1 Zoti pra si e mori vesh, se Farisenjtë dëgjuanë, se Jisuj bën e pagëzon më tepërë nxënës se Joanni,
2 (ndonëse Jisuj vetë nukë pagëzonte, po nxënësit’ e ati),
3 La Judhenë, edhe vate përsëri ndë Galilet.
4 Edhe duhej të shkonjë ndëpër Samarit.
5 Vien pra ndë një qytet të Samarisë, që thuhetë Sihar, afër’ asaj arësë që ia dha Jakovi Josifit, të birit ti.
6 Edhe atie ishte një pus i Jakovit. Jisuj pra passi ishte lodhurë nga udha, kështu ndenji mbi pust; edhe ora ishte sindonja gjashtë.
7 Vien një grua nga Samaria të nxierrë ujë. Jisuj i thot’ asaj:
8 “Epmë të pi.” Sepse nxënësit’ e ati kishinë vaturë ndë qytet, për të blerë haje.
9 Gruaja Samarite i thot’ ati pra: “Qysh ti, tuke qënë Judhe, lypën të pish prej meje, që jam një grua Samarite? – Sepse Judhenjtë nukë shoqëronjënë me Samaritëtë.”
10 Jisuj u përgjeq e i tha asaj: “Ndë qoftë se dinje dhurëtin’ e Perëndisë, edhe cili ësht’ ay që të thotë: Epmë të pi, ti kishnje për të lypurë prej ati, edhe kishte për të dhënë tyj ujë të gjallë.
11 Gruaja i thotë: “Zot, as kovë ke, edhe pusi ësht’ i thellë; nga e ke ti pra ujët’ e gjallë?
12 Mos je ti më i math se ati ynë Jakovi, i cili na ka dhënë këtë pus, edhe ay vetë pinte nga kyj, edhe të bijt’ e ati, edhe bagëtit’ e ati?”
13 Jisuj u përgjeq e i tha asaj: “Kushdo që pi nga kyj ujë, do t’i vinjë et përsëri;
14 Po ay që pi nga ujëtë që do t’i ap unë, nukë do t’i vinjë et për gjithë jetënë; po ay ujë, që do t’i ap unë, do t’i bënetë krua uji që buron ndë jetë të pasosurë.”
15 Gruaja i thotë: “Zot, epmë këta ujë, që të mos më vinjë et, as të mos vinj këtu të nxier ujë.”
16 Jisuj i thot’ asaj: “Ecë, thirrë burrinë tënt, edhe eja këtu.”
17 Gruaja u përgjeq e tha: “S’kam burrë.” Jisuj i thot’ asaj: “Mirë the, se s’kam burrë;
18 Sepse pate marrë pesë burra, edhe këtë që ke ndashti, nuk ësht’ burri yt; këtë e fole me të vërtetë.”
19 Gruaja i thotë: “Zot, po shoh, se ti je profit.
20 Atëritë tanë u falnë mbë këtë mal; e ju thoni, se vëndi që duhetë për të falurë, është ndë Jerusalim.”
21 Jisuj i thot’ asaj: “Grua, besomë, se vien një orë, që nukë do t’i faleni Atit as mbë këtë vënt, as ndë Jerusalim.
22 Ju i faleni ati që nukë dini: neve i falemi ati që dimë; se shpëtimi është nga Judhenjtë.
23 Po vien një orë, edhe ndashti është, kur lutësit’ e vërtetë do të lusnjënë Atinë me frymë e me të vërtetë; sepse edhe Ati të tillë kërkon, të jenë ata që lusnjënë atë.
24 Perëndia është frymë, edhe ata që e lusnjënë duhetë ta lusnjënë me frymë e me të vërtetë.”
25 Gruaja i thotë: “E di se vien Messia, ay që thuhetë Krisht; ay kur të vinjë, do të na apë zë për të gjitha.”
26 Jisuj i thotë asaj: “Unë jam, ay që flas me tyj.”
27 Edhe mbi këto fialë erthnë nxënësit’ e ati, edhe u çuditnë se po fliste me grua; po asndonjë s’tha: “Ç’kërkon?” A: “Ç’flet me atë?”
