1 Pavli, thërritur’ apostol i Jisu Krishtit me anë të dashurimit Perëndisë, edhe Sostheni vëllaj,
2 Mbë qishën’ e Perëndisë që është ndë Korinthë, të shënjtëruaritë mbë Jisu Krishtinë, thërrituritë shënjtorë, bashkë me gjith’ ata që thërresënë mbë çdo vënt emërin’ e Zotit tënë Jisu Krishtit t’atyreve edhe tënit.
3 Hirëë qoftë mbë ju edhe paqtim prej Perëndise Atit tënë, edhe prej Zotit Jisu Krisht.
4 I falem ndersë përherë Perëndisë tim për ju, për atë hirin’ e Perëndisë që u dha mbë ju me anë të Jisu Krishtit;
5 Se u bëtë të pasurë prej ati mbë të gjitha, mbë çdo fialë e mbë çdo mëndëje;
6 Sikundër martiria e Krishtit u vërtetua ndër ju;
7 Kaqë sa s’jetni prapa as mbë ndonjë dhurëti, tuke priturë sbulesën’ e Zotit tënë Jisu Krisht;
8 I cili do t’u vërtetonjë juve të dilni faqe-bardhë gjer mbë të pastajmet ndë ditë të Zotit tënë Jisu Krishtit.
9 Perëndia është besëtar, prej të cilit u thërrittë ndë shoqërit të birit ati Jisu Krishtit, Zotit tënë.
10 Edhe u lutem juve, o vëllezër, për emërin’ e Zotit tënë Jisu Krishtit, që të thoni të gjithë një fialë , edhe të mos jenë të çqyera ndër ju, po të jeni të bashkuarë me një shpirt e me një mënt.
11 Sepse më dëftyenë për ju, o vëllezër, ata që janë nga shtëpia e Kllojsë, se janë qarta ndër ju.
12 Edhe këtë e them, se gjithësecili prej jush thotë: Unë jam i Pavlit, e un’ i Apollojt, e un’ i Qifajt, e un’ i Krishtit.
13 Ndarë qënëka Krishti? Sos u kryqëzua Pavli për ju? Apo u pagëzuatë mb’ emërë të Pavlit?
14 I falem ndersë Perëndisë, se nukë pagëzova ndonjë prej jush, veç Krispin’ edhe Gainë;
15 Që të mos thotë ndonjë, se pagëzova mb’emërë tim.
16 Pagëzova edhe shtëpin’ e Stefanajt; veç këtyreve nukë di ndë pagëzova ndonjë tiatërë.
17 Sepse Krishti nukë më dërgoj të pagëzonj, po që të ungjillëzonj; jo me dituri fiale, që të mos dalë i kotë kryqi i Krishtit.
18 Sepse fiala e kryqit është marrësi mb’ ata që janë të humburë, po mbë ne që jemi të shpëtuarë është fuqi Perëndie.
19 Sepse është shkruarë: “Do të humbas diturinë e të diturëvet, edhe do të heth poshtë mëndëjen’ e të mënçëmvet”
20 Ku ësht’ i dituri? Ku është shkronjësi? Ku është kërkimtari i kësaj jete? Nukë marrosi Perëndia diturin’ e kësaj jete?
21 Sepse bota si nukë njohu Perëndinë me diturin’ e Perëndisë, i pëlqeu Perëndisë me marrësin’ e të leçiturit të shpëtonjë ata që besonjënë.
22 Sepse edhe Judhenjtë kërkonjënë shenjë, edhe Grekëtë kërkonjënë dituri;
23 Po neve leçismë Krishtin’ e kryqëzuarë, që është skandhali mbë Judhenjt, e marrësi mbë Grekët.
24 Po mb’ ata që janë të thërriturë, Judhenj e Grekë, Krishti është fuqi Perëndie e dituri Perëndie.
25 Sepse marrësia e Perëndisë është më e diturë se e njerëzet; edhe dobësira e Perëndisë është më e fortë se e njerëzet.
26 Sepse e shihni të thërrituritë tuaj, o vëllezër, se nukë jeni shumë të diturë pas mishit, jo shumë të fuqishim, jo shumë të fisëm.
27 Po Perëndia sgjodhi të marrat’ e botësë, që të turpëronjë të dituritë; edhe Perëndia sgjodhi të dobëtat’ e botësë, që të turpëronjë të fortatë.
28 Edhe Perëndia sgjodhi të pafisëmet’ e botësë edhe ato që shahenë, edhe ato që nukë janë, që të prishnjë ato që janë.
29 Që të mos mburretë çdo mish përpara ati.
30 Edhe ju jeni nga ay mbë Jisu Krishtinë, i cili u bë mbë ne dituri nga Perëndia, drejtëri edhe shënjtërim edhe shpërblim;
31 Sikundrë që është shkruarë: “Ay që mburretë, le të mburretë mbë Zotinë”.