1 Edhe ndë qishët që ishte ndë Antiohi ishinë ca profitër’ e mësonjës, Varnava edhe Simeoni që qjuhej Niger, edhe Lluqiu Qyrineasi, edhe Manajni që ishte rriturë bashkë me Irodhinë katrurdhëratësinë, edhe Savlli.
2 Edhe ata tek ishinë tuke i shërbyerë Zotit, edhe tuke agjëruarë, Frym’ e Shënjtëruarë tha: “Më ndani veç Varnavën’ edhe Savllinë për atë punë që i kam thërritur’ ata.”
3 Atëhere si agjëruan’ e u falnë, edhe vunë duartë mbi ata, i lëshuanë.
4 Këta pra passi u dërguanë nga Frym’ e Shënjtëruarë, sbritnë ndë Selefqi, edhe prej andyj lundruanë për Qyprë.
5 Edhe kur erthnë ndë Salaminë, leçisninë fialën’ e Perëndisë ndëpër sinagogjitë të Judhenjet; edhe kishin’ edhe Joanninë shërbëtuar.
6 Edhe si kapëtuan’ ujdhezënë gjer ndë Pafë, gjetnë një farë magjistari profit të rrem Judhe, që e kishte emërinë Var-jisu,
7 I cili ishte bashkë me Sergjinë Pavël prokonsullinë,një burr’ të mënçim. Kyj thirri Varnavën’ edhe Savllinë, edhe kërkoj të dëgjonjë fialën’ e Perëndisë.
8 Po Ellyma, do me thënë magjistari, (sepse kështu këthehet’ emër’ i ati) u dilte kundrë atyre, e kërkonte të këthenjë prokonsullinë nga besa.
9 Po Savlli (që qjuhej edhe Pavël), mbushurë me Frymë të Shënjtëruarë, shtyri sytë mbi atë,
10 E tha: “Oti që je plot me çdo kobim e me çdo punë të ligë, i biri diallit, arëmiku i çdo drejtërie, nukë do të pushonjç tuke prishur’ udhët’ e drejta të Zotit?
11 Edhe ndashti ja dor’ e Zotit tek është mbi tyj; edhe do të mbeteç i verbërë, të mos shohç diellinë gjer mbë një kohë.” Edhe përnjëherë ra mbi atë një miegullë e një errësirë, edhe vinte rrotullë tuke kërkuarë njerës që ta hiqinë për dore.
12 Atëhere kur pa prokonsulli se ç’u bë besoj, e çuditej për mësimin’e Zotit.
13 Pavli pra edhe ata që ishinë rreth ati passi u ngritnë nga Pafa, erthnë ndë Pergë të Pamfylisë; edhe Joanni u nda nga ata, edhe u këthye ndë Jerusalim.
14 Edhe ata passi shkuanë prej Pergësë, erthnë ndë Antiohi të Pisidhisë, edhe si hynë ndë sinagogjit ditën’ e shëtunë, ndenjnë aty .
15 Edhe si u këndua nomi edhe profitërit, të parët’ e sinagogjisë dërguanë tek ata, tuke thënë: “O burra vëllezër, ndë kini ndonjë fialë për të mësuarë llausnë, thoni.”
16 Edhe Pavli si u ngrit, bëri me dorë, e tha:
“O burra Israilitë, edhe ju që i kini frikë Perëndisë, pa dëgjoni.
17 Perëndia i këti llauzit Israilit sgjodhi atëritë tanë, edhe ngriti llauzinë që ishte i huajë ndë dhe të Egjyptit, edhe me krahë të lartë i nxori së andejmi.
18 Edhe gjer mbë një kohë dyzet viet duroj mëndyrët’ e atyre ndë shkretërirët.
19 Edhe passi prishi shtatë kombe ndë dhet të Hanaanit, u ndau atyre me shortë dhen’ e atyreve.
20 Edhe pastaj për katrë qint e pesë-dhietë viet u dha atyre gjyqtarë gjer mbë ditë të profitit Samuill.
21 Edhe pastaj lypnë mbëret, edhe Perëndia u dha atyre Saullinë të birr’ e Qisit, një burr prej farësë Veniaminit, dyzet viet.
22 Edhe si e ngriti prej vëndit, u vuri atyre Dhavidhinë për mbëret, për të cilinë martirisi e tha: “Gjeta Dhavidhinë të birr ’e Jesseut, njeri pas zëmrësë sime, i cili do të bënjë gjithë dashurimet’e mia.”
23 Prej farësë këti, sikundrë ishte zotuarë Perëndia, ngriti mbë Israilinë shpëtimtar Jisunë,
24 Për të cilinë Joanni leçiti përpara mbë gjithë llauzin’ e Israilit pagëzim pendimi, para se të vinjë ay.
25 Edhe Joanni kur po mbaronte udhën’ e ti , thoshte: “Ç’kujtoni se jam unë? Unë nukë jam ay ; po ja te vjen pas meje ay , të cilit unë nukë jam i zoti t’i sgjith këpucën’ e këmbëvet.