28 Gruaja pra la shtëmbën’ e saj, edhe vate ndë qytet, edhe u thotë njerëzet:
29 “Ejani e shihni një njeri, që më tha gjithë se kam bërë; vallë mos është kyj Krishti?”
30 Duallnë pra nga qyteti, edhe erthnë tek ay.
31 Edhe ndër mest këtyre fialëve nxënësit’ i luteshinë, tuke thënë:
32 “Ravvi, ha.” Po ay u tha atyre: “Unë kam të ha një të ngrënë, që ju nuk’ e dini.”
33 Nxënësitë pra i thoshinë njëri tiatrit: “Mos i pru njeri të hajë?”
34 Jisuj u thot’ atyre: “Të ngrënëtë tim është të bënj dashurimin’ e ati që më ka dërguarë, edhe të mbaronj punën’ e ati.
35 Nukë thoni ju, se jan’ edhe katrë muaj, edhe vien të korrëtë? Na te po u them juve: Ngrini përpietë sytë tuaj, edhe shihni aratë, se janë të bardha për të korrë ndashti.
36 Edhe ay që korr merr pagë, edhe mbëleth pemë për jetën’ e pasosurë, që të gëzonetë bashkë edhe ay që mbiell, edhe ay që korr.
37 Sepse për këtë fiala ësht’ e vërtetë, se tiatër’ ësht’ ay që mbiell, edhe tiatër’ ësht’ ay që korr.
38 Unë u dërgova juve të korrni atë, që s’jeni munduarë, të tierë u munduanë, edhe ju hytë ndë mundimt’ t’atyreve.”
39 Edhe prej ati qyteti shumë vetë nga Samaritëtë besuanë për fialën’ e gruasë që martirisi, se: “Më tha gjithë sa kam bërë.”
40 Samaritëtë pra si erthnë tek ay, i luteshinë të mbesë përanë atyreve.
41 Edhe mbeti atie dy dit. Edhe shumë më tepërë besuanë për fialën’ e ati;
42 Edhe i thoshinë gruasë, se: “Nukë besojmë më për fialënë tënde; sepse neve e dëgjuamë, edhe e njohëm se kyj është me të vërtetë Krishti, shpëtimtari botësë.”
43 Edhe pas dy diç dolli prej andej, edhe vate ndë Galilet.
44 Sepse vetë Jisuj martirisi, se asndonjë profit s’ka nderë ndë dhe të ti.
45 Kur erdhi pra ndë Galilet, Galileasit’ e pritnë, passi kishinë parë gjithë sa bëri ndë Jerusalim për të kremtenë; sepse edhe ata kishin’ ardhurë për të kremtenë.
46 Jisuj pra erdhi përsëri ndë Kana të Galilesë, atie ku bëri ujëtë verë. Edhe ishte një njeri mbëretërie, që kishte të sëmurë të birë ndë Kapernaum.
47 Kyj kur dëgjoj, se Jisuj erdhi nga Judhea ndë Galilet, vate tek ay, edhe i lutej të sbresë, e të shëronjë të birr’ e ati, sepse ishte për të vdekurë.
48 Jisuj pra i tha: “Ndë mos pafshi shenje e çudira, s’keni për të besuarë.”
49 Njeriu i mbëretërisë i thotë: “Zot, sbrit para se të vdesë çuni im.”
50 Jisuj i thotë: “Ecë, se yt bir rron.” Edhe njeriu i besoj fialësë që i tha Jisuj, edhe iku.
51 Edhe te po sbriste, shërbëtorët’ e ati përpoqnë me atë, edhe i dhanë zë, tuke thënë se: “Diali yt rron.”
52 I pyeti pra të marrë vesh, mbë ç’orë u bë më mirë. Edhe i thanë, se: “Die mbë të shtattën’ orë e lanë ethetë.”
53 I ati pra e kupëtoj, se mb’ atë orë që i tha Jisuj, se “Yt bir rron”; edhe besoj ay edhe gjithë shtëpia e ati.
54 Jisuj përsëri bëri këtë çudi të dytë, si erdhi nga Judhea ndë Galilet.
KAPTINA IV.
