1 Edhe Savllit i pëlqente vrasëja e ati. Edhe atë ditë u bë një ndiekëje e madhe kundrë qishësë që ishte ndë Jerusalim. Edhe të gjith’ u përndanë ndëpër vëndet të Judhesë e të Samarisë, përveç apostojvet.
2 Edhe ca burra besëtarë shpunë Stefaninë ndë varr , edhe bënë vajë të madhe mbi atë.
3 Edhe Savlli i bënte keq qishësë, tuke hyrë ndëpër shtëpiatë, e tuke hequrë svarë burra e gra, e i hithtë ndë burk.
4 Ata pra që u përndanë vajtnë vënt mbë vënt, tuke ungjullëzuarë fialënë.
5 Edhe Filippi sbriti ndë qytet të Samarisë, e u leçiste atyre Krishtinë.
6 Edhe gjëndëja me një zëmërë i mbaninë vesh Filippit për ato që thoshte, sepse dëgjonin’ edhe shihnin’ ato çuditë që bënte.
7 Sepse prej shumë njerëzish që kishinë fryma të pëgëra dilninë këto tuke thërriturë me zë të math; edhe shumë ulogë e të çalë u shëruanë.
8 Edhe u bë gëzim i math nd’ atë qytet.
9 Edhe ishte atie një njeri që qjuhej Simon, i cili që ndë krye të kohësë bënte magji nd’ atë qytet, edhe nxirte mënç llauzin’ e Samarisë, tuke thënë për vetëhen’ e ti se është një njeri i math.
10 Të gjithë të mëdhenj e të vegjël’ i vininë vesh, e thoshinë, se: “Kyj është fuqi’e madhe e Perëndisë.”
11 Edhe i vininë vesh, sepse i kish nxierrë mënç shumë kohë me magjitë.
12 Po kur i besuanë Filippit që epte zën’ e mirë për punët’ e mbëretërisë Perëndisë, edhe për emërin’ e Jisu Krishtit, pagëzoneshinë burra e gra.
13 Po edhe ay Simoni vetë besoj, edhe si u pagëzua, mbeti bashkë me Filippinë, edhe tuke parë se bëneshinë shenje e çudira të mëdha, manitej.
14 Edhe apostojtë që ishinë ndë Jerusalim, kur dëgjuanë se Samaria priti fialën’ e Perëndisë, dërguanë tek ata Pietrin’ edhe Joanninë;
15 Të cilëtë sbritnë e u falnë për ata, që të marrënë Frymë të Shënjtëruarë.
16 Sepse edhe s’kishte sbriturë as mbë ndonjë nga ata, po vetëm’ ishinë pagëzuarë mb’ emërit të Zotit Jisu.
17 Atëhere vininë duartë mbi ata, edhe merrninë Frymë të Shënjtëruarë.
18 Edhe Simoni kur pa, se me të vënët’ e duarvet apostojvet epetë Frym’ e Shënjtëruarë, u pruri atyre aspra,
19 Tuke thënë: “Më epni edhe mua këtë pushtet, që mbi cilinëdo që të vë duartë, të marrë Frymë të Shënjtëruarë.”
20 Po Pietri i tha: “Argjëndi yt le të humbasë bashkë me tyj, sepse kujtove, se dhurëtia e Perëndisë fitonetë me aspra.
21 Ti s’ke piesë as shortë ndë këtë fialë, sepse zëmëra jote s’ësht’ e drejtë përpara Perëndisë.
22 Pendohu pra nga këjo e liga jote, edhe lutu Perëndisë, mbase të ndjehetë kyj kujtim’ i zëmërësë sate;
23 Sepse po të shoh se je ndë vërer hidhërie edhe ndë të lidhurë paudhërie.”
24 Atëhere Simoni u përgjeq e tha: “Lutuni ju Zotit për mua, që të mos vinjë mbi mua asndonjë nga ato që thatë.”
25 Ata pra, passi dhanë martiri edhe folnë fialën’ e Zotit, u këthyenë ndë Jerusalim, edhe dhanë zën’ e mirë ndëpër shumë katunde të Samaritëvet.
26 Edhe ëngjëlli i Zotit i foli Filippit tuke thënë: “Ngreu, e shko nga an’ e Mesditësë, mb’ udhët që sbret prej Jerusalimit ndë Gazë (këjo është shkretëtirë).
27 Edhe ay u ngrit e vate.
Edhe ja një njeri Ethiop i dredhurë, urdhërtar i Kandhakësë, mbëretëreshës’ Ethiopëvet, i cili ishte mbi gjithë thesaret e asaj; kyj kishte ardhurë që të faletë ndë Jerusalim.
