1 Edhe mb’atë ditë’ si dolli Jisuj nga shtëpia, rrinte përanë detit.
2 Edhe u mbëlothnë tek ay shumë gjëndëje, kaq sa ay hyri ndë lundrët e rrinte; edhe gjithë gjëndëja rrinte buzë detit.
3 Edhe u foli atyre shumë me paravoli, tuke thënë: “Ja mbiellësi tek dolli të mbiellë.
4 Edhe ay te po mbillte, ca ranë përanë udhësë; edhe erthnë shpesëtë e i hëngrën të gjitha.
5 Edhe të tiera ranë mbë gurishtet, te s’kishte dhe shumë; edhe përnjëherë binë, sepse s’kishte dhe të thellë;
6 Po kur lindi dielli, u doqnë, edhe passi nukë kishinë rrënjë, u thanë.
7 Edhe të tiera ranë mbë drizat, edhe u rritnë drizatë, e i mbytnë ato.
8 Edhe të tiera ranë mbë dhe të mirë; edhe epninë pemë, njëra një qint, e tiatëra gjashtë-dhietë, e tiatëra tridhietë.
9 Kush ka veshë për të dëgjuarë, le të dëgjonjë.”
10 Edhe nxënësit’ erthnë përan’ e i than’ati: Përse u flet atyre me paravoli?
11 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Sepse mbë ju është dhënë të merrni vesh të fshehurat’ e mbëretëris’ qiejevet, po mb’ ata nuk’ është dhënë.
12 Sepse ay që ka do t’i epetëedhe më edhe do të tepëronjë; po ay që nukë ka, edhe ç’të ketë do të merretë nga ay.
13 Përandaj u flas atyre me paravoli, sepse tuke parë nukë shohënë, edhe tuke dëgjuarë nukë dëgjonjënë, as nukë kupëtonjënë.
14 Edhe mbushetë mb’ ata profiti’e Isaisë, që thotë: “Me të dëgjuarë do të dëgjoni, po nukë do të merrni vesh; edhe tuke parë do të shihni, po nukë do të kupëtoni.
15 Sepse u trash zemër’e këti llauzi, edhe dëgjuanë rëndë me veshët’e tyre, edhe mbyllnë syt’e tyre, që të mos shohënë ndonjë herë me sytë, edhe të dëgjonjënë me veshëtë, edhe kupëtonjënë me zëmrënë, edhe të këthenenë, e t’i shëronj ata”.
16 Po juve u janë të lumurë sytë, se shohënë; edhe veshëtë tuaj, se dëgjonjënë.
17 Sepse me të vërtetë po u them juve, se shumë profitër’ edhe të drejtë dëshëruanë të shohënë sa shihni ju , edhe nukë panë; edhe të dëgjonjënë sa dëgjoni ju, edhe nukë dëgjuanë.
18 Ju pra dëgjoni paravolin’e mbiellësit.
19 Kushdo që dëgjon fialën’ e mbëretërisë, edhe nuk’e kupëton, vien i ligu, edhe rrëmben atë që është mbiellë ndë zemërë t’ati; kyj është si ajo fara që u mbuall përan’ udhësë.
20 Edhe ç’u mbuall mbë gurishtet, kyj ësht’ ay që dëgjon fialënë, edhe përnjëherë e merr me gëzim;
21 Po s’ka rrënjë ndë vetëhet të ti, andaj është për pak kohë; sepse kur të bënetë shtrëngim a të ndiekurë për fialënë, përnjëherë skandhalisetë.
22 Edhe ç’u mbuall ndër drizat, kyj ësht’ay që dëgjon fialënë; po kujdesi i kësaj jete, edhe gënjimi i gjësë mbyt fialënë, edhe bënetë i papemë.
23 Edhe ç’u mbuall mbë dhe të mirë, kyj ësht’ay që dëgjon fialënë, edhe e kupëton, përandaj ay bije pemë, edhe bën njëri një qint, edhe tiatëri gjashtë-dhietë, e tiatëri tri-dhietë”.
