1 Fisti pra si erdhi ndë anë të ti, pas tri diç hipi ndë Jerusalim nga Qesaria.
2 Edhe kryeprifti edhe të parët’ e Judhenjet që ishinë kundrë Pavlit, u duknë përpara ati.
3 Edhe i luteshinë, tuke lypurë hirë kundrë ati, që të dërgonjë e ta bierë atë ndë Jerusalim, sepse kishinë vënë pritëje që ta vrasënë mb’ udhë.
4 Edhe Fisti u përgjeq, se Pavli ruhetë ndë Qesari, edhe se ay vetë kishte për të vaturë shpejt atie.
5 “Le të sbresënë pra ata që muntnjënë prej jush, - tha, -edhe ndë paçinë gjë kundrë ati njeriu, le ta përflasënë.”
6 Edhe passi ndenji ndër ata më tepërë se dhietë dit, sbriti ndë Qesari, edhe mbë të nesërmët, si ndenji mbë gjykatët, urdhëroj të bihetë Pavli.
7 Edhe ay si erdhi, duallnë përpara ata Judhenjtë që kishinë sbriturë nga Jerusalimi, e thoshinë shumë të përfolura të mëdha kundrë Pavlit, të cilatë s’muntninë t’i provoninë,
8 Sepse ay epte fialë, se: “As mbë nomt të Judhenjet, as mbë hieroret, as mbë Qesarinë bëra ndonjë faj.”
9 Po Fisti passi donte t’u bënjë ëndënë Judhenjet, iu përgjeq Pavlit, e tha: “A do të hipënjç ndë Jerusalim, edhe atie të gjykonesh për këto punëra përpara meje?”
10 Edhe Pavli tha: “Unë kam ndenjurë përpara gjykatësë Qesarit, atie ku duhetë të gjykonem. Unë s’u kam bërë ndonjë faj Judhenjet, sikundrë edhe ti e di fort mirë;
11 Sepse, ndë qoftë se kam faj, a ndë paça bërë ndonjë punë për vdekëje, nuk’ i trëmbem vdekëjesë; po ndë mos qoftë ndonjë gjë nga ato që më përflasënë këta, asndonjë s’munt të më falnjë tek ata; thërres Qesarinë.”
12 Atëhere Fisti si foli me bashkëndenjëjenë, u përgjeq: “Qesarinë thirre ti? Te Qesari do të veç.”
13 Edhe si shkuanë ca dit, riga Agrippë edhe Vernika erthnë ndë Qesari, për të përshëndeturë Fistinë.
14 Edhe si ndenjnë atie shumë dit, Fisti i zuri n’gojesh rigësë punën’ e Pavlit, tuke thënë: “Është një njeri i lidhurë, lënë këtu prej Filikut.
15 Për punë të këti, kur vajta ndë Jerusalim, u duknë përpara meje kryepriftërit’ edhe pleqt’ e Judhenjet, e lypnë gjyq kundrë ati të vritetë;
16 Të cilëvet u përgjeqç, se nuk’ është zakon ndër Romanëtë të vritetë ndonjë njeri për hirë, pa pasurë përpara faqesë ay që përflitetë ata që e përflasënë, edhe pa mos dhënë ati kohë t’ apë fialë për fajin’ e ti.”
17 Passi u mbëlothnë pra ata këtu, pa mënuarë fare mbë të nesërmet ndenja mbë gjykatët, edhe urdhërova të bihetë njeriu.
18 Edhe ata që e përflisninë, si duallnë përpara meje , nukë prunë ndonjë të përfolurë kundra ati nga ato që mendonjam unë.
19 Po kishinë ca të kërkuara kundrë ati për hir-lutëjen’ e tyre, edhe për një farë Jisuj që kishte vdekurë, për të cilinë Pavli thoshte se rron.
20 Edhe unë, passi s’dinjam se ç’të bënj për një të tillë kërkuarëje, thashë: Ndë dashtë të vejë ndë Jerusalim, edhe të gjykonet’ atie për këtë.
21 Po Pavli passi thirri të ruhetë për të gjykuarë te Perandori, urdhërova të ruhet’ ay, gjersa ta dërgonj te Qesari.”
22 Edhe Agrippa i tha Fistit: “Desha edhe unë ta dëgjonj atë njeri.” Edhe ay tha: “Nesërë do ta dëgjonjç.”
23 Edhe mbë të nesërmet, kur erdhi Agrippa edhe Vernika me shumë madhështi, edhe hynë ndë vënt të dëgjuarëjesë bashkë me kryemijësit’ e me njerëzit’ e mëdhenj të qytetit, Fisti urdhëroj, e u pru Pavli.
24 Atëhere Fisti thotë: “O riga Agrippë, edhe gjithë sa jeni këtu bashkë me ne, e shihni këtë njeri , për të cilinë gjithë shumica e Judhenjet më folnë edhe ndë Jerusalim edhe këtu, tuke bërtiturë se ay nukë duhetë më të rronjë.
25 Po unë pasi gjeta se s’kishte punuarë gjë për vdekëje, edhe ay vetë thirri Perandorinë, e pashë me udhë ta dërgonj.
26 Për të cilinë s’kam ndonjë gjë të vërtetë t’i shkruanj tim Zoti; përandaj e prura përpara jush, edhe më fort përpara teje, o riga Agrippë, që të kem se ç’të shkruanj; passi të pyetetë prapë.
