1 Nd’atë kohë Jisuj shkonte ndëpër të mbiella për ditë të shëtunash; edhe nxënësëvet ti u erdhi uri, edhe zunë të shkoqinë kallëza, e të hanë.
2 Edhe Farisenjtë kur panë i than’ati: Ja nxënësit’e tu te bënjën’ atë që nuk’ ësht’e udhësë ta bënjënë për të shëtunë.
3 Po ay u tha atyre: :Nukë keni kënduarë ç’bëri Dhavidhi, kur i erdhi uri ati edhe atyre që ishinë bashkë me atë?
4 Qysh hyri ndë shtëpit të Perëndisë, edhe hëngri bukët’e parëvënëjesë, që ato nuk’ ishte e udhësë t’i hajë ay, as ata që ishinë bashkë me atë, po priftëritë vetëmë?
5 Apo nukë keni kënduarë ndë nomt, se për ditë të shëtunash priftëritë pëgërinë të shëtunënë ndë hieroret, edhe janë të pafajë?
6 Edhe po u them juve, se këtu është një më i math se hieroreja.
7 Edhe ta kishitë diturë ç’është: “Dua përdëllim, e jo kurban”, nukë do t’i kishit bërë fajtorë të pafajëtë.
8 Sepse i bir’ i njeriut ësht’i zoti [edhe] së shëtunësë.”
9 Edhe si iku andej, erdhi ndë sinagogjit t’atyre.
10 Edhe ja tek ishte një njeri që kishte dorënë të tharë; edhe e pyetnë atë, tuke thënë: “Nd’ësht’e udhësë të shëronjë njeri për të shëtuna?”, që ta përflisnin’ atë.
11 Edhe ay u tha atyre: “Cili njeri nga ju do të jet’ ay, që do të ketë një dele, edhe ndë rëntë kjo ndë gropë për ditë të shëtunash, nukë do ta zërë e ta ngrerë atë?
12 Sa më tepërë pra ndan njeriu nga deleja! Përandaj ësht’ e udhësë të bënjë mirë njeriu për të shëtuna.”
13 Atëhere i thotë njeriut: “Shtri dorënë tënde”. Edhe ay e shtriti, edhe u bë e shëndoshë posi tiatëra.
14 Po Farisenjtë duallnë e bënë këshillë kundrë ati, që ta prishnjënë.
15 Po Jisuj si e kupëtoj, iku andej; edhe i vanë pas ati shumë gjëndëje, edhe i shëroj ata të gjithë.
16 Edhe i porositi ata shtrënguarë, të mos ta dëftejn’ atë;
17 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti Isaj, që thotë:
18 “Ja shërbëtori im që e sgjodha, i dashuri im, që e pëlqeu shpirti im; do të vë Frymënë time mb’ atë, edhe do të dëftenjë gjyq mbë kombet.
19 Nukë do të bënjë fialë, as nukë do të bërtasë; as nukë do të dëgjonjë ndonjë zën’ e ati ndëpër rrugat.
20 Kallam të thyerë nukë do të shqyenjë, edhe li të ndezurë ndër vetëhe nukë do të shuanjë, gjersa të bierë gjyqinë ndë mundëje.
21 Edhe kombetë do të shpërenjënë mb’emërit t’ati”.
22 Atëhere i prunë ati një të diallosurë, të verbur’ edhe shurth; edhe e shëroj atë, kaqë sa i verburi edhe shurdhi fliste edhe shihte.
23 Edhe gjithe gjëndëja habiteshin’ e thoshinë: Mos është kyj i bir’ i Dhavidhit?
24 Po Farisenjtë kur dëgjuanë thanë: Kyj nukë nxier diajtë, veç me anë të Veelzevulit, të parit diajvet.
25 Edhe Jisuj si njohu mendimet’e atyreve, u tha atyre: “Çdo mbëretëri ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, shkretonetë; edhe çdo qytet a shtëpi ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, nukë do të qëndronjë.
26 Edhe Satanaj ndë nxiertë Satananë, u nda kundrë vetëhesë ti; qysh do të qëndronjë pra mbëretëri’ e ati?
27 Edhe ndë qoftë se unë nxier diajtë me anë të Veelzevulit, bijtë tuaj me ç’anë i nxierrënë? Përandaj ata do të jenë gjyqtarëtë tuaj.