28 Edhe kur ishte tuke këthyer’ e tuke ndenjurë mbë qerren’ e ti, po këndonte profitin’ Isai.
29 Edhe Fryma i tha Filippit: “Afronu e iu ngjit kësaj qerresë.”
30 Edhe Filippi vate me vrap afërë, e dëgjoj atë tuke kënduarë profitinë Isai, edhe tha: “Vallë kupëton ato që këndon?”
31 Edhe ay tha: “E qysh munt të marr vesh , ndë mos më dëfteftë ndonjë?” Edhe iu lut Filippit të hipënjë e të rrijë bashkë me atë.
32 Edhe ay vënd’ i shkronjësë që po këndonte ishte kyj: “U pru posi berr për të therurë, edhe posi qënq që rri pa zë përpara ati që e qeth, kështu nukë hap gojën’ e ti.
33 Ndë të ungjurit t’ati u ngrit gjyqi ati; edhe brezin’ e ati kush do ta dëftenjë? Sepse ngrihetë prej dheut jeta e ati.”
34 Edhe i dredhuri u përgjeq e i tha Filippit: “Të lutem, për cilinë thotë këtë profiti, për vetëhen e ti, apo për ndonjë tiatër?”
35 Atëhere Filippi hapi gojën’ e ti, e zuri nga këjo shkronjë, edhe i dha zën’ e mirë për Jisunë.
36 Edhe tek po shkonin’ udhësë, erthnë mbë një ujë; edhe i dredhuri thotë: “Ja ku ësht’ ujë; çfarë gjëje më ndalon të pagëzonem?”
37 (Edhe Filippi tha: “Ndë beson me gjithë zëmërë, munt të bënetë .” Edhe ay u përgjeq e tha: “Besonj se Jisu Krishti ësht’ i bir’ i Perëndisë).
38 Edhe urdhëroj të qëndronjë qerreja; edhe sbritnë të dy nd’ ujët, edhe Filippi edhe i dredhuri; edhe e pagëzoj.
39 Edhe kur duallnë nga ujëtë, Frym’ e Zotit rrëmbeu Filippinë, edhe i dredhuri s’e pa më, po shkonte udhësë ti tuke gëzuarë.
40 Edhe Flippi u gjënt nd’ Azot, edhe mbë të shkuarë epte zën’ e mirë ndëpër gjithë qytetet, gjersa erdhi ndë Qesari.
Krie e tetëtë
1 E Savllosë i pëlqen vreil’ e tij. E u bë atë ditë një ndjekëjë e madhe kondrë Qishësë që qe ndë Ierusalim. E u përhapnë gjithë ndëpër fshatëra të Iudheësë e të Samariësë, përveçme Apostojet.
2 Ma njerëz me frikë të Perndisë bënë ksodhn’ e Stefanit, e bënë shumë të qarë mbë të.
3 E Savllua prishte Qishënë tuke hirë shtëpi mbë shtëpi e tuke zbranisurë burra e gra, e i vij ndë hapsanë.
4 Ata ndonëse qenë përhapurë, vijnë nga një vënd mbë tjatër, tuke dhidhaksurë fjalënë.
5 E Filippoi si vate ndë qutet të Samarisë, u dhidhaks ature Krishtinë.
6 E turma gjithë mbaijnë vesh me një zëmërë mb’ato që thuheshnë nga Filippoi, tek digjoijnë ata e tek shihnë thavmëtë që bën.
7 Sepse nga shumë që kishnë Shpirtëra të pëgëra dilë ata tuke thirrturë me zë të madh. E shumë të mbajturë e të çalë u shëruanë.
8 E u bë gaz i madh nd’ata të qutetit.
9 Ma një njeri që quhej Simon, gjëndej mb’atë qutet që bën magjira, e gënjen filin’ e Samariësë, tuke thënë vetëhen’ e tij se është një i madh.
10 Mb’atë digjoijnë gjithë i madh e i vogëlë, e thoshnë: Kij është ajo fuqi e madhe e Perndisë.
11 E i digjoijnë atij, sepse shumë kohë i kish nxjerë ata nga mëntë me magjira të tij.
12 Ma kur besuanë te Filippoi, që vangjelis për mbretëri të Perndisë edhe për ëmër të Iisu Hristoit, pagëzonishnë burra e gra.
13 Edhe ai Simoni besoi, e si u pagëzua, u bashkua me Filipponë. E si shih nishanet’ e thavmëtë të mëdha që bënejnë, çuditej.