26 O burra vellezët, të bijt’ e farës’ Avraamit, edhe sa janë ndër ju që i kanë frikë Perëndisë, mbë ju u dërgua fial’ e këti shpëtimi.
27 Sepse ata që rrinë ndë Jerusalim, edhe të parët’ e atyre, passi nuk’ e njohnë këtë, as fialët’ e profitërëvet që këndonenë çdo të shëtunë, i mbushnë ato , kur e gjykuanë për vdekëje .
28 Edhe ndonëse s’gjetnë asndonjë faj për vdekëje, lypnë prej Pillatit që të vritetë.
29 Edhe passi mbaruanë gjith’ ato që ishinë shkruarë për atë, e sbritnë prej drusë, edhe e vunë ndë varr.
30 Po Perëndia e ngjalli prej së vdekurish.
31 I cili u duk për shumë dit mb’ ata që hipnë bashkë me atë prej Galilesë ndë Jerusalim, të cilëtë janë martirët’ e ati te llauzi.
32 Edhe neve po u apëmë juve zën’e mirë për të zotuarëtë që qe bërë mb’ atërit,
33 Se këtë Perëndia e mbushi mbë ne që jemi bijt’ e atyre, tuke ngjallurë Jisunë; sikundrë është shkruar’ edhe ndë Psallmë të dytë: “Ti je biri im; unë sot të kam piellë.”
34 Edhe se e ngjalli atë prej së vdekurish, që të mos këthenetë më ndë prishëje, ka thënë: “Se unë do t’u ap juve të drejtat’ e Dhavidhit që u zotuashë më besë.”
35 Përandaj edhe ndë një tiatërë Psallmë thotë: “Se nukë do të lësh të drejtinë tënt të shohë prishëje.”
36 Sepse Dhavidhi, passi pati shërbyerë pas ëndësë Perëndisë ndë jetët të ti, fjeti, edhe u vu tek atërit’ e ti, edhe pa prishëje.
37 Po atë që e ngjalli Perëndia, nukë pa prishëje.
38 Qoftë e diturë pra mbë ju, o burra vëllezër, se me anë të këti leçitetë ndëjesë fajesh mbë ju,
39 Edhe prej gjith’ atyre punëravet që nukë munt të dilni të drejtë me anë të nomit Mojsiut, me anë të këti kushdo që beson del i drejtë.
40 Shikoni pra se mos vinjë mbë ju ajo që është thënë nga profitëritë:
41 “Shikoni ju që s’e zini për gjë, edhe çudituni, edhe humbisni; sepse unë do të punonj një punë ndër dit tuaja, një punë që nukë do ta besoni, ndë ua tregoftë ndonjë juve.”
42 Edhe kur po dilninë (nga sinagogjia e Judhenjet), u luteshinë (kombetë) t’u fliten’ edhe atyreve këto fialë të shëtunënë që vien.
43 Edhe si u përnda sinagogjia, shumë vetë nga Judhenjtë edhe nga besëtarët’ e këthyerë vanë prapa Pavlit edhe Varnavësë; të cilëtë tuke folur’ atyre u mbushninë mëndëjenë të mbesënë ndë hirt të Perëndisë.
44 Edhe të shëtunënë tiatërë u mbëloth afro gjithë qyteti të dëgjonjënë fialën’ e Perëndisë.
45 Po Judhenjtë, kur panë gjëndëjenë, u mbushnë me zmir, edhe flisninë kundrë atyre punëravet që thoshte Pavli, tuke folurë kundrë e tuke vllasfimisurë.
46 Atëhere Pavli edhe Varnava folnë me sy hapurë, e thanë: “Mbë ju ishte nevojë më përpara të flitej fiala e Perëndisë; po passi e hithni poshtë, edhe nuk’ e gjykoni vetëhenë tuaj që të bëhi të vëjyerët’ e jetësë pasosurë, ja te po këthenemi ndër kombet;
47 Sepse kështu na ka porositurë Zoti, tuke thënë: ”Të kam vënë për dritë kombesh, që të jesh për shpëtim gjer ndë funt të dheut.”
48 Edhe kombetë, kur dëgjuanë, gëzoneshinë, edhe lavdoninë fialën’ e Zotit; edhe gjithë sa ishin’ urdhëruarë për jetën’ e pasosurë besuanë.
49 Edhe fial’ e Zotit përhapej ndëpër gjith’ atë vënt.
50 Po Judhenjtë shtyninë gratë që druaninë Zonë e ishinë me shenjë, edhe të parët’ e qytetit, edhe ngritnë ndiekëje kundrë Pavlit edhe Varnavësë, edhe i nxuarnë nga sinoret’ e tyre.
