gjetnë një njeri Qyrineas, që e kishte emërinë Simon; këtë e zun’ angari që të ngrerë kryqin’ e ati.
33 Edhe kur erthnë ndë vënt që thuhetë Gollgotha, ay është që thuhetë vëndi i Kresë,
34 I dhanë të pijë uthullë përzierë me t’ëmbëlë; po ay si u ngjërua, nukë desh të pijë.
35 Edhe si e kryqëzuanë, hothnë shortë, e ndanë rrobet’ e ati; që të mbushetë ç’është thënë nga profiti: “Ndanë rrobet’ e mija mbë vetëhe të tyre, edhe hothnë shortë mbi të veshurit tim.”
36 Edhe tuke ndenjurë ruanin’ atë atie.
37 Edhe vunë sipër kresë ati punën’ e ati shkruarë: K y j ë s h t ë J i s u j m b ë r e t i J u d h e n j v e t.
38 Atëhere kryqëzonenë bashkë me atë dy kursarë, një mb’anë të diathtë, edhe një mb’anë të mëngjërë.
39 Edhe ata që shkoninë përanë vllasfimisinë tuke tundurë krerët’ e tyre, e tuke thënë:
40 “Ti që prish tempullinë, edhe e ndërton për tri dit, shpëto vetëhenë tënde; ndë je i bir’ i Perëndisë, sbrit nga kryqi.”
41 Kështu edhe kryepriftëritë tuke e përqeshurë bashkë me shkronjësit’ edhe me pleqtë thoshinë:
42 “Të tierë shpëtoj, vetëhen’ e ti nukë munt ta shpëtonjë; nd’ është mbëret i Israilit, le të sbresë ndashti nga kryqi, edhe t’i mbesojmë.
43 Shpërente mbë Perëndinë; le ta shpëtonjë ndashti ndë e dashtë; sepse tha: “Se jam bir Perëndie.”
44 Ashtu edhe kursarëtë që ishinë kryqëzuarë bashkë me atë e shaninë.
45 Edhe që mbë të gjashtën’ orë u bë një errësirë mbi gjithë dhenë, gjer mbë të nëntën’ orë.
46 Edhe mbë të nëntën’ orë Jisuj bërtiti me zë të math, tuke thënë: “Ili, Ili, llama savahthani?” që do me thënë: “Perëndia im, Perëndia im, përse hoqe dorë prej meje?”
47 Edhe ca nga ata që ishinë atie kur dëgjuanë, thanë, se “Kyj po thërret Ilinë.”
48 Edhe përnjëherë u lëshua një nga ata, e mori një sfungar, edhe e mbushi me uthullë, edhe e vuri mbë një kallam, e i epte të pijë.
49 Edhe të tierëtë thoshinë: “Le të shohëmë, ndë qoftë se vien Ilia ta shpëtonjë.”
50 Edhe Jisuj përsëri bërtiti me zë të math, e dha shpirtinë.
51 Edhe ja kurtin’ e tempullit tek u ça mbë dy, prej së larti gjer poshtë; edhe dheu u tunt; edhe gurëtë plasnë;
52 Edhe varret’ u hapnë, edhe shumë trupe shënjtorësh që kishinë vdekurë u ngjallnë.
53 Edhe duallnë nga varretë pas të ngjallurit’ ati, e hynë ndë qytet të shënjtëruarë, edhe u duknë mbë shumë vetë.
54 Edhe urdhër-qindësi edhe ata që ishinë bashkë me atë tuke ruajturë Jisunë, kur panë tërmetin’ edhe ç’punëra u bënë, u frikësuanë fort, e thanë: “Me të vërtetë kyj paska qënë bir Perëndie.”
