1 O Gallatiannë të marrë, kush u mori mbë sy juve, (të mos bindeni mbë të vërtetënë,) që përpara sysh tuaj Jisu Krishti qe shkruarë ndër ju i kryqëzuarë?
2 Këtë vetëmë dua të marr vesh prej jush: Prej punërash nomit e muartë Frymënë, a prej së dëgjuarësë besësë?
3 Kaqë të marrë jeni? E nistë me Frymë, ndashti e mbaroni me mish.
4 Kot pësuatë kaqë punëra ? Ndë qoftë se vetëmë mbë kot.
5 Ay pra që u ep juve Frymënë, edhe vepëron çudira ndër ju, prej punërash nomit i bën këto, a prej së dëgjuarësë besësë?
6 Sikundrë “Avraami i besoj Perëndisë, edhe iu numërua për drejtëri.”
7 “Dineni pra, se ata që janë prej besësë, këta janë të bijt’e Avraanit.
8 Edhe shkronja tuke parë që përpara se Perëndia nxier kombetë të drejtë prej besësë, i dha zë Avraamit që përpara: “Se gjithë kombetë do të bekonenë mbë tyj.”
9 Përandaj ata që janë prej besësë bekonenë bashkë me besëtarin’ Avraam.
10 Sepse sa njerës janë prej punërash nomit, janë ndënë mallëkim; sepse është shkruarë: “I mallëkuar’ është cilido që s’qëndron mbë gjith’ ato që janë shkruarë ndë vivli të nomit, për të bër’ ato.”
11 Po, se asndonjë s’del i drejtë me anë të nomit përpara Perëndisë, është shpërfaqurë, se: “I drejti do të rronjë prej besësë.”
12 Edhe nomi nuk është prej besësë, po “ay njeri që bën ato, do të rronjë prej atyreve.”
13 Krishti na shpërbleu nga mallëkimi nomit, sepse u bë mallëkim për ne; sepse është shkruarë: “I mallëkuar’ është cilido që varetë mbi drut.”
14 Që të vinjë bekimi i Avraamit ndër kombet me anë të Jisu Krishtit, që të marrëmë të zotuarët’e Frymësë me anë të besësë.
15 O vëllezër, si njeri flas; po edhe një dhiatë që është bërë nga njeriu, asnjeri s’e heth poshtë, a shton gjë mb’atë .
16 Edhe të zotuarat’ iu folnë Avraamit edhe farës’ ati; nukë thotë: Edhe farave, si për shumë, po si për një: “Edhe farësë sate”, që është Krishti.
17 Edhe këtë e them, se dhiatënë që qe bërë që përpara mbë Krishtinë prej Perëndisë nomi që qe pas katrë qint e tri-dhietë vieç nuk’ e heth poshtë, që të prishnjë të zotuarëtë.
18 Sepse ndë qoftë trashëgimi prej nomit, nuk’ është më prej të zotuarit; po Perëndia ia fali këtë Avraamit me anë të zotuarit.
19 Përse u dha pra nomi? U vu për punë të shkelurësë porosivet, gjersa të vinte ajo fara, që qe zotuarë mb’ atë që qe udhëruarë prej ëngjëjsh ndë dorët të mestarit.
20 Edhe mestari s’ësht’ i njërit vetëmë ; po Perëndia është një.
21 Nomi pra qënëka kundrë të zotuaravet të Perëndisë? Qoftë lark! Sepse ndë ishte dhënë nom që munt të epte jetë, atëhere drejtëria do t’ ishte me të vërtetë prej nomit.
22 Po shkronja i mbyll bashkë të gjitha ndënë fajinë, që t’u epetë të zotuarëtë prej besësë Jisu Krishtit atyreve që besonjënë.
23 Edhe përpara se të vinte besa, ruheshim ndënë nom, mbyllurë brënda nd’ atë besë, që ishte për të sbuluarë.
24 Përandaj nomi u bë mësonjësi ynë mbë Krishtinë, që dalëmë të drejtë prej besësë.
25 Po passi erdhi besa, s’jemi më ndënë mësonjës.
26 Sepse të gjithë jeni të bijt’ e Perëndisë me anë të besësë që është mbë Jisu Krishtinë. 27 Sepse sa jeni pagëzuarë mbë Krishtinë, keni besuarë Krishtinë.
28 Nuk’ është më Judhe as Grek; nuk’ është më shërbëtuar as i lirë; nuk’ është më mashkull’ e femërë; sepse ju të gjithë jeni një mbë Jisu Krishtinë.
29 Edhe ndë qofshi ju të Krishtit, vallë jeni far’ e Avraamit, edhe trashëgimtarë pas të zotuarit.
Krie e tretë
1 O Gallatë të pamënd, kush u bëri të mirri si, kaqë që të mos bindni juvet ndë të vërtetë? Që përpara sivet suaj qe zografisurë më përpara Krishti ndër ju mbërthierë ndë Kruq.