51 Po ata shkuntnë pluhurin’ e këmbëvet tyre kundrë atyreve, edhe erthnë ndë Ikoni.
52 Edhe nxënësitë mbusheshinë me gëzim e me Frymë të Shënjtëruarë.
Krie e trembëdhjetëtë
1 E ndë Qishë që ish nd’Antiohi qenë ca profitër edhe dhaskalër, Varnava, e Simeoni që thuhej Nigjer, e Lluqoi nga Qirini, e Manaiu, shoku i Irodhit Tetrarhut, edhe Savllua.
2 E tek shërbeijnë këta Zotnë, e agjëroijnë, thotë Shpirti Shënjt: Shquamëni mua Varnavënë edhe Savllonë ndë punë që i kam thirrë un’ ata.
3 Ahiere si agjëruanë e u falë e vunë duartë mbi ta, i lëshuanë.
4 E këta si dërgonejnë nga Shënjti Shpirt, zbritnë ndë Selefqi, e ateje bënë plëhurë për Qipro.
5 E si vanë ndë Salaminë, dhidhaksnë fjalën’ e Perndisë ndëpër sinagojera të çifutet. E kishnë edhe Ioannë shërbëtuar.
6 E si shkuanë nisinë ngjera ndë Pafo, gjenë atje një magjishtjar pseftoprofet çifut, që quhej Variisu.
7 Kij ish bashkë me Anthipatonë Sergjo Pavllonë, njeri të mënçurë. Kij si thirri Varnavënë edhe Savllonë, kërkoi të digjon fjalën’ e Perndisë.
8 Ma Elima magjishtjari (se kështu ksijisetë ëmër’ i tij) u rrij ature kondrë, e kërkon të mërgon Anthipatnë nga besa.
9 Ma Savllua (që quhetë edhe Pavllo) si u mbush prej Shpirt Shënjt e vështroi mirë mbë të,
10 I tha: O ti që je plot nga çdo gënjeshtrë e nga çdo të rreme, i biri i djallit, armiku i çdo së drejtësë, ti nukë mërcen tuke prishurë udhët’ e Zotit të drejtatë.
11 E ndashti adha ja, dor’ e Zotit mbi tij, e do të mbeteç i verbërë të mos shohç Diellinë ngjera mbë një kohë. E atë çast ra mbi të mjergullë e skotadh, e vin rrotullë e kërkon ta hiqnë prej doret.
12 Ahiere si pa Anthipatoi atë që gjau, besoi, e çuditej mbë dhidhahi të Zotit.
13 E Pavllua me ata që kish me vetëhe, si u ngrenë nga Pafua, erdhë ndë Pergë të Pamfilisë. E Ioanni, si u nda prej suresh, u kthe ndë Ierusalim.
14 E ata si shkuanë nga Perga, vanë nd’Andiohi të Pisidhisë, e si hinë ndë Sinagoj ditën’ e shëtunësë, qëndruanë atje.
15 E pas të dhiavasurit së Nomit edhe të profitëvet, dërguanë të parët’ e sinagojit mbë ta, e u thanë: O njerëz vëllazër, ndë kini juvet fjalë për të porsiturë ndë llao, thoi.
16 E si u ngre Pavllua e bëri nishan me dorë për të pushuarë, tha: O njerëz Israilit, e ju që kini frikën’ e Perndisë, digjoni.
17 Perndia e këtij llaoit së Israilit zgjodhi përinjtë tanë, e ngrijti llaonë kur qe i huaj ndë dhe t’Egjiptosë, e me dorë të lartë i nxori ata nga ajo.
18 E ndë dizet vjet kohë duroi marrëzit’ e ture nd’erimi.
19 E si prishi shtatë milete ndë dhe të Hanaanit, dhen’ e ature e ndau mbë ta me short.
20 E pastaje ngjera mbë katërqind e pesëdhjetë vjet u dha gjukatas ngjera te profiti Samuil.
21 E që ahiere e pastaj kërkuanë mbret, e u dha ature Perndia Saullë të bir’ e Qisit, njeri nga filia e Veniaminit, vitëre dizet.
22 E si e nxori atë, u ngrijti ature për mbret Dhavidhnë që për atë martirisi, e tha: Gjeçë Dhavidhnë të bir’ e Ieseut, njeri mbë zëmërë time. Ai do të bëjë gjith’ ato që dua unë.
23 E nga far’ e këtij nxori Perndia, sikundrë kish taksurë, ndë Israil Sotirë Iisunë.
24 Edhe Ioanni dhidhaksi përpara se të vin ai, pagëzim të metanisë mbë gjithë llao t’israilit.
25 E si e sosi Ioanni udhën’ e tij, thosh: Cili thoi ju se jam unë? Nukë jam unë ai, po ja që vjen pas meje ai, që un’ atij s’jam i zoti t’i zgjidh këpucët’ e këmbëvet.
