1 Edhe pas këtyre Pavli si iku nga Athina, erdhi ndë Korinthë;
2 Edhe gjeti një farë Judheu që qjuhej Aqyllë, lindurë ndë Pont, e ardhurë rishtazi nga Italia, me gruan’ e ti Prisqillënë (sepse Kllavdhiu kishte urdhëruarë të ikënjënë gjithë Judhenjtë nga Roma), edhe erdhi tek ata.
3 Edhe sepse kishinë të dy një mieshtëri, mbeti përanë atyreve edhe punonte; sepse e kishinë mieshtërinë të bënjënë tenda.
4 Edhe fliste ndë sinagogjit çdo të shëtunë, edhe u mbushte mëndëjenë Judhenjet edhe Grekëvet.
5 Edhe Sila e Timotheu kur sbritnë nga Maqedhonia, Pavlit i shtëngonej shpirti, e epte martiri te Judhenjtë, se Jisuj është Krishti.
6 Po ata passi i dilninë kundrë edhe vllasfimisninë, shkundi rrobet’ e tia, e u tha atyre: “Gjaku juaj qoftë mbi krye tuaj; unë jam i kulluarë; që tashti e tutje do të vete ndëpër kombet.”
7 Edhe si iku së andejmi, erdhi ndë shtëpi të një farë njeriu që qjuhej Just, i cili druante Perëndinë, edhe shtëpia e ati ishte ngjiturë për krahë me sinagogjinë.
8 Edhe Krispi i pari sinagogjisë i besoj Zotit me gjithë shtëpin’ e ti; edhe shumë vetë nga Korinthianëtë tuke dëgjuarë besonin’ edhe pagëzoneshinë.
9 Edhe Zoti i tha Pavlit natënë nd’ ëndërrë: “Mos u frikëso, po folë, edhe mos pusho;
10 Sepse unë jam bashkë me tyj, edhe asndonjë nukë do të vërë dorë mbi tyj, që të të bënjë keq; sepse kam shumë llaus ndë këtë qytet.”
11 Edhe ndenji atie një vit e gjashtë muaj, tuke mësuar’ atyre fialën’ e Perëndisë.
12 Edhe Gallioni kur ishte prokonsull i Ahajsë, Judhenjt’ u ngritnë me një zemërë kundrë Pavlit, edhe e prunë ndë gjykatë,
13 Tuke thënë se: “Ay u mbush mëndëjenë njerëzet t’i lutenë Perëndinë kundrë nomit.”
14 Edhe Pavli kur do të hapte gojënë, Gallioni u tha Judhenjet: “Nd’ ishte ndonjë punë pa udhë a ndonjë pun’ e ligë, o Judhenj, do t’u dëgjonjam juve me udhë.
15 Po ndë qoftë ndonjë të kërkuarë për fialë e për emëra e për nomnë tuaj; vështroni ju; sepse unë s’dua të bënem gjyqtar i këtyre punërave .”
16 Edhe i sboi nga gjykata.
17 Edhe gjithë Grekëtë zunë Sostheninë, të parin’ e sinagogjisë, edhe e rrihninë, përpara gjykatësë. Edhe Gallioni s’kishte kujdes as për ndonjë nga këto.
18 Edhe Pavli, passi priti edhe ca dit mjaft, u la shëndet vëllezëret, edhe lundroj për Syri, edhe bashkë me atë Prisqilla edhe Aqylla, passi rroj kryetë ndë Qenhre; sepse e kishte folurë.
19 Edhe erdhi nd’ Efesë, edhe la ata aty, po ay vetë hyri ndë singagogjit, e fliste me Judhenjtë.
20 Edhe iu lutnë të mbesë më shumë kohë përanë atyreve, po ay nukë desh.
21 Po u la shëndet atyre, e tha: “Pa fialë duhetë të bënj të kremtenë që vien ndë Jerusalim, edhe do të këthenem përsëri te ju, ndë dashtë Perëndia.” Edhe lundroj prej Efesësë.
22 Edhe si dolli mbë tokë ndë Qesari, hipi ndë Jerusalim , edhe si përshëndeti qishënë, sbriti ndë Antiohi.
23 Edhe passi ndenji ca kohë atie, dolli e shkonte me radhë ndëpër gjithë vëndin’ e Gallatisë edhe të Frygjisë, tuke forcuarë gjithë nxënësitë.
24 Edhe një farë Judheu që qjuhej Apollo, lindurë nd’Aleksandhri, i cili ishte njeri i ditur’ edhe i fortë ndë shkronjatë, erdhi ndë Efesë.
25 Kyj ishte mësuarë nd’ udhë të Zotit, edhe i nxehej shpirti, e fliste e mësonte punërat’ e Zotit shtrënguarshim, tuke njohurë vetëmë pagëzimin’ e Joannit.
26 Edhe kyj zuri të flasë me sy hapurë ndë sinagogjit. Edhe Aqylla e Prisqilla; kur e dëgjuan’ atë, e muarnë me vetëhe, e i dëftyen’ udhën’ e Perëndisë më shtrënguarshim.
27 Edhe ay passi donte të shkonjë nd’ Ahai, vëllezërit’ u shkruanë nxënëset e i shtyninë ta presënë; i cili, kur erdhi, u ndihu shumë atyreve që kishinë besuarë me anë të hirit.
