1 Lutem pra më përpara nga të gjitha të bënenë të lutura, të falura, të folura, të falura ndersë, për gjithë njerëzit,
2 Për mbëretër, për gjithë sa janë mbë shkallë të lartë, që të shkojmë jetë të patrazuarë e të butë me çdo farë bese të mirë e të hieshime.
3 Sepse këjo ësht’ e mirë edhe e pëlqyerë përpara Perëndisëm shpëtimtarit tënë,
4 I cili do që të shpëtonjënë gjithë njerëzitë, edhe të vinjënë të njohënë mirë të vërtetësë.
5 Sepse një është Perëndia, një ësht’ edhe mestari i Perëndisë edhe i njerëzëvet, njeriu Jisu Krisht,
6 Që dha vetëhen’ e ti shpërblimn për të gjithë, për martiri ndë kohëra të urdhëruara,
7 Për të cilënë martiri u vuç’ unë leçitës edhe apostol, (them të vërtetënë mbë Krishtinë, nukë gënjenj), mësonjës i kombevet ndë besët edhe ndë të vërtetët.
8 Dua pra të falenë burratë mbë çdo vënt, tuke ngriturë duar të pastra, pa zemërim e pa mendim.
9 Po kështu edhe gratë, le të stolisënë vetëhen’ e tyre me rrobe që u ka hie, me turp e me urtësi, jo me gërshetëra, a me ar, a me margaritarë, a me rrobe shumë të vëjyera;
10 Po (ç’duhetë mb’ato gra që dëftenjënë vetëhen’ e tyre se druanjënë Perëndinë) me punë të mira.
11 Gruaja le të mësonetë ndë pushim me çdo farë të binduri;
12 Edhe gruanë nuk’ e lë të mësonjë, as të urdhëronjë burrinë, po të pushonjë.
13 Sepse përpara u gatua Adhami, pastaj Eva.
14 Edhe Adhami nuk’ u gënjye, po gruaja u gënjye e dolli jasht’ udhësë;
15 Po do të shpëtonjë për dielmt që piell, ndë mbetçin ndë besë e ndë dashuri e ndë shënjtërim me urtësi.