24 Një tiatërë paravoli u pruri atyre, tuke thënë: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me një njeri që mbolli farë të mirë nd’ arët të ti;
25 Po kur flininë njerëzitë, erdhi arëmiku i ati e mbolli egjër ndë mest të grurit, edhe iku.
26 Edhe kur biu bari e bëri pemë, atëhere u duk edhe egjëri.
27 Edhe shërbëtorët’ erthnë përanë të zotit shtëpisë, e i thanë: Zot, nukë mbolle ti farë të mirë ndë arët tënde? Nga dolli pra egjëri?
28 Edhe ay u tha atyre: Ndonjë njeri arëmik e ka bërë këtë. Edhe shërbëtorët’ i than’ati: Do pra të vemi e ta mbëledhëm atë?
29 Po ay tha: Jo; sepse tuke mbëledhur’ egjërinë mos shkulni grurëtë bashkë me atë.
30 Lerini të rritenë të dy bashkë gjer mbë të korrët, edhe ndë kohë të korrit do t’u them korrësëvet: Mbëlithni më përpara egjërinë, edhe e lithni dorazë, për të diegur’ atë; edhe grurët’ e mbëlithni ndë grunart tim.”
31 Një tiatërë paravoli u pruri atyre tuke thënë: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me një koqe sinapi, të cilën’ e mori një njeri edhe e mbolli nd’ arët të ti.
32 Ajo është më e vogëlë se gjithë faratë; po kur rritetë, është më e madhe se lakratë, edhe bënetë dru, kaqë sa vinjënë shpesët’ e qiellit e rrinë ndënë degat t’asaj.”
33 Një tiatërë paravoli u foli atyre: “Mbëretëri’ e qiejevet gjan me brumë, të cilin’ e mori një grua, edhe e fshehu ndë tri masa mielli, gjersa u mbrujt gjithë.”
34 Këto të gjitha sa foli Jisuj gjëndëjesë me paravolira, edhe pa paravoli nuk’u fliste atyre;
35 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti që thotë: “Do të hap gojënë time me paravolia; do të flas të fshehura që kur është ngrehurë bota”.
36 Atëhere Jisuj la gjëndëjen’e erdhi ndë shtëpit, edhe nxënësit’e ati i erthnë përanë e i thanë: Sgjith-na paravolin’e egjëravet arësë.
37 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre:
38 “Ay që mbiell farën’e mirë ësht’ i bir’ i njeriut; edhe ara është bota; edhe far’e mirë, janë të bijt’e mbëretërisë; edhe egjërat janë të bijt’e të ligut;
39 Edhe arëmiku, që mbolli ata, është dialli; edhe të korrëtë është të mbaruarët’ e jetësë: edhe korrësitë janë ëngjëjtë.
40 Sikundrë pra mbëlidhen egjëratë, edhe digjenë ndë ziarr, kështu do të jetë mbë të mbaruarët të kësaj jete.
41 I bir’i njeriut do të dërgonjë ëngjëjt’ e ti, edhe do të mbëledhënë nga mbëretëri’ e ati gjithë skandhalitë, edhe ata që bënjënë paudhërinë;
42 Edhe do t’i hedhën’ ata ndë furrë të ziarrit; atie do të jetë të qjarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.
43 Atëhere të drejtëtë do të ndritnjënë si dielli ndë mbëretërit t’Atit të tyre. Ay që ka veshë të dëgjonjë, le të dëgjonjë.
44 Përsëri mbëretëri’ e qiejevet gjan me një thesar fshehurë nd’ arët, atë kur e gjeti një njeri e fshehu; edhe nga gëzim’ i ti vete e shet gjithë se ç’ka, edhe blen atë arë.
