1 Edhe m’u dha një kallam që gjante posi shkop; edhe ëngjëlli rrinte e më thoshte:
“Ngreu, edhe mat tempullin’ e Perëndisë, edhe therorenë, edhe ata që falenë nd’atë.
2 Po avllinë që është përjashta tempullit lere jashtë, edhe mos e mat, sepse u dha mbë kombet; edhe qyteten’ e shënjtëruarë do t’e shkelënë dyzet e dy muaj.
3 Edhe do t’u ap dy martirëvet mi, edhe do të profitepsënë një milë e dy qint e gjashtë-dhietë dit, veshurë me thasë.
4 Këta janë të dy drurët’ e ullirit, edhe dy kandiletë që rrinë përpara Perëndisë dheut.
5 Edhe ndë dashtë ndonjë t’u bënjë dëm atyreve, del ziarr nga goja e atyreve, edhe ha arëmiqt’ e atyreve; edhe ndë dashtë ndonjë t’u bënjë dëm atyreve, kështu duhetë të vritet’ ay.
6 Këta kanë pushtet të mbyllënë qiellinë, që të mos bierë shi ndë dit të profitisë atyreve; edhe kanë pushtet mbi ujërat t’i këthenjënë mbë gjak, edhe t’i bienë dheut me çdo farë plage, sa herë të duanë.
7 Edhe kur të mbaronjënë martirin’ e tyre, bisha që del nga avyssi do të bënjë luftë me ata, edhe do t’i muntnjë, edhe do t’i vrasë.
8 Edhe kufomat’ e atyreve do të dergjenë mbi rrugën’ e qytetesë madhe, që kluhetë shpirtërisht Sodhomë edhe Egjyptë, atie ku u kryqëzua edhe Zoti ynë.
9 Edhe do të shohënë shumë vetë nga gjithë llauzërat’ e nga farat e nga gluhërat’ e nga kombetë kufomat’ e atyreve tri dit e gjysëm, edhe nukë do të lanë kufomat e atyreve të vihenë ndër varre.
10 Edhe ata që rrinë mbi dhet do të gëzonenë për ata, edhe do të gasmonenë, edhe do t’i dërgonjënë dhurëti njëri tiatrit, sepse këta të dy profitërë munduan’ ata që rrinë mbi dhet.”
11 Edhe pas këtyre tri dit e gjysëm hyri mb’ ata frymë jete nga Perëndia, edhe qëndruanë mbë këmbët të tyre, edhe i mori frik’ e madhe ata që i shihninë.
12 Edhe dëgjuanë një zë të math nga qielli që u thoshte atyre: “Hipni këtu.” Edhe hipnë mbë qiellt ndë ret; edhe arëmiqt’ e atyreve i panë.
13 Edhe nd’atë orë u bë një tërmet i math, edhe e dhietta e qytetesë ra, edhe u vranë ndë tërmet shtatë milë emëra njerëzish, edhe të tierët’ i mori frika, edhe i dhanë lavdi Perëndisë qiellit.
14 E dyta mjer shkoj; ja te po vien shpejte e treta mjer.
15 Edhe i shtatti ëngjëll i ra trumbetësë, edhe u bënë zëra të mëdha ndë qiell që thoshinë: “Mbëretëriat’ e botës’ u bënë të Zotit tënë, edhe të Krishtit ati, edhe do të mbëretëronjë ndë jetët të jetëvet.”
16 Edhe të njëzet e katrë pleqtë që rrininë mbë fronet të tyre përpara Perëndisë, ranë me faqe përdhe, edhe iu falnë Perëndisë,
17 Tuke thënë: “Falemi ndersë teje, o Zot Perëndia Gjithëpushtetësi, ay që ësht’ edhe që ishte (edhe që vien); sepse more fuqinë tënde të madhenë, edhe mbëretërove;
18 Edhe kombet’ u zemëruanë, edhe erdhi zemërata jote, edhe koha e të vdekuret, që të gjukonenë, edhe t’u apç pagënë shërbëtorëvet tu profitërvet, edhe shënjtorëvet, edhe atyreve që i kanë frikë emërit tënt, të vogjilet e të mëdhenjet, edhe të prishç ata që prishnjënë dhenë.
19 Edhe u hap tempulli i Perëndisë ndë qiell, edhe u duk arka e dhiatës’ ati ndë tempull t’ ati; edhe u bënë vetëtima e zëra e bumbullima e tërmet e breshër i math.
