1 Edhe nd’atë kohë ishin’ atie përpara disa vetë tuke i dëftyer’ ati për Galileanët, se Pillati u trazoi atyre gjaknë bashkë me kurbanet’ e atyreve.
2 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Kujtoni se këta Galileanë ishinë më fajtorë se gjithë Galileanëtë, sepse pësuanë të tilla punë ?
3 Jo, po u them juve; po ndë mos u pendofshi, të gjithë kështu do të humpni.
4 Apo ata të tetë-mbë-dhietë, mbi të cilët ra pirgu ndë Silloam, edhe i vrau, kujtoni se këta ishinë fajtorë me teprë se gjithë njerëzitë që rrinë ndë Jerusalim?
5 Jo, po u them juve; po ndë mos u pendofshi, të gjithë kështu do të humpni.”
6 Edhe thoshte këtë paravoli: “Një njeri kishte mbiellë një dru fiku ndë veshtë të ti; edhe erdhi të marrë pemë prej ati, po nukë gjeti.
7 Edhe i tha vëreshtarit: “Na tek po vinj tre viet të marr pemë prej këti drurit fikut, edhe nukë gjenj; preje; përse të zërë vëndinë kot?”
8 Po ay u përgjeq e i tha: “Zot, lere edhe këtë vit, gjersa të rëmih rrotull’ ati, e t’i shtie plehë.
9 Edhe ndë bëftë pemë, mirë ; po ndë mos bëftë, do t’e preç pastaj.”
10 Edhe ay tuke mësuarë për të shëtunë mbë një sinagogji;
11 Edhe na një grua që kishte frymë sëmundëje tetë-mbë-dhietë viet, edhe ishte kurrusurë, e nukë munte fare të ngrihej përpietë.
12 Edhe Jisuj kur pa atë, e thirri afërë, edhe i tha: “Grua, shpëtove prej sëmundëjesë sate.”
13 Edhe vuri duartë mbi atë; edhe ajo përnjëherë u drejtua, edhe lavduronte Perëndinë.
14 Po i pari sinagogjisë u përgjeq me zemërim, sepse Jisuj shëroj për të shëtunë, e i tha gjëndëjesë: “Gjashtë dit janë që duhetë të punoni ndër ato, ndër këto pra vini e shërohi, e jo për ditë të shëtunë.”
15 Zoti u përgjeq e i tha: “Ipokrit, gjithësecili prej jush të shëtunë nukë sgith kan’ e ti, a gomarin’ e ti nga grashti, edhe e siell e i ep ujë?
S 16 Edhe këjo që ësht’ e bij e Avraamit, të cilënë na tek e pat lidhurë Satanaj tetë-mbë-dhietë viet, nukë duhej të sgjidhej prej këti të lidhuri për ditë të shëtunë?”
17 Edhe ay kur thoshte këto, gjith’ ata që i delinë kundrë turpëroneshinë; edhe gjithë gjëndëja gëzonej për gjithë punët’ e lavduruarshime që bëneshinë prej ati.
18 Edhe ay thoshte: “Me se përgjan mbëretëri’ e Perëndisë? Edhe me se ta përgjanj?
19 Përgjan me një koqe sinapi, të cilën’ e mori një njeri, edhe e hodhi ndë kopështë të ti; edhe u rrit, e u bë dru i math, edhe shpesët’ e qiellit erdhë e ndenjnë ndë degat t’ati.”
20 Edhe përsëri tha: “Me se ta përgjanj mbëretërin’ e Perëndisë?
21 Përgjan me brumë, të cilin’ e mori një grua, edhe e fshehu ndë tri masa mielli, gjersa u mbrujt gjithë.”
22 Edhe shkonte ndëpër qytete e ndëpër fshatëra tuke mësuarë, edhe tuke bërë udhë për Jerusalim.
23 Edhe një njeri i tha: “Zot, vallë të pakë jan’ ata që shpëtonjënë?”
24 Edhe ay u tha atyre: “Mundohi të hyni ndëpër derët të ngushtë; sepse shumë vetë , po u them juve, do të kërkonjënë të hynjënë, edhe nukë do të muntnjënë.