45 Përsëri, mbëretëri’e qiejevet gjan me një njeri tregëtar, që kërkonte margaritarë të mirë;
46 I cili kur gjeti një margaritar shumë të vëjeturë, vate e shiti gjithë sa kishte, edhe e bleu atë.
47 Përsëri, mbëretëri’ e qiejevet gjan me një rrietë që u hoth ndë det, e mbëlodhi çdo farë gjëje;
48 Edhe si u mbush, e nxuarrë atë ndë buzë të detit, edhe ndenjën’ e mbëlothnë të miratë nd’ enë, edhe të ligat’ i hothnë jashtë.
49 Kështu do të jetë mbë të mbaruarët të jetësë; do të dalën’ ëngjëjtë, e do të ndanjënë të liqtë nga të drejtëtë.
50 Edhe do t’i hedhën’ ata ndë kaminë të ziarrit; atie do të jetë të qarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet.”
51 U thotë atyre Jisuj: “Ai i kupëtuatë këto të gjitha?” I thon’ ati: Po, Zot.
52 Edhe ay u tha atyre: “Përandaj çdo shkronjës që ka mësuarë punët’ e mbëretërisë qiejevet gjan me një njeri zot shtëpie, që nxier nga thesari ti gjë të reja edhe të vietëra.”
53 Edhe Jisuj si mbaroj këto paravolia, iku andej.
54 Edhe si erdhi ndë dhet të ti, i mësonte ata ndë sinagogjit t’atyre, kaqë sa çuditeshin’ ata e thoshinë: Nga i erdhi këti këjo dituri, e këto fuqia?
55 A nuk’ është kyj i bir’ i mieshtrit? E ëm’ e ati a nukë thuhetë Mariamë, edhe të vëllezërit’ e ati Jakov, edhe Josi, edhe Simon, edhe Judhë?
56 Edhe të motërat’ e ati a nukë janë të gjitha ndër ne? Nga i erthnë këti pra këto të gjitha?
57 Edhe skandhaliseshinë mb’ atë. Po Jisuj u tha atyre: “Nuk’ është profit i pandershim ngjetiu , përveç ndë patridhë të ti e ndë shtëpit të ti.”
58 Edhe nukë bëri atie shumë çudia, për pabesërin’ e atyreve.
Krie e trembëdhjetëtë
1 Mb’atë ditë ahiere, dolli Iisui nga shtëpia e ndënji pranë detit.
2 E u mbëjuadhë shumë botë pranë sij, kaqë që ai hiri ndë një varkë të rrij, e gjithë bota qëndruanë mbanë detit.
3 E u foli ature shumë me paravolira, e u tha: Ja, që dolli ai që mbiell të mbjellë.
4 E tek mbillëte ai, ca farë ra mbanë udhësë, e erdhë zogjt’ e e hangrë.
5 E tjatër ra mbi vënd që qenë gurë, atje që s’qe shumë bajtë, e atë çast biu, sepse nukë qe dheu i thellë.
6 E poqë dolli (leu) Dielli u dogj, e sepse nukë kish rrënjë u tha.
7 E tjatër ra mbë gjëmba, e si u rritnë gjëmbatë, e mbitnë atë.
8 E tjatër ra mbi dhe të mirë, e ipte fara pjesë, një njëqind, e një gjashtëdhjetë, e një tridhjetë.
9 Kush ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
10 E ju qasnë mathitit’, e i thanë atij: Pse me paravolira u flet ature?
11 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature, se juvet u është dhënë të njihni të fshehurat’ e mbretërisë Qiellvet, e nd’ata nuk’ është dhënë.
12 Sepse kush ka, nde ai do t’ipetë, edhe do të tepëronetë, e kush nukë ka, edhe ajo që ka do të mirretë prej si.
13 Pra andaj me paravolira flas nd’ata, se ndonëqë shohënë, nukë shohënë, e ndonëse digjojënë, nukë digjojënë edhe nukë kupëtojënë.
