1 Përandaj si të lëmë kryet’ e mësimit Krishtit, le të bihemi mbë të kulluarët, pa vënë përsëri themeli pendimi nga punërat’ e vdekura, edhe nga besa mbë Perëndinë,
2 Nga mësimi i pagëzimevet, e nga të vënët e duarvet përsipër, e nga të ngjalluritë prej së vdekurish, e nga gjyqit të p asosurë.
3 Edhe këtë do ta bëjmë, ndë lashtë Perëndia;
4 Sepse është punë që s’bënetë për ata që u ndriçuanë një herë, edhe u ngjëruanë nga dhurëtia qiellore, edhe qenë bërë piesëtarët’ e Frymësë Shënjtëruarë,
5 Edhe u ngjëruanë nga fiala e mirë të Perëndisë, edhe nga fuqiat’ e jetësë që vien,
6 Ndë u rëzofshinë, të përtërihenë përsëri ndë pendim; e të kryqëzonjënë përsëri mbë vetëhet’ të tyre të Birin’ e Perëndisë, edhe ta dëftenjënë me gisht për turpëri.
7 Sepse dheu që pi shinë që bie shumë herë mb’ atë, edhe piell barëra të mirë për ata, që e punonjënë, merr bekim nga Perëndia.
8 Po ndë nxierrtë driza e murriza, ësht’ i paprovuarshim edhe afërë mallëkimit, të cilit e pastajmeja ësht’ të digjetë.
9 Edhe na është mbushurë mëndëja për ju, o vëllezër, se keni më të miratë punëra , që kanë shpëtim, ndonëse flasëmë kështu.
10 Sepse Perëndia nuk’ është i shtrembëtë, që të harronjë punënë tuaj, edhe mundimin’ e dashurisë që dëftyetë mb’ emërit’ t’ ati, kur u shërbyetë shënjtorëvet, edhe u shërbeni atyre .
11 Edhe dëshërojmë që gjithësecili prej jush të dëftenjë po atë nxitim gjer së pastajmi që t’i mbushetë mëndëja pë shpëresënë,
12 Që të mos bëhi të purtuarshim, të bëni prapa atyreve që trashëgonjënë të zotuaratë me anë të besës’ e të zemrësë gjerë.
13 Sepse Perëndia, kur iu zotua Avraamit, pasi s’kishte mbë cilinë më të math të bënte be, bëri be mbë vetëhet të ti,
14 Tuke thënë: “Vërtet tuke bekuarë do të bekonj tyj, edhe tuke shumuarë do të shumonj tyj.”
15 Edhe tuke pasurë zemërë të gjërë, fitoj të zotuarëtë.
16 Sepse njërëzitë bënjënë be për më të madhinë, edhe beja është mb’ ata të mbaruarët’ e çdo kundrëfiale për të vërtetuarë.
17 Mb’ atështu Perëndia si donte të dëftente më tepërë ëndën’ e ti të paluajturënë vëndit mbë trashëgimtarët’ e të zotuarit, vuri mestare benë,
18 Që prej dy punërash të paluajtura vëndit, s’munt të gënjenjë Perëndia, të kemi ngushullim të fortë neve që kemi mrë udhë të mbajmë shpëresënë që kemi përpara;
19 Të cilënë e kemi posi angurë të qëndruarshime e të vërtetuarshime, edhe që hyn mbë më të përbrëndëshmen’ e kurtinësë;
20 Atie ku Jisuj hapi udhënë përpara e hyri për ne, passi u bë kryeprift pë gjithë jetënë, pas taksit Melqisedhekut.
1 Përandaj si të lëmë kryet’ e mësimit Krishtit, le të bihemi mbë të kulluarët, pa vënë përsëri themeli pendimi nga punërat’ e vdekura, edhe nga besa mbë Perëndinë,
2 Nga mësimi i pagëzimevet, e nga të vënët e duarvet përsipër, e nga të ngjalluritë prej së vdekurish, e nga gjyqit të p asosurë.
3 Edhe këtë do ta bëjmë, ndë lashtë Perëndia;
4 Sepse është punë që s’bënetë për ata që u ndriçuanë një herë, edhe u ngjëruanë nga dhurëtia qiellore, edhe qenë bërë piesëtarët’ e Frymësë Shënjtëruarë,
5 Edhe u ngjëruanë nga fiala e mirë të Perëndisë, edhe nga fuqiat’ e jetësë që vien,
6 Ndë u rëzofshinë, të përtërihenë përsëri ndë pendim; e të kryqëzonjënë përsëri mbë vetëhet’ të tyre të Birin’ e Perëndisë, edhe ta dëftenjënë me gisht për turpëri.
7 Sepse dheu që pi shinë që bie shumë herë mb’ atë, edhe piell barëra të mirë për ata, që e punonjënë, merr bekim nga Perëndia.
8 Po ndë nxierrtë driza e murriza, ësht’ i paprovuarshim edhe afërë mallëkimit, të cilit e pastajmeja ësht’ të digjetë.
9 Edhe na është mbushurë mëndëja për ju, o vëllezër, se keni më të miratë punëra , që kanë shpëtim, ndonëse flasëmë kështu.
10 Sepse Perëndia nuk’ është i shtrembëtë, që të harronjë punënë tuaj, edhe mundimin’ e dashurisë që dëftyetë mb’ emërit’ t’ ati, kur u shërbyetë shënjtorëvet, edhe u shërbeni atyre .
11 Edhe dëshërojmë që gjithësecili prej jush të dëftenjë po atë nxitim gjer së pastajmi që t’i mbushetë mëndëja pë shpëresënë,
12 Që të mos bëhi të purtuarshim, të bëni prapa atyreve që trashëgonjënë të zotuaratë me anë të besës’ e të zemrësë gjerë.
13 Sepse Perëndia, kur iu zotua Avraamit, pasi s’kishte mbë cilinë më të math të bënte be, bëri be mbë vetëhet të ti,
14 Tuke thënë: “Vërtet tuke bekuarë do të bekonj tyj, edhe tuke shumuarë do të shumonj tyj.”
15 Edhe tuke pasurë zemërë të gjërë, fitoj të zotuarëtë.
16 Sepse njërëzitë bënjënë be për më të madhinë, edhe beja është mb’ ata të mbaruarët’ e çdo kundrëfiale për të vërtetuarë.
17 Mb’ atështu Perëndia si donte të dëftente më tepërë ëndën’ e ti të paluajturënë vëndit mbë trashëgimtarët’ e të zotuarit, vuri mestare benë,
18 Që prej dy punërash të paluajtura vëndit, s’munt të gënjenjë Perëndia, të kemi ngushullim të fortë neve që kemi mrë udhë të mbajmë shpëresënë që kemi përpara;
19 Të cilënë e kemi posi angurë të qëndruarshime e të vërtetuarshime, edhe që hyn mbë më të përbrëndëshmen’ e kurtinësë;
20 Atie ku Jisuj hapi udhënë përpara e hyri për ne, passi u bë kryeprift pë gjithë jetënë, pas taksit Melqisedhekut.