1 “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ay që nukë hyn ndëpër derët nd’ oborrt të dhënvet, po hipën ngjetiu, ay është viedhës edhe kursar.
2 Po ay që hyn ndëpër derët, është bariu i dhënvet.
3 Këti i hap derënë portari; edhe dhëntë dëgjonjënë zërin’ e ati; edhe thërret dhënt’ e ti me emërë, edhe i nxier.
4 Edhe kur të nxierë dhënt’ e ti, vete përpara atyreve; edhe dhënt’ i venë prapa, sepse njohënë zërin’ e ati.
5 Po të huajit nukë do t’i venë prapa, po do t’ikënjënë prej ati; sepse nuk’ njohënë zërin’ e të huajvet.
6 Këtë paravoli u tha atyre Jisuj; po ata nukë kupëtuanë ç’ishinë këto që u fliste atyre.
7 Jisuj pra u tha atyre përsëri: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se unë jam dera e dhënvet.
8 Gjithë sa erthnë para meje janë viedhës edhe kursarë; po dhëntë nuk’ u dëgjuan’ atyre.
9 Unë jam dera; ndë hyftë ndonjë prej meje, do të shpëtonjë, edhe do të hynjë edhe do të dalë, edhe do të gjenjë të kulloturë.
10 Viedhësi nukë vien për tiatërë gjë veç për të viedhur’ e për të therur’ e për të prishurë; un’ arthç, që të kenë jetë, edhe ta kenë të tepërë.
11 Unë jam bariu i miri; bariu i mirë vë jetën’ e ti për dhënt.
12 Po ay që ësht’ i paguarë, edhe që s’është bari, të cilit s’janë dhëntë të tijatë, sheh ujkunë tuke ardhurë, edhe lë dhënt’ e ikën; edhe ujku i rrëmben, edhe përndan dhëntë.
13 Edhe i paguari ikën, sepse është i paguarë, edhe s’do të dijë për dhënt.
14 Unë jam bariu i mirë, edhe njoh të mijatë, edhe njihem prej të mijavet,
15 Sikundrë Ati më njeh, edhe unë njoh Atinë; edhe vë jetënë time për dhënt.
16 Kam edhe të tjera dhën, të cilatë s’janë prej këti oborri; duhetë t’i mbëleth edhe ato; edhe do të dëgjonjënë zënë tim, edhe do të bënetë një tufë e një bari.
17 Përandaj Ati më do, sepse unë vë jetënë time, që ta marr përsëri.
18 Asndonjë s’e ngre prej meje, po un’ e vë prej vetiu; kam pushtet ta vë, edhe kam pushtet ta marr përsëri. Këtë porosi mora prej tim eti.”
19 Përsëri pra u bë një shqyerëje ndërmest Judhenjet për këto fialë.
20 Edhe shumë vetë prej atyreve thoshinë: “Ka diallë, edhe ësht’ i shkalluarë; ç’e dëgjoni?”
21 Të tierë thoshinë: “Këto fialë nukë janë fialë të diallosuri; mos munt dialli t’u hapë sytë të verbëret?”
22 Edhe u bë e kremteja e të përtëriturit ndë Jerusalim, edhe ishte dimër.
23 Edhe Jisuj ecënte ndë hieroret, ndë kamaret të Sollomonit. Judhenjtë pra e qerthëlluanë,
24 Edhe i thoshinë: Gjer kurë mba lidhurë shpirtinë tënë? Ndë je ti Krishti, na thuaj ndër sy.”
25 Jisuj iu përgjeq atyre: “U thashë juve, edhe nukë besoni. Punëratë që bënj unë mb’ emërit tim eti, këto martirisnjënë për mua.
26 Po ju nukë besoni, sepse nukë jeni prej dhënvet mia.
27 Sikundrë u thashë juve, dhënt’ e mia dëgjonjënë zënë tim, edhe un’ i njoh; edhe më vinjënë pas.
28 Edhe un’ u ap atyre jetë të pasosurë; edhe nukë do të humbasënë për gjithë jetënë, edhe nukë do t’i rrëmbenjë njeri prej dorësë sime.
29 Im Atë, që m’i ka dhënë, është më i math se të gjithë; edhe asnjë s’munt t’i rrëmbenjë prej dorësë tim Eti.
30 Unë edhe Ati jemi një.”
31 Përsëri pra Judhenjtë rroknë gurë, që ta rrahënë me gurë.
32 Jisuj u përgjeq atyre: “Shumë punëra të mira u dëfteva juve prej tim eti; për ç’punë nga ato më rrihni me gurë?”
33 Judhenjtë iu përgjeqnë, tuke thënë: “Nukë të rrahëmë me gurë për punëra të mira, po për vllasfimi, sepse tuke qën’ edhe ti njeri, bën vetëhenë tënde Perëndi.”
34 Jisuj iu përgjeq atyre: “Nuk’ është shkruarë ndë nomt tuaj: “Unë thashë: Jeni perëndira?”
35 Ndë qoftë se tha perëndira për ata, mbë të cilët’ u bë fial’ e Perëndisë, edhe shkronja, s’munt të prishetë,
36 Atë që shënjtëroj Ati, edhe e dërgoj ndë botët, ju thoni, se: “Ti vllasfimis”, sepse thashë: Jam i bir’ i Perëndisë?
37 Ndë mos bënj punërat’ e tim eti, mos më besoni,
38 Po ndë bënj, edhe ndë mos më besoni, besoniu punëravet; që të njihni e të besoni, se Ati është tek unë, edhe unë tek ay.”
39 Kërkoninë pra përsëri ta zënë, po dolli nga dora e atyreve.
40 Edhe shkoj përsëri përtej Jordhanit, ndë vënt ku ishte Joanni përpara tuke pagëzuarë; edhe mbeti atie.
41 Edhe shumë vetë erthnë tek ay, edhe thoshinë, se: “Joanni nukë bëri asndonjë çudi; po gjithë sa tha Joanni për këtë, ishinë të vërteta.”
42 Edhe shumë vetë i besuan’ atie.