55 Edhe atie ishinë shumë gra tuke vënë re prej së largu, të cilatë kishinë vaturë prapa Jisujt nga Galilea, tuke i shërbyer’ ati;
56 Ndër ato ishte Maria Magdhalini, edhe Maria e ëm’ e Jakovit edhe Josiut, edhe e ëm’ e të bijvet të Zevedheut.
57 Edhe si u ngrys, erdhi një njeri i pasurë nga Arimathea që e kishte emërinë Josif, që edhe ay vetë kishte pasurë qënë nxënës te Jisuj.
58 Kyj vate te Pillati, e lypi trupin’ e Jisujt. Atëhere Pillati urdhëroj t’i epetë trupi.
59 Edhe Josifi mori trupnë edhe e pështolli me pëlhurë të pastrë;
60 Edhe e vuri ndë varrt të ti të rinë, që e kishte rëmuarë ndë shkëmpt të gurit , edhe si rrukullisi një gur të math ndë derët të varrit, iku.
61 Edhe atie ishte Maria Magdhalini, edhe Maria tiatërë, tuke ndenjurë kundruell varrit.
62 Edhe mbë të nesërmenë, që është pas së premtesë, u mblothnë kryepriftërit’ edhe Farisejtë te Pillati, tuke thënë:
63 “Zot, neve mbajmë mënt, se ay gënjeshtari tha kur qe gjallë, se: Pas tri diç do të ngjallem.
64 Urdhëro pra të ruhetë varri gjer mbë të tretënë ditë, se mos vinjënë nxënësit’ e ati natën’ edhe e viedhënë, edhe i thonë llauzit, se: U ngjall nga të vdekuritë; edhe gënjeshtr’ e pastajme do të jetë më e keqe se e para.”
65 Edhe Pillati u tha atyre: “Keni ruajtësa, shkoni, e siguroeni si të dini.”
66 Edhe ata vanë e siguruanë varrinë, tuke vulosurë gurinë, bashkë me ruajtësit.
Krie e njëzeteshtatëtë
1 E si u bë mëngjes, u mbëjuadhë gjithë të parët’ e priftëret, edhe pleqësia e llaoit, e kuvënduanë kondrë Iisuit për të vrarë atë.
2 E si e lidhnë atë, e shpunë, e e dhanë nde Igjemoni Pondio Pellatua.
3 Ahiere si pa Iudha, ai që paradhosi atë, se u dëmëtua, u mendua, e ktheu prapë të tridhjetë t’ërgjëndatë, ndë të parët’ e priftëret edhe ndë pleqësi.
4 E u tha: Fëjeva, që paradhosa gjak të pafajë. Edhe ata i thanë: Ç’dert kemi na; ndë qafë tënde.
5 E si hodhi asprëtë ndë Qishë, iku, e vate e u vuar.
6 Edhe të parët’ e priftëret, si muarrë asprëtë, thanë: Nuk’ ësht’ e udhësë t’i vëmë këto ndë Korvana, sepse janë të shpërblierit’ e gjakut.
7 E si bënë kuvënd, blenë me ato arën’ e qeramidhçiut, për të kallturë ndë varre të huajtë.
8 Pra andaj i thon’ asajt aret ngjera sot Ar’ e gjakut.
9 Ahiere u pagua ajo që u tha nga profiti Ieremia, që thotë: Muarrë të tridhjetë t’ërgjëndatë, të shpërblerit’ e atij që blenë me pazar nga të bijt’ e Israilit.
10 E i dhanë ato nd’arë të qeramidhçiut, sikundrë më dëftoi mua Zoti.
11 E Iisui u pru përpara Igjemonit, e e pieti atë Igjemoni, e i thosh: Ti je mbreti i Çifutet? Edhe Iisui i thot’ atij: Ti e thua.
