1 Edhe Jisuj vate ndë malt të Ullinjvet.
2 Edhe mbë të vagulluarët erdhi përsëri ndë hieroret, edhe gjithë llauzi vinte tek ay; edhe ay ndenji e i mësonte.
3 Edhe shkronjësit’ e Farisenjtë i bijenë një grua zënë ndë kurvëri, edhe si e vunë ndë mest, i thonë:
4 “Mësonjës, këjo grua është zënë mbi punët tuke kurvëruarë.
5 Edhe Mojsiu na ka porositurë ndë nomt, të tillatë gra të vritenë me gurë; ti pra ç’thua?”
6 Edhe këtë e thoshinë tuke ngarë atë, që të kenë me se ta përflasënë. Po Jisuj u kërrus poshtë, e shkruante me gisht mbë dhet.
7 Edhe passi qëndroninë tuke pyetur’ atë, u ngrit, e u tha atyre: “Cili prej jush të jet’ i pafaj, kyj më përpara le të hedhë gurinë mbi atë.”
8 Edhe përsëri u kërrus poshtë, e shkruante mbë dhet.
9 Edhe ata kur dëgjuanë këtë , edhe pasi qërtoneshinë nga ndërgjegjëja, dilninë jashtë një nga një, zënë që prej pleqsh e gjer mbë të fundëshmit; edhe Jisuj mbeti vetëmë, edhe gruaja tuke ndenjurë ndë mest.
10 Edhe Jisuj si u ngrit, edhe nukë pa asndonjë veç gruasë, i tha asaj: “Grua, ku jan’ ata që të përflisinë? Asndonjë s’të gjykoj për të ligë.”
11 Edhe ajo tha: “Asndonjë, Zot.” Edhe Jisuj i tha: “As unë nukë të gjykonj për të ligë; shko, edhe mos fëje më.”
12 Jisuj pra përsëri u foli atyre, tuke thënë: “Unë jam drita e botësë; ay që më vien pas, nukë do t’ecënjë nd’ errësirët, po do të ketë dritën’ e jetësë.”
13 Farisenjtë pra i thanë: “Ti martiris për vetëhenë tënde; martiria jote nuk’ ësht’ e vërtetë.”
14 Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Edhe unë ndë martirisça për vetëhenë time, martiria ime ësht’ e vërtetë, sepse e di nga erdha, e ku vete, po ju s’e dini nga erdha, e ku vete.
15 Ju gjykoni pas mishit; unë nukë gjykonj njeri.
16 Po edhe ndë gjykofsha unë, gjyqi im ësht’ i vërtetë; sepse nukë jam vetëmë, po unë edhe Ati që më dërgoj.
17 Edhe është shkruarë ndë nomt tuaj, se Martiria e dy njerësve ësht’ e vërtetë.
18 Unë jam ay që martiris për vetëhenë time, edhe Ati që më dërgoj martiris për mua.”
19 I thoshinë pra: “Ku ësht’ yt atë?” Jisuj u përgjeq: “As mua s’më dini, as tem Atë; ndë më dinitë mua, do të dinit’ edhe tim Atë.”
20 Këto fialë i foli Jisuj ndë vënt të thesarit, tuke mësuarë ndë hieroret; edhe asndonjë nuk’ e zuri, sepse edhe s’i kishte ardhur’ ora.
21 Jisuj pra u tha përsëri atyre: “Unë po vete, edhe do të më kërkoni, edhe do të vdisni ndë fajt tuaj. Edhe ku vete unë, ju nukë munt të vini.”
22 Judhenjtë pra thoshinë: “Mos do të vrasë vetëhen’ e ti, e përandaj thotë: Atie ku vete unë, ju s’munt të vini?”
23 Edhe ay u tha atyre: “Ju jeni prej atyre së poshtërash, unë jam prej së lartash. Ju jeni prej kësaj bote; unë s’jam prej kësaj bote.
24 U thashë pra juve, se do të vdisni ndë fajet tuaja, sepse ndë mos besofshi se unë jam, do të vdisni ndë fajet tuaja.”
25 I thoshinë pra: “Cili je ti?” Edhe Jisuj u tha atyre: “Atë që u thashë juve që përpara herësë.
26 Shumë kam për të thënë, e për të gjykuarë për ju; po ay që më dërgoj ësht’ i vërtetë; edhe unë sa dëgjova prej ati, këto i them botësë.”
27 – Nukë kupëtuanë, se u thoshte atyre për Atinë.
28 Jisuj pra u tha atyre: “Kur të ngrini lart të birin’ e njeriut, atëhere do ta njihni se unë jam, edhe nukë bënj asgjë prej vetëhesë s’ime, po sikundrë më mësoj im Atë, këto flas.