25 Passi të ngrihet’ i zoti shtëpisë, e të mbyllnjë derënë, atëherë do të ziri të rrini jashtë, e të trokëllini ndë derët, tuke thënë: Zot, Zot, hap-na; edhe ay do të përgjigjet’ e do t’u thotë juve:
26 Nuk’ u di juve se nga jeni. Atëhere do të ziri të thoni: Hëngrëm e pim përpara teje, edhe mësove ndëpër rrugat tona.
27 Po ay do të thotë: Po u them juve, nuk’ u di juve se nga jeni; ikëni prej meje gjithë ju punëtorët’ e paudhërisë.
28 Atie do të jetë të qjarët’ e të kërcëlliturit’ e dhëmbëvet, kur të shihni Avraamin’ e Isaakun’ e Jakovin’ e gjithë profitëtë ndë mbëretërit të Perëndisë, edhe juve nxierrë jashtë.
29 Edhe do të vinjënë nga të lindurit’ e nga të perënduarët’ e diellit , edhe nga an’ e borës’ e nga an’ e shiut, edhe do të ungjenë të rrinë ndë mbëretërit të Perëndisë.
30 Edhe na te janë të prapsëmë që do të jenë të parë, edhe të parë që do të jenë të prapsëmë.”
31 Atë ditë erdhë disa Farisenj, tuke thënë ati: “Dil e ikë së këtejmi, sepse Irodhi do të të vrasë.”
32 Edhe ay u tha atyre: “Hiqni e i thoni kësaj dhelpëre: Na tek nxier diaj, edhe shëronj sot edhe nesërë, edhe të tretënë ditë mbaronem.
33 Po më duhetë të vete sot edhe nesërë edhe tiatrënë ditë që vien; sepse nukë munt të prishetë profit jashtë Jerusalimit.
34 Jerusalim, Jerusalim, që vret profitëtë, edhe rreh me gurë ata që janë dërguarë te ti, sa herë desha të mbëleth dielmt’ e tu, posi pula zoqt’ e saj ndënë krahët, edhe nukë deshtë!
35 Na shtëpia juaj te po u lihetë (e shkretë). Edhe vërtet po u them juve, se nukë do të më shihni gjersa të vinjë koha , kur të thoni: I bekuar’ ësht’ ay që vien mb’ emërit të Zotit.”
Krie e trembëdhjetëtë
1 Mb’atë kohë qen’ atje përpara edhe ca që i thoshn’ atij për ata Galilejtë, që u përzeu Pillatua gjakn’ e ture bashkë me kurbane të ture.
2 E u përgjegj Iisui, e u tha ature: Pandehni ju se këta Galilejtë u bënë më fajëtorë se nga gjithë Galilejtë, sepse besuanë të tilatë?
3 Jo, u thom juvet. Po ndë mos metanoiçi, gjith’ ashtu do të humbisni.
4 A ata të tetëmbëdhjetë, që ra mbi ta taraca ndë Silloam, e i vrau ata, pandehni se këta qenë më fajëtorë nga gjithë njerëzitë që rrinë ndë Ierusalim?
5 Jo, u thom juvet. Po ndë mos metanoiçi, gjith’ ashtu do të humbisni.
6 Edhe u thosh këtë paravoli: Një njeri kish fitepsurë ndë vështë të tij një fik; e erdhi të kërkon mbë të pemmë, e nukë gjeti.
7 E i thot’ atij që punon vështënë: Ja, tri vjet vij tuke kërkuarë pemmë mbë këtë fik, e nukë gjej. Pree atë, pse të lërë edhe vëndnë shkret?
8 Edhe ai u përgjegj, e i tha atij: Zot, lee atë edhe këtë vit, ngjera sa të rrëmoj rrotullë tij, e t’i shtie plehë.
9 E ndë bëftë pemmë, mirë, e ndë mos ta preç atë motnë që vjen.
10 E qe që dhidhakste ndë sinaguaj një të shëtunë.
11 E ja e vjen një grua që kish tetëmbëdhjetë vjet një Shpirt që e mban të sëmurë, e qe kamburjasurë, e nukë mund të ngrij sitë fare së lartit.
