1 Edhe die këtë, se mbë dit të pastajme kanë për t’ ardhurë kohëra të këqia;
2 Sepse atëhere njerëzitë do të jenë miqt’ e vetëhesë tyre, miqt’ e argjëndit, krye-lartë, madhështorë, vllasfimiarë, të pabindurë mbë përint, të panjurë të mirëve, të paudhë,
3 Të padhëmurë, të papaqtuarshim, kallëzimtarë, të pambajturë, të egërë, të padashurë të mirënë,
4 Trathtorë, gojë-sbrazëtë, të fryejturë, miqt’ e kënaqëjevet më shumë se miqt e Perëndisë,
5 Të cilëtë kanë të parët’ e besësë mirë, po mohonjënë fuqin’ e asaj; largonu edhe nga këta.
6 Sepse nga këta janë ata që hynjënë ndëpër shtëpiat, edhe skllavosënë gratë që janë ngarkuarë me faje, e hiqenë prej çdo farë dëshërimesh.
7 Të cilatë kurdo mësonenë, e kurrë s’munt të vinë ndë të njohurit të së vërtetësë.
8 Sikundrë edhe Janniu e Jambriu i dualnë kundrë Mojsiut, kështu edhe këta i dalënë kundrë së vërtetësë, njerës të prishurë nga mëndëja, të paprovuarshim ndë besët.
9 Po s’kanë për të shkuarë mbarë më tepërë; sepse marrësia e atyreve do të çfaqetë mbë të gjithë, sikundrë u çfaq edhe e atyreve.
10 Po ti i re prapa mësimit tim, së shkuarësë jetësë, së paravënësë, besësë, zemrësë gjërë, dashurisë, durimit,
11 Të ndiekuravet, pësimevet, sa më gjajtnë ndë Antioqi, ndë Ikoni, ndë Lystra; çfarë të ndiekurash hoqa? Edhe Zoti më shpëtoj nga të gjitha.
12 Po edhe gjithë sa duanë të rronjënë me besë të mirë te Jisu Krishti do të ndiqenë.
13 Po njerëzit’ e liq e gënjeshtarë do të venë mbarë mbë më të ligënë, e do të gënjenën’ e do të gënjenenë.
14 Po ti qëndro mb’ato që nxure e u zure besë, tuke diturë prej cilit i ke nxënë;
15 Edhe se i di shkronjat’ e shënjtëruara që nga foshnjëria, ato që munt të bënjënë të diturë për shpëtim me anë të besësë që është mbë Jisu Krishtinë.
16 Gjithë shkronja është frymë nga Perëndia, edhe e dobishëme për mësim, për qërtim, për të ndrequrë, për mësim që është me drejtëri;
17 Që të jetë i tërë njeriu i Perëndisë, bërë gati për çdo farë pune të mirë.