29 Edhe ay që më dërgoj është me mua; Ati nukë më ka lënë vetëmë; sepse unë bënj përherë ato që i pëlqënjënë.”
30 Ay tek ishte tuke folurë këto, shumë vetë i besuanë.
31 Jisuj pra u thoshte atyre Judhenjet që i kishinë besuarë: “Ndë qoftë se mbesoni ju ndë fialët time, jeni me të vërtetë nxënësit’ e mi;
32 Edhe do të njihni të vërtetënë, edhe e vërteta do t’u lironjë juve.”
33 Iu përgjeqnë ati: “Jemi far’ e Avraamit, edhe nukë jemi bërë kurrë shërbëtorë asnjeriu; qysh thua ti, se: Do të bëheni të liruarë?”
34 Jisuj u përgjeq atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se kushdo që bën fajinë, është shërbetuar i fajit.
35 Edhe shërbëtori nukë mbet ndë shtëpi për gjithë jetënë; po biri mbet për gjithë jetënë.
36 Ndë u liroftë pra juve Biri, me të vërtetë do të jeni të liruarë.
37 E di se jeni far’ e Avraamit; po kërkoni të më vrisni, sepse fiala ime nukë zë vënt ndër ju.
38 Unë flas ç’kam parë përanë tim eti; edhe ju kështu bëni ç’keni parë prej atit tuaj.”
39 Iu përgjeqnë e i thanë: “Ati ynë ësht’ Avraami.” Jisuj u thot’ atyre: “Ndë qoftë se ishitë bijt’ e Avraamit, do të bënitë punërat’ e Avraamit.
40 Po ndashti kërkoni të më vrisni, njeri që u kam folurë të vërtetënë, që dëgjova prej Perëndisë.
41 Avraami nukë bëri këtë. Ju bëni punërat’ e atit tuaj.” I thanë pra: “Neve s’kemi lindurë prej kurvërie, një atë kemi, Perëndinë.”
42 Jisuj pra u tha atyre: “Ndë qoftë se ishte Perëndia ati juaj, do të më donitë; sepse unë prej Perëndisë dolla, edhe vinj prej ati ; sepse nuk’ ardhç prej vetëhesë sime, po ay më dërgoj.
43 Përse nukë njihni të foluritë tim? Sepse nukë munt të dëgjoni fialënë time.
44 Ju jeni prej atit diallit, edhe doni të bëni dëshërimet’ e atit tuaj. Ay ishte që përpara herësë njerivrasës, edhe nukë qëndron ndë të vërtetët; sepse e vërtetë nuk’ është tek ay. Kur flet gënjeshtrënë, flet nga të tijatë; sepse është gënjeshtar, edhe i ati asajgënjeshtrësë .
45 Po mua, sepse them të vërtetënë, nukë më besoni.
46 Cili prej jush më shan për faj? Po ndë them të vërtetënë, përse s’më besoni ju?
47 Ay që është prej Perëndisë, dëgjon fialët’ e Perëndisë; përandaj ju nukë dëgjoni, sepse nukë jeni prej Perëndisë.”
48 Judhenjtë pra u përgjeqnë e i thanë: “Nukë themi mirë ne, se ti je Samarit, edhe ke diallë?”
49 Jisuj u përgjeq: “Unë s’kam diallë, po nderonj tem Atë, edhe ju me turpëroni.
50 Edhe unë s’kërkonj lavdinë time; ka kush kërkon e kush gjykon.
51 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të shohë vdekëje për gjithë jetënë.”
52 Judhenjtë pra i thanë: “Ndashti e muarëm vesh, se ke diallinë. Avraami vdiq edhe profitritë, edhe ti thua: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të ngjëronetë vdekëje për gjithë jetënë.
53 Sos je ti më i math se ati ynë Avraami, i cili vdiq? Edhe profitritë vdiqnë; cilinë e bën vetëhenë tënde ti?”
54 Jisuj u përgjeq: “Unë ndë lavduronj vetëhenë time, lavduria imë s’ësht’ asgjë; im Atë ësht’ ay që më lavduron, për të cilinë ju thoni se është Perëndia juaj;
55 Edhe s’e keni njohurë, po unë e njoh; edhe ndë thënça se nuk’ e njoh, do të jem posi ju, gënjeshtar; po e njoh, edhe ruanj fialën’ e ati.
56 Avraami, ati juaj, gëzonej të shohë ditënë time; edhe e pa, e u gëzua.”
57 Judhenjtë pra i thanë: “Pesë-dhietë vjet edhe s’i ke, edhe ke parë Avraaminë?” Jisuj u tha atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Para se të lintnjë Avraami, unë jam.”
58 Ngritnë pra gurë që të siellënë mb’ atë, po Jisuj u fsheh, edhe dolli nga hieroreja, edhe shkoj ndëpër mes t’atyreve; edhe kështu iku.
KAPTINA VIII.