1 Zoti pra si e muer vesht se Fariseitë ndëgjuenë, se Iesui ban edhe pagëzon ma tepërë
dishepuj se Gjionni,
2 (ndonëse Iesui vetë nukë pagëzonte, por dishepujt’ e ati),
3 la Iudenë, edhe vote prap ndë Galile.
4 Edhe duhei me shkuem ndëpër Samarinë.
5 Vien pra ndë nji qytet të Samarisë qi thohetë Sihar, afër’ asai arësë qi ia dha Iakobit Iosefit të birit vet.
6 Edhe atie ishte pusi i Iakobit. Iesui pra mbassi ishte lodhunë prei udhësë, kështu ndejti mbi pust; edhe ora ishte afër gjashtë.
7 Vien nji grue kah Samaria me nxierrë ujë. Iesui i thot’ asai: Më nep me pimë.
8 (Sepse dishepujt’ e ati kishinë votunë ndë qytet, për me blemë ushqime).
9 Grueja Samaritaneja i thotë pra: Qysh ti, tue qenunë Iude, lypën me pimë prei mejet qi jam nji grue Samaritane. - Sepse Iudeitë s’apin’ e s’marrinë me Samaritanët.
10 Iesui u përgjeq e i tha asai: Ndë qoftë se dije dhunëtin’ e Perëndisë, edhe cilli asht’ ai qi të thotë - Më nep me pimë, - ti kishie me lypunë prei ati, edhe kishte me të dhan’ ujë të gjallë.
11 Grueja i thotë: Zot, as kovë s’ke, edhe pusi asht’ i thellë; prei kah e ke ti pra ujët e gjallë?
12 Mos je ti ma i math se ati ynë Iakobi, i cilli na ka dhanë këte pus, edhe ai vetë pinte prei këti, edhe të bijt’ e ati, edhe bagëtit’ e ati?
13 Iesui u përgjeq e i tha asai: Gjithë-kush pi prei këti ujit, ka me i ardhun’ et prap,
14 por ai qi pi prei ujit qi kam me i dhan’ unë, s’ka me i ardhun’ et për gjithë jetënë, por ai ujë qi kam me i dhan’ unë, ka me iu bamë krue qi rrieth ndë jetë të pasosëme.
15 Grueja i thotë: Zot, më nep këte ujë, qi të mos më vijë et, as të mos vij këtu me nxierrë ujë.
16 Iesui i thot’ asai: Shko, e thirr burrinë tand, edhe eja këtu.
17 Grueja u përgjeq e tha: Nukë kam burr. Iesui i thot asai: Mirë the, se - Nukë kam burr,
18 - sepse pate pesë burra; edhe ate qi ke tashti, nuk’ asht’ burri yt; këte e fole me të vërtet.
19 Grueja i thotë: Zot, po shof se ti je profet.
20 Atënitë t’anë adhuruenë mbë këte mal; e ju thoni se vendi, qi duhetë me adhuruem, ashtë ndë Ierusalem.
21 Iesui i thot’ asai: Grue, besomë, se vien ora qi s’keni me adhuruem Atin’ as mbë këte mal, as ndë Ierusalem.
22 Ju adhuroni ate qi nukë dini; na adhurojm’ ate qi dimë, se shpëtimi ashtë prei Iudevet.
23 Por vien ora, edhe tashti ashtë, kur adhurëtorët’ e vërtetë kanë me adhuruem Atinë me frymë e me vërtetëni, sepse edhe Ati kësish kërkon me e adhuruem.
24 Perëndia ashtë frymë, edhe ata qi e adhurojnë, duhetë me e adhuruem me frymë e me vërtetëni.
25 Grueja i thotë: E dij se vien Messia, qi thohetë Krisht; ai kur të vijë, ka me na dhanë za për të gjitha.
26 Iesui i thot’asai: Unë jam ai qi të flas.
27 Edhe mbi këto fjalë erthnë dishepujt’ e ati, edhe u mërekulluenë, se po fliste me grue, por askushi s’tha: Qish kërkon? A qish flet me ate?
