1 Passi pësoj pra Krishti ndë misht për ne, armatosi edhe ju me atë mendim; sepse ay që pësoj ndë misht, pushoj nga faji;
2 Për të shkuarë jetën’ e paskëndajme ndë misht, jo më ndë dëshërime njerëzish, po ndë dashurim të Perëndisë
3 Sepse mjaft është për ne koha e jetësë tonë që shkoj, se punuam dashurimin’ e kombevet, tuke ecurë ndë ndyrësira, ndë dëshërime, ndë të dejtura, ndë lodërti, ndë të pira, edhe ndë lutëje idhujsh të paudhë.
4 Edhe përandaj u vien çudi atyreve, se nuk’ ecëni bashkë me ata mb’ atë vërshimin’ të plankprishëjesë; edhe u vllasfimisnjënë juve;
5 Të cilëtë do t’i apënë fialë ati që është gati të gjukonjë të gjallë e të vdekurë.
6 Sepse për këtë punë u ungjillëzua ungjilli edhe te të vdekuritë, që të gjukonenë si njerës ndë misht, e të rronjënë ndë frymë si do Perëndia.
7 Edhe e pastajmeja e të gjithave u afërua; urtësohi pra, e rrini sgjuarë ndë të falurat.
8 Edhe përmbi të gjitha të doni fort njëri tiatrinë; sepse: “dashuria do të mbulonjë shumica fajesh.”
9 Bëhi njëri mbë tiatrin’ asish që duanë të huajëtë pa murmurim.
10 Gjithësecili sikundrë mori dhurëtinë, kështu le t’i shërbenjë njëri tiatrit, si kujdestarë të mirë të çdo farë hirit Perëndisë.
11 Ndë foltë ndonjë, le të flasë si fialë Perëndie; ndë shërbeftë ndonjë, le të shërbenjë si prej asaj fuqisë që i ep Perëndia, që të lavdonetë Perëndia mbë të gjitha me anë të Jisu Krishtit, mbë të cilin’ është lavdia edhe pushteti ndë jetët të jetëvet. Amin.
12 O të dashurë, mos u vinjë çudi juve për atë provimin’ e nxetë që u bë mbë ju për të ngarë, sikurse gjajti mbë ju ndonjë punë e çudiçëme;
13 Po gëzohi, sikundrë jeni piesëtarët’ pësimevet të Krishtit, që të gëzohi tuke gëzuarë edhe ndë të sbuluarët të lavdisë ati.
14 Ndë u shafshi për emërin’ e Krishtit, jeni të lumurë; sepse Fryma e lavdisë edhe e Perëndisë prëhetë mbë ju; pas atyreve vllasfimisetë, po pas jush lavdonetë.
15 Sepse asndonjë prej jush le të mos pësonjë si vrasës, a si viedhës, a si keqbërës, a si asi që vështron punërat’ e huaja;
16 Po ndë pësoftë si i Krështerë, le të mos ketë turp, po le të lavdonjë Perëndinë mbë këtë anë,
17 Sepse e harriu koha të nisetë gjyqi nga shtëpia e Perëndisë; edhe ndë u nistë më përpara nga ne, ç’do të jetë e pastajmeja e atyreve që s’bindenë mbë ungjillt të Perëndisë?
18 Edhe: “kur i drejti mezi shpëton, i pabesi edhe fajtori ku do të duketë?”
19 Andaj edhe ata që pësonjënë pas dashurimit Perëndisë, le t’apënë shpirtërat’ e tyre ndë dorë t’ati me të punuarë të mirë si mbë besëtarinë krietar.