28 Sepse me shumë fuqi ua sbulonte Judhenjet ndër sy të botësë, tuke dëftyerë me anë të shkronjavet, se Jisuj është Krishti.
Krie e tetëmbëdhjetëtë
1 E pastaje si iku Pavllua nga Athina, vate ndë Jordhezë.
2 E si gjeti një çifut që quhej Aqillë, i lerë ndë Pondo, që atëherë pat ardhurë nga Italia, edhe Prisqillënë gruan’ e tij (sepse Kllavdhioi pat dhënë urdhër të ndiqejnë gjithë çifutë nga Romi), u bashkua me ta.
3 E sepse patnë një zanat me të, ndënji ndë shtëpi të ture, e punon, sepse zanati i ture ish të bëijnë çadëre.
4 E dhidhaks ndë Sinaguaj çdo të Shëtunë, e i mund çifutë edhe Elinëtë.
5 Ma kur erdhë nga Maqedhonia, Silla edhe Timotheoi, i zihej Pavllosë frima, tuke dëftuarë me martiri çifutet që Iisui është Hristoi.
6 E kur rrijnë ata kondrë, e vllasfimisnë, shkundi ai rrobat’ e tij, e u tha ature: Gjaku juaj mbi kokë tuaj. Unë jam i pafaj. Që sot di e tutje do të vete ndë filira të tjera.
7 E si u ngre ateje, vate ndë shtëpi të njëit që quhej Iusto e që kish frikën’ e Perndisë. Shtëpi e këtij qe krah mbë krah me sinaguaj.
8 E Krispua, i pari i sinagojit besoi mbë Zotnë me gjithë fëmijë të tij. Edhe shumë prej Jordhezësë me të digjuarë, besoijnë e pagëzonishnë.
9 E natënë nd’ëndërrë i tha Pavllosë Zoti: Mos u trëmb, po folë e mos pusho.
10 Se unë jam bashkë me ti, e ndonjë do të mos vërë dorë mbë ti, të të bëjë ti të keq, sepse është shumë llao im ndë këtë qutet.
11 E qëndroi një motëmot e gjashtë muaj, tuke dhidhaksurë mb’ata fjalën e Perndisë.
12 Ma kur u bë Galioni Kushullë nd’Ahai, u ngrenë gjithë Çifutë mbë këmbë me një zëmërë kondrë Pavllosë, e e shpunë atë ndë gjuq.
13 E thoshnë: Kij bën njerëzitë të falenë Perndisë sikundrë s’është shkruarë ndë nom.
14 E tek duan Pavllua të hap gojënë e të flit, u tha Galioni çifutet: Të qe ndonjë zarar a ndonjë faj i madh, o çifut, dojë t’u durojë juvet sikundrë ësht’ e udhësë.
15 Ma ndë janë qartëra për fjalë e ëmëre rrotullë nomit suaj, shihnie juvet, se unë nukë dua të bënem gjukatas i këture punëravet.
16 E i zboi ata nga gjuqi.
17 Ma Elinëtë si zunë Sostenë, të parin’ e sinagojit, e rrihnë përpara gjuqit. E Galioni s’vij ndonjë silloi për këto.
18 E Pavllua si priti edhe njallaj dit, u la shëndet vëllazëret, e bëri plëhurë për Sirië. Edhe bashkë me të edhe Prisqilla edhe Aqilla, si rruajti kokënë ndë Qehre, se pat lënë leshtë me të taksurë.
19 E Pavllua u katandis nd’Efeso, e ata i la atje. E ai hiri ndë sinaguaj, e filloniqis me çifut.
20 E ata i lutishnë të mbetej mbanë ture më shumë kohë, po ai nukë sterksi.
21 Po i la me shëndet, e u tha: Duhetë patjatër të krëmptenë që vjen, ta bëj nd’Ierusalim. E pagjene, ndë dashtë Perndia, do të kthenem ndër ju. E bëri plëhurë nga Efesa.
22 E si u zbarkua ndë Qesari, u nis e vate të hjeretis qishënë, e pastaje zbriti nd’Antiohi.
23 E si bëri ca kohë atje, dolli, e vij me radhë ndëpër vënd të Gallatisë edhe të Frigjisë, e stereos gjithë mathitejtë.
24 E një çifut që quhej Apollo, i lerë nd’Aleksandhri, njeri i fjalësë e i dijturë ndë kartëra, katandisi nd’Efeso.
25 Kij ish dhidhaksurë udhën’ e Zotit, e me shpirt të ngrohëtë flit e dhidhaks me shumë të shtrejtë punët’ e Zotit, ndonëse dij vetëmë pagëzimn’ e Ioannit.
26 Kij adha nisi të kuvëndon faqeza ndë sinaguaj. E si e digjuanë atë Aqilla edhe Prisqilla, e muarrë atë me vetëhe, e ja ksijisnë atij më hollë udhën’ e Perndisë.
27 E kur duan ai të shkon nd’Ahai, e nxituanë edhe vëllazëritë, e u shkruanë kartëra mathitivet, që ta prisn’ atë. E ai si vate u bëri shumë të mbrodhurë ature që patnë besuarë me anë të dhurëtisë.
28 Sepse shumë fort i qërton çifutë faqeza, tuke dëftuarë nga kartëratë se Iisui është Hristoi.