1 Edhe ay hyri e shkonte ndëpër Jeriho.
2 Edhe na një njeri që qjuhej Zakhe, i cili ishte i par’ i kumerqarëvet, edhe kyj ishte i pasurë;
3 Edhe kërkonte të shihte Jisunë cili është; po s’munte nga gjëndëja, sepse ishte i vogëlë ndë shtat.
4 Edhe nxitoj përpara, e hipi mbë një dru mani, që t’e shihte, sepse kishte për të shkuarë ndëpër atë udhë .
5 Edhe Jisuj kur erdhi ndë atë vënt, ngriti sytë e pa atë, edhe i tha: “Zakhe, sbrit shpejt; sepse sot duhetë të mbes unë ndë shtëpit tënde.”
6 Edhe ay sbriti shpejt, edhe e priti me gëzim.
7 Edhe të gjithë kur panë murmurisinë, tuke thënë, se: “Hyri të rrijë te një njeri fajtuar.
8 Edhe Zakheu qëndroj e i tha Zotit: “Na, o Zot, gjysmën’ e gjësë sime te po ua ap të vobeqvet, edhe ndë i paça marrë gjë ndonjë njeriu me pahirë, i ap për një katrë.”
9 Edhe Jisuj i tha, se: “Sot u bë shpëtim ndë këtë shtëpi, sepse edhe ay ësht’ i bir’ i Avraamit.
10 Sepse i bir’ i njeriut erdhi të kërkonjë e të shpëtonjë atë që ësht’ i humburë.
“ 11 Edhe ata kur ndigjoninë këto, Jisuj shtoj e tha një paravoli, sepse ishte afër Jerusalimit, edhe ata kujtoninë, se do të duketë përnjëherë mbëretëri’ e Perëndisë.
12 Tha pra: “Një njeri i fisçim vate mbë një vënt të largë, për të marrë një mbëretëri për vetëhen’ e ti, pastaj të këthenetë.
13 Edhe thirri dhietë shërbëtorët’ e ti, e u dha dhietë mna; edhe u tha: Punoni këto gjersa të vinj.
14 Po qytetarët’ e ati e mërzitinë, edhe dërguanë lajmësi pas ati, tuke thënë, se : Nukë duamë këtë të mbëretëronjë mbi ne.
15 Edhe si mori mbëretërinë u këthye prapë, e tha të thërritenë tek ay ata shërbëtorëtë që u pat dhënë argjëndinë, për të marrë vesh ç’kishte fituarë gjithësecili.
16 Edhe erdhi i pari, tuke thënë: Zot, mnaja jote fitoj dhietë mna.
17 Edhe ay i tha: Të lumtë, shërbëtor’ i mirë; se u bëre i besuarë mbë të pakënë, ki pushtet siprë dhietë qyteteve.
18 Erdhi edhe i dyti, tuke thënë: Zot, mnaja jote bëri pesë mna.
19 I tha edhe këti: Edhe ti bënu zot siprë pesë qyteteve.
20 Erdhi edhe tietri, tuke thënë: Zot, na mnaja jote të cilën’ e pata ruajturë mbë-nj’-an ndë një rizë, sepse të pata frikë,
21 Se je njeri i shtrënguarë, merr atë që s’ke vënë, edhe korr atë që s’ke mbiellë.
22 Edhe ay i thotë: Prej gojësë sate të kam për të gjykuarë, shërbëtor’ i keq, ti e dije, se unë jam njeri i shtrënguarë, edhe marr atë që s’kam vënë, edhe korr atë që s’kam mbiellë.
23 Përse pra nukë dhe argjëndinë tim ndë truvezët, që ta merrnjam bashkë me kamatënë kur të vinjam unë?
24 Atëhere u tha atyre që rrininë përpara: Merrni mnanë prej ati, edhe ia epni ati që ka dhietë mnatë.
25 (Edhe ata i thanë: Zot, ay ka dhietë mna.)
26 Sepse po u them juve, se kujdo që ka do t’i epetë; edhe prej ati që s’ka, edhe atë që të ketë do të merretë prej ati.
27 Po ata arëmiqt’e mi që s’më deshnë të mbëretëronj mbi ata, birni këtu, edhe therni ata përpara meje.”
28 Edhe si tha këto, shkonte përpara, tuke hipurë ndë Jerusalim.
29 Edhe kur u afrua ndë Vithfagji edhe ndë Vithami, ndaj malit që qjuhetë i Ullinjet, dërgoj dy vetë nga nxënësit’ e ti, e u tha atyre:
30 “Shkoni ndë fshat të përtejm; kur të hyni atie do të gjeni një pulisht lidhurë, që nuk i ka hipurë kurrë ndonjë njeri, sgjidheni edhe silleni.
31 Edhe ndë u pyetë juve ndonjë: Përse e sgjithni? Kështu t’i thoni, se: Zoti ka nevojë për atë.”
32 Edhe ata që u dërguanë si shkuanë, gjetnë sikundrë u tha atyre.
33 Edhe ata kur po sgjidhinë pulishtinë, të zotërit’ e ati u thanë atyre: “Përse sgjithni pulishtinë?”
34 Edhe ata thanë: “Zoti ka nevojë për atë.”
35 Edhe e prunë të Jisuj; edhe si hodhë rrobet’ e tyre mbi pulishtinë, hipnë Jisunë mb’ atë.
36 Edhe ay kur po shkonte, gjëndëja shtroninë rrobet’ e tyre mb’ udhë.
37 Edhe ay kur u afrua tashti mbë të sbriturit të malit Ullinjet, gjithë shumica e nxënëset zunë të gëzoneshinë e ta lavduroninë Perëndinë me zë të math për gjith’ ato çudi që panë, tuke thënë:
38 “I bekuarë qoftë mbëreti që vien mb’ emërë të Zotit; paqtim ndë qiell, edhe lavdi mbë të lartat.”
39 Edhe ca Farisenj prej gjëndëjesë i thanë: “Mësonjës, qërto nxënësit’ e tu.”
40 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Po u them juve, se ndë pushofshinë këta, gurëtë do të thërresënë.”
41 Edhe si u afrua, e pa qytetnë, qjau për atë, tuke thënë, se:
42 “Ndë qoftë se dije edhe ti pak së pakut sot ndë këtë ditët tënde, ato punë që punonenë për paqtim tënt, po tashi u fshehnë prej syvet tu.
43 Sepse kanë për të ardhurë dit për tyj, edhe arëmiqt’ e tu kanë për të bërë hendek rreth teje, edhe të kanë për të rrethuarë, edhe të kanë për të shtrënguarë, nga të gjith’ anëtë.
44 Edhe të kanë për të rrëzuarë sheshit tyj, edhe djemt’ e tu që gjëndenë brënda te ti, edhe nukë kanë për të lënë gur mbi gur te ti; sepse nukë njohe kohënë që erthnë për të parë tyj.
45 Edhe si hyri ndë hieroret, zuri t’i nxirte jasht’ ata që shitin’ e blijnë nd’ atë,
46 Tuke thënë atyre: “Është shkruarë: “Shtëpia ime është shtëpi lutëje“, po ju e bëtë “shpellë kursarësh.”
47 Edhe ishte tuke mësuarë për ditë ndë hieroret; edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë, edhe të parët’ e llauzit kërkoninë t’e prishinë.
48 Po nukë gjeninë se ç’të bëninë, sepse gjithë llauzi ishte varë pas ati për të ndigjuar’ atë.