1 Atëhere vinjënë te Jisuj shkronjësit’ edhe Farisenjtë nga Jerusalimi, e i thonë:
2 “Përse nxënësit’ e tu shkelënë fialënë që kanë lënë pleqtë? Sepse s’lanjënë duart’e tyre, kur hanë bukë”.
3 Po ay u përgjeq e u tha atyre: “Përse edhe ju shkelni porosin’e Perëndisë për fialënë që keni lënë?
4 Sepse Perëndia porositi, tuke thënë: “Ndero t’ët atë, e t’ët ëmë;” edhe: “Ay që flet keq për t’anë a për t’ëmënë le të vritetë.”
5 Po ju thoni, se Kush t’i thotë t’et a s’ëmësë, se çdo të mirë që të shohç prej meje është dhurëti, mjaft , edhe munt të mos nderonjë t’anë a t’ëmënë.
6 Edhe s’mbajtëtë porosin’ e Perëndisë për fialënë që keni lënë ju.
7 Ipokritërë, mirë profitepsi Isaia për ju, tuke thënë:
8 “Kyj llaus [më afëronetë me gojën’ e ti, edhe] më nderon me buzëtë; po zëmër’ e atyre është lark prej meje.
9 Edhe kot më nderonjënë, tuke mësuarë mësime që janë porosia njerëzish”.
10 Edhe si thirri gjëndëjenë, u tha: “Dëgjoni edhe kupëtoni.
11 Ç’hyn ndë gojët nukë pëgër njerinë, po ç’del nga goja, këjo pëgër njerinë”.
12 Atëhere u afruanë nxënësit’ e ati, e i thanë: A e di se Farisenjtë kur dëgjuanë këtë fialë u skandhalisnë?
13 Edhe ay u përgjeq e tha: “Çdo bimë që nuk’ e ka mbiellë im atë qiellori, do të shkuletë.
14 Leni ata; se janë të verburë që u heqin’ udhënë të verburëvet; edhe ndë qoftë se i verburi i heq udhënë të verburit, të dy do të bienë ndë gropët”.
15 Edhe Pietri u përgjeq e i tha ati:
16 “Dëfte-na këtë paravoli”. Edhe Jisuj tha:
17 “Edhe po pa mënt jeni ju? Edhe nukë po kupëtoni, se çdo gjë që hyn ndë gojët, sbret ndë barkut, edhe nxiretë ndë të dalurit?
18 Po ato që dalënë nga goja, dalënë nga zëmëra, edhe ato ndynjënë njerinë.
19 Sepse nga zemëra dalënë mendime të liga, vrasie, ndyrësia, kurvëria, të viedhura, martiri të rreme, vllasfimia.
20 Këto jan ato që ndynjënë njerinë; po të hajë ndonjë me duar të palara nukë ndyn njerinë”.
21 Edhe Jisuj dolli andej, e iku ndë anët të Tyrës’ e të Sidhonësë.
22 Edhe ja një grua Hanane tek dolli nga ata sinore, e i thërriste tuke thënë: Përdëlle-më, o Zot, bir’i Dhavidhit; se ime bijë mundonetë keq prej diallit.
23 Po ay nuk’ iu përgjeq asaj ndonjë fialë. Edhe nxënësit’ e ati erthnë përanë e i luteshinë, tuke thënë: Lësho-je atë, sepse po bërtet prapa nesh.
24 Po ay u përgjeq e tha: “Nukë u dërguaç ngjetiu, veç te dhënt’ e humbura të shtëpisë Israilit”.
25 Pastaj ajo erdhi e i falej ati, tuke thënë: Zot, ndih-më.
26 Po ay u përgjeq e tha: “Nuk’ është mirë të marrë njeri bukën ’e dielmvet, e t’ua hedhë këlyshvet qenëvet”.
27 Edhe ajo tha: “Po, Zot; sepse edhe këlysht’ e qenvet hanë nga thërrimetë që bienë nga truvez’e zotërinjvet”.
28 Atëhere Jisuj u përgjeq e i tha asaj: “O grua, besa jote ësht’ e madhe; t’u bëftë si do”. Edhe e bija u shërua që mb’atë herë.
29 Edhe Jisuj iku andej, e erdhi përamë detit Galilesë, edhe hipi ndë malt, e rrinte atie.
30 Edhe erthnë tek ay shumë gjëndëje, që kishinë me vetëhe çala, të verburë, shurdha, doracë, edhe shumë të tierë; edhe i hothnë përanë këmbëvet të Jisujt, edhe ay i shëroj,
31 Kaqë sa u çuditnë gjëndëja, kur panë shurdha të flasënë, doracë të shëndoshurë, çala të ecënjënë, edhe të verburë të shohënë; edhe lavduruanë Perëndin’ e Israilit.
32 Atëhere Jisuj thirri përanë nxënësit’e ti, e tha: “Më dhëmbetë gjëndëja, sepse kanë tri dit ndashti që mbesënë përanë meje, e s’kanë ç’të hanë; edhe nukë dua t’i lëshonj ata pa ngrënë, se mos lodhenë udhësë”.
33 Edhe nxënësit’ e ati i thon’ ati: “Ku na gjëndenë këtu ndë shkretëtirët kaqë bukë, sa të nginjenë kaqë gjëndëje?”
34 Edhe Jisuj u tha atyre: “Sa bukë keni?” Edhe ata thanë: “Shtatë, edhe pak pishqe të vegjëlë.”
35 Edhe ay urdhëroj gjëndëjenë të ungjenë përdhe.
36 Edhe si mori të shtatë bukëtë edhe pishqetë, u fal ndersë, e i theu, e ua dha nxënësëvet ti, edhe nxënësitë gjëndëjesë.
37 Edhe hëngrrë të gjithë, e u nginjën; edhe ngritnë tepëricën’e copavet, shtatë shporta plot.
38 Edhe ata që hëngrrë ishinë katrë mijë burra, veç gravet e çunavet vegjëlë.
39 Edhe si lëshoj gjëndëjenë, hyri ndë lundrët edhe erdhi ndë sinoret të Magdhallasë.