1 Nd’ atë kohë Irodhi katrurdhërsi dëgjoj zërin’e Jisujt,
2 Edhe u tha shërbëtorëvet të ti: “Kyj është Joann Pagëzori; ay është ngjallurë nga të vdekuritë, edhe përandaj punonenë çudia nga ay.”
3 Sepse Irodhi zuri Joanninë, edhe e lidhi, edhe e vuri ndë burk, për Irodhiadhënë gruan’e Filippit të vëllat;
4 Sepse Joanni i thoshte ati, se “Nuk’ ësht’e udhësë ta kesh ti atë”.
5 Edhe donte ta vriste atë, po kishte frikë gjëndëjenë, sepse e kishinë për profit.
6 Edhe kur bënej të festuarët’ e ditësë të lindurit Irodhit, e bija e Irodhiadhësë karxeu ndë mest, edhe i pëlqeu Irodhit.
7 Përandaj iu zotua asaj me be t’i apë ç’të lypte.
8 Edhe ajo, si u mësua prej s’ëmësë, thotë: “Epmë kryet’e Joann Pagëzorit këtu mbë këtë talure”.
9 Edhe mbëretit i erdhi keq; po për betë që bëri , edhe për ata që ishinë ndenjurë ndë mësallë bashkë me atë, urdhëroj t’i epetë.
10 Edhe dërgoj e i preu kryetë Joannit ndë burgut.
11 Edhe kryet’ e ati u pru mbë një talure, e iu dha vashësë; edhe ajo ia pruri s’ëmësë.
12 Edhe erthnë nxënësit’e ati, e ngritnë trupinë, edhe e kallnë ndë varr; pastaj erthnë e i dhanë zë Jisujt.
13 Edhe Jisuj, kur dëgjoj, iku andej me lundrë mbë një vënt të shkretë veçanë; edhe gjëndëja kur dëgjuanë i vanë prapa këmbë nga qytetetë.
14 Edhe [Jisuj] kur dolli, pa shumë gjëndëje, edhe iu dhëmp për ata, edhe shëroj të sëmurët’ e atyre.
15 Edhe si u ngrys, i erthnë përanë nxënësit’ e ati, e i thanë, se “Vëndi ësht’ i shkretë, edhe koha ndashti ka shkuarë; lësho gjëndëjenë, që të venë ndëpër krye-fshatërat të blenjën të ngrëna për vetëhen’e tyre”.
16 Po Jisuj u tha atyre: “Nukë kanë nevojë të venë; epuni ju atyre të hanë”.
17 Edhe ata i thon’ati: “Nukë kemi këtu veç pesë bukë edhe dy pishq”.
18 Edhe ay tha: “Bimini mua ato këtu”.
19 Edhe urdhëroj gjëndëjenë të rrijnë përmbi barërat, edhe mori pesë bukët’ e dy pishqetë, edhe ngriti sytë përpietë ndë qiell e bekoj; edhe passi i theu, u dha bukëtë nxënësëvet, edhe nxënësitë gjëndëjesë.
20 Edhe hëngrrë të gjithë e u nginjënë; edhe ngritnë tepëricën’e copavet, dy-mbë-dhietë kosha plot.
21 Edhe ata që hëngrrë ishinë sindonja pesë mijë burra, veç gravet e çunavet.
22 Edhe përnjëherë [Jisuj] shtrëngoj nxënësit’e ti të hynjënë ndë lundrët, edhe të shkonjënë përtej më përpara se ay, gjersa të lëshonjë gjëndëjenë.
23 Edhe si lëshoj gjëndëjenë, hipi ndë malt veçanë që të faletë; edhe si u ngrys, ishte vetëm’ atie.
24 Edhe lundra ishte ndashti ndë mest të detit, tuke përpjekurë nga valëtë; sepse era ishte kundrë.
25 Edhe mbë të katërtënë ruajtien’ e natësë Jisuj vate tek ata, tuke ecurë përmbi det.
26 Edhe nxënësitë kur e panë tuke ecurë përmbi det, u trëmpnë e thanë, se “Është hije”; edhe nga frika bërtitnë.
27 Po Jisuj përnjëherë u foli atyre, tuke thënë: “Kini zëmërë, unë jam, mos u frikësoni”.
28 Edhe Pietri u përgjeq e tha: “Zot, ndë je ti, urdhëro-më të vinj te ti mbi ujërat”.
29 Edhe ay tha: “Eja”. Edhe Pietri sbriti nga lundra, e eci mbi ujërat, që të vinjë te Jisuj.
30 Po kur pa erënë të fortë, u frikësua; edhe si zuri të kridhetë, bërtiti, tuke thënë: “Zot, shtëpo-më”.
31 Edhe Jisuj përnjëherë ngjati dorënë, edhe i tha: “O besë-pak, përse qe me dy mëndëje?”
32 Edhe ata si hynë ndë lundrët, pushoj era.
33 Edhe ata që ishinë ndë lundrët erthnë e iu falnë ati, tuke thënë: “Me të vërtetë je bir Perëndie”.
34 Edhe si shkuanë përtej erthnë ndë dhet Gjennisaret. Edhe njerëzit’ e ati vëndi, kur e njohnë, dërguanë ndëpër gjith’ ato anë edhe i prunë ati gjith’ ata që kishinë keq.
