1 Edhe pas pesë diç sbriti Anania kryeprifti bashkë me pleqt, edhe me një farë fialori që qjuhej Tertyl, të cilëtë duallnë përpara qivernitarit kundrë Pavlit.
2 Edhe si u thirr, Tertyli zuri të përflasë, tuke thënë:
3 “Neve kemi shumë prej teje, o i pushteçim Filik, edhe bënenë punëra të mëdha te kyj komp prej paramëndëjesë sate, edhe përherë e mbë çdo vënt i presëmë me shumë të falurë ndersë.
4 Po që të mos të të mundonj tepërë, të lutem të na dëgjonjç pak fialë me butësirënë tënde.
5 Sepse e gjetëm këtë njeri se është murtajë, edhe shtynë të gjithë Judhenjtë që janë ndëpër botënë, të ngrenë krye, edhe ësht’ i pari eresisë Nazoreaset,
6 I cili deshi të ndyrnjë edhe hierorenë; edhe neve e zum, edhe deshëm ta gjykojmë pas nomit tënë.
7 Po erdhi Lysia kryemijësi, edhe na e rrëmbeu prej duarsh me pahir.
8 Edhe urdhëroj ata që e përflasënë të vinjënë te ti; ti vetë si ta pyeç do të munç të marrç vesh për këto të gjitha që e përflasëmë.”
9 — Rrëfyenë bashkë me atë edhe Judhenjtë, tuke thënë, se këto janë kështu.
10 Atëhere Pavli, passi i bëri shenje qivernitari të flasë, u përgjeq: “Passi e di, se ke shumë viet që je gjyqtar te kyj komp, ap fialë për vetëhenë time me zëmërë të gëzuarë.
11 Sepse munt të marrç vesh, se nukë janë më tepërë se dymbëdhietë dit, që kur se hipa ndë Jerusalim që të falem.
12 Edhe as ndë hieroret më gjetnë tuke kuvënduarë me ndonjë njeri , a tuke ngriturë mbë këmbë gjëndëjenë, as ndëpër sinagogjit, as ndë qytet.
13 As munt të provonjënë ato fialë që më përflasënë ndashti.
14 Po rrëfenj këtë të ti, se pas udhësë, që këta i thonë eresi, kështu lus Perëndin’ e atërëvet mi, tuke besuarë gjith’ atyre që janë shkruarë ndë nomt edhe ndë profitërit.
15 Edhe kam shpëresë mbë Perëndinë, të cilën’ edhe këta vetë e presënë, se do të bënetë të ngjallurë prej së vdekurish, të drejtëve e të shtrëmbërve.
16 Edhe për këtë unë po mundoj vetëhenë time, që të kem përherë ndërgjegjëje pa faj te Perëndia edhete njerëzitë.
17 Edhe tashi pas shumë vieç erdha t’i bënj elejmosina kombit tim, edhe të bie dhurata.
18 Edhe ndër mest këtyreve ca Judhenj nga Asia më gjetnë qëruarë ndë hieroret, jo me gjëndëje, as me trazyrë;
19 Të cilëtë duhej të dilinë përpara teje e të më përflisninë, ndë kishinë gjë kundrë meje.
20 A këta vetë le të thonë, ndë paçinë gjeturë ndojë të shtrëmbëtë tek unë, kur dolla përpara bashkëndenjëjesë,
21 Veç ndë qoftë për këtë zë vetëmë, që thërrita tuke ndenjurë ndër mest atyreve, se: Unë po gjykonem prej jush sot për të ngjalluritë prej së vdekurish.”
22 Edhe Filiku (si dëgjoj këto), urdhëroj të vinjënjë një ditë tiatërë, sepse i dinte fort mirë punërat’ e kësaj udhe, edhe tha: “Kur të sbresë Lysia kryemijësi, do të marr vesh mirë punëratë tuaja.”
23 Edhe urdhëroj kryeqindësinë të ruhetë Pavli, edhe të ketë të prëjturë, edhe të mos ndalë ndonjë prej të tijvet t’i shërbenjënë, a të vinjënë tek ay.
24 Edhe pas ca ditsh erdhi Filiku bashkë me gruan’ e ti Dhrusillënë, që ishtë Judheonjë, dërgoj e thërriti Pavlinë, edhe dëgjoj nga ay për besën’ e Krishtit.
25 Edhe ay kur po fliste për drejtëri e për të përmbajturit’ e vetëhesë, edhe për gjyqinë që ka për të ardhurë, Filikut i hyri frikë, e u përgjeq: “Tashi shko, edhe kur të kem kohë, do të dërgonj të të thërres prapë.”
26 Edhe shpërente, se Pavli do t’i epte asprë, që ta lëshonjë; përandaj dërgonte edhe e thërriste dëndurë, edhe fliste më atë.
27 Po passi u mbushnë dy viet, Porqiu Fisti erdhi ndë këmbët të Filikut; edhe Filiku donte t’u bënjë ëndënë Judhenjet, e la Pavlinë lidhurë.