1 Edhe kur erdhi dit’ e Pentikostisë, ishinë të gjithë me një zemërë mbë një vënt.
2 Edhe papriturë u bë një zë nga qielli posi një er’ e fortë kur fryn, edhe mbushi gjithë shtëpinë tek ishinë ndenjurë.
3 Edhe u duknë mb’ata gjjuhëra të ndara posi të ziarrta, edhe ndenjnë mbë gjithë-secilinë nga ata.
4 Edhe u mbushnë të gjithë me Frymë të Shënjtëruarë, e zunë të flasënë gjjuhëra të tiera, sikundrë se Fryma ua epte të lëgjironjënë.
5 Edhe ishinë tuke ndenjurë ndë Jerusalim Judhenj, burra besëtarë prej çdo kombi që gjëndetë ndënë qiell.
6 Edhe kur u bë kyj zë, u mbëloth gjëndëja edhe u trubullua; sepse gjithë-secili nga ata dëgjonte ata tuke folurë ndë gjjuhë të tyre.
7 Edhe të gjithë maniteshin’ e çuditeshinë, tuke thënë njëri tiatrit: “Na, nukë janë Galileas këta të gjithë që flasënë?
8 Edhe qysh gjithësecili nga ne dëgjojmë ndë gjjuhë tonë, që kemi lindurë nd’ atë?
9 Parthë e Midhë e Ellamitë, edhe ata që rrinë ndë Mesopotami e ndë Judhe e ndë Kappadhoqi, ndë Pont e nd’Asi,
10 E ndë Frygji e ndë Pamfyli, nd’ Egjypt e nd’ anët të Livisë që është nga Qyrina, edhe Romanët e ardhurë Judhenj e të këthyerë,
11 Kritas e Arapë, dëgjojm’ ata tuke folurë ndë gjjuhërat tona madhëriat’ e Perëndisë.
12 — Edhe të gjithë maniteshin’ edhe vrisninë mëndëjenë tuke thënë njëri tiatërit: “Vallë ç’do të jetë këjo?”
13 Edhe të tierë thoshinë tuke përqeshurë, se janë mbushurë me musht.
14 Po Pietri qëndroj bashkë me të një-mbë-dhietëtë, edhe ngriti zën’ e ti e u ligjëroj atyre:
“O burra Judhenj, edhe gjithë sa rrini ndë Jerusalim, qoft’ e diturë këjo te ju, e mbajuni vesh fialëvet mia.
15 Sepse këta nukë janë të dejturë, sikundrë kujtoni ju; sepse tashi është or’ e tretë e ditësë;
16 Po këjo ësht’ ajo që është thënë me anë të profitit Joill:
17 “Edhe ndë dit të pastajme, thotë Perëndia, do të derth nga Fryma ime mbë çdo mish; edhe bijtë tuaj edhe bijatë tuaja do të profitepsënë, edhe dialoshatë tuaj do të shohënë të para, edhe pleqtë tuaj do të shohënë ëndërra;
18 Edhe mbi shërbëtorët’ e mi edhe mbi shërbëtoret’ e mia nd’ato dit do të derth nga Fryma ime nd’ ato dit, edhe do të profitepsënë.
19 Edhe do të bënj çudira lart ndë qiellt edhe shenje poshtë mbi dhet, gjak e ziarr e avullë tymi.
20 Dielli do të këthehetë mb’ errësirë, edhe hëna mbë gjak, para se të vinjë dita e Zotit e madheja edhe e ndritura.
21 Edhe gjithësecili që të thërresë emërin e Zotit, do të shpëtonjë.”
22 O burra Israilitë, pa dëgjoni këto fialë: Jisu Nazoreasinë, një njeri dëftyerë nga Perëndia mbë ju me fuqia e me çudira e me shenje, që bëri Perëndia me anë t’ati ndërmest tuaj, sikundrë e dini edhe ju,
23 Këtë që qe dhënë pas ëndës’ urdhëruarë, edhe pas të paranjohurësë Perëndisë, e zutë edhe me duar të panome e mbërthyetë edhe e vratë;
24 Të cilinë Perëndia e ngjalli, passi sgjidhi të dhëmburat’ e vdekëjesë, sepse s’munt të mbahej ay nga ajo.
25 Sepse Dhavidhi thotë për atë: “Gjithënjë shihnjam Zotinë përpara meje, sepse është prej së diathtësë sime, që të mos tundem.