28 Po ndë qoftë se unë nxier diajtë me anë të Frymësë Perëndisë, vallë arriu mbë ju mbëretëri’ e Perëndisë.
29 A qysh munt të hynjë ndonjë ndë shtëpit të fortit, e të rrëmbenjë enët’e ati, ndë mos lithtë më përpara të fortinë, edhe atëhere do të rrëmbenjë shtëpin’e ati?
30 Ay që nuk’ është bashkë me mua, është kundrë meje; edhe ay që nukë mbëleth bashkë me mua, përndan.
31 Përandaj u them juve, se : Çdo faj e çdo vllasfimi do t’u ndëjenetë njerëzëvet; po vllasfimia kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’u ndëjenetë njerëzëvet.
32 Edhe ati që të thotë fialë kundrë të Birit njeriut, do t’i ndëjenetë; po ati që të thotë fialë kundrë Frymësë Shënjtëruarë, nukë do t’i ndëjenetë as mbë këtë jetë, as mb’atë që vien.
33 A bëni drunë të mirë, edhe pemën’ e asaj të mirë; a bëni drunë të ligë, edhe pemën’ e asaj të ligë; sepse druja njihetë nga pema.
34 Këlysh nepërkash, qysh munt të flisni të mira, tuke qënë të liq? Sepse goja flet nga tepëric’e zëmrësë.
35 Njeriu i mirë nxier të miratë nga thesar’ i mirë i zëmrësë; edhe njeriu i lik nxier të liga nga thesar’ i lik.
36 Edhe po u them juve, se çdo fialë të ngeshime ndë e folshinë njerëzitë, do t’apënë fialë për atë ndë ditë të gjyqit.
37 Sepse nga fialët’e tua do të dalç i drejtë, edhe nga fialët’e tua do të gjykonesh për i lik.”
38 Atëhere u përgjeqnë ca nga shkronjësit’e nga Farisenjtë, tuke thënë: Mësonjës, duamë të shohëmë shenjë prej teje.
39 Edhe ay u përgjeq, e u tha atyre: “Brez’ i lik edhe kurvar lypën shenjë; edhe shenjë nukë do t’i epet’ ati, përveç shenjësë profitit Jona.
40 Sepse sikundrë Jonaj ishte ndë barkut të bishësë tri dit e tri net, kështu do të jetë edhe i bir’i njeriut ndë zëmërët të dheut tri dit e tri net.
41 Burra Ninevitë do të ngjallenë ndë ditë të gjyqit bashkë me këtë bres, edhe do ta gjykonjënë për të lik; sepse u penduanë ndë të leçiturit të Jonajt; edhe ja këtu tek është më tepërë nga Jonaj.
42 Mbëretëresh’ e Anësë Mesditësë do të ngjalletë bashkë me këtë bres ndë ditë të gjyqit, edhe do ta gjykonjë për të lik; sepse erdhi nga anët’e fundit dheut të dëgjonjë diturin’e Sollomonit; edhe ja këtu tek është më tepërë se Sollomoni.
43 Edhe frym’ e pëgërë kur del nga njeriu, shkon ndëpër vënde të paujë, tuke kërkuarë të prejturë, e nukë gjen.
44 Atëhere thotë: Le të këthenem ndë shëpit time, andej nga dolla. Edhe si vien, e gjen atë sbrazëtë, fshirë e stolisurë.
45 Atëhere vete e merr me vetëhe shtatë fryma të tiera më të liga se vetëhen’e saj, edhe hynjën’ e rrinë atie; edhe të pastajmet’ e ati njeriu bënenë më të këqia se të paratë. Kështu do të jet’ edhe mbë këtë bres të lik.
46 Edhe ay kur ishte po tuke folurë gjëndëjesë, ja e ëma edhe të vëllezërit’ e ati te po rrininë jashtë, e kërkoninë të flisninë me atë.
47 Atëhere një njeri i tha ati: Ja jot ëmë edhe t’ët vëllezërë te po rrinë jashtë, e kërkonjënë të flasënë me tyj.
48 Po ay u përgjeq e i tha ati që tha këtë : “Cila është im më, edhe cilëtë janë tem vëllezërë?”
49 Edhe shtriti dorën’e ti mbi nxënësit’e ti, e tha: “Ja im më edhe tem vëllezërë.
50 Sepse kush të bënjë dashurimin’e tim Eti që është ndë qiejet, ay më është vëlla e motër’e mëmë”.
Krie e dimbëdhjetëtë
1 Atëherë shkonte Iisui të Shëtunë ndëpër ara të mbjella, e mathitivet së tij u vin u, e zunë të fërkoijnë kallësë (ushtëra) e t’i haijnë.
