1 Të nisurit’ e ungjillit të Jisu Krishtit, të Birit Perëndisë;
2 Sikundrë është shkruarë ndë profitërit: “Na unë te po dërgonj ëngjëllinë tim përpara faqesë sate, ay do të ndreqjë udhënë tënde përpara teje”.
3 “Zëri ati që bërtet ndë shkretëtirët: Bëni gati udhën’ e Zotit, bëni rrugat’ e ati të drejta.”
4 Joanni ishte tuke pagëzuarë ndë shkretëtirët, edhe tuke leçiturë pagëzim pendimi për ndëlesën’ e falevet.
5 Edhe gjithë vëndi i Judhesë edhe Jerosolimitëtë dilninë tek ay, edhe të gjithë pagëzoneshinë nga ay ndë lumë të Jordhanit, tuke rrëfyerë falet’ e tyre.
6 Edhe Joanni ishte veshurë me qime kamilleje, edhe ngjeshurë me bres të lëkurtë ndë mes të ti, edhe hante karkaleca e mialtë t’egërë.
7 Edhe leçiste, tuke thënë: “Prapa meje vien më i forti se unë, të cilit s’jam i zoti të unjem e t’i sgjith rrypin’ e këpucëvet.
8 Un’ u pagëzova juve me ujë; po ay do t’u pagëzonjë juve me Frymë të Shënjtëruarë.”
9 Edhe nd’ato dit Jisuj erdhi nga Nazareti i Galilesë, edhe u pagëzua nga Joanni ndë Jordhan.
10 Edhe përnjëherë, tuke dalë nga ujëtë, pa qiejetë hapurë, edhe Frymën’e Shënjtëruarë posi pëllump tuke sbriturë mbi atë.
11 Edhe erdhi një zë nga qiejetë, tuke thënë : “Ti je Biri im i dashuri, që pëlqeva.”
12 Edhe përnjëherë Fryma e nxier ndë shkretëtirët.
13 Edhe ish atie ndë shkretëtirët dyzet dit, e ngitej nga Satanaj; edhe ish bashkë me egërsirat, edhe ëngjëjt’ i shërbeninë.
14 Edhe Joanni passi u dha ndër duar, Jisuj erdhi ndë Galilet, tuke leçitur’ ungjillin’e mbëretërisë Perëndisë, e tuke thënë:
15 “Se u mbush koha, edhe u afrua mbëretëria e Perëndisë; pendohi, edhe i besoni ungjillit.”
16 Edhe tuke ecurë ndaj detit Galilesë, pa Simonë edhe Andrenë, të vëllan’ e ati, tuke hedhurë rrietë ndë det; sepse ishinë peshkatorë.
17 Edhe Jisuj u tha atyre: :Ejani pas meje, edhe do t’u bëj juve të bëneni peshkatorë njerëzish.”
18 Edhe ata përnjëherë lanë rrietat’ e tyre, edhe vanë pas ati.
19 Edhe posa vate prej andej pak më tej , pa Jakovinë, të birr ë e Zevedheut, edhe Joanninë, të vëllan’ e ati, edhe ata ishinë ndë lundrët tuke ndrequrë rrietat.
20 Edhe përnjëherë thirri ata, edhe ata lanë tatën’ e tyre Zevedhenë ndë lundrët bashkë me punëtorëtë, e vanë pas ati.
21 Edhe shkojënë brënda ndë Kapernaum; edhe Jisuj përnjëherë për të shëtunë hyri ndë sinagogji, e mësonte.
22 Edhe çuditeshinë për mësimin’ e ati; sepse ishte tuke mësuar’ ata sikur kish urdhër, edhe jo posi shkronjësitë.
23 Edhe ishte ndë sinagogjit t’atyreve një njeri që kish frymë të ndyrë, edhe bërtiti tuke thënë:
24 “Mjer! Ç’ke me ne edhe ti, Jisu Nazarinas? Erdhe të na humbaç? Të di cili je, Shënjti i Perëndisë.”
25 Po Jisuj e qërtoj, tuke thënë: “Mbëçil golënë, edhe dil nga ay.”
26 Edhe frym’ e ndyrë, si e shkleu, edhe bërtiti me zë të math, dolli nga ay.
27 Edhe të gjithë u habitnë, kaqë sa pyesninë njëri tiatrinë, tuke thënë: “Ç’është këjo punë ? Ç’është kyj mësim i ri? Sepse urdhëron me pushtet edhe frymat’ e ndyra, edhe i dëgjojënë.”
28 Edhe përnjëherë i dolli zëri ndëpër gjith’ atë vënt rreth Galilesë.
29 Edhe përnjëherë si duallnë nga sinagogjia, erthnë ndë shtëpit të Simonit e të Andhreut, bashkë me Jakovin’ e më Joanninë.
