1 Edhe them, sa kohë trashëgimtari është foshnjë, s’ndan nga shërbëtori, ndonëse ësht’ i zoti të gjithavet;
2 Po është ndënë kujdestarë e ndënë qivernitarë, gjer mb’atë kohë që ësht’ urdhëruarë nga i ati.
3 Kështu edhe neve, kur ishim foshnje, ishim bërë shërbëtorë ndënë stihiat të botësë;
4 Po kur erdhi të mbushurit’e kohësë, Perëndia dërgoj të Birinë, që lindi prej gruasë, edhe që qe ndënë nom,
5 që të shpërblenjë ata që ishinë ndënë nom, që të marrënë birërinë.
6 Edhe sepse jeni bij, Perëndia dërgoj Frymën’ e të Birit ndë zemërat tuaja, që thërret: Avva, o Atë.
S 7 Përandaj nukë je me shërbëtuar, po bir; edhe ndë je bir, je edhe trashëgimtar i Perëndisë me anë të Krishtit.
8 Po atëhere, passi s’njihnitë Perëndinë, u punuat’ atyre përëndiravet që s’janë nga fisi;
9 Po ndashti, passi njohtë Perëndinë, e me thënë më mirë u njohtë prej Perëndisë, qysh këthehi përsëri mbë të dobat edhe të vobegat stihia, që doni t’u punoni atyre përsëri si përpara?
10 Vini re dit, e muaj, e kohëra, e viet.
11 Kam frikë për ju, mos u munduashë kot për ju.
12 Bëhi posi unë, sepse edhe unë jam posi ju, o vëllezër; u lutem juve, s’më keni bërë ndonjë gjë të ligë.
13 Edhe e dini, se përpara ungjillëzova te ju me dobësirë mishi.
14 Edhe s’bëtë për asgjë ngasjenë time që ishte ndë misht tim, as e hodhët teje, po më prittë si ëngjëll Perëndie, si Jisu Krishtinë.
15 Cila pra ishte të lumëzuarëtë juaj? Sepse martiris për ju, se ndë munt të bënej do të nxiritë sytë tuaj e të m’i epitë mua.
16 Arëmiku juaj u bëshë pra, se them të vërtetënë?
17 Dëftenjënë zemërë të përvëluarë te ju, po jo të mirë; po duanë që t’u mbyllënë jashtë juve, që të keni zemërë të përvëluarë për ata.
18 Po është mirë që të keni zemërë të përvëluarë përherë mbë të mirët, e jo vetëmë kur të afërë jush.
19 Dielmthit’ e mi, përsëri kam të dhëmbura piellëje për ju, gjersa të formonetë ndër ju Krishti;
20 Edhe donjam të ishnjam afërë jush ndashti, edhe të ndërronjam zënë tim, sepse vras mëndëjenë për ju.
21 Pa më thoni, ju që doni të jeni ndënë nom, a s’dëgjoni nomnë?
22 Sepse është shkruarë, se Avraami pat dy bij; një prej shërbëtoresë, e një prej së lirësë.
23 Po ay që pat lindurë prej shërbëtoresë, lindi pas mishit; e ay që pat lindurë prej së lirësë, lindi me anë të zotuarësë.
24 Këto punë janë të aligorisura, sepse këtu janë dy dhiatatë; njëra nga mali i Sinajt, që piell për skllavëri, e cila ësht’ Agara.
25 (Sepse Agara është mali i Sinajt nd’Aravi, e është sinjënjë me Jerusalimën e soçëme; edhe është ndë skllavëri bashkë me të bijtë).
26 Po Jerusalimeja e lartë ësht’ e lirë, e cila është mëma jonë të gjithëve.
27 Sepse është shkruarë: “Gëzohu ti, o shterbë që nukë piell; nxir zë e bërtit ti që nukë ke të dhëmbura piellëje; sepse dielmt’e shkretëtirësë janë më shumë se dielmt’ e asaj që ka burr”.
28 Edhe neve, o vëllezër, jemi dielmt’ e së zotuarësë, posi Isaaku.
29 Po sikundrë atëhere ay që lindi pas mishit, ndiqte atë që kishte lindurë pas frymësë, kështu ësht’ edhe ndashti.
30 Po ç’thotë shkronja? “Nxir jashtë shërbëtoren’ edhe të birinë; sepse i bir’ i shërbëtoresë s’ka për të marrë trashëgim bashkë me të birin’ e të së lirësë.”
31 Nukë jemi pra, o vëllezër, bijt’ e shërbëtoresë, po të së lirësë.