26 O njerëz vëllazër, të bijt’ e filisë Avraamit, edhe cilido prej jush trëmbetë Perndisë, mbë ju është dërguarë fjala e kësaj sotirisë.
27 Sepse ata që rrinë nd’Ierusalim, edhe të parët’ e ture, sepse nuk’ e njohnë atë, as fjalët’ e profitet që dhiavasjënë të shëtunë për të shëtunë, me të dëmëtuarë të këtij i paguanë.
28 E sepse nukë gjenë ndonjë faj për vdekëjë, kërkuanë nga Pillatua të vritej ai.
29 E si bënë gjith’ ato që ishnë shkruarë për të, e zbritnë atë nga druri e e vunë ndë varr.
30 Ma Perndia e ngjalli atë nga të vdekuritë.
31 Ai u duk për shumë ditet mb’ata që hipnë bashkë me të nga Galilea nd’Ierusalim. Këta janë martirë t’atijtë ndë llao.
32 E navet u dëftojmë juvet të taksuritë që qe bërë ndë baballarë, se Perndia e sosi atë ndë nevet që jemi djelmt’ e ature, sepse ngjalli Iisunë.
33 Sikundrë është shkruarë edhe ndë psallmo të ditë: Biri im je ti, unë sot të polla tij.
34 E qishë ngjalli atë nga të vdekuritë e do të mos kthenetë më ndë të kalburë, kështu tha: Do të bëj të jenë të qëndruara për ju ato q’i taksa Dhavidhit.
35 Andaj edhe ndë tjatër vënd thotë: Do të mos lëç të shohë kalbësirë Shënjti it.
36 Sepse Dhavidhi, si pat punuarë ndë jetë të tij thelimën’ e Perndisë, fleti, e u vu ndë përind të tij, e pa të kalburë.
37 Ma atë që e ngjalli Perndia, kij nukë pa të kalburë.
38 Dijie gjithë juvet, o njerëz vëllazër, që me anë të këtij, dëftonetë ndë ju të ndëjierit’ e fajevet.
39 E nga gjith’ ato që nukë mundë të bëneshitë të drejtë ndë nom të Moisiut, mbë këtë bënetë, cilido që beson, i drejtë.
40 Vështroni dha se mos vijë mbë juvet ajo që është shkruarë ndë profitër.
41 Vështroni juvet që shani, e çuditi, e mos u dukni, se unë bëj një punë ndë dit tuaj, punë që do të mos e besoni juvet, nd’ ua rrëfeftë njeri juvet.
42 E kur dilë nga sinagoji i çifutet, u luteshinë miletetë që t’u thoshnë ature këto fjalë të shëtunë që vjen.
43 E si u lëshua mbëjedhëja, shumë nga Çifutë e nga Prosilitë që qenë të besësë, vanë pas Pavllosë edhe Varnavësë. E këta me fjalë të ture u mbushnë kokënë ature që të qëndroijnë pa luajturë ndë dhurëti të Perndisë.
44 E të shëtunën’ e pastajme, u mbëjodh afër gjithë quteti të digjoijnë fjalën’ e Perndisë.
45 E Çifutë, si panë turmëtë, u mbushnë zili, e thoshnë kondr’ ature që thosh Pavllua tuke vllasfimisurë.
46 Atëherë Pavllua edhe Varnava duallë e thanë me tharos, që e udhësë qe të flitej ndë ju përpara fjala e Perndisë; ma sepse e hidhni atë poshtë, e apofasisni vetëhenë tuaj që s’jini të zotë për jetë të pasosurë, ja, që kthenemi ndë milete.
47 Se kështu na porsiti navet Zoti: U të bëra ti dritë për fili të pabesa, të gjeç ti për sotiri të ture ngjera mb’anë të dheut.
48 Këto si digjuanë filit’ e tjera gëzonishnë, e lëvdoijnë fjalën’ e Zotit, e besuanë gjith’ ata që qenë apofasisurë për jetë të pasosurë.
49 E fjala e Zotit përhapej mbë gjith’ atë vënd.
50 Ma çifutë, ndershuanë gratë që trëmbishnë Perndisë, e të nderçuratë, e të parët’ e qutetit, e ngrijtinë ndjekëjë kondrë Pavllosë edhe Varnavësë, e i nxuarë ata nga sinoret’ e ture.
51 E ata si shkundnë pluhurin’ e këmbëvet së ture përpara ture, erdhë ndë Ikonio.
52 E mathitejtë pa qenë plot gëzim e plot prej Shënjtit Shpirt.