30 Edhe e viehërra e Simonit po dirgjej ndër ethe; edhe ata përnjëherë i thonë për atë.
31 Edhe ay u afrua, edhe e rroku për dore, edhe e ngriti; edhe e lanë ethetë përnjëherë, edhe u shërbente atyre.
32 Edhe si u ngrys, mbë të perënduarët të diellit, prunë tek ay gjith’ ata që kishinë keq edhe të diallosuritë.
33 Edhe gjithë qyteti ish mbëledhurë te dera.
34 Edhe ay shëroj shumë nga ata që kishinë keq prej gjithë çfarë sëmundëjesh; edhe kërreu shumë diaj, edhe s’linte diajtë të flasënë, sepse e njihninë.
35 Edhe u ngre me natie fort shpejt, e dolli, edhe vate ndë një vënt të shkretë, edhe falej atie.
36 Edhe Simoni, edhe ata që ishinë bashkë me atë, e ndoqnë prapa.
37 Edhe kur e gjetnë, i thonë se: “Të gjithë po të kërkojënë.”
38 Edhe ay u thotë atyre: “Le të vemi ndër kryefshatra të afëra, që të leçis edhe atie; sepse për këtë punë kam dalurë.
39 Edhe ishte tuke leçiturë ndëpër sinagogjit t’atyre, ndëpër gjithë Galilenë, edhe tuke kërryerë diajtë.
40 Edhe një i krromosur’ vien tek ay, e i lutetë, edhe bie ndë gjunj përpara ati, e i thotë, se: “Ndë daç, munt të më qërojç.”
41 Edhe Jisujt iu dhëmp, ngjati dorënë, edhe e preku e i thotë: “Dua, qërohu.”
42 Edhe ay posa tha këtë , përnjëherë i shkoj krroma, edhe u qërua.
43 Edhe si e porositi me shtrëngim, përnjëherë e kërreu jashtë, Edhe i thotë:
44 “Vështro mos i thuaç gjë ndonjërit, po shko, e dëfto vetëhenë tënde te prifti, edhe bierë për të qëruarëtë tat ato që ka urdhëruarë Mojsiu për martiri mb’ata.”
45 Po ay si dolli nisi të leçisë shumë, edhe të hapë fialënë, kaqë sa ay s’munt të hynte më faqeza ndë qytet; po ish jashtë ndëpër vënde të shkretë, edhe vijnë atie tek ay nga gjith’ anëtë.
KAPTINA I.
1 Të fillumit’ e ungjillit Iesu Krishtit, të Birit Perëndisë;
2 sikurse ashtë shkrumë ndë profetënit: “Ngje unë ke po dërgoj engjullinë t’em përpara faqesë s’ate, ai ka me ndrequn’ udhënë tande përpara teje”.
3 Zan’ i ati qi gërthet ndë shkretinët: “Bani gati udhën’ e Zotit, bani rrugat’ e ati të dreita”.
4 Gjionni ishte tue pagëzumë ndë shkretinët, ende tue predikumë pagëzim pendimi për ndëjesën’ e fajevet.
5 Ende gjithë vendi i Iudesë, ende Ierusalemitëtë, dilinë ke ai, ende të gjithë pagëzoheshinë prei ati ndë lum të Iordanit, tue rrëfymë fajet’ e veta.
6 Ende Gionni ishte veshunë me qime kamille, ende ngjeshunë me bres likure për miedis të vet, ende hante karcaleca e mialtë të egër.
7 Ende predikonte, tue thanë: Mbrapa meje vien ma i forti se unë, të cillit s’jam i zoti t’ulem, e t’i sgjith rrypin’ e këpucëvet.
8 Un’u pagëzova juve me ujë, po ai ka me u pagëzumë juve me Shpirtinë Shenjt.
9 Ende nd’ato ditt, Iesui erdhi prei Nazaretit Galilesë, ende u pagëzu prei Gjionnit ndë Iordan.
10 Ende përnjiherë tue dalë prei ujit, pa qijetë hapun’, ende Shpirtinë Shenjt posi pullump tue sdripunë mbi atë.
11 Ende erdhi nji za prei qijesh, tue thanë : Ti je Biri em i dashuni, mbë të cillinë pëlqeva.
12 Ende përnjiherë Shpirti e nxir ndë shkretinët.
13 Ende ishte atie ndë shkretinët katër-ditë ditt tue u ngamë prei Satanait; ende ishte bashkë me bishat e egra; ende engjujt’ i shërbejinë.
14 Ende Gjionni mbassi u dha ndër durë, Iesui erdhi ndë Galile, tue predikum’ ungjillin’ e mbëretënisë Perëndisë,
15 e tue thanë, se: U mbush koha, ende u afru mbëretënia e Perëndisë; pendohi, ende i besoni ungjillit.