2 Këtë vetëmë dua të mpsoj nga jush: Me anë të punëvet së nomit e kini marrë juvet Shpirtinë, a me anë të gjegjëjësë së besësë?
3 Kaqë të padigjuarë jini? Që si nistë me Shpirt, e sosni ndashti me kurm?
4 Kaqë shumë besuatë mbë të mbrazëtë? Po makar të qe mbë të mbrazëtë.
5 Ai adha që u dha juvet Shpirtinë, e bën ndër ju thavmaturgjitë, për punët’ e nomit e bën ai a për të gjegjurë ndë besë?
6 Sikundr’ është shkruarë: Avraami besoi mbë Perndinë, e ju llois për të drejtë.
7 Dijnie adha që ata që janë nga besa, ata janë të bijt’ e Avraamit.
8 Ma karta si vështroi me t’ardhurënë, që Perndia duaj të bën filitë të drejta me anë të besësë, e vangjelisi më përpara Avraamnë, që: mbë tij do të bekonenë gjithë filitë.
9 Ata dha që janë për besë, do të bekonenë bashkë me Avraamn’ e besësë.
10 Sepse gjith’ ata që janë për punëra të nomit, janë ndë mallëkim, sepse ëshët shkruarë: I mallëkuarë cilido që nukë qëndron pa luajturë mbë të gjitha ato punëra që janë shkruarë ndë kartë të nomit, të bëjë ato.
11 E që ndonjë pa s’është bërë i drejtë mbanë Perndisë me anë të nomit, është çfaqurë, sepse i drejti do të rrojë nga besa.
12 Nomi adha nuk’ është nga besa, po, thotë, ai njeri që të bëjë ato punëra, do të rrojë për to.
13 Krishti na kseshpërbleu nga mallëkimi i nomit, si u bë mallëkim për nevet, sepse është shkruarë: I mallëkuarë është ai që varetë ndë dru.
14 Që të vijë bekimi i Avraamit ndë fili të tjera, mbi Iisu Hristonë, që të marrëmë të taksurit’ e Shpirtit me anë të besësë.
15 Vëllazër, u flas si njeri, ndonjë dhjatë, ndonëse ësht’ e njeriut, ndonjë s’e prish a e çton.
16 Mbë Avraamnë patnë qënë thënurë të taksuratë, edhe ndë farë të tij. Nukë thotë: Ndë farëra, si për shumë, po thotë si për një: Edhe ndë farë tënde, që këjo është Krishti.
17 Ndashti thom u kështu, dhjata e veveosurë më përpara nga Perndia mbë Krishtinë, nukë bënetë e pavëjierë nga ai nom, që u bë katërqind e tridhjetë vjet pastaje, kaqë që të prishetë të taksuritë.
18 Sepse nd’është nga nomi klironomia, nuk’ është më nga të taksuritë, po Perndia me anë të së taksurësë dhëroi (klironominë) mbë Avraamnë.
19 Përse adha u dha nomi? Pat qënë çuarë për sebep të paravasevet, ngjera atëherë që të vin ajo farë, që i qe bërë të taksuritë, edhe qe porsiturë me anë të ëngjëjet mbë dorë të mesitit.
20 Ma mesiti nuk’ ësht’ i njëit vetëmë, e Perndia është një.
21 Nomi adha është kondrë të taksuravet së Perndisë? Jo, kurrë. Sepse të pat qënurë dhënë një nom që të mund të na bën të gjallë, nga nomi do të qe vërtet të drejtëtë.
22 Ma karta i mbilli të gjitha ndënë faj, që t’ua bij të taksuritë ature që besojnë me anë të besësë Iisu Hristoit.
23 Pa ardhurë edhe nomi, ruhishëm ndënë nom, mbuluarë mbë të priturë t’asaj bese, që duhej të çfaqej.
24 Na u bë adha nomi pedhagogoi inë të na bij te Krishti, që të bëneshim të drejtë për besë.
25 Ma si erdhi besa, nukë jemi më ndënë pedhagogonë.
26 Sepse gjithë jini të bijt’ e Perndisë me anë të besësë, mbi Krishtinë Iisunë.
27 Sepse gjithë juvet që jini pagëzuarë mbë Krishtinë, jini veshurë mbë Krishtinë.
28 Nuk’ është Çifut, as Elin, s’është kopil, as eleftero, s’është mashkull a fëmërë, sepse ju të gjithë një vetëmë jini mbë Hristo Iisunë.
29 E ndë jini juvet të Krishtit, adha jini far’ e Avraamit, edhe klironomë sikundrë qe të taksuritë.