14 E si digjuanë apostojtë që qenë ndë Ierusalim, që dheksi fjalën’ e Perndisë Samaria, dërguanë mb’ata Petronë edhe Ioannë.
15 E poqë vanë, u lutnë për këta që të mirrë Shpirt Shënjt.
16 (Sepse nuk’ ish edhe zbriturë mbë ndonjë nga ata, po vetëmë qenë pagëzuarë nd’ëmër të Zotit Iisuit).
17 Atëherë vijnë duartë mbi ta, e mirrë Shënjt Shpirt.
18 E si pa Simoni që me të vënë të duarvet s’apostojet ipetë Shënjt Shpirt, u pru ature asprë.
19 E u tha: Ëmëni edhe mua këtë eksusi, që mbë këdo të vë duartë sipër, të marrë Shënjt Shpirt.
20 Edhe Petrua i thot’ atij: Ergjëndi it le të humbasë me tij bashkë, sepse mëndove që dhurëtia e Perndisë blihetë me asprë.
21 Ti s’ke pjesë as shoqëri ndë këtë punë, sepse zëmëra ote nuk’ ësht’ e drejtë përpara Perndisë.
22 Bën adha metani nga këjo e keqia jote, e lutju Perndisë ndë ndodhtë që të të ndëjenetë marrëzia e zëmërësë sate.
23 Sepse unë të shoh ti që je plot me vërer të pikëtë, e ndë të lidhurë t’adhiqisë.
24 E u përgjegj Simoni, e u tha: Lutuni juvet Zotit për mua që të mos vijë mbi mua ndonjë nga këto që thatë.
25 E ata si dhanë martiri e dhidhaksnë fjalën’e Zotit, u kthenë ndë Ierusalim, e ndë shumë fshatëra të Samaritet rrëfienë Ungjillë.
26 E Ëngjëll’ i Zotit i foli Filippoit, e i tha: Ngreu mbë këmbë, e hajde prej Mesimvrisë, mb’udhë që zbret nga Ierusalimi ndë Gazë. Këjo është shkretëtirë.
27 E u ngrë e vate. E ja një njeri nga Ethiopia, hadëm, që qe shumë i vëjierë mbanë Kandhakësë, mbretëreshës’ Ethiopëvet, ai kish mbë dorë gjithë gjën’ e asaj; e kish ardhurë për të falë ndë Ierusalim.
28 E kthenej ndënjurë mbë koçi, e dhiavas profitnë Isaianë.
29 E i thotë Filippoit Shpirti: Shko përpara e afërou kësaj koçiet.
30 E si u lëshua Filippoi me vrap, e digjoi atë që dhiavas profitnë Isaianë, e i tha: Vallë, kupëton ato që dhiavas?
31 Edhe ai i tha: Qish mund, ndë mos më dëftoftë mua ndonjë? E ju lut Filipoit të hipën e të rrij bashkë me të.
32 E cop’ e kartësë që dhiavas qe këjo: Posi dashi u pru për të therturë, e posi qengj që rri pa zë përpara atij që e qeth atë, ashtu nukë hapi gojën’ e tij.
33 Ndë të tapinosurë të tij ju ngre gjuqi i tij. E të lerët’ e tij cili mund ta ksijisjë? Sepse është ngrijturë nga dheu jet’ e tij.
34 Ju përgjegj i dredhuri Filippoit, e i thotë: Të lutem, për cilinë e thotë profiti këtë? Për vetëhe të tij, a për ndonjë tjatër?
35 E Filippoi hapi gojën’ e tij, e nisi nga këjo kartë, e i evangjelisi atij Iisunë.
36 E tek vijnë udhësë, erdhë mbë ca ujë. E thotë i dredhuri: Ja ujë. Ç’më mbodhis mua të pagëzonem?
37 Edhe Filippoi i thotë: Ndë beson me gjithë zëmërë, mund. Edhe ai u përgjegj, e tha: Besoj se Iisui Hristoi është i biri i Perndisë.
38 E porsiti që të qëndron koçia. E zbritnë që të di nd’ujë, edhe Filippoi edhe i dredhuri. E e pagëzoi atë.
39 E poqë duallë nga ujëtë, si Shpirti i Zotit rrëmbeu Filipponë, e më s’e pa atë i dredhuri, e vij tuke gëzuarë udhësë tij.
40 E Filippoi u gjënd nd’Azoto, e mbë të shkuarë dhidhaks Ungjillë ndëpër gjithë qutete ngjera sa arriu ai ndë Qesari.