12 E si e pa atë Iisui, e thirri afër, e i tha asaj: O grua, je lëshuarë nga sëmunda jote.
13 E vuri duart’ e tij sipër mbi të, e atë çast u ngre lart, e u ndreq, e lëvdon Perndinë.
14 E i pari i sinagojit u përgjegj tuke zëmëruarë, sepse e shëroi Iisui të shëtunë, e thosh ndë turmë: Gjashtë dit janë që mbë këto ësht’ e udhësë të punojëmë. Ndë këto dha ejani, e shërouni, e jo ndë ditë të shëtunë.
15 Edhe Zoti ju përgjegj atij, e i tha: O njeri me di faqe, cilido nga juvet nukë zgjidh kan’ e tij, a gomarë nga grashti të shëtunë, e e shtie t’i apë ujë?
16 E këtë që është e bij’ e Avraamit, që e ka lidhurë satanai ja tetëmbëdhjetë vjet, nukë duhej të zgjidhej nga këta të lidhurë ndë ditë të shëtunë?
17 E kur thoshte ai këto fjalë turpëronishnë ata që i rrijnë kondr’ atij. E gjithë turma gëzonishnë për gjithë punët’ e nderçura që bënishnë prej si.
18 E thoshte: Me çfarë gjëit ka të gjarë mbretëria e Perndisë? E me çfarë punë ta barabaris atë?
19 Ka të gjarë me farë të sinapit, që e mori një njeri, e e mbolli ndë kofshtë të tij, e u rrit, e u bë bim’ e madhe, e erdhë e ndëjnë ndë dega të saj zogjt’ e Qiellit.
20 E pagjene tha: Me çfarë punë të barabaris mbretërin’ e Perndisë?
21 Ka të gjarë me ata brumë që një grua e nakatosi me tre matësë miell, ngjera sa u mbru gjithë.
22 E vij tuke dhidhaksurë qutet mbë qutet, e fshat mbë fshat, e bën udhë prej Ierusalimit.
23 E çocili i tha atij: Zot, ndë janë të pakë ata që sosenë? Edhe ai u tha ature:
24 Forcouni të hini ndëpër derë të ngushtë, sepse u thom juvet, që shumë do të kërkojënë të hijënë, e do të mos mundjënë.
25 Kur të ngrihetë i zoti i shtëpisë e të mbilljë derënë, do të ziri të rriji jashtë, e t’i biri derësë tuke thënë: Zot, o Zot, hapna nevet. E ai do t’u përgjegjetë, e do t’u thotë juvet: Nuk’ u di juvet nga jini.
26 Ahiere do të nisni të thoi: Na hangrëm përpara teje, e pim, edhe ndë rrugëra tona dhidhakse.
27 E do t’u thotë: U thom juvet, që nuk’ u di nga jini juvet. Mërgohuni nga meje juvet që bëjëtë paranomitë.
28 Atje do të jetë të qarëtë e të dredhurit’ e dhëmbëvet, kur të shihni Avraamnë, edhe Isaaknë, edhe Iakovnë, edhe gjithë profitëtë ndë mbretëri të Perndisë, e juvet t’u nxjerënë jashtë.
29 E do të vijënë botë nga del edhe nga perëndon Dielli, e prej veriut e notisë, e do të rrinë ndë mbretëri të Perndisë.
30 E ja, janë të pastajmë, që ata do të jenë të parë, e janë të parë që ata do të jenë të pastajmë.
31 Mb’atë ditë erdhë afër ca nga Farisejtë, e i thon’ atij: Dil, e ikë këteje, se Irodhi do të të vrasë tij.
32 E u thot’ ature: Hajdeni e thoi kësaj dhelpërësë: Ja, që nxjer të paudhëtë, edhe bëj shërime sot edhe nesër, e të tretënë ditë teliosem.
33 Po për sot edhe nesër e për ditënë që vjen duhetë të bëj udhënë time, se nukë mund të vritetë profit përjashta Ierusalimit.
34 Ierusalim, Ierusalim, që vret profitëtë, e që shtip me gurë ata që dërgonenë tek teje, sa herë desha të mbëjedhë djelmt’ e tua, sikundrë mbëjedh pula zogjt’ e saj, ndënë pëndë të saj, e nukë deshtë.
35 Ja që u lihetë shtëpia juaj e shkretë, e u thom juvet me të vërteta, që nukë do të shihni mua më ngjera sa të vijë që të më thoi: I bekuarë ai që vjen mb’ëmër të Zotit.