KAPTINA XI.
1 Edhe m’u dha nji kallam qi gjante porsi shkop; edhe engjulli rrinte e më thoshte: Ngreu, edhe mat tempullin’ e Hyjit, edhe therorenë, edhe ata qi adhurojënë nd’atë,
2 por oborrinë qi ashtë përjashta tempullit lene jashtë, edhe mos e mat, sepse u dha mbë kombet; edhe qytetinë shenjt kanë me e shkelunë katër-dhet’ e dy muej.
3 Edhe kam me u dhanë të dy deshmitarëvet mi, edhe do të profetizojënë nji mijë e dy qind e gjashtë-dhetë ditt, veshunë me thasë.
4 Këta janë dy drunat’ e ullinit, edhe dy kandiletë qi rrinë përpara Hyjit dheut.
5 Edhe ndë dashtë kushi me u bamë dam, del ziarrm prei gojës’ atyne, edhe ha anëmiqt’ e atyne; edhe ndë dashtë kushi me u bamë dam, kështu duhetë me u vram’ ai.
6 Këta kanë pushtet me mbyllunë qiellinë, për mos me ranë si ndë ditt të profezis’ atyne; edhe kanë pushtet mbi ujënat me i këthyem mbë gjak, edhe me i ranë dheut me qish-do farë plage, sa herë të denë.
7 Edhe kur të mbarojënë deshmin’ e vet, bisha qi del prei abyssit ka me bamë luftë me ata, edhe ka me i mundunë, edhe ka me i vramë.
8 Edhe korpënat’ e atyneve kanë me u dergjunë mbi rrugën’ e qytetit math, qi quhetë shpirtënisht Sodomë edhe Egjyptë, atie ku u kryqëzue edhe Zoti ynë.
9 Edhe kanë me pamë shumë vetë prei popujvet e prei faravet e prei gjuhënavet e prei kombevet korpënat’ e atyneve tri ditt e gjymës, edhe s’kanë me lanë korpënat’ e atyneve me i vumë ndër vorret.
10 Edhe ata qi rrinë mbë dhet kanë me u gëzuem për ata, e kanë me u gazëmuem; edhe kanë me i dërguem dhunëti njani tietërit, sepse këta të dy profetënitë munduen’ ata qi rrinë mbë dhet.
11 Edhe mbas tri ditsh e gjymës hyni mb’ata frymë jete prei Hyjit; edhe qindruenë mbë kambë të veta, edhe i muer frik’ e madhe ata qi i shifshinë.
12 Edhe ndëgjuenë nji za të math prei qiellit qi u thoshte: Hipni këtu. Edhe hipnë mbë qiellt mbë ret, edhe anëmiqt’ e atyneve i panë.
13 Edhe nd’ate orë u ba nji dhe-lëkundie e madhe, edhe e dhetta qytetit ra, edhe u vranë ndë dhe-lëkundiet shtatë mijë emëna njerëzish; edhe të tietër’ i muer frika, edhe i dhanë lavdi Hyjit qiellit.
14 E dyta mier shkoi, nje e treta te po vien shpeit.
15 Edhe i shtatti engjull’ i ra trumbetësë, edhe u banë zana të mëdha ndë qiellt qi thoshinë: Regjëniat’ e botës’ u banë të Zotit t’ynë, edhe të Krishtit ati, edhe ka me regjënuem ndë jetët të jetëvet.
16 Edhe të njizet e katër pleqtë, qi janë ndenjunë mbë shqembet e vet përpara Hyjit, ranë me faqe për dhe, edhe adhuruenë Hyjinë,
17 tue thanë: Falemi ndersë teje, o Zoti Hyj gjithë-pushtetësi, ai qi asht’ edhe qi ishte edhe qi vien, sepse more fuqinë tate të madhenë, edhe regjënove.
18 Edhe kombet’ u zemëruenë, edhe erdhi zemërimi yt; edhe koha e të vdekëvet, qi të gjukohenë, edhe të apish pagënë mbë shërbëtorët e tu profetënitë, edhe mbë shenjtënat, edhe mb’ata qi kanë frikë emëninë tat, mbë të vegjëlit edhe mbë të mëdhejt, edhe të vdierrish ata qi vdornë dhenë.
19 Edhe u çel tempulli i Hyjit ndë qiell, edhe u duk arka e dhiatës’ ati ndë tempull t’ati; edhe u banë vetima e zana e bumbullima e dhe-lëkundie e breshën i math.