14 E paguhetë mb’ata profitia e Isaiut, që thotë: Me veshë do të ndieni, e do të mos digjoni, edhe me si do të shihni, e do të mos shihni.
15 Sepse u ntrash zëmëra e këtit llaoit, e me veshë digjuanë rëndë, e sit’ e ture i mbuluanë, të mos shohënë ndonjëherë me si, e të mos digjojënë me zëmërë, e të kthenenë, e u t’i shëroj ata.
16 E juvet lum sitë tuaj, sepse shohënë, edhe veshëtë tuaj sepse digjojënë.
17 Se me të vërteta u thom juvet, që shumë profitër edhe të drejtë dëshëruanë të shihnë këto që shihni juvet, e nuk’ i panë, e të digjoijnë këto që digjoni juvet, e nuk’ i digjuanë.
18 Juvet dha digjoni paravolin’ e mbjellësit (bujkut).
19 Te cilido që digjon fjalën’ e mbretërisë, e nuk’ e vë ndë mënd, vjen djalli, e rrëmben atë që u mbuall ndë zëmërë të tij, këjo ësht’ ajo që u mbuall mbanë udhësë.
20 E ajo që u mbuall mbë gurë, ësht’ ai që digjon fjalënë e e merr shpejt me gëzim.
21 E nukë ka rrënjë ndë vetëhe, po është për pak kohë, e si të bënetë ndonjë shtrëngim a të ndjekurë për fjalë, atëherë skandhalisetë.
22 E ajo farë që u mbuall mbi gjëmba, këjo është ai që digjon fjalënë, po silloitë e kësaj jetet, edhe gënjeshtra e gjërit, e mbitjënë fjalënë, e bënet’ e pavëjierë.
23 E ajo që u mbuall ndë dhe të mirë, ësht’ ai që digjon fjalënë, edhe e vënë ndë mënd; atij dha i prokops fara, e bën një njëqind, e një gjashtëdhjetë, e një tridhjetë.
24 Tjatër paravoli u vu përpara ture, e u tha: Mbretëria e Qiellvet gjan me një njeri që mbill farë të mirë mb’arë të tij.
25 E kohënë që flijnë njerëzit’ e tij, erdhi hazmi tij, e mbolli egjëra ndëpërmes të grurit, e iku.
26 E kur biu bari, e bëri farë, ahiere u duknë edhe egjëratë.
27 E si u qasnë kopijtë te zoti shtëpisë, i than’ atij: Zot, nukë mbolle farë të mirë nd’ara të tua? Nga vallë jan’ ato egjëra?
28 Edhe ai u tha ature: Hazm njeri e bëri këtë. Edhe kopijt’ i thanë atij: Do dha të vemi, t’i mbëjedhëmë ato?
29 Edhe ai u tha: Jo, se mos tuke përmbëjedhurë egjëratë, shkulni edhe grurëtë me to bashkë.
30 Liri të rritenë të dia bashkë, ngjera ndë të korrë, e ndë kohë të së korrit, do t’u thom korrëset: Mbëjidhni më përpara egjëratë, e lidhni dorazë për të djegurë ato, e grurëtë mbëjidhnie mbë ambarë të mia.
31 Tjatër paravoli u vu përpara ature e u tha: Mbretëria e Qiellvet gjan me koqe të sinapit, që e merr njeriu, e e mbjell ndë arë të tij.
32 Ajo është m’e vogëlë nga gjithë farëtë, ma kur të rritetë është m’i madh nga gjithë lakëratë, e bënetë lis, kaqë që të vijënë zogjt’ e Qiellit, e të rrinë ndë dega të tij.
33 Tjatër paravoli u tha ature: Mbretëria e Qiellvet gjan me brumë, që si e merr gruaja e fsheh brënda ndë tre qilla miell, ngjera sa të mbruhetë gjithë.
