1 Nd’ atë kohë Irodhi katrurdhërsi dëgjoj zërin’e Jisujt,
2 Edhe u tha shërbëtorëvet të ti: “Kyj është Joann Pagëzori; ay është ngjallurë nga të vdekuritë, edhe përandaj punonenë çudia nga ay.”
3 Sepse Irodhi zuri Joanninë, edhe e lidhi, edhe e vuri ndë burk, për Irodhiadhënë gruan’e Filippit të vëllat;
4 Sepse Joanni i thoshte ati, se “Nuk’ ësht’e udhësë ta kesh ti atë”.
5 Edhe donte ta vriste atë, po kishte frikë gjëndëjenë, sepse e kishinë për profit.
6 Edhe kur bënej të festuarët’ e ditësë të lindurit Irodhit, e bija e Irodhiadhësë karxeu ndë mest, edhe i pëlqeu Irodhit.
7 Përandaj iu zotua asaj me be t’i apë ç’të lypte.
8 Edhe ajo, si u mësua prej s’ëmësë, thotë: “Epmë kryet’e Joann Pagëzorit këtu mbë këtë talure”.
9 Edhe mbëretit i erdhi keq; po për betë që bëri , edhe për ata që ishinë ndenjurë ndë mësallë bashkë me atë, urdhëroj t’i epetë.
10 Edhe dërgoj e i preu kryetë Joannit ndë burgut.
11 Edhe kryet’ e ati u pru mbë një talure, e iu dha vashësë; edhe ajo ia pruri s’ëmësë.
12 Edhe erthnë nxënësit’e ati, e ngritnë trupinë, edhe e kallnë ndë varr; pastaj erthnë e i dhanë zë Jisujt.
13 Edhe Jisuj, kur dëgjoj, iku andej me lundrë mbë një vënt të shkretë veçanë; edhe gjëndëja kur dëgjuanë i vanë prapa këmbë nga qytetetë.
14 Edhe [Jisuj] kur dolli, pa shumë gjëndëje, edhe iu dhëmp për ata, edhe shëroj të sëmurët’ e atyre.
15 Edhe si u ngrys, i erthnë përanë nxënësit’ e ati, e i thanë, se “Vëndi ësht’ i shkretë, edhe koha ndashti ka shkuarë; lësho gjëndëjenë, që të venë ndëpër krye-fshatërat të blenjën të ngrëna për vetëhen’e tyre”.
16 Po Jisuj u tha atyre: “Nukë kanë nevojë të venë; epuni ju atyre të hanë”.
17 Edhe ata i thon’ati: “Nukë kemi këtu veç pesë bukë edhe dy pishq”.
18 Edhe ay tha: “Bimini mua ato këtu”.
19 Edhe urdhëroj gjëndëjenë të rrijnë përmbi barërat, edhe mori pesë bukët’ e dy pishqetë, edhe ngriti sytë përpietë ndë qiell e bekoj; edhe passi i theu, u dha bukëtë nxënësëvet, edhe nxënësitë gjëndëjesë.
20 Edhe hëngrrë të gjithë e u nginjënë; edhe ngritnë tepëricën’e copavet, dy-mbë-dhietë kosha plot.
21 Edhe ata që hëngrrë ishinë sindonja pesë mijë burra, veç gravet e çunavet.
22 Edhe përnjëherë [Jisuj] shtrëngoj nxënësit’e ti të hynjënë ndë lundrët, edhe të shkonjënë përtej më përpara se ay, gjersa të lëshonjë gjëndëjenë.
23 Edhe si lëshoj gjëndëjenë, hipi ndë malt veçanë që të faletë; edhe si u ngrys, ishte vetëm’ atie.
24 Edhe lundra ishte ndashti ndë mest të detit, tuke përpjekurë nga valëtë; sepse era ishte kundrë.
25 Edhe mbë të katërtënë ruajtien’ e natësë Jisuj vate tek ata, tuke ecurë përmbi det.
26 Edhe nxënësitë kur e panë tuke ecurë përmbi det, u trëmpnë e thanë, se “Është hije”; edhe nga frika bërtitnë.
27 Po Jisuj përnjëherë u foli atyre, tuke thënë: “Kini zëmërë, unë jam, mos u frikësoni”.
28 Edhe Pietri u përgjeq e tha: “Zot, ndë je ti, urdhëro-më të vinj te ti mbi ujërat”.
29 Edhe ay tha: “Eja”. Edhe Pietri sbriti nga lundra, e eci mbi ujërat, që të vinjë te Jisuj.
30 Po kur pa erënë të fortë, u frikësua; edhe si zuri të kridhetë, bërtiti, tuke thënë: “Zot, shtëpo-më”.
31 Edhe Jisuj përnjëherë ngjati dorënë, edhe i tha: “O besë-pak, përse qe me dy mëndëje?”
32 Edhe ata si hynë ndë lundrët, pushoj era.
33 Edhe ata që ishinë ndë lundrët erthnë e iu falnë ati, tuke thënë: “Me të vërtetë je bir Perëndie”.
34 Edhe si shkuanë përtej erthnë ndë dhet Gjennisaret. Edhe njerëzit’ e ati vëndi, kur e njohnë, dërguanë ndëpër gjith’ ato anë edhe i prunë ati gjith’ ata që kishinë keq.
35 Edhe i luteshin’ ati të prekënë cepin’ e rrobës’ati vetëmë; edhe sa vetë e preknë, u shëruanë.
KAPTINA XIV.