16 Ende tue ecunë ndaj detin’ e Galilesë, pa Simonin’ ende Andrenë të vëllan’ e ati, tue hedhunë rretë ndë det, sepse ishinë peshkatorë.
17 Ende Iesui u tha atyne: Eni mbrapa meje, ende kam me u bamë juve të baheni peshkatorë nierëzish.
18 Ende ata përnjiherë lanë rretat’ e veta, e voitnë mbrapa ati.
19 Ende posa prini prei andyi pak ma tej , pa Iakobinë të birin’ e Zebedeut, ende Gionninë të vëllan’ e ati, ende ata ishinë ndë lundrët tue ndrequnë rretatë.
20 Ende përnjiherë thirri ata; ende ata lanë të i atin’ e vet Zebedenë ndë lundrët bashkë me punëtorët, e voitnë mbrapa ati.
21 Ende shkojnë mbrenda ndë Kapernaum; ende Iesui përnjiherë ndër të shëtunat hyni ndë synagogët, e mësonte.
22 Ende tëmeroheshinë për mësimin’ e ati, sepse ishte tue mësum’ ata sikurse me pasun’ urdhënë, ende jo posi Shkruisitë.
23 Ende ishte ndë synagogët t’atyne nji nieri qi kishte shpirt të ndytë; ende gërthiti,
24 tue thanë: Mjer! Qish ke me ne ende ti Iesu Nazarinas? Erdhe me na humbunë? Të dij cilli je, Shenjt’ i Perëndisë.
25 Po Iesui e qirtoi, tue thanë: Mbëshil gojën’, ende dil prei ati.
26 Ende shpirti i ndytë si e shqeu, ende gërthiti me za të math, dul prei ati.
27 Ende të gjithë u habitnë, kaqi sa pysinë njiani tietrinë, tue thanë: Qish ashtë këto punë? Qish ashtë kyi mësim i ri? Sepse urdhënon me pushtet ende shpirtënat’ e ndytë, ende i ndëgjojnë?
28 Ende përnjiherë i dul zani ndëpër gjith’ ate vend rreth Galilesë.
29 Ende përnjiherë si dulnë prei synagogësë, erthnë ndë shtëpit të Simonit ende Andreut, bashkë me Iakobin’ e me Gjionninë.
30 Ende e vieherra e Simonit po dirgjei ndër ethe, ende ata përnjiherë i thonë për ate.
31 Ende ai u afru, ende e rroku për dore, ende e ngriti; ende e lan’ ethetë përnjiherë, ende ajo u shërbente atyne.
32 Ende si u ba vonë, mbë të perëndumit dillit, prunë ke ai gjith’ ata qi kishinë keq, ende të diallosunitë.
33 Ende gjithë qyteti ishte mbëledhunë ke dera.
34 Ende ai shëndoshi shumë prei asish qi kishinë keq prei gjithë çfarë sëmundëjesh, ende nxur shumë diaj, ende s’linte diajtë me folunë, sepse e ngjifinë.
35 Ende u ngrit me natie fort heret, e dul, ende voiti ndë nji vend të shkretë, e falei atie.
36 Ende Simoni, ende ata qi ishinë bashkë me ate, e ndoqnë mbrapa.
37 Ende kur e gjetnë, i thonë, se: Të gjithë po të kërkojnë.
38 Ende ai u thot’ atyne: Le të shkojmë ndër krye-katundet e afërme, qi të predikoj ende atie, sepse për këte punë kam dalunë.
39 Ende ishte tue predikumë ndëpër synagogat e atyneve ndëpër gjithë Galilenë, ende tue nxierrë diajtë.
40 Ende nji i kromosunë vien ke ai, e i lutetë, ende bie ndë gjunjë përpara ati, e i thotë, se: Ndë daç, mundesh me më qirumë.
41 Ende Iesuit si iu dhimpt, shtrini dorën’ ende e preku, ende i thotë: Du, qirohu.
42 Ende ai posa tha këte , përnjiherë i shkoi kroma, ende u qiru;
43 ende si e porositi me shtrëngim, e nxur jashtë;
44 ende i thotë: Shiko mos i thush gja askuit, po shko, e difto vetëvetëhenë ke prifti, ende bier për të qirumit tand ato qi ka urdhënumë Moiseu, për dëshmi mb’ ata.
45 Po ai si dul, filloi me predikumë shumë, ende me hapunë fjalënë kaqi, sa ai s’mundei ma me hymë mballa-faqe ndë qytet, po ishte ndëpër vende të shkreta, ende vijin’ atie ke ai prei gjith’ anësh.