1 Edhe unë, o vëllezër, kur erdha te ju, nukë erdha me lartësirë fiale a diturie, t’u dëftenj juve martirin’ e Perëndisë.
2 Sepse pashë me udhë të mos di tiatërë gjë ndër ju, veç Jisu Krishtinë, edhe këtë të kryqëzuarë.
3 Edhe un’ erdha te ju me dobësirë e me frikë e me shumë të dridhurë.
4 Edhe fiala ime e të leçituritë tim nuk’ u bë me fialë që të mbushnjë mëndëjenë prej diturisë njerëzet, po me të dëftyerë Fryme e fuqie;
5 Që të mos jetë besa juaj prej diturisë njerëzet, po prej fuqisë Perëndisë.
6 Edhe flasmë dituri ndër ata që janë të sosurë, po jo dituri të kësaj jete, as të urdhërtarëvet e kësaj jete, që prishenë;
7 Po flasmë dituri Perëndie me fshehësirë, atë diturin’ e fshehurë që urdhëroj Perëndia përpara jetëvet për lavdinë tonë;
8 Të cilënë nuk’e njohu asndonjë nga urdhërtarët’ e kësaj jete; sepse ndë e kishinë njohurë, nukë do të kishinë kryqëzuarë Zotin’ e lavdisë.
9 Po, sikundrë është shkruarë: “Ato që s’i pa sy, e s’i dëgjoj vesh, e s’hynë ndë zemërë të njeriut, të cilatë Perëndia i bëri gati për ata që e duan’ atë.”
10 Po Perëndia na i sbuloj me anë të Frymësë ti; sepse Fryma vëshgon të gjitha, edhe të thellat’ e Perëndisë.
11 Sepse cili prej njerëzish njeh punët’ e njeriut, përveç frymësë njeriut që është nd’ atë? Kështu edhe punët’ e Perëndisë asndonjë s’i njeh, përveç Frymësë Perëndisë.
12 Edhe neve s’kemi marrë frymën’ e botësë, po Frymënë që është nga Perëndia, që të njohëm’ ato që na ka falurë Perëndia.
13 Për ato edhe flasmë, jo me fialë të mësuara prej diturisë njerëzet, po me fialë të mësuara prej Frymësë Shënjtëruarë, tuke mbarasuarë punëra shpirtërishte me punëra shpirtërishte.
14 Po njeriu si shtësë nukë pret punërat’ e Frymësë Perëndisë; sepse janë marrësi për atë, edhe nukë munt t’i njohë ato ; sepse ato gjykonenë shpirtërisht.
15 Po njeriu i shpirtit i gjykon të gjitha e ay nukë gjykonet’ as prej ndonjërësë.
16 Sepse “cili e njohu mëndëjen’ e Zotit, që ta mësonjë atë?”, po neve kemi mëndëjen e Krishtit.
Krie e ditë
1 E unë kur arçë ndër juvet, vëllazër, erdha jo me fjalë të larta, a me sofi, t’u dëftojë juvet martirin’ e Perndisë.
2 Sepse nukë silloisa të dijë gjë tjatër ndë juvet, përveçe Iisu Hristonë, edhe këtë të mbërthierë ndë Kruq.
3 E unë ndënja mbë juvet me shumë t’unjurë, e me shumë frikë e të dredhurë.
4 E fjala ime, edhe dhidhahia ime qenë jo fjalë të dërtuara me të dijturit’ e njerëzet, po me të dëftuarë të Shpirtit e të fuqisë.
5 Që të mos jetë besa juaj ndë sofi të njerëzet, po ndë fuqi të Perndisë.
6 Nd’ata që janë të tamamtë nevet flasëmë sofi. Ma sofi jo të kësaj jetet, as sofi të arhondëvet të kësaj jetet që prishenë.
7 Po flasëmë sofin’ e Perndisë ndë mistirio, do të thom për atë sofin’ e fshehurë, që pat qënë urdhëruarë nga Perndia pa dhe bërë jetëtë, për lëvdim tënë.
8 Atë sofi nuk’ e njohu ndonjë nga arhondët’ e kësaj jetet, sepse ta kishnë njohurë nukë kishnë mbërthierë ndë Kruq Zotn’ e nderit.
9 Po, sikundr’ është shkruarë: Ato që siu nuk’ i pa, e veshi nuk’ i digjoi, e ndë zëmërë të njeriut nukë hinë, ato i bëri gati Perndia për ata që e duanë atë.
10 Po ndë nevet Perndia i çfaqi me anë të Shpirtit së tij, sepse Shpirti i ksetaks gjithë punëtë, edhe të thellat’ e Perndisë.
11 Sepse cili nga njerëzitë njeh punët’ e njeriut, përveçe Shpirti i njeriut që rri mbë të? Kështu edhe punët’ e Perndisë ndonjë s’i di, përveçe Shpirti i Perndisë.
12 E nevet s’kemi marrë Shpirtin’ e kësaj jetet, po Shpirtinë që është nga Perndia, që të shohëmë punëtë që na janë dhëruarë nevet nga Perndia.
13 Për ato edhe kuvëndojëmë jo me fjalë që dhidhaks sofia e njerëzet, po me fjalë që dhidhaks Shënti Shpirt; e ujdisjëmë punët’ e Shpirtit ndë punëra të Shpirtit.
14 Po njeriu kafshës nukë kupëton punët’ e Shpirtit së Perndisë, sepse për atë janë marrëzi e nukë mund t’i njohë, sepse njihenë me shpirt.
15 Ma njeriu i Shpirtit gjukon për gjithë punëra, e ai nukë gjukonetë nga ndonjë.
16 Sepse kush ka njohurë mëndien’ e Zotit, që të dhidhaksjë atë? E nevet kemi mënd të Krishtit.