12 E kur e kallëzoijnë atë të parët’ e priftëret edhe pleqtë, nukë përgjegjej fare.
13 Ahiere i thotë Pillatua: Nukë digjon sa thonë këta kondrë tij?
14 E nukë ju përgjegj atij as ndë një fjalë, kaqë që u çudit Igjemoni shumë.
15 E nd’ato dit të pashkësë kishte zakon Igjemoni që të lëshon llaoit një të zinçirit, cilinë që të duaijnë.
16 E atëherë kishnë ndë zinçir një të digjuarë që e thoshnë Varava.
17 E si qenë mbëjedhurë ata, u tha ature Pillatua: Cilinë doi të u lëshoj juvet, Varavanë, a Iisunë, që quhetë Krishti?
18 Sepse e kupëtoi që nga zilia e kishn’ atë paradhosurë.
19 E si ndënji ai mbi fron i dërgoi gruaja e tij, e i tha: Mos u trazo ndë punëra t’atij njeriut së drejtë, sepse shumë pësova sot mbë gjumë për atë.
20 E të parët’ e priftëret edhe pleqësia mbushnë kokënë botësë, që të kërkojënë Varavanë, e Iisunë ta vrisnë.
21 Edhe Igjemoni u përgjegj, e u tha ature: Cilinë doi nga të di të u lëshoj juvet? Edhe ata i thanë: Varavanë.
22 U thot’ ature Pillatua: Ç’ta bëj dha Iisunë që quhetë Krisht? I than’ atij të gjithë: Le të mbërthenetë ndë Kruq.
23 Edhe Igjemoni u tha, se: Ç’të keq bëri? E ata më tepër thërisnë, e thoshnë: Le të mbërthenetë ndë Kruq.
24 E si e pa Pillatua, që nukë mund të bëjë gjë, po më shumë kallaballëk bënetë, mori ujë, e lau duartë përpara llaoit, e tha: Jam pa faj nga gjaku i këtij së drejtit, ju e paçi mbë qafë.
25 E u përgjegj gjithë llaoi, e tha: Gjaku i atij mbi navet, edhe mbi djelm tanë.
26 Ahiere u lëshoi ature Varavanë, e Iisunë, si e rrahu me kamçi, e dha ta mbërthejnë ndë Kruq.
27 Ahiere trimat’ e Igjemonit, e muarrë Iisunë, ndë Pretorio, e mbëjuadhë mbi atë gjithë shokëtë.
28 E si e sveshnë, i vunë sipër një Hllamidhë të kuqe.
29 E pleksnë kurorë nga gjëmba, e vunë mbi krie të tij, e i dhanë edhe kallam mbë dorë të djathëtë të tij, e bijnë mbë gjunjë përpara tij, e përqeshnë me atë e i thoshnë: Gëzo, o mbret i çifutet.
30 E si pështijnë nde ai muarrë kallamnë, e i bijnë mbë kokë të tij.
31 E si e përqeshnë atë, i nxuarë hllamidhënë, e i veshnë rrobat’ e tij, e e shpunë ta mbërtheijnë ndë Kruq.
32 E si duallë, gjenë një njeri nga Qirini, që e thoshnë Simon; atë muarrë angari, që të ngrerë Kruqn’ e tij.
33 E si erdhi ndë vënd që quhetë Gollgotha, ai është që thuhetë Vënd’ i krerëvet.
34 I dhanë atij të pij uthullë trazuarë me vërer, e si e vuri ndë gojë, nukë duaj të pij.
35 E si e kruqasnë atë, ndajtinë rrobat’ e tij, si shtunë shorte, që të paguhetë ajo që qe thënë nga profiti: I ndajtinë rrobat’ e mia me vetëhe të ture, e mbi rrobë time shtinë short.
36 E rrijnë, e ruaijnë atë atje.
37 E vunë mbi krie të tij fajn’ e tij shkruarë: KIJ ËSHTË IISUI MBRETI I ÇIFUTET.
38 Atëherë u mbërthienë ndë Kruq me atë bashkë di kusarë, njëri mb’anë të djathëtë, e njëri mb’anë të mëngjërë.
39 E ata që shkoijnë e shaijnë atë, tuke tundurë kokën’ e ture.
40 E tuke thënë: Ti që gremisje Qishënë, e mbë tri dit e dërtoje, shpëto vetëhenë tënde. Ndë je i biri Perndisë, zbrit nga Kruqi.