28 Grueja pra la shtambën’ e vet, edhe vote ndë qytet, edhe u thotë nierëzevet:
29 Ejani, e shifni nji nieri, qi më tha gjithë sa kam bamë; mos ashtë kyi Krishti?
30 Duelnë pra prei qytetit, edhe erthnë tek ai.
31 Edhe ndërmiet këtyne fjalëve dishepujt’ i luteshinë, tue thanë: Rabbi, ha.
32 Por ai u tha atyne: Unë kam të ha nji të ngranë, qi ju nuk’ e dini,
33 Dishepujtë pra i thoshinë njiani tietrit: Mos i pruni kushi me ngranë?
34 Iesui u thot’ atyne: Të ngranëtë t’em ashtë me bamë dashunimin’ e ati qi më ka dërguem, edhe me mbaruem punët’ e ati.
35 Nukë thoni ju, se jan’ edhe katër muej, edhe vien të korrëtë? Qe te po u thom juve: Ngreni përpietë sytë tuei, edhe shifni aratë, se janë të bardha për me u korrë tashti.
36 Edhe ai qi korr merr pagë, edhe mbëleth pemë për jetën’ e pasosëme, qi të gëzohetë bashkë edhe ai qi mbiell, edhe ai qi korr.
37 Sepse për këte fjalë del e vërtetë, se tietër asht’ ai qi mbiell, edhe tietër asht ai qi korr.
38 Un’ u dërgova juve me korrë atë qi s’jeni munduem; të tierë u munduenë, edhe ju hytë ndë mundiet t’atyneve.
39 Edhe prei ati qyteti shumë vetë kah Samaritanët’ i besuenë për fjalën’ e gruesë qi deshmoi, se: Më tha gjithë sa kam bamë.
40 Samaritanëtë pra si erthnë tek ai, i luteshinë me mbetunë për-an’ atyneve; edhe mbeti atie dy ditt.
41 Edhe shumë ma tepërë besuenë për fjalën’ e ati,
42 edhe i thoshinë gruesë, se: Nukë besojmë ma për fjalënë tande, sepse na e ndëgjuem, edhe e ngjoftëm se kyi ashtë për të vërtet Krishti, Shëlbuesi i botësë.
43 Edhe mbas dy ditsh duel prei andej, edhe vote ndë Galile.
44 Sepse ai Iesui deshmoi, se as ndonji profet s’ka nder ndë dhe të vet.
45 Kur erdhi pra ndë Galile, Galileanët’ e pritnë, mbassi kishinë pamë gjithë sa bani ndë Ierusalem për ditë feste, sepse edhe ata kishin’ ardhunë për ditë feste.
46 Iesui pra erdhi prap ndë Kana të Galilesë, atie ku bani ujëtë venë. Edhe ishte nji nieri mbëretënie qi kishte sëmunë të birinë ndë Kapernaum.
47 Kyi kur ndëgjoi se Iesui erdhi prei Iudesë ndë Galile, vote tek ai, edhe i lutei me srdypun’ e me shëndoshunë të birin’ e ati, sepse kishte për me vdekunë.
48 Iesui pra i tha : Ndë mos pafshi shenje e mërekullia, s’keni me besuem.
49 Nieriu i mbëretënisë i thotë: Zot, sdryp para se të vdesi çuni em
50 Iesui i thotë: Shko, se yt bir rron. Edhe nieriu i besoi fjalësë qi i tha Iesui, edhe iku.
51 Edhe ai kur po sdrypte tashti, shërbëtorët’ e ati hasnë me ate, edhe i dhanë za, tue thanë, se: Diali yt rron.
52 I pyeti pra me marrë vesht mbë ç’orë u ba ma mirë. Edhe i thanë, se die mbë shtatë orë e lan’ ethetë.
53 I ati pra e muer vesht, se mb’ate orë qi i tha Iesui, se: Yt bir rron, - edhe besoi ai, edhe gjithë shtëpia e ati.
54 Këte mërekulli të dytë bani për-së-ri Iesui, si erdhi prei Iudesë ndë Galile.