1 “Unë jam vështi i vërtetë, edhe im Atë është bujku.
2 Çdo hardhi që nukë bie pemë tek unë, e këput; edhe çdo që bie pemë, e qëron, që të bierë më tepërë pemë.
3 Ndashti ju jeni të qëruarë, për atë fialë që u kam folurë juve.
4 Mbetni tek unë, edhe unë te ju. Sikundrë hardhia s’munt të bënjë pemë prej vetiu, ndë qoftë se nuk mbet ndë vështë, kështu as ju, ndë mos mbeçi tek unë.
5 Unë jam vështi, ju jeni hardhitë; ay që mbet tek unë, edhe unë tek ay, kyj bën pemë shumë; sepse pa mua s’munt të bëni asgjë.
6 Ndë mos mbetë ndonjë tek unë, hidhetë jashtë posi hardhia, edhe thahetë; pastaj i mbëledhën’ e i hedhënë ndë ziarr, edhe digjenë.
7 Ndë mbeçi tek unë, edhe fialët’ e mia ndë mbeçinë te ju, do të lypni ç’të doni, edhe do t’u bënenë juve.
8 Im Atë ndë këtë lavdonetë, që të bini shumë pemë; edhe kështu do të jeni nxënësit’ e mi.
9 Sikundrë më deshi Ati, edhe un’ u desha juve; mbetni ndë dashuri time.
10 Ndë ruajçi porosit’ e mia, do të mbesni ndë dashuri time; sikundrë unë ruajta porosit e tim Eti, edhe mbeç ndë dashuri t’ati.
11 U fola juve këto, që të mbesë gëzimi im mbë ju, edhe gëzimi juaj të jetë plot.
12 Këjo është porosia ime: të doni njëri tiatrinë, sikundrë un’ u desha juve.
13 Asndonjë s’ka dashuri më të madhe se këtë, që të vërë ndonjë jetën’ e ti për miqt’ e ti.
14 Ju jeni miqt’ e mi, ndë qoftë se bëni gjithë sa u porosis juve.
15 Nuk’ u them juve më shërbëtorë, sepse shërbëtori nukë di se ç’bën i zoti; po u thashë juve miq, sepse u dëfteva juve gjithë sa dëgjova prej tim Eti.
16 Ju nukë më keni sgjedhurë mua, po un’ u kam sgjedhurë juve, edhe u urdhërova juve që të shkoni e të bëni pemë, edhe pema juaj të mbesë; që t’u apë juve ç‘t’i lypni Atit mb’ emërit tim.
17 Këto u porosis juve, të doni njëri tiatrinë.
18 Ndë u ka mëri juve bota, dineni se më kish mëri mua përpara jush.
19 Ndë ishitë prej botësë, bota do të donte të sajnë; po sepse nukë jeni nga bota, po un’ u sgjodha juve nga bota, përandaj bota u ka mëri juve.
20 Mbani mënt fialënë që u thashë unë juve: Nuk’ është shërbëtori më i math se i zoti. Ndë qoftë se ndoqnë mua, do t’u ndiekënë edhe juve; ndë ruajtnë fialënë time, do të ruanjën’ edhe tuajënë.
21 Po të gjitha këto do t’ua bënjënë juve për emërinë tim, sepse nukë dinë atë që më dërgoj.
22 Të mos kishnjam ardhurë, e të mos u kishnjam folur’ atyre, nukë do të kishinë faj; po ndashti nukë kanë shkak për fajin’ e tyre.
23 Ay që më ka mëri mua, i ka mëri edhe tim eti.
24 Të mos kishnjam bërë ndër ata ato punë që s’i ka bërë asndonjë tiatërë, nukë do të kishinë faj; po ndashti edhe panë, edhe më patnë mëri edhe mua edhe tim Atë.
25 Po këjo u bë, që të mbushetë fiala që është shkruarë ndë nomt’ t’atyreve: “Se më patnë mëri pa ndonjë farë pune”.
26 Po kur të vinjë Ngushullimtari, që do t’ua dërgonj unë juve prej Atit, Fryma e së vërtetësë, që del nga Ati, ay do të martirisnjë për mua.
27 Po edhe ju martirisni, sepse që përpara herësë jeni bashkë me mua.”
KAPTINA XV.