35 Edhe i luteshin’ ati të prekënë cepin’ e rrobës’ati vetëmë; edhe sa vetë e preknë, u shëruanë.
Vdekja e Gjon Pagëzuesit
1 Në atë kohë Herod Tetrarku ndigjoi për bujën e Jezusit. 2 Ai u tha thërbëtorëve të vet: «Ky asht Gjon Pagëzuesi. Ai u ngrit prej të vdekunve, prandaj fuqitë veprojnë në të». 3 Se Herodi e kishte kapë Gjonin, e kishte lidhë dhe e kishte shtie në burg, prej Herodiadës, grues së Filipit, vëllait të vet. 4 Gjoni i thonte: «Nuk të lejohet me e marrë atë». 5 Ndonëse dëshironte me e vra, i frigohej turmës, se e mbanin si profet. 6 Kur erdhi ditëlindja e Herodit, bija e Herodiadës vallëzoi mes të tanëve e i pëlqeu Herodit, 7 prandaj, me be, premtoi haptas me i dhanë çkado t'i lypte. 8 E ngucun nga e ama, ajo tha: «Më jep këtu, në pjatë, kryet e Gjon Pagëzuesit». 9 Mbreti u pezmatue. Për shkak të besë e të bujtësve, urdhnoi me ia dhanë 10 e nisi dikënd me ia pre kryet Gjonit në burg. 11 Ia sollën kryet në një pjatë e ia dhanë vajzës, e cila e solli te e ama. 12 Atëherë nxanësit e tij erdhën, morën kufomën, e varrosën dhe shkuen me njoftue Jezusin.
Bukët në shkretinë
13 Kur ndigjoi Jezusi, u largue prej andej me lundër, më vete, në një vend të shkretë. Turmat, mbasi ndigjuen, iu vunë mbrapa nëpër tokë, prej qytetit. 14 Si zbriti, pa një turmë të madhe e iu dhimbtën dhe i shëroi të ligunit e tyne. 15 Kur ra mbramja, nxanësit iu hullën e i thanë: «Vendi asht i shkretë e tash kaloi koha. Zgjidhi turmat, që të shkojnë nëpër katunde me ble ushiqm për vete». 16 Por Jezusi u tha: «Nuk kanë nevojë me ikë. Jepuni ju me hangër». 17 Ata i thanë: «Nuk kemi këtu, veçse pesë bukë e dy peshq». 18 Ai u tha: «M-i sillni mue këtu». 19 Dhe, mbasi i urdhnoi turmat me u shtrue mbi bar, mori pesë bukët e dy peshqit, i solli sytë drejt qiellit, tha bekimin, i theu, ua dha bukët nxanësve e nxanësit turmave. 20 Të gjithë hangrën e u nginë dhe bartën çka teproi prej bukëve të thyeme: dymbëdhjetë shporta plot. 21 Ata që hangrën ishin rreth pesëmijë vetë, përveç grave e fëmijëve.
Jezusi ecën mbi ujë
22 Menjëherë i detyroi nxanësit me hy në lundër e me i parapri matanë, derisa ai të zgjidhte turmat. 23 Kur i zgjidhi turmat, u ngjit në mal, vetëm, me u lutë. Kur ra nata, ndenjti vetëm, aty. 24 Lundra ishte tashma shumë stade nga toka, nën goditjen e dallgëve, se e kishte erën kundër. 25 Në rendin e katërt të rojes së natës, ai erdhi tek ata, tue ecë mbi det. 26 Nxanësit, kur e panë tue ecë mbi det, u trumhasën e thanë: «Asht shajni!». E vikatën nga frika. 27 Por Jezusi u foli menjëherë e u tha: «Guixim! Unë jam. Mos u trembni!». 28 Pjetri, atëherë, i tha: «Zot, nëse ti je, me urdhno me ardhë tek ti përmbi ujna». 29 Ai i tha: «Eja!». Pjetri zbriti nga lundra, eci mbi ujna dhe shkoi te Jezusi. 30 Por, tue pa erën e fortë, u tut dhe, si nisi me u zhytë, vikati e tha: «Zot, më shpëto!». 31 Jezusi shtriu dorën menjëherë, e rroku e tha: «Besimpakët! Pse u mëdyshe?». 32 Kur hipën në lundër, u fashit era. 33 Ata që ishin në lundër ranë përmbys e i thanë: «Njëmend ti je bir i Hyut».
Shërimi në Gjenesaret
34 Kur kaluen në bregun tjetër, dolën në tokë në Gjenesaret. 35 Tue qenë se njerëzit e atij vendi e njohën, çuen fjalë në mbarë atë rrethinë dhe i sollën tanë ata që kishin lëngata. 36 Atëherë i luteshin vetëm me i prekë kindin e zhgunit dhe, ata që e preknin, shëroheshin krejt.