2 E si i panë farisejtë, i than’ atij: Ja mathitit e tua bëjënë atë që nuk’ është ndëjierë të bëjënë të Shëtunatë.
3 Edhe ai u tha ature: Nukë dhiavastë të shihni ç’bëri Dhavidhi kur i erdhi uj atij, edhe aturevet që qenë me të?
4 Qish hiri ndë shtëpi të Perndisë, e hëngri bukët e prothesisë, që s’qe ndëjierë nde ai t’i haj, as nd’ata që qenë me të bashkë, përveçme ndë priftër vetëmë?
5 A nukë dhiavastë ndë nom, se ndë të shëtunatë priftëritë ndë qishë pëgëjënë të shëtunatë e janë të pafajë?
6 Po un’ u thom juvet, se është më shumë nga qisha këtu.
7 E ndë qe që të njohëtë, ç’është këjo: Eleimosin dua, e jo kurban, nukë katigorisjëtë të pafajtë.
8 Se i zoti edhe së shëtunësë është i biri i njeriut.
9 E si iku ateje, erdhi ndë sinaguaj të ture.
10 E ja atje ishte një njeri që kish dorënë të thatë, e e pietnë atë, e i thanë, nd’është ndëlierë të shërojënë të shëtunatë, për të katigorisurë atë.
11 Edhe ai u tha ature: Cili njeri nga juvet do të jetë, që ai të ketë një dele, e nd’i raftë këjo dele ndë gropë të shëtunë, nukë do ta mbajë atë, e ta ngrërë?
12 Sa dha njeriu bën fark nga delea? Pra andaj është ndëlierë të shëtunatë të bëjëmë të mirë.
13 Ahiere i thot’ atij njeriut: Ndër dorënë tënde. E e ndëri, e ju bë e shëndoshë si edhe tjetëra.
14 E Farisejtë si duallë jashtë, u mbëjuadhë e bënë kuvënd kondr’ atij, që ta vrisnë atë.
15 Edhe Iisui si e digjoi fiqir’ e ture, iku ateje, e i vanë pas tij shumë botë, e i shëroi ata të gjithë.
16 E i porsiti ata me frikë, që të mos ta dëftojënë atë.
17 Që të paguhetë ajo që u tha nga Profiti Isaiu, që thotë:
18 Ja, biri im, ai që zgjodha, i dashuri im, që mbë të prëhetë shpirti im, do të vë shpirtinë tim mb’atë, e do të rrëfejë gjuqnë ndë gjithë milete.
19 Nukë do të bëjë fjalë, edhe nukë do të thërresë, as do të digjojë njeri zën’ e tij ndë udhëra.
20 Kallam të shtipurë nukë do të thiejë, e li të timosurë nukë do të shuajë, ngjera sa të sosjë Gjuqin’ e tij.
21 Edhe nd’ëmër të tij do të kenë elpidhënë gjithë miletetë.
22 Ahiere i prun’ atij një të dhemonisurë, të verbërë edhe të vuvosurë e e shëroi atë, kaqë që i verbëri edhe i vuvosuri foli edhe pa.
23 E gjithë bota çuditeshinë e thoshnë: Vallë mos është kij i biri Dhavidhit?
24 E Farisejtë si digjuanë, thanë: Kij nukë nxjer të paudhëtë, po me anë të Veellzevullit, të parit së paudhëvet.
25 Edhe Iisui si kupëtoi fiqiret’ e ture, u tha ature: Çdo mbretëri kur të ndahetë ndë vetëhe të saj nukë qëndron. Edhe çdo qutet a shtëpi kur të ndahetë ndë vetëhe të saj, nukë qëndron.
26 E nd’është që satanai nxjer satananë, u nda ndë vetëhe të tij, qish dha do të qëndrojë mbretëria e tij?
27 E nd’është që me anë të Veellzevullit nxjer unë të paudhëtë, bijtë tuaj me se i nxjerënë? Pra andaj ata do të bënenë gjukatasitë tuaj.