1 Unë jam veshti i vërtetë, edhe em At’ ashtë bulku.
2 Çdo hardhi qi të mos bierë pemë tek unë, e këput; edhe çdo qi bije pemë, e qiron qi të bierë ma tepërë pemë.
3 Tashti ju jeni të qirutë, për ate fjalë qi u kam folë juve.
4 Mbetni tek unë, edhe unë te ju. Sikurse hardhia s’mundetë me prumë pemë prei vetiut, ndë mos mbettë ndë veshtë, kështu as ju, ndë mos mbetshi tek unë.
5 Unë jam veshti, ju jeni hardhiatë: ai qi mbet tek unë, edhe unë tek ai, kyi bije shumë pemë, sepse pa mue s’mundetë me bamë asgja.
6 Ndë mos mbettë kushi tek unë, hidhetë jashtë porsi hardhia, edhe thahetë; mbasandai i mbëledhin’ e i hedhinë ndë ziarrm, edhe digjenë.
7 Ndë mbetshi tek unë, edhe fjalët’ e mia ndë mbetshinë te ju, do të lypni qish të doni, edhe do t’u bahetë juve.
8 Em atë lavdohetë ndë këte, qi të bini shumë pemë; edhe kështu do të jeni dishepujt’ e mi.
9 Sikurse më deshi Ati, edhe un’ u desha juve: mbetni ndë dashunit t’eme.
10 Ndë rueitshi porosiat’ e mia, keni me mbetunë ndë dashunit t’eme; sikurse unë rueita porosiat’ e t’im-et, edhe mbes ndë dashunit t’ati.
11 U fola juve këto, qi të mbessi gëzimi em mbë’ ju, edhe gëzimi juei të jetë plot.
12 Këjo ashtë porosia eme, të doni njiani tietrinë, sikurse u desha juve.
13 Askushi s’ka ma të madhe dashuni se këte, qi të vejë kushi jetën’ e vet për miqt e vet.
14 Ju jeni miqt e mi, ndë bafshi gjithë sa u porosis juve.
15 Nuk’ u thom juve ma shërbëtorë, sepse shërbëtori nukë di se qish ban i zoti, por u thashë juve miq, sepse u diftova juve gjithë sa ndëgjoja prei t’im et.
16 Ju nukë më keni sgjedhunë, por un’ u kam sgjedhunë juve; edhe urdhënova juve, qi të shkoni e të bani pemë, edhe pema juei të mbesi, qi t’u api juve, qish t’i lypni Atit mb’emënit t’em.
17 Këto u porosis juve, të doni njiani tietrinë.
18 Ndë u marrtë mëni bota, dinia se ka marrë mëni mue ma përpara jush.
19 Ndë jeni prei botësë, bota do të donte të vetinë, por sepse nukë jeni prei botësë, por un’ u sgjodha juve prei botësë, përandai bota u ka mëni juve.
20 Kujtoni fjalënë qi u thash’ unë juve: Nuk’ ashtë shërbëtori ma i math se i zoti. Ndë ndoqnë mue, kanë me ndiekun edhe juve; ndë rueitnë fjalënë t’eme, kanë me rueitun’ edhe tuejënë.
21 Por gjithë këto kanë me ua bamë juve për emninë t’em, sepse nukë din’ ate qi më dërgoi.
22 Ndë mos kishiem ardhun’ e të mos u kishiem folun’ atyne, nuk do të kishinë faj, por tashti nukë kanë shkak për fajin’ e vet.
23 Ai qi ka mëni mue, ka mëni edhe t’em Atë.
24 Ndë mos kishiem bamë ndër ata ato punëtë qi s’i ka bam’ as ndonji tietër, nuk do të kishinë faj, por tashti edhe panë, edhe muernë mëni edhe mue, edhe t’em Atë.
25 Por këjo u ba , qi të mbushetë fjala qi ashtë shkruem ndë ligjët t’atyne - “Se më muernë mëni pa shkak”.
26 Por kur të vijë Ngushullimtari, të cillinë kam me e dërguem unë juve prei Atit, Shpirti i së vërtetësë, i cilli del prei Atit, ai ka me deshmuem për mue.
27 Por edhe ju deshmoni, sepse çë përpara herësë jeni bashkë me mue.