1 Edhe pas pesë diç sbriti Anania kryeprifti bashkë me pleqt, edhe me një farë fialori që qjuhej Tertyl, të cilëtë duallnë përpara qivernitarit kundrë Pavlit.
2 Edhe si u thirr, Tertyli zuri të përflasë, tuke thënë:
3 “Neve kemi shumë prej teje, o i pushteçim Filik, edhe bënenë punëra të mëdha te kyj komp prej paramëndëjesë sate, edhe përherë e mbë çdo vënt i presëmë me shumë të falurë ndersë.
4 Po që të mos të të mundonj tepërë, të lutem të na dëgjonjç pak fialë me butësirënë tënde.
5 Sepse e gjetëm këtë njeri se është murtajë, edhe shtynë të gjithë Judhenjtë që janë ndëpër botënë, të ngrenë krye, edhe ësht’ i pari eresisë Nazoreaset,
6 I cili deshi të ndyrnjë edhe hierorenë; edhe neve e zum, edhe deshëm ta gjykojmë pas nomit tënë.
7 Po erdhi Lysia kryemijësi, edhe na e rrëmbeu prej duarsh me pahir.
8 Edhe urdhëroj ata që e përflasënë të vinjënë te ti; ti vetë si ta pyeç do të munç të marrç vesh për këto të gjitha që e përflasëmë.”
9 — Rrëfyenë bashkë me atë edhe Judhenjtë, tuke thënë, se këto janë kështu.
10 Atëhere Pavli, passi i bëri shenje qivernitari të flasë, u përgjeq: “Passi e di, se ke shumë viet që je gjyqtar te kyj komp, ap fialë për vetëhenë time me zëmërë të gëzuarë.
11 Sepse munt të marrç vesh, se nukë janë më tepërë se dymbëdhietë dit, që kur se hipa ndë Jerusalim që të falem.
12 Edhe as ndë hieroret më gjetnë tuke kuvënduarë me ndonjë njeri , a tuke ngriturë mbë këmbë gjëndëjenë, as ndëpër sinagogjit, as ndë qytet.
13 As munt të provonjënë ato fialë që më përflasënë ndashti.
14 Po rrëfenj këtë të ti, se pas udhësë, që këta i thonë eresi, kështu lus Perëndin’ e atërëvet mi, tuke besuarë gjith’ atyre që janë shkruarë ndë nomt edhe ndë profitërit.
15 Edhe kam shpëresë mbë Perëndinë, të cilën’ edhe këta vetë e presënë, se do të bënetë të ngjallurë prej së vdekurish, të drejtëve e të shtrëmbërve.
16 Edhe për këtë unë po mundoj vetëhenë time, që të kem përherë ndërgjegjëje pa faj te Perëndia edhete njerëzitë.
17 Edhe tashi pas shumë vieç erdha t’i bënj elejmosina kombit tim, edhe të bie dhurata.
18 Edhe ndër mest këtyreve ca Judhenj nga Asia më gjetnë qëruarë ndë hieroret, jo me gjëndëje, as me trazyrë;
19 Të cilëtë duhej të dilinë përpara teje e të më përflisninë, ndë kishinë gjë kundrë meje.
20 A këta vetë le të thonë, ndë paçinë gjeturë ndojë të shtrëmbëtë tek unë, kur dolla përpara bashkëndenjëjesë,
21 Veç ndë qoftë për këtë zë vetëmë, që thërrita tuke ndenjurë ndër mest atyreve, se: Unë po gjykonem prej jush sot për të ngjalluritë prej së vdekurish.”
22 Edhe Filiku (si dëgjoj këto), urdhëroj të vinjënjë një ditë tiatërë, sepse i dinte fort mirë punërat’ e kësaj udhe, edhe tha: “Kur të sbresë Lysia kryemijësi, do të marr vesh mirë punëratë tuaja.”
23 Edhe urdhëroj kryeqindësinë të ruhetë Pavli, edhe të ketë të prëjturë, edhe të mos ndalë ndonjë prej të tijvet t’i shërbenjënë, a të vinjënë tek ay.
24 Edhe pas ca ditsh erdhi Filiku bashkë me gruan’ e ti Dhrusillënë, që ishtë Judheonjë, dërgoj e thërriti Pavlinë, edhe dëgjoj nga ay për besën’ e Krishtit.
25 Edhe ay kur po fliste për drejtëri e për të përmbajturit’ e vetëhesë, edhe për gjyqinë që ka për të ardhurë, Filikut i hyri frikë, e u përgjeq: “Tashi shko, edhe kur të kem kohë, do të dërgonj të të thërres prapë.”
26 Edhe shpërente, se Pavli do t’i epte asprë, që ta lëshonjë; përandaj dërgonte edhe e thërriste dëndurë, edhe fliste më atë.