28 Ma nd’është që unë me shpirtn’ e Perndisë nxjer të paudhëtë, arriu adha ndë juvet mbretëria e Perndisë.
29 E qish mund njeri të hijë ndë shtëpi të së fortit, e të rrëmbejë enët’ e tij, ndë mos lidhtë më përpara të fortinë, e ahiere të rrëmbejë enët’ e shtëpisë?
30 Ai që s’është me mua, kondrë muaet është. E ai që nukë mbëjedh me mua, i përhap.
31 Pra andaj u thom juvet, se çdo faj edhe të sharë, do të ndëjenetë ndë njerëz, ma vllasfimia e të sharëtë të Shëntit Shpirtit nukë do t’u ndëjenetë njerëzet.
32 Edhe cilido që të thotë fjalë kondrë Birit së njeriut, do t’i ndëlehenë atij. Ma ai që të thotë kondrë Shpirtit Shëntit, nukë do t’i ndëjenetë atit as ndë këtë jetë, as nd’atë që do të vijë.
33 A bëni lisnë të mirë, edhe pemmët’ e tij të mira, a bëni lisnë të kalbëtë, edhe pemmët’ e tij të kalbëta, se nga pemma njihetë lisi.
34 Pjellat’ e nepërkavet, qish mundni të flitni të mira, kur jeni të këqinj? Nga të tepëruarit’ e zëmërësë flet goja.
35 Njeriu i mirë nga hazine e mirë e zëmërësë tij nxjer të miratë, e njeriu i lig nga hazine e ligë nxjer të ligatë.
36 E u thom juvet se çdo fjalë e pavëjierë, që të flasënë njerëzitë, do të apënë llogari për të ndë ditë të gjukimit.
37 Sepse nga fjalët’ e tua do të dalç i drejtë, edhe nga fjalët’ e tua do të mundoneç.
38 Atëherë u përgjeqnë ca nga grammatikotë edhe nga farisejtë, e i thanë: Dhaskal, nevet duamë të shohëmë prej teje nishan (thavmë).
39 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Milet i keq, edhe kurvjar, nishan kërkon, e nishan do të mos i ipetë, përveçme nishani i profitit Ionait.
40 Sepse sikundrë qe Ionai ndë bark të Qitit (peshkut së madh) tri dit edhe tri net, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut ndë zëmërë të dheut tri dit edhe tri net.
41 Burrat’ e Ninevisë do të ngrihenë mbë Gjuq me këtë milet, e do ta katadhikasjënë atë, se ata metanoisnë ndë të qiriksurë të Ionait, e ja këtu më tepër nga Ionai.
42 Mbretëresh’ e Anatolisë nga notia do të ngrihetë të gjukonetë me këtë farë të njerëzet, e do t’i katadhikasjë ata, se erdhi nga anët’ e dheut për të digjuarë sofinë e të dijturit e Sollomoit, e ja këtu më tepër nga Sollomoi.
43 Ma kur të dalë i pëgëri i paudhë nga njeriu, shkon ndëpër vënde të thata pa ujë, e kërkon vënd të prëhetë e nukë gjen.
44 Ahiere thotë: Le të kthenem ndë shtëpi time nga dolla, e si vjen, e gjen mbrazëtë, të fshijturë e të stolisurë.
45 Ahiere vete, e merr me vetëhe të tij shtatë të tjerë të paudhë, më të këqinj se vetëhen’ e tij, e hijënë e rrinë atje, e bënenë të pastajmet’ e atij njeriut më të këqia se të paratë. Kështu do të jetë edhe ndë këtë melet të lig.
46 E tek flit ai akoma ndë botë, na, e erdhë mëma edhe vëllazërit’ e tij, e rrijnë jashtë, e e kërkoijnë t’i flisnë fjalë.
47 E i tha një njeri atij: Ja, mëma jote edhe vëllazërit’ e tu, rrinë jashtë e kërkojënë tij të të flasënë.
48 Edhe ai u përgjegj, e i tha atij që ja tha: Cila është mëma ime, edhe cilëtë janë vëllazërit’ e mi?
49 E si ndëri dorën’ e tij ndë mathitit’ e tij, u tha: Këta janë mëma ime edhe vëllazërit’ e mi.
50 Sepse ai që të bëjë thelimën’ e jatit sim që është ndë qiell, ai është vëllai im edhe motra, edhe mëma ime.