27 Sepse më duketë punë pa mënt të dërgonj një njeri të lidhurë, pa mos shënuar’ edhe punëratë që përflitetë.”
Krie e njëzetepesëtë
1 E Fistua si hiri nd’Eparhi, pas tri ditet vate nga Qesaria nd’Ierusalim.
2 E u duknë përpara tij i pari i priftëret edhe të parët’ e çifutet kondrë Pavllosë, e i lutishnë atij.
3 E i kërkoijnë hir kondr’ atij, që të dërgojë ta bjerë atë nd’Ierusalim, e i bëjnë atij pusi ta vrisnë atë mb’udhë.
4 Ma Fistua u përgjegj që të ruhetë Pavllua ndë Qesari, se edhe ai do të vejë shpejt.
5 Ata dha nga jush, u tha, që mundëjënë të vijënë, le të zbresënë bashkë me mua, e ndë kanë gjë me këtë njeri, le ta kallëzojënë.
6 E si qëndroi mb’ata më tepër se dhjetë dit, zbriti ndë Qesari, e të nesërmenë si ndënji mbë fron porsiti të bijnë Pavllonë.
7 E si e prunë atë, e pështuallë ata çifut që patnë ardhurë nga Ierusalimi, e thoshnë shumë e të mëdha katigorira kondrë Pavllosë, po s’mundnë t’i dëftoijnë të vërteta.
8 Se ai përgjegjej e thosh, që as mbë nom të çifutet, as nd’Iero, as mbë Qesarinë bëri ndonjë faj.
9 Ma Fistua, si duaj të ju bën çifutet hatërë, ju përgjegj Pavllosë, e i tha: Do ti të viç nd’Ierusalim, e atje të gjukoneç për këto përpara meje?
10 Ma Pavllua tha: Unë rri përpara gjuqit së Qesarit, atje duhetë të gjukonem unë, çifutet s’u fëjeva gjë, sikundr’ e di ti fort mirë.
11 Sepse ndë bëra të shtrëmbërë, a ndë bëra punë për vdekëjë, nuk’ i trëmbem vdekëjësë. Ma ndë mos është ndonjë nga këto që më kallëzojënë këta mua, s’ka ndonjë urdhër të m’apë dhuratë mbë ta. Thërres Qesarinë.
12 Ahiere Fistua si kuvëndoi me kshill, u përgjegj: Qesarinë thirre? Te Qesari do të veç.
13 E si shkuanë ca ditet, mbreti Agripa edhe Verniqea erdhë ndë Qesari të hjeretisnë Fistonë.
14 E si u suallë shumë dit atje, Fistua i kuvëndoi mbretit për Pavllonë, e i tha: Është një njeri lënë ndë hekura nga Filiksi.
15 Për këtë kur vajta unë nd’Ierusalim, më duallë përpara të parët’ e priftëret edhe pleqt’ e çifutet, e kërkoijnë që të dëmëtonej ai.
16 E u përgjegjçë mb’ata, se s’ësht’ adet ndë Romanë që të dëmëtonetë me vdekëjë ndonjë njeri, pa dhe pasurë i kallëzuari përpara tij ata që e kallëzojënë, e pa dhënë kohë të përgjegjetë për faj të tij.
17 E si erdhë ata këtu, pa bënë ndonjë të mënuarë, ditën’ e nesërme si ndënja ndë Gjuq, porsita të bijnë njerinë.
18 Për këtë duallë përpara ata që e kallëzoijnë, e nukë prunë ndonjë faj nga to që mendoneshë unë.
19 Po kishnë ca marazara kondr’ atij për besë të ture, edhe për një Iisu që pat vdekurë, e që Pavllua thosh për të se ësht’ i gjallë.
20 E si nukë dijë se ç’të bëjë për një të tillë qartë, thoshë unë, ndë duaj të vej nd’Ierusalim e atje të gjukonej për këto punëra.
21 Ma kur thirri Pavllua të ruhetë për të gjukuarë ndë gjuq t’Avgustoit, porsita ta ruaijnë atë, ngjera sa ta dërgoj atë ndë Qesari.
22 E Agripa i tha Fistosë: Dojë ta digjojë edhe unë këtë njeri. Edhe ai: Nesër, i thotë, do ta digjoç atë.
23 E ditën’ e nesërme erdhi Agripa edhe Verniqia me shumë të fandaksurë, e hinë tek bënetë gjuqia, bashkë me Hiliarhëtë, e me ata njerëz që qenë të parë ndë qutet, e si porsiti Fistua, e prunë Pavllonë.
24 E Fistua thotë: O mbret Agripë, edhe gjithë njerëzitë që jini këtu me ne bashkë, ju e shihni këtë njeri që kondr’ atij gjithë turm’ e çifutet bënë vaj mbë mua edhe nd’Ierusalim edhe këtu tuke thirrturë që s’ësht’ e udhësë të rrojë ai më.
25 Po unë si kupëtova që s’pat bërë ai ndonjë faj për vdekëjë, e si thirri edhe ai Qesarinë, m’u duk e udhësë ta dërgoj atë.
26 E për punë të këtij nukë kam ç’të vërtetë t’i shkruaj Zotit, e andaj e pruva atë përpara juvet, edhe më tepër përpara teje, o mbret Agripë, që si ta pietjëjëmë, të kem ç’t’i shkruaj.
27 Sepse më duketë pun’ e pamënd të dërgoj një njeri lidhurë e të mos shkruaj edhe fajetë që janë kondr’ atij.