34 Gjithë këto i thosh Iisui ndë botë me paravolira, e pa paravolira s’u foli ature.
35 Që të paguhej ajo që u tha nga Profiti, që thotë: Do të hap gojënë time me paravolira, e do të nxjer ato që qenë fshehurë që përpara jetësë.
36 Ahiere la botënë Iisui, e vate ndë shtëpi, e vanë edhe mathitit e tij pas si, e i thanë: Thuajna nevet paravolin’ e egjëravet s’arësë.
37 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Ai që mbolli farën’ e mirë, është i biri i njeriut.
38 Edhe ara është këjo jetë, e far’ e mirë, janë të bijt’ e mbretërisë, e egjëratë janë të bijtë e së paudhit.
39 E hazmi që mbolli ato është djalli, e të korrëtë është të sosurit’ e jetësë, e korrësitë janë Ëngjejtë.
40 E sikundrë mbëjidhenë egjëratë, e vihenë ndë zjar, e digjenë, ashtu do të jetë ndë të sosurë të kësaj jetet.
41 Do të dërgojë i biri i njeriut Ëngjëjit’ e tij, e do të mbëjedhënë nga mbretëri e tij gjithë skandhaletë, edhe ata që bëjënë paranominë.
42 E do t’i vën’ ata ndë furrë të zjarit. Atje do të jetë të qarëtë, edhe të dredhurit’ e dhëmbëvet.
43 Ahiere të drejtëtë do të llampsinë posi dielli ndë mbretëri të jatit së ture. Ai që ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
44 Pameta mbretëria e Qiellvet gjan me një hazine të fshehurë nd’arë, që si e gjen njeriu, e fsheh, e nga gëzimi i tij vete, e sa ka i shet të gjitha, e blen atë arë.
45 Pameta mbretëria e Qiellvet gjan me një njeri bazërgjan që kërkon margaritare të mira.
46 E si gjeti një margaritar shumë të vëjierë, vate e shiti gjithë sa kish, e e bleu atë.
47 Pameta mbretëria e Qiellvet gjan me një rrjet, që e vënë ndë det e përmbëjedh çdofarë gjërit.
48 Atë kur mbushetë, e nxjerënë mb’anë të detit, e rrinë e nxjerënë të miratë nd’enëra, e të ligatë i shtienë jashtë.
49 Kështu do të jetë ndë të sosurë të jetësë. Do të dalënë Ëngjejtë, e do të ndajënë të këqinjtë nga mes i së drejtëvet.
50 E do t’i vënë ata ndë furrë të zjarit. Atje do të jetë të qarëtë, edhe të dredhurit’ e dhëmbëvet.
51 U thot’ ature Iisui: I kupëtuatë gjithë këto? Edhe ata i than’ atij: I kupëtuam, o Zot.
52 Edhe ai u tha ature: Pra andaj çdo grammatiko që u mpsua ndë mbretëri të Qiellvet, ai gjan me një zot shtëpiet, që nxjer nga hazine e tij të ra, edhe të vjetëra.
53 E u bë kur sosi Iisui këto paravolira, u ngre ateje.
54 E si erdhi ndë patridhë të tij, i dhidhaks ata ndë Sinagoj të ture, saqë çuditeshin’ ata, e thoshnë: Nga u gjëndnë nde kij kaqë sofia, edhe kaqë fuqira?
55 Nuk’ është kij i biri mjeshtrit, nukë quhetë mëm’ e tij Mariam, edhe vëllazërit’ e tij Iakovo edhe Iosi, edhe Simon, edhe Iudhë?
56 E motrat’ e tij nukë janë të gjitha ndë nevet? Nga u gjëndnë vallë gjithë këto te kij?
57 E skandhaliseshinë mbë të. Edhe Iisui u tha ature: Nuk’ është Profit i panderçurë, përveçme ndë vënd të tij, edhe ndë shtëpi të tij.
58 E nukë bëri atje thavmaturgjira (nishane) shumë, për pabesllëkn’ e ture.