41 Ashtu edhe të parët’ e priftëret, e përqeshnë bashkë me Gramamtikotë edhe me pleqësinë, e thoshnë:
42 Të tjerë shpëtoi, e vetëhen’ e tij nukë mund të shpëtojë. Ndë është mbret i Israilit, le të zbresë ndashti nga Kruqi, e do të besojëmë mbë të.
43 Ka tharosnë nde Perndia, le ta shpëtojë ndashti atë, nd’është që e do atë, se ai tha, që biri i Perndisë jam.
44 Të tilatë thoshnë edhe kusarëtë që qenë kruqasurë me të bashkë, e e shaijnë atë.
45 E që nga të gjashtë sahatë, ngjera ndë nëntë, u bë erësirë ndë gjithë dhe.
46 E mbë të nëntënë sahat, thirri Iisui me zë të madh, e tha: Illi. Illi. Llama savahthani, që do të thotë: Perndia ime, Perndia ime, përse më le?
47 E ca nga ata që rrijnë atje, si e digjuanë, thanë, se kij thërret Ilianë.
48 E atë çast u lëshua një nga ata, e mori një sfungar, e si e mbushi me uthullë, e vu ndë një kallam e e potis atë.
49 E të tjerë thoshnë: Le t’e lëmë, të shohmë, ndë vjen Ilia ta shpëtojë atë.
50 Edhe Iisui thirri pameta me zë të madh, e dha shpirtinë.
51 E ja, perdheja e naoit u çuar mbë di, që sipër e ngjera përposh edhe dheu u tund, e gurëtë u çajtinë.
52 Edhe varretë u hapnë, edhe shumë kurme të shënjtorëvet që flijnë, u ngjallnë.
53 E si u ngjallë nga varretë, pas së ngjallurit e atij, hinë ndë qutet të shënjtëruarë, e u duknë ndë shumë.
54 E Qindësi edhe ata që qenë me të bashkë e ruaijnë Iisunë, si panë tërmetnë, edhe ato që u bënë, u frikuanë shumë, e thanë: Vërtet, biri i Perndisë qe kij.
55 E atje qenë edhe gra shumë, e vështroijnë për së largut. Ato erdhë pas Iisuit nga Galilea, e i shërbeijnë atij.
56 Bashkë me ato ish Magdhalini Maria, edhe Maria mëma e Iakovit edhe Iosiut, edhe mëma e bijet së Zevedheosë.
57 E si u err, erdhi një njeri i paturë nga Arimathia, që quhej Iosif, që edhe ai qe mathiti i Iisuit.
58 Kij vate nde Pillatua, e kërkoi kurmin’ e Iisuit. Atëherë Pillatua porsiti të ipetë kurmi.
59 E si mori kurmnë Iosifi, e tiliksi ndë një çarçaf të pastruarë.
60 E e vuri atë ndë varr të tij të ri, që e kish rrëmuarë ndë shpellë, e si vuri një gur të madh ndë derë, iku.
61 E atje qe Magdhalini Maria, edhe tjatëra Maria, që rrijnë përtej varrit.
62 E të nesërmenë që është pas së prëmtesë, u mbëjuadhë të parët’ e priftëret, edhe farisejtë nde Pillatua.
63 E i thanë: Zot, u kujtuam se ai gënjeshtjari tha kur qe i gjallë, se pas tri ditet do të ngjallem.
64 Porsit dha të ruhetë varri, ngjera të tretënë ditë, se mos vijënë mathitejt’ e tij natënë, e e vjedhënë atë, e thonë te llaoi: U ngjall nga të vdekuritë, e do të bënetë gënjeshtra e pastajme, më e ligë se e para.
65 Edhe Pillatua u tha ature: Keni kustodhinë (trimatë që ruajnë), hajdeni, e ruajni sikundrë dini.
66 Edhe ata si vanë, ruajtinë varrë; e vulosnë gurë me kustodhinë bashkë.