26 Përandaj u gëzua zëmëra ime, edhe gjjuha ime u gasmua; po edhe mishi im do të prëhetë ndë shpëresë.
27 Sepse nukë do të lëç shpirtinë tim ndë hadhë, edhe nukë do të lëç shënjtinë tënt të shohë prishëje.
28 Më dëfteve udhë jete; do të më mbushç me gëzim të faqesë sate.”
29 O burra vëllezër, munt t’u them juve ndër sy për krye-atinë Dhavidh, se ay edhe vdiq edhe u kall ndë varr, edhe varri ati është ndër ne gjer mbë këtë ditë.
30 Po tuke qënë profit, edhe tuke diturë se Perëndia iu përgjërua me be, se nga pema e mezit ati, që është pas mishit, do të ngjallë Krishtinë, që ta vërë të rrijë mbi front t’ati,
31 Si e pa që përpara, foli për të ngjalluritë të Krishtit, se shpirti ati nuk’ u la ndë hadhë, as mishi i ati nukë pa prishëje.
32 Këtë Jisunë e ngjalli Perëndia, për të cilinë neve të gjithë jemi martirë.
33 Si u ngrit pra lart me dorën ’ e diathtë të Perëndisë, edhe mori nga Ati të zotuarët’ e Frymësë Shënjtëruarë, derdhi këtë që ju ndashti shihni e dëgjoni.
34 Sepse Dhavidhi nukë hipi ndë qiejet; po ay thotë: “I tha Zoti Zotit tim:
35 Rri prej së diathtësë sime, gjersa të vë arëmiqt’ e tu përposh këmbëvet tua.”
36 Le ta dijë pra fort mirë gjithë shtëpia e Israilit, se këtë Jisunë, që ju e kryqëzuatë, Perëndia e bëri Zot edhe Krisht.”
37 Edhe si dëgjuanë këto , u thyenë zëmërat’ e atyre, edhe i thonë Pietrit edhe apostojvet tierë: “Ç’të bëjmë, o burra vëllezër?”
38 Atëhere Pietri u tha atyre: “Pendohi, edhe gjithësecili prej jush le të pagëzonetë mb’ emërit të Jisu Krishtit, për ndëjesën’ e fajevet; edhe do të merrni dhurëtin’ e Frymësë Shënjtëruarë;
39 Sepse të zotuarët’ është për ju edhe për diemt tuaj, edhe për gjith’ ata që janë lark, sa ka për të thirrurë Zoti Perëndia ynë.”
40 — Edhe me shumë fialë të tiera martiriste edhe i nguste ata, tuke thënë: “Shpëtoni nga kyj bres i shtrëmbërë.”
41 Ata pra si pritnë fialën’ e ati me gëzim u pagëzuanë; edhe atë ditë u shtuanë sindonja tri mijë shpirtë.
42 Edhe ishinë tuke priturë ndë mësimt të apostojvet, e ndë shoqërit, e ndë të thyerët të bukësë, e ndë të falurat.
43 Edhe çdo njeriu i hyri frikë; edhe shumë çudira e shenje bëneshinë me anë t’apostojvet.
44 Edhe gjith’ ata që besoninë ishinë bashkë, edhe të gjitha i kishinë së bashku.
45 Edhe shisninë pronjet’ e gjënë, e i ndaninë ndëpër të gjithë për çdo nevojë që të kishte gjithë-secili.
46 Edhe përdita ishinë tuke priturë me një zëmërë ndë hieroret, e thyeninë bukë ndëpër shtëpiat, e haninë me gëzim e me zëmërë të këthiellëtë,
47 Tuke lavduarë Perëndinë, e tuke pasurë hir përpara gjithë llauzit. Edhe Zoti shtonte përditë ndë qishët ata që shpëtoninë.