1 Nd’atë kohë Herodi katër-urdhënsi ndëgjoi zanin’ e Iesuit,
2 edhe u tha shërbëtorëvet vet: Kyi ashtë Gjionn Pagëzori; ai ashtë ngjallë prei së vdekunish, edhe përandai punohenë mërekullia prei ati.
3 Sepse Herodi zuni Gjionnin’ edhe e lidhi, edhe e vuni ndë burk për Herodiadënë gruen’ e Filippit të vëllait vet.
4 Sepse Gjionni i thoshte, se : Nuk asht’ e udhësë me pasunë ti atë.
5 Edhe donte me e vramë, por dronte gjindëjenë, sepse e kishinë për profet.
6 Edhe kur qenë për me u festuem ditt’ e të lemit Herodit, e bija Herodiadësë karceu ndë miedis, edhe i pëlqeu Herodit.
7 Përandai iu zotue asai me be, me i dhanë qish të lypi.
8 Edhe ajo mbassi qe mësuem prei s’amësë vet, thotë: Nem mue kryet’ e Gjionn Pagëzorit këtu mbë kupët.
9 Edhe mbëreti u idhënue, por për bet qi bani, edhe për ata qi ishinë ndenjunë bashkë me atë, urdhënoi me u dhanë.
10 Edhe dërgoi, e i preu kryetë Gjionnit ndë burk.
11 Edhe kryet’ e Gjionnit u pru mbë kupët, e iu dha vaizësë; edhe ajo ia pruni s’amësë vet.
12 Edhe dishepujt’ e ati erthnë, e ngritnë korpinë, edhe e vorruenë; mbasandai erthnë, e i dhanë za Iesuit.
13 Edhe Iesui kur ndëgjoi, iku prei andej me lundër mbë nji vend të shkretë veç-anë; edhe gjindëja kur ndëgjuenë, e muerrnë mbrapa mbë kambë prei qytetevet.
14 Edhe Iesui kur duel, pa shumë gjindëje, edhe iu dhimpt për ata, edhe shëndoshi të sëmunët’ e atyneve.
15 Edhe si u ngrys, i erthnë përanë dishepujt’ e ati, e thanë, se: Vendi asht’ i shkretë, edhe koha tashti ka kaluem; lisho gjindëjenë me votunë ndëpër katundet, për me blemë të ngrana për vetëvetëhenë.
16 Por Iesui u tha atyneve: S’kanë nevojë me votunë, ipni ju atyneve me ngranë.
17 Edhe ata i thonë: S’kena këtu veç pesë bukë, edhe dy peshq.
18 Edhe ai tha: Bini mue ato këtu.
19 Edhe urdhënoi gjindëjenë me ndenjunë përmbi barënat; edhe muer pesë bukëtë, e dy peshqitë, edhe çoi sytë përpietë ndë qiell, e bekoi; edhe mbassi i theu, u dha bukëtë dishepujvet, edhe dishepujtë gjindëjesë.
20 Edhe hangrën të gjithë, e u nginë, edhe ngritnë tepëricën’ e copavet, dy-mbë-dhetë kosha plot.
21 Edhe ata qi hangrën ishin’ afër pesë mijë burra, veç gravet, e çunavet vogjilë.
22 Edhe Iesui përnjiherë nguti dishepujt’ e vet me hymë ndë lundrët, e me shkuem përtej ma përpara se ai, deri sa të lishojë gjindëjenë.
23 Edhe ai lishoi gjindëjenë, hipi ndë malt veç-anë për me u falunë; edhe si u ngrys, ishte vetëm’ atie.
24 Edhe lundra tashti ishte ndë miedis të detit, tue u përpiekunë prei valësh, sepse era ishte kundrë.
25 Edhe mbë të katërtënë rueitien’ e natësë Iesui voti tek ata, tue ecunë përmbi det.
26 Edhe dishepujtë kur pan’ atë tue ecunë përmbi det, u përzien’ e thanë, se: Ashtë hije; edhe prei frikësë bërtitnë.
27 Por Iesui përnjiherë u foli atyneve, tue thanë: Kini zemërë, unë jam; mos u frikoni.
28 Edhe Pietri u përgjeq, e i tha: Zot, ndë je ti, urdhënomë me ardhunë te ti mbi ujënat.
29 Edhe ai tha: Eja. Edhe Pietri sdrypi prei lundrësë, e eci mbi ujënat, për me ardhunë te Iesui.
30 Por kur pa erënë të fortë, u frikue; edhe si filloi me u zhytunë bërtiti, tue thanë: Zot, shpëtomë.
31 Edhe Iesui përnjiherë shtrini dorën’, edhe e kapi, edhe i tha: O besë-pak, mbë çë se qe me dy mendesh?
32 Edhe ata si hynë ndë lundrët, pushoi era.
33 Edhe ata qi ishinë ndë lundrët erthnë, edhe e adhuruenë, tue thanë: Për të vërtet je Bir Perëndie.
34 Edhe si shkuenë përtej, erthnë ndë dhet Gennisaret.
35 Edhe nierëzit’ e ati vendi kur e ngjoftnë, dërguenë ndëpër gjith’ atë nahije, edhe i prunë ata qi kishinë keq.
36 Edhe i luteshinë, veç me prekunë shqepin’ e petkut ati; edhe sa vetë e preknë, u shëndoshnë.