27 Po passi u mbushnë dy viet, Porqiu Fisti erdhi ndë këmbët të Filikut; edhe Filiku donte t’u bënjë ëndënë Judhenjet, e la Pavlinë lidhurë.
Krie e njëzetekatërtë
1 E pas pesë ditet zbriti Anania, i pari i priftëret, bashkë me pleq, edhe me një ritor Tertillo, e këta duallë te Igjemoni kondrë Pavllosë.
2 E si u thirr edhe ai, nisi Tertillua të kallëzon, e të thosh:
3 O i larti Filik, shumë paq kemi me anë tënde, e me punëra që bëre tij ndë këtë fili, me urtëci tënde, tekdo, e ndë çdo vënd, e e njohmë me efharisti.
4 Ma të mos të të mënoj tij shumë, të lutem të digjoç pak fjalëtë me të butë tat.
5 Gjem këtë njeri të molepsurë, që anangas gjithë çifutë të ngrenë krie ndëpër gjith’ anë; e është i pari i eresit së Nazarinovet.
6 Kij deshi të pëgën edhe Ieronë, e e zum këtë e deshm ta gjukojëm sikundr’ është nomi inë.
7 Ma shkoi Lisia Hiliarhu, e na e rrëmbeu nga duartë me pahir.
8 E urdhëroi të vijnë tek teje ata që e kallëzojënë. E nga ai mund tij me të pieturë të mpsoç gjith’ ato që e kallëzojëmë atë nevet.
9 E bashkë me atë kishnë një kshill edhe çifutë, e thoshnë: Këto ashtu janë.
10 E Pavllua, si i bëri noimë Igjemoni të flit, u përgjegj, e tha: Si e di që urdhëron ti këtë fili që shumë motet, përgjegjem për vetëhe time me zëmërë të gëzuarë.
11 Sepse mund ta mpsoç tij se s’janë më shumë se dimbëdhjetë ditët që kur arçë nd’Ierusalim për të falë.
12 E as nd’Iero më gjenë të kuvëndojë me njeri, as të mbëjedh turmë njerëz, as ndë sinaguaj, as ndë qutet.
13 As mundjënë të m’i bëjënë sipër ato që më kallëzojënë ndashti.
14 Unë të mollojis tij këtë që sikundr’ është këjo udhë (e besësë) që thonë këta eres, kështu lëvdoj Perndin’ e baballarëvet, me të besuarë mbë gjith’ ato që janë shkruarë ndë nom edhe ndë profitë.
15 E kam shpëresë te Perndia, atë që edhe këta presënë, të gjallturit’ e së vdekuret, të së drejtëvet edhe të së shtrëmbëret.
16 E mbë këtë nxitoj edhe unë të kem kurdo Shpirtinë të qëruarë përpara Perndisë, edhe përpara njerëzet.
17 E pas shumë vitet pastaje, arçë nd’Ierusalim të bëjë eleimosinetë e mblatatë ndë fili time.
18 E ndë mes të këture punëravet më gjenë të qëruarë nd’Iero, jo me botë, as me nakatosi, ca çifut nga Anatolia.
19 E ata duhej të qenë këtu përpara teje, e të më kallëzoijnë ndë kanë gjë kondrë mua.
20 A vetë këta le të thonë ndë gjenë tek unë ndonjë adhiqi, kur qëndrova unë ndë mes të mbëjedhëjësë.
21 Përveçme kësaj fjalet vetëmë që qëndrova ndë mes të ture, e thirra, se: unë sot gjukonem prej jush për të ngjallturit’ e së vdekuret.
22 E si digjoi këto Filiksi, i reshti ata, sepse e dij më hollë këtë punë, e u tha: Kur të zbresë Hiliarhu Lisiu, do t’i digjoj punëtë tuaj.
23 E porsiti Ekatondarhnë ta ruan Pavllonë, ma ta vështron më mirë e të mos mbodhis ndonjë nga të tijtë ta shërben atë, a të vin tek ai.
24 E si shkuanë ca dit, erdhi Filiksi bashkë me gruan’ e tij Dhrusilënë, që qe Çifute, e dërgoi e thirri Pavllonë, e digjoi prej si për besë të Krishtit.
25 E tek kuvëndon ai për të drejtë e për vergjëri, e për gjuq që do të vijë, i hiri frikë Filiksit, e tha: Hajde ndashti, e kur të kem kohë do të dërgoj të të thërres tij.
26 Edhe kish tharos se Pavllua do t’i ip ati asprë, që ta lëshon atë, e andaj po e thërrit më nëndurë, e kuvëndon me të.
27 E si u sosnë di vjet, la Filiksi mbë këmbë të tij Porqio Fistonë. E si duaj Filiksi t’u bën hatërë çifutet, la Pavllonë lidhurë.