1 Edhe Iesui vote ndë Malt të Ullivet.
2 Edhe heret me natie erdhi për-së-ri ndë tempull, edhe gjithë populli erthnë tek ai, edhe ai ndejti e i mësonte.
3 Edhe Shkruisit’ e Fariseit’ i bijënë nji grue zanë ndë kurvëni; edhe si e vunë ndë miedis,
4 i thonë: Mieshtër, këjo grue ashtë zanë mbi punët tue kurvënuem.
5 Edhe Moiseu na ka porositunë ndë ligjët, të cillatë me u rrafunë me gurë, qish thue ti pra?
6 Edhe thoshinë këte, tue ngam’ ate, qi të kenë fjalë me e përfolunë. Por Iesui u ul poshtë, e shkrunte me gisht mbi dhet.
7 Edhe mbassi qindrojshinë tue pyetun’ ate, u ngrit, e u tha atyne: Cilli prei jush të jetë pa faj, ai ma përpara le të hedhi gurinë mbi ate.
8 Edhe për-së-ri u ul poshtë, e shkrunte mbi dhet.
9 Edhe ata kur ndëgjuenë këte , shaheshinë prei ndërgjegjiesë, edhe dilshinë jashtë nji ka nji, zanë fillë çë prei pleqsh qysh mbë të mbrapmit; edhe Iesui mbeti vetëmë, edhe grueja tue ndenjunë ndë miedis.
10 Edhe Iesui si u ngrit, edhe nukë pa askend, veç gruenë, i tha: Grue, ku jan’ ata qi të përflishinë? Askushi nukë të mundoi?
11 Edhe ajo tha: Askushi, Zot. Edhe Iesui i tha: As unë nukë të mundoj; shko, edhe mos ban faj ma.
12 Iesui pra për-së-ri u foli atyne, tue thanë: Unë jam drita e botësë; ai qi vien mbrapa mejet, s’ka me ecunë nd’errësinët, por ka me pasunë dritën’ e jetësë.
13 Fariseitë pra i thanë: Ti deshmon për vetëvetëhenë; deshmia jote nuk’ asht’ e vërtetë.
14 Iesui u përgjeq e u tha atyne: Edhe unë ndë deshmofsha për vetëvetëhenë, deshmia eme asht’ e vërtetë, sepse e dij prei kah erdha, e ku vete; por ju s’dini prei kah erdha, e ku vete.
15 Ju gjukoni mbas mishit, unë nukë gjukoj askend.
16 Por edhe ndë gjukofsha unë, gjyqi em asht’ i vërtetë, sepse nukë jam vetëmë, por un’ edhe Ati qi më dërgoi.
17 Edhe ashtë shkruem ndë ligjët tuei, se deshmia prei dy nierëzish asht’ e vërtetë.
18 Unë jam ai qi deshmoj për vetëvetëhenë, edhe Ati qi më dërgoi deshmon për mue.
19 I thoshinë pra: Ku asht’ yt-Atë? Iesui u përgjeq: As mue s’më dini, as t’em Atë; ndë më dishitë mue, kishinë me ditun’ edhe t’em Atë.
20 Këto fjalë foli Iesui ndë vend të thesorit, tue mësuem ndë tempull; edhe askushi nuk’ e zuni; sepse edhe s’kishte ardhun’ ora.
21 Iesui pra u tha për-së-ri atyne: Unë po vete, edhe keni me më kërkuem, edhe keni me vdekunë ndë fajt tuei; atie ku vete unë, ju s’mundeni me ardhunë.
22 Iudeitë thoshinë pra: Mos ka me vramë vetëvetëhenë? Përandai thotë: Atie ku vete unë, ju s’mundeni me ardhunë.
23 Edhe ai u tha atyne: Ju jeni prei së poshtash; unë jam prei së naltash; ju jeni prei kësai bote; unë s’jam prei kësai bote.
24 U thashë juve pra, se keni me vdekunë ndë fajet tueja, sepse ndë mos besofshi se unë jam, keni me vdekunë ndë fajet tueja.
25 I thoshinë pra: Cilli je ti? Edhe Iesui u tha atyne: Ate qi u thashë juve çë përpara herësë.
26 Shumë kam për me than’ e për me gjukuem për ju, por ai qi më dërgoi asht’ i vërtetë: edhe unë sa ndëgjova prei ati, këto i thom botësë.
27 - Nukë merrshinë vesht se u thoshte atyne për Atinë.
28 Iesui pra u tha atyne: Kur të ngreni të birin’ e nieriut, atëherë keni me u ngjofunë se unë jam, edhe nukë baj asgja prei vetëhesë s’eme; por sikurse më mësoi em Atë, këto flas.
29 Edhe ai qi më dërgoi ashtë bashkë me mue, Ati nukë më ka lanë vetëmë, sepse unë baj përherë ato qi i pëlqejnë.
30 Ai tue folunë këto, shumë vetë i besuenë.
31 Iesui u thoshte pra atyne Iudevet qi i kishinë besuem: Ndë mbetshi ju ndë fjalët t’eme, jeni për të vërtet dishepujt’ e mi;
32 edhe keni me ngjofunë të vërtetënë, edhe e vërteta ka me u dëlirë juve.
33 Iu përgjeqnë: Jemi fara e Abrahamit, edhe nuk’ u kemi bamë kurrë shërbëtorë askuit; si thue ti, se: - Keni me u bamë të dëlirë?
34 Iesui u përgjq atyne: Me të vërtet, me të vërtet po u thom juve, se kushdo qi ban fajinë, ashtë shërbëtor i fajit.
35 Edhe shërbëtori nukë mbet ndë shtëpi për gjithë monë; por biri mbet për gjithë monë.
36 Ndë u dëlirtë juve pra Biri, për të vërtet keni me qenunë të dëlirë.
37 E dij se jeni fara e Abrahamit; por kërkoni me më vramë, sepse fjala eme nukë ze vend ndër ju.
38 Unë flas qish kam pamë për-anë t’im et; edhe ju kështu bani qish keni pamë prei atit tuei.
39 U përgjeqnë e i thanë: Ati yn’ asht’ Abrahami. Iesui u thot’ atyne: Ndë qofshi dielmt’ e Abrahamit, kishitë me bamë punët’ e Abrahamit.
40 Por tashti kërkoni me më vramë, nieri qi u fola juve të vërtetënë qi ndëgjova prei Perëndisë; Abrahami nukë bani këte.
41 Ju bani punët’ e atit tuei. I thanë pra: Na s’kemi lemë prei kurvënie, kemi nji Atë, Perëndinë.
42 Iesui u tha atyne pra: Perëndia ndë ishte ati juei, do të më doishitë, sepse unë dola prei Perëndisë, edhe vij prei ati , sepse nuk’ erdha prei vetëhesë s’eme, por ai më dërgoi.
43 Përse nukë ngjifni të folunitë t’em? Sepse s’mundeni me ndëgjuem fjalënë t’eme.
44 Ju jeni prei atit diallit, edhe doni me bamë dëshërimet’ e atit tuei. Ai ishte çë përpara herësë nieri-vrasës, edhe nukë mbet ndë të vërtetënë, sepse e vërteta nuk’ ashtë nd’ate. Kur flet rrenënë, flet prei së vetash, sepse ashtë rrenës, edhe ati i asai rrenësë .
45 Por unë sepse thom të vërtetënë, nukë më besoni.
46 Cilli prei jush më qirton për faje? Por ndë thom të vërtetënë, përse s’më besoni ju?
47 Ai qi ashtë prei Perëndisë, ndëgjon fjalët’ e Perëndisë; përandai ju nukë ndëgjoni, sepse nukë jeni prei Perëndisë.
48 Iudeitë pra u përgjeqnë e i thanë: Nukë jemi mirë na, se ti je Samaritan, edhe ke diallinë?
49 Iesui u përgjeq: Unë nukë kam diallinë, por nderoj t’em Atë, edhe ju më shpërnderoni.
50 Edhe unë s’kërkoj laftinë t’em; asht’ ai qi kërkon, edhe qi gjukon.
51 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve: - Ndë rueitë kushi fjalënë t’eme, s’ka me pamë vdekë për gjithë jetënë.
52 Iudeitë pra i thanë: Tashti e muerëm vesht se ke diallinë. Abrahami vdiq, edhe profetënitë, edhe ti thue: - Ndë rueitë kushi fjalënë t’eme, s’ka me ngranë vdekë për gjithë jetënë.
53 Mos je ti ma i math se ati ynë Abrahami, i cilli vdiq? Edhe profetënitë vdiqnë; cillin’ e ban vetëhenë ti?
54 Iesui u përgjeq: Unë ndë lavdofsha vetëvetëhenë, lafti em nuk’ ashtë Perëndia juei;
55 edhe s’e keni ngjoftunë; por un’ e ngjof; edhe ndë thansha, se nuk’ e ngjof, kam me qenunë porsi ju, rrenës, por e ngjof, edhe ruej fjalën’ e ati.
56 Abrahami ati juei gëzohei me pamë ditënë t’eme, edhe e pa, edhe u gëzue.
57 Iudeitë pra i thanë: Pesë-dhetë viet edhe s’i ke, edhe ke pamë Abrahaminë?
58 Iesui u tha atyne: Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve - Unë jam para se të lejë Abrahami.
59 Ngritnë pra gurë për me siellë mbi ate, por Iesui u mpshef, edhe duel prei tempullit, e shkoi për